Zimbardo Philip G. Niemiałoć

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Usiedli wszyscy oprócz Alfreda, który nadal stał.Nauczycielka zwróciła się do niego i krzyknęła: �Alfred! Na co czekasz? Na specjalne zaproszenie?Dlaczego musisz być ostatni? Dlaczego zajęcie miejsca zajmuje ci całą wieczność? Czy jesteś takipowolny sam z siebie, czy ktoś ci pomaga?�.Gdy Alfred usiadł, wszystkie dzieci się śmiały".Jak widać, chęć ukarania nauczycielki nie jest taka znów bezpodstawna.Niestety jednak uzasadnionygniew Alfreda najprawdopodobniej przerodzi się w nie uzasadnione poczucie winy i skończy się tym, że109zacznie on myśleć zle o samym sobie.Nauczycielka nie miała zamiaru rozzłościć Alfreda.Wykonywałapo prostu swoją pracę, może była spózniona z programem i musiała narzucić jakieś reguły zachowania,i tąk dalej.Opowiadając o zachowaniu dziecka należy na tyle, na ile to tylko możliwe, uwzględnić kontekst.Niezapominajcie wspomnieć o roli, jaką być może wy sami odegraliście w rozwoju wypadków.Zanimopowiecie komuś o tym, co się stało lub umieścicie to w jakichś aktach, uwzględnijcie także wersjęwydarzeń, jaką podaje dziecko.Powinniście zbadać te obszary, w których te dwie wersje się niezgadzają.Pamiętajcie Oczywiście, że na rozprawie odwoławczej wasza wersja będzie znaczyła wiecej,choćby dlatego, że jesteście dorośli i macie status nadzorcy.Nadróbcie to, uważniej wysłuchując drugiej strony i wykazując empatię z tym, jak wygląda światwidziany z przeciwnego końca teleskopu.Proszę podać mi uczucie%7łeby pokazać, jak uprzedzenia i pamięć zniekształcają nasze spostrzeganie i sposób informowania oważnych wydarzeniach, dobrze jest zabawić się w głuchy telefon.Zbierz całą swoją rodzinę, a klasępodziel na małe grupy.Napisz krótkie opowiadanie o jakimś ciekawym zdarzeniu.Przeczytaj je pierwszej osobie (tak, żebyinne nie słyszały).Osoba ta przekazuje opowiadanie następnej, i tak dalej.Ostatnia osoba opowiadacałej grupie historię, którą usłyszała.Następnie ty opowiadasz pierwotną wersję.Zbadaj gdzie i w jaki sposób pojawiły się zniekształcenia - czy dotyczyły słów i etykiet, stereotypów, czypolegały na zapomnieniu, łączeniu, zmianie nacisku?Następnie przekażcie sobie w podobny sposób jakąś informację niewerbalną.Celem jest tu znowupokazanie, jak łatwo jest błędnie zinterpretować to, co inni czują i co przekazują nam o tym, co czują.Podaj pierwszej osobie następujący, napisany scenariusz: W ciągu kilku ostatnich dni spadło na ciebie dużo złych wiadomości - choroba w rodzinie, straciłeśpracę (albo oblałeś ważny test), spalił ci się dom, złamałeś rękę, a twoje ulubione zwierzątko (dziecko,mąż, żona) uciekło od ciebie.Jesteś dotknięty, przygnębiony, w depresji.Poczuj to.Nie używając anijednego słowa, przekaż te uczucia następnej osobie".Każda następna osoba ma odebrać te uczucia, a następnie przekazać je dalej aż dotrą do ostatniejosoby w łańcuchu.Osoba ta opowiada grupie, co czuje i wymyśla historię, która mogłaby wytłumaczyćtakie samopoczucie.Porównajcie oba uczucia i scenariusze, omawiając także sposoby, jakimi porozumiewały sięposzczególne pary i momenty, gdzie wkradły się zniekształcenia.Niech pary, którym nie udało siępoprawnie przekazać informacji, spróbują odpowiedzieć, dlaczego tak się stało.Czasem problem w rodzinie, w szkole, czy w miejscu pracy leży nie w poprawności komunikatu, lecz wsamej komunikacji, w wydobywaniu rzeczy na światło dzienne.Zanim zaczniesz dokonywać zmian,musisz wiedzieć, co ludzi gnębi.A to oznacza, że oni muszą to wyrazić.Skutecznym na to sposobemjest zastosowanie zasady niech wszystko wyjdzie na wierzch".Wykrzycz je jeszcze raz, głośniej!Usiądzcie z zamkniętymi oczami.Na sygnał Start" wszyscy zacznijcie narzekać na sytuację, w którejrazem się znajdujecie (na pracę, zespół, rodzinne plany na wakacje, itp.).Róbcie to jednocześnie igwałtownie.Gdy tylko w narzekaniu nastąpi pewne uspokojenie, daj sygnał Otworzyć oczy".Terazpowtórzcie wszystko jeszcze raz, patrząc na siebie.Tyle, że tym razem wykrzyczcie swoje pretensje110tak, jakby wszyscy pozostali byli prawie głusi.Następnie sprawdzcie, ile jest podobnych pretensji i zacznijcie o nich rozmawiać.Na końcu omówciejednostkowe pretensje, zgłoszone tylko przez jedną lub dwie osoby.wiczenie to pozwala się wyładować i umożliwia - zamiast po cichu gromadzić w sobie złość i niechęć -podogadywanie sobie głośno i na ogół w śmieszny sposób [ Pobierz całość w formacie PDF ]

v