[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W V 1940 armia polska we Francji liczyła 84 tys.żołnierzy i oficerów.Po klęsce Francji zdołano ewakuować na Wyspy Brytyjskie niecałe 30 tys.żołnierzy.9 XII 1939 prezydent Raczkiewicz powołał Radę Narodową, która miała pełnić funkcję organu doradczego rządu i prezydenta oraz parlamentu czasu wojny - opracowującego zasady przyszłego ustroju państwa i polskie postulaty na konferencję pokojową.Rada składała się początkowo z 22, a następnie 40 osób.Jej pierwszym przewodniczącym był I.Paderewski, a po jego śmierci Stanisław Grabski, zaś wiceprzewodniczącymi: S.Mikołajczyk (SL), Herman Lieberman (PPS) i Tadeusz Bielecki (SN).Pierwsze posiedzenie Rady odbyło się22 I 1940.Rada tworzyła forum dyskusyjne o żadnych właściwie uprawnieniach, ale o znacznym autorytecie.Powstanie rządu na wychodźstwie oraz uznanie go przez mocarstwa zachodnie i wiele innych państw, było ważnym wydarzeniem i przyjęte zostało z zadowoleniem przez społeczeństwo polskie.Wydarzenie to świadczyło o obecności polskiej na arenie międzynarodowej i czyniło sprawę polską wciąż aktualna w polityce międzynarodowej.* Jeszcze wcześniej prezydenturę proponowano prymasowi Augustowi Hlondowi, który stanowiska nie przyjął.Art.24 zezwalał prezydentowi wyznaczyć, w szczególnych okolicznościach (gdy tracił możliwość sprawowania urzędu), swego następcę, który mógł powołać premiera i rząd oraz zwołać sejm, czyli zapewnić ciągłość istnienia władzy państwowej.** Konstytucja kwietniowa wyposażyła prezydenta w bardzo szeroki zakres władzy.Uznano, że przynajmniej na wychodźstwie, należy przywrócić równowagę między różnymi jej rodzajami.Ponieważ nie można było zmienić konstytucji, więc zastosowano metodę dobrowolnego ograniczenia swych uprawnień przez prezydenta.Rząd RP w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1945 i jego działalność18 VI 1940, po klęsce Francji w wojnie z Niemcami, rząd polski przeniósł się do Londynu.Na Wyspy Brytyjskie udało się ewakuować 27,6 tys.żołnierzy.Stałą troska rządu było utrzymywanie łączności z krajem i rozbudowa „podziemia”, które Sikorski chciał kontrolować.Miała to umożliwić Delegatura Rządu na Kraj i podległa Naczelnemu Wodzowi Armia Krajowa.Do 30 VII 1941 rząd kontynuował politykę dwóch wrogów: Niemiec i ZSRR, przy czym stan wojny ze Zw.Radzieckim miał dosyć skomplikowany charakter.Uważano, że jest ona faktem, który nie był potwierdzony formalnym wypowiedzeniem (de facto, ale nie de iure).Atak Niemiec na ZSRR (22 VI 1941), podpisanie angielsko-radzieckiego układu (12 VII 1941) oraz naciski Churchilla, nalegającego by Polacy uregulowali stosunki z ZSRR, skłoniły premiera Sikorskiego do podjęcia rokowań (5 VII) i podpisania układu z ambasadorem sowieckim w Londynie Iwanem Majskim.Porozumienie z 30 VII 1941 umożliwiło nawiązanie stosunków dyplomatycznych oraz stwarzało perspektywę poprawy losu Polaków znajdujących się w ZSRR i powoływania ich do tworzonej w tym kraju Armii Polskiej.Układ Sikorski-Majski był ostro krytykowany przez niektórych członków rządu i polityków spoza tego grona (nie poruszono sprawy granicy między Polską i ZSRR).Kryzys na tym tle doprowadził do ustąpienia kilku ministrów i zawężenia bazy politycznej rządu.Jesienią 1940 rząd emigracyjny podjął rozmowy z emigracyjnym rządem Czechosłowacji Edwarda Benesza w sprawie utworzenia polsko-czechosłowackie federacji, do której planowano włączyć także Węgry, Rumunię i państwa nadbałtyckie.Po zawarciu układu radziecko-czechosłowackiego (14 VII 1941) Czesi, pod naciskiem Kremla, zerwali rokowania na temat przyszłej federacji.Sikorski zabiegał u Stalina o uwolnienie polskich jeńców wojennych, i deportowanej ludności, przywrócenia obywatelstwa polskiego osobom, którym je zmieniono na radzieckie i rozbudowy ponad przyjęte wcześniej limity Armii Polskiej w ZSRR.25 IV 1943 doszło do zerwania polsko-radzieckich stosunków dyplomatycznych (sprawa Katynia), co wpłynęło na osłabienie pozycji rządu emigracyjnego i było zapowiedzią działań, mających doprowadzić do utworzenia posłusznego Stalinowi, nowego polskiego ośrodka władzy.4/5 VII 1943 w katastrofie gibraltarskiej zginął premier Sikorski, a jego miejsce zajął 14 VII 1943 Stanisław Mikołajczyk, który próbował ponownie nawiązać stosunki z ZSRR.Rząd zabiegał w tym czasie o udział Polaków w konferencji jaka odbyła się w Teheranie (28 XI - 1 XII 1943).Gdy okazało się to niemożliwe, prosił Churchilla i Roosevelta o wstawiennictwo w sprawie nawiązania stosunków z ZSRR i wyraził nadzieję, że sojusznicy nie dopuszczą do tego by terytorium Polski zostało w wyniku wojny pomniejszone.Jednak państwa zachodnie rozwiązały dotyczące Polski problemy w sposób nie uwzględniający jej interesów i nadziei, mając na względzie tylko własne korzyści.Po wizycie Mikołajczyka w Moskwie latem 1944, gdy premier utwierdzany przez Churchilla, chciał iść na kompromis ze Stalinem i nie znalazł dla tej polityki poparcia własnego rządu, Anglicy przestali wiązać nadzieje z rządem polskim, stawiając na Mikołajczyka jako indywidualnego polityka.Rozdźwięk miedzy rządem i premierem doprowadził do dymisji Mikołajczyka (XI 1944).Nowy rząd Tomasza Arciszewskiego był w sprawie obrony interesów Polski jeszcze bardziej nieugięty niż poprzedni, więc dla USA i Anglii przestał się liczyć jako partner polityczny.Konferencja Jałtańska (4-11 II 1945) zadecydowała o utworzeniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej (TRJN), na bazie Rządu Tymczasowego z włączeniem do niego „demokratycznych przywódców z samej Polski i Polaków z zagranicy”.5 VII 1945 mocarstwa zachodnie uznały TRJN, cofając jednocześnie uznanie rządowi emigracyjnemu.Dokonując oceny działalności Rządu RP w Londynie należy zwrócić uwagę na pewne, stale obecne w jego poczynaniach błędy, które były jedną z przyczyn przegrania sprawy polskiej.Po pierwsze błędem było prowadzenie polityki polskiej w oparciu o ślepe, bezmyślne zaufanie do aliantów i rezygnacja z „patrzenia na ręce” politykom Londynu i Waszyngtonu [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.W V 1940 armia polska we Francji liczyła 84 tys.żołnierzy i oficerów.Po klęsce Francji zdołano ewakuować na Wyspy Brytyjskie niecałe 30 tys.żołnierzy.9 XII 1939 prezydent Raczkiewicz powołał Radę Narodową, która miała pełnić funkcję organu doradczego rządu i prezydenta oraz parlamentu czasu wojny - opracowującego zasady przyszłego ustroju państwa i polskie postulaty na konferencję pokojową.Rada składała się początkowo z 22, a następnie 40 osób.Jej pierwszym przewodniczącym był I.Paderewski, a po jego śmierci Stanisław Grabski, zaś wiceprzewodniczącymi: S.Mikołajczyk (SL), Herman Lieberman (PPS) i Tadeusz Bielecki (SN).Pierwsze posiedzenie Rady odbyło się22 I 1940.Rada tworzyła forum dyskusyjne o żadnych właściwie uprawnieniach, ale o znacznym autorytecie.Powstanie rządu na wychodźstwie oraz uznanie go przez mocarstwa zachodnie i wiele innych państw, było ważnym wydarzeniem i przyjęte zostało z zadowoleniem przez społeczeństwo polskie.Wydarzenie to świadczyło o obecności polskiej na arenie międzynarodowej i czyniło sprawę polską wciąż aktualna w polityce międzynarodowej.* Jeszcze wcześniej prezydenturę proponowano prymasowi Augustowi Hlondowi, który stanowiska nie przyjął.Art.24 zezwalał prezydentowi wyznaczyć, w szczególnych okolicznościach (gdy tracił możliwość sprawowania urzędu), swego następcę, który mógł powołać premiera i rząd oraz zwołać sejm, czyli zapewnić ciągłość istnienia władzy państwowej.** Konstytucja kwietniowa wyposażyła prezydenta w bardzo szeroki zakres władzy.Uznano, że przynajmniej na wychodźstwie, należy przywrócić równowagę między różnymi jej rodzajami.Ponieważ nie można było zmienić konstytucji, więc zastosowano metodę dobrowolnego ograniczenia swych uprawnień przez prezydenta.Rząd RP w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1945 i jego działalność18 VI 1940, po klęsce Francji w wojnie z Niemcami, rząd polski przeniósł się do Londynu.Na Wyspy Brytyjskie udało się ewakuować 27,6 tys.żołnierzy.Stałą troska rządu było utrzymywanie łączności z krajem i rozbudowa „podziemia”, które Sikorski chciał kontrolować.Miała to umożliwić Delegatura Rządu na Kraj i podległa Naczelnemu Wodzowi Armia Krajowa.Do 30 VII 1941 rząd kontynuował politykę dwóch wrogów: Niemiec i ZSRR, przy czym stan wojny ze Zw.Radzieckim miał dosyć skomplikowany charakter.Uważano, że jest ona faktem, który nie był potwierdzony formalnym wypowiedzeniem (de facto, ale nie de iure).Atak Niemiec na ZSRR (22 VI 1941), podpisanie angielsko-radzieckiego układu (12 VII 1941) oraz naciski Churchilla, nalegającego by Polacy uregulowali stosunki z ZSRR, skłoniły premiera Sikorskiego do podjęcia rokowań (5 VII) i podpisania układu z ambasadorem sowieckim w Londynie Iwanem Majskim.Porozumienie z 30 VII 1941 umożliwiło nawiązanie stosunków dyplomatycznych oraz stwarzało perspektywę poprawy losu Polaków znajdujących się w ZSRR i powoływania ich do tworzonej w tym kraju Armii Polskiej.Układ Sikorski-Majski był ostro krytykowany przez niektórych członków rządu i polityków spoza tego grona (nie poruszono sprawy granicy między Polską i ZSRR).Kryzys na tym tle doprowadził do ustąpienia kilku ministrów i zawężenia bazy politycznej rządu.Jesienią 1940 rząd emigracyjny podjął rozmowy z emigracyjnym rządem Czechosłowacji Edwarda Benesza w sprawie utworzenia polsko-czechosłowackie federacji, do której planowano włączyć także Węgry, Rumunię i państwa nadbałtyckie.Po zawarciu układu radziecko-czechosłowackiego (14 VII 1941) Czesi, pod naciskiem Kremla, zerwali rokowania na temat przyszłej federacji.Sikorski zabiegał u Stalina o uwolnienie polskich jeńców wojennych, i deportowanej ludności, przywrócenia obywatelstwa polskiego osobom, którym je zmieniono na radzieckie i rozbudowy ponad przyjęte wcześniej limity Armii Polskiej w ZSRR.25 IV 1943 doszło do zerwania polsko-radzieckich stosunków dyplomatycznych (sprawa Katynia), co wpłynęło na osłabienie pozycji rządu emigracyjnego i było zapowiedzią działań, mających doprowadzić do utworzenia posłusznego Stalinowi, nowego polskiego ośrodka władzy.4/5 VII 1943 w katastrofie gibraltarskiej zginął premier Sikorski, a jego miejsce zajął 14 VII 1943 Stanisław Mikołajczyk, który próbował ponownie nawiązać stosunki z ZSRR.Rząd zabiegał w tym czasie o udział Polaków w konferencji jaka odbyła się w Teheranie (28 XI - 1 XII 1943).Gdy okazało się to niemożliwe, prosił Churchilla i Roosevelta o wstawiennictwo w sprawie nawiązania stosunków z ZSRR i wyraził nadzieję, że sojusznicy nie dopuszczą do tego by terytorium Polski zostało w wyniku wojny pomniejszone.Jednak państwa zachodnie rozwiązały dotyczące Polski problemy w sposób nie uwzględniający jej interesów i nadziei, mając na względzie tylko własne korzyści.Po wizycie Mikołajczyka w Moskwie latem 1944, gdy premier utwierdzany przez Churchilla, chciał iść na kompromis ze Stalinem i nie znalazł dla tej polityki poparcia własnego rządu, Anglicy przestali wiązać nadzieje z rządem polskim, stawiając na Mikołajczyka jako indywidualnego polityka.Rozdźwięk miedzy rządem i premierem doprowadził do dymisji Mikołajczyka (XI 1944).Nowy rząd Tomasza Arciszewskiego był w sprawie obrony interesów Polski jeszcze bardziej nieugięty niż poprzedni, więc dla USA i Anglii przestał się liczyć jako partner polityczny.Konferencja Jałtańska (4-11 II 1945) zadecydowała o utworzeniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej (TRJN), na bazie Rządu Tymczasowego z włączeniem do niego „demokratycznych przywódców z samej Polski i Polaków z zagranicy”.5 VII 1945 mocarstwa zachodnie uznały TRJN, cofając jednocześnie uznanie rządowi emigracyjnemu.Dokonując oceny działalności Rządu RP w Londynie należy zwrócić uwagę na pewne, stale obecne w jego poczynaniach błędy, które były jedną z przyczyn przegrania sprawy polskiej.Po pierwsze błędem było prowadzenie polityki polskiej w oparciu o ślepe, bezmyślne zaufanie do aliantów i rezygnacja z „patrzenia na ręce” politykom Londynu i Waszyngtonu [ Pobierz całość w formacie PDF ]