[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pragniemymieć koło siebie kogoś wybranego z tłumu, a innego niż my, bo to czyni, że przyglą-damy się cechom, których nie posiadamy, a które pragnęlibyśmy mieć.Przyjazń wobecsamego siebie również nie jest jedynie głupim wymysłem.Trzeba w siebie wierzyć,trzeba siebie lubić, trzeba sobie wybaczać pewne rzeczy, a zarazem nie dopuszczać, bypewne działania kancerowały nasz obraz samego siebie.Przyjazń, to umiłowanie życia.To traktowanie wszelkich zdarzeń, jako jednej przygody, gdzie kłopoty i przykrości sąprzygodą, gdzie radości są przygodą, gdzie zachód słońca jest przygodą, gdzie pączekkwiatu, śpiewający skowronek, pasterz na hali, ulewa, poranny chłód, zeżarta przezpsa-włóczęgę cała żywność, nagłe znalezienie drogi w leśnym buszu, ostatnia zapałka,wdepnięcie w krowi placek, zmęczony, jak i my, kolega idący ramię w ramię, nabityguz,.poczucie samotności wszystko jest przygodą.Jest życiem.216 B) MNIEJSI BRACIA68To nazwa nadana przez świętego Franciszka.Bez względu na to czy wierzymyw Boga, czy wierzymy w bogów, czy w nic nie wierzymy postać ta jest prawdziwa,nie wymyślona, i posiadała za życia pewne cechy godne podziwu i zazdrości.Jedną z ważniejszych spraw, wedle przekazów, którą Franciszek ukazał w nowymświetle, była sprawa obcowania człowieka ze zwierzętami.Widzenie świata zwierzę-cego jako bliskiego ludzkiemu jest nie tylko nacechowane pewnym pozytywnym ła-dunkiem emocjonalnym, zgodnym z ogólną postawą naszego świętego, ale jest uzasa-dnione chciałoby się rzec niemal molekularnie .Wszak porównując budowęi psychofizjologię człowieka oraz zwierzęcia, choćby psa, dostrzeżemy punkt popunkcie znaki równości lub podobieństwa.Im bardziej odchodzimy od naszegogatunku ku tym niżej zorganizowanym, tym mniej jest znaków równości.Lecz znakówpodobieństwa nadal jest proporcjonalnie wiele.Tłumaczenie o podobieństwach i identycznościach przyda się ludziom mało wra-żliwym.Wrażliwość ta prawdziwa, nieegzaltowana, niehisteryczna, ale humanisty-czna sama wszak narzuca poczucie wspólnoty, nie potrzeba tu żadnych tłumaczeń.Wrażliwość oznacza przecież wyczuwanie.Jak wrażliwy palec wykryje niewielkąskazę w drogiej porcelanie i dopiero potem wzrok odkryje pęknięcie.Gruboskórny pa-luch nie będzie mógł przeżyć cudownej porcelanowej gładkości, specyficznego chło-du materii.Wrażliwy lekarz natychmiast zauważy przyczajoną chorobę, no a lekarz toporny pozwoli, aż się ona rozwinie niszcząc twój organizm.Wrażliwy nauczycielwyczuje zagmatwany problem męczący dziecko i zareaguje, ratując sytuację (i dzieckozarazem), a z kolei nauczyciel niewrażliwy&Basia i Czesiek, małżeństwo wspaniałych pedagogów, uczyli mnie rzetelnego pa-trzenia na dzieci: bez nadmiernego sentymentalizmu, ale też z odpowiednią uwagąi zrozumieniem.To Basia wyjaśniła mi, że dziecko z domu dziecka, oddzielone od mat-ki, potrzebuje mnóstwa czułości (nie czułostkowości!) oraz czasu ze strony dorosłychludzi, ale żebym, jako pedagog, nigdy nie ważył się oczekiwać od nich czegoś w za-mian.Nigdy nie powinienem robić czegoś dla tych dzieci tak, by nawet podświadomiespodziewać się wdzięczności.Oczekiwanie na wdzięczność zubaża to, co się robi dlainnych ludzi, czyni człowieka małostkowym.Nigdy nie powinienem sądzić, że skorodziecko wdrapało mi się na kolana, to dlatego, że jestem dla niego takim wspaniałymczłowiekiem.Owo dziecko na moich kolanach oznacza tylko to, że dziecko ma potrzebęposiedzenia na czyichś kolanach.I jest to ważne.Po tych wywodach dobrze zrozumia-łem postępowanie pani Jadwigi, mojej wychowawczyni klasowej, jej uczciwe staraniabycia naszą matką.Ktoś mnie kiedyś nauczył swoistego myślenia, którego ja pózniej również naucza-łem.Pomyślcie, jak przeciętnemu człowiekowi łatwo przychodzi zabić muchę albo ko-mara.Już znacznie trudniej zabić wróbla albo mysz, a jednak wiele osób to wykona.Jeszcze trudniej jest pozbawić życia kota lub psa.Im większe zwierzę, im bardziejskomplikowane, tym większy psychiczny opór, by je pozbawić życia.Ludzie poszukująw sobie jakiegoś istotnego motywu, który by ich do tego skłonił.Logiczna natura ludzkaw przeważającej części potrzebuje nadającego się do przyjęcia warunku, powodu, celu.Im wyżej rozwinięta istota, im większe rozmiarami zwierzę, tym mocniejszy musi byćmotyw zabójstwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Pragniemymieć koło siebie kogoś wybranego z tłumu, a innego niż my, bo to czyni, że przyglą-damy się cechom, których nie posiadamy, a które pragnęlibyśmy mieć.Przyjazń wobecsamego siebie również nie jest jedynie głupim wymysłem.Trzeba w siebie wierzyć,trzeba siebie lubić, trzeba sobie wybaczać pewne rzeczy, a zarazem nie dopuszczać, bypewne działania kancerowały nasz obraz samego siebie.Przyjazń, to umiłowanie życia.To traktowanie wszelkich zdarzeń, jako jednej przygody, gdzie kłopoty i przykrości sąprzygodą, gdzie radości są przygodą, gdzie zachód słońca jest przygodą, gdzie pączekkwiatu, śpiewający skowronek, pasterz na hali, ulewa, poranny chłód, zeżarta przezpsa-włóczęgę cała żywność, nagłe znalezienie drogi w leśnym buszu, ostatnia zapałka,wdepnięcie w krowi placek, zmęczony, jak i my, kolega idący ramię w ramię, nabityguz,.poczucie samotności wszystko jest przygodą.Jest życiem.216 B) MNIEJSI BRACIA68To nazwa nadana przez świętego Franciszka.Bez względu na to czy wierzymyw Boga, czy wierzymy w bogów, czy w nic nie wierzymy postać ta jest prawdziwa,nie wymyślona, i posiadała za życia pewne cechy godne podziwu i zazdrości.Jedną z ważniejszych spraw, wedle przekazów, którą Franciszek ukazał w nowymświetle, była sprawa obcowania człowieka ze zwierzętami.Widzenie świata zwierzę-cego jako bliskiego ludzkiemu jest nie tylko nacechowane pewnym pozytywnym ła-dunkiem emocjonalnym, zgodnym z ogólną postawą naszego świętego, ale jest uzasa-dnione chciałoby się rzec niemal molekularnie .Wszak porównując budowęi psychofizjologię człowieka oraz zwierzęcia, choćby psa, dostrzeżemy punkt popunkcie znaki równości lub podobieństwa.Im bardziej odchodzimy od naszegogatunku ku tym niżej zorganizowanym, tym mniej jest znaków równości.Lecz znakówpodobieństwa nadal jest proporcjonalnie wiele.Tłumaczenie o podobieństwach i identycznościach przyda się ludziom mało wra-żliwym.Wrażliwość ta prawdziwa, nieegzaltowana, niehisteryczna, ale humanisty-czna sama wszak narzuca poczucie wspólnoty, nie potrzeba tu żadnych tłumaczeń.Wrażliwość oznacza przecież wyczuwanie.Jak wrażliwy palec wykryje niewielkąskazę w drogiej porcelanie i dopiero potem wzrok odkryje pęknięcie.Gruboskórny pa-luch nie będzie mógł przeżyć cudownej porcelanowej gładkości, specyficznego chło-du materii.Wrażliwy lekarz natychmiast zauważy przyczajoną chorobę, no a lekarz toporny pozwoli, aż się ona rozwinie niszcząc twój organizm.Wrażliwy nauczycielwyczuje zagmatwany problem męczący dziecko i zareaguje, ratując sytuację (i dzieckozarazem), a z kolei nauczyciel niewrażliwy&Basia i Czesiek, małżeństwo wspaniałych pedagogów, uczyli mnie rzetelnego pa-trzenia na dzieci: bez nadmiernego sentymentalizmu, ale też z odpowiednią uwagąi zrozumieniem.To Basia wyjaśniła mi, że dziecko z domu dziecka, oddzielone od mat-ki, potrzebuje mnóstwa czułości (nie czułostkowości!) oraz czasu ze strony dorosłychludzi, ale żebym, jako pedagog, nigdy nie ważył się oczekiwać od nich czegoś w za-mian.Nigdy nie powinienem robić czegoś dla tych dzieci tak, by nawet podświadomiespodziewać się wdzięczności.Oczekiwanie na wdzięczność zubaża to, co się robi dlainnych ludzi, czyni człowieka małostkowym.Nigdy nie powinienem sądzić, że skorodziecko wdrapało mi się na kolana, to dlatego, że jestem dla niego takim wspaniałymczłowiekiem.Owo dziecko na moich kolanach oznacza tylko to, że dziecko ma potrzebęposiedzenia na czyichś kolanach.I jest to ważne.Po tych wywodach dobrze zrozumia-łem postępowanie pani Jadwigi, mojej wychowawczyni klasowej, jej uczciwe staraniabycia naszą matką.Ktoś mnie kiedyś nauczył swoistego myślenia, którego ja pózniej również naucza-łem.Pomyślcie, jak przeciętnemu człowiekowi łatwo przychodzi zabić muchę albo ko-mara.Już znacznie trudniej zabić wróbla albo mysz, a jednak wiele osób to wykona.Jeszcze trudniej jest pozbawić życia kota lub psa.Im większe zwierzę, im bardziejskomplikowane, tym większy psychiczny opór, by je pozbawić życia.Ludzie poszukująw sobie jakiegoś istotnego motywu, który by ich do tego skłonił.Logiczna natura ludzkaw przeważającej części potrzebuje nadającego się do przyjęcia warunku, powodu, celu.Im wyżej rozwinięta istota, im większe rozmiarami zwierzę, tym mocniejszy musi byćmotyw zabójstwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]