[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sam pomysł pochodzi od Alana Gutha z Massachusetts Institute of Technology i opiera się naobrazie bardzo gorącej i bardzo gęstej fazy rozwoju wszechświata, w której wszystkieoddziaływania fizyczne (oprócz grawitacji -.teoria ta nie obejmuje supersymetrii) były połączone wjedno symetryczne oddziaływanie.Gdy wszechświat zaczął się ochładzać, symetria zostałazłamana i podstawowe siły natury - elektromagnetyzm oraz silne i słabe oddziaływanie jądrowe -podążyły swoimi drogami.To oczywiste, że te dwa stany wszechświata, przed i po złamaniusymetrii, różnią się znacznie od siebie.Zmiana od jednego stanu do drugiego jest pewnegorodzaju przejściem fazowym, podobnym do przemiany zamarzającej wody w lód albo gotującej się- w parę.W odróżnieniu od tych zwykłych przejść fazowych złamanie symetrii we wczesnej fazierozwoju wszechświata powinno, zgodnie z przewidywaniami teorii, wyzwolić niewiarygodnie dużą,odpychającą silę grawitacyjną, która rozsadziłaby wszystko w ułamku sekundy.Mówimy tutaj o bardzo wczesnych początkach rozwoju wszechświata, przed upływem 10-35części sekundy, gdy temperatura" wynosiła powyżej 1028 kelwinów, jeśli temperatura ma w ogólejakiekolwiek znaczenie dla tego rodzaju stanu.Ekspansja spowodowana przez złamanie symetriibyłaby eksponencjalna, podwajając rozmiary każdej objętości przestrzeni w ciągu 10-35 sekundy.Wczasie znacznie krótszym od jednej sekundy ta niepohamowana ekspansja rozdęłaby obszar oobjętości protonu do rozmiarów obserwowalnego dzisiaj wszechświata.Następnie wewnątrz tegorozszerzającego się obszaru powstałyby bąble tego, co uważamy za normalną czasoprzestrzeń,które powiększałyby się na skutek dalszych przejść fazowych.Pierwotna koncepcja inflacyjnego wszechświata, stworzona przez Gutha, nie zawierała próbwyjaśnienia, skąd wziął się początkowy maleńki bąbel.Mimo to pomysł połączenia jej z fluktuacjąpróżni, podobną do proponowanej przez Tryona, jest bardzo intrygujący.Ta dramatyczna wersja powstania wszechświata rozwiązuje wiele kosmologicznych zagadek.Przede wszystkim spośród wszystkich możliwych prędkości rozszerzania się nasz bąbel wybrałakurat tę, która znajduje się dokładnie na granicy między układem otwartym i zamkniętym.Scenariusz inflacyjnego wszechświata wymusza dokładnie ten stan dynamicznej równowagi, namocy zależności między gęstością masy/energii bąbla a siłą inflacyjną.Jeszcze bardziej frapujący183 jest fakt, że scenariusz ów przyznaje nam we wszechświecie zupełnie marginalną rolę,umieszczając wszystko to, co widzimy wokół nas, wewnątrz bąbla, który z kolei znajduje sięwewnątrz innego bąbla, tworzącego pewną większą rozszerzającą się całość.%7łyjemy w podniecających czasach, być może czeka nas - jak przewidział Dirac - równieznaczący przełom w rozumieniu wszechświata jak przejście od atomu Bohra do mechanikikwantowej.Szczególnie intrygujące wydaje mi się to, że moje poszukiwania kota Schr�dingeradoprowadziły na koniec do rozważań na temat wielkiego wybuchu, kosmologii, supergrawitacji iinflacyjnego wszechświata, ponieważ w poprzedniej książce, Spacewarps, zacząłem od opowieścio grawitacji i ogólnej teorii względności, a skończyłem w tym samym miejscu co teraz.Ani wtedy,ani teraz nie było to zaplanowane z góry, z czego by wynikało, że supergrawitacja jest naturalnympunktem dojścia.Być może oznacza to, że unifikacja teorii kwantowej i grawitacji jest już blisko.Ale nie ma na razie widoków na szybki finał i mam nadzieję, że nigdy nie będzie.Jak stwierdziłRichard Feynman: Jednym ze sposobów na zakończenie nauki byłoby ograniczenie eks-perymentów do dziedzin, w których prawa są znane".Fizyka jest drążeniem nieznanego,natomiastto czego potrzebujemy, to wyobraznia, lecz ujęta w żelazne karby.Musimy znalezć nowy pogląd naświat, który byłby zgodny ze wszystkim, co wiemy, a zarazem zawierałby sprzeczności w swychprzewidywaniach - w przeciwnym razie byłby mało interesujący.W tej sprzeczności musi zgadzać się znaturą.Jeśli potrafisz znalezć jakikolwiek inny pogląd na świat, zgodny w całym dotychczas obser-wowanym obszarze, ale niezgodny gdzie indziej, to dokonałeś wielkiego odkrycia.To jest prawieniemożliwe, choć niezupełnie.122Jeżeli żywot fizyki kiedykolwiek osiągnie koniec, to świat będzie znacznie mniej interesującymmiejscem niż obecnie, więc jestem szczęśliwy, że mogę pozostawić czytelnika z nie dokończonymiwątkami, niepojętymi sugestiami i perspektywą dalszych opowieści, równie intrygujących jakhistoria kota Schr�dingera.122R.Feynman, The Character of Phyhical Law, s.171.184 BibliografiaOto książki, które przeczytałem w trakcie swoich poszukiwań prawdy o kocie Schr�dingera.Niebyło moim celem sporządzenie wyczerpującej bibliografii teorii kwantowej.Eksperci bez wątpieniazauważą brak pewnych tytułów, których mogliby się tutaj spodziewać [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Sam pomysł pochodzi od Alana Gutha z Massachusetts Institute of Technology i opiera się naobrazie bardzo gorącej i bardzo gęstej fazy rozwoju wszechświata, w której wszystkieoddziaływania fizyczne (oprócz grawitacji -.teoria ta nie obejmuje supersymetrii) były połączone wjedno symetryczne oddziaływanie.Gdy wszechświat zaczął się ochładzać, symetria zostałazłamana i podstawowe siły natury - elektromagnetyzm oraz silne i słabe oddziaływanie jądrowe -podążyły swoimi drogami.To oczywiste, że te dwa stany wszechświata, przed i po złamaniusymetrii, różnią się znacznie od siebie.Zmiana od jednego stanu do drugiego jest pewnegorodzaju przejściem fazowym, podobnym do przemiany zamarzającej wody w lód albo gotującej się- w parę.W odróżnieniu od tych zwykłych przejść fazowych złamanie symetrii we wczesnej fazierozwoju wszechświata powinno, zgodnie z przewidywaniami teorii, wyzwolić niewiarygodnie dużą,odpychającą silę grawitacyjną, która rozsadziłaby wszystko w ułamku sekundy.Mówimy tutaj o bardzo wczesnych początkach rozwoju wszechświata, przed upływem 10-35części sekundy, gdy temperatura" wynosiła powyżej 1028 kelwinów, jeśli temperatura ma w ogólejakiekolwiek znaczenie dla tego rodzaju stanu.Ekspansja spowodowana przez złamanie symetriibyłaby eksponencjalna, podwajając rozmiary każdej objętości przestrzeni w ciągu 10-35 sekundy.Wczasie znacznie krótszym od jednej sekundy ta niepohamowana ekspansja rozdęłaby obszar oobjętości protonu do rozmiarów obserwowalnego dzisiaj wszechświata.Następnie wewnątrz tegorozszerzającego się obszaru powstałyby bąble tego, co uważamy za normalną czasoprzestrzeń,które powiększałyby się na skutek dalszych przejść fazowych.Pierwotna koncepcja inflacyjnego wszechświata, stworzona przez Gutha, nie zawierała próbwyjaśnienia, skąd wziął się początkowy maleńki bąbel.Mimo to pomysł połączenia jej z fluktuacjąpróżni, podobną do proponowanej przez Tryona, jest bardzo intrygujący.Ta dramatyczna wersja powstania wszechświata rozwiązuje wiele kosmologicznych zagadek.Przede wszystkim spośród wszystkich możliwych prędkości rozszerzania się nasz bąbel wybrałakurat tę, która znajduje się dokładnie na granicy między układem otwartym i zamkniętym.Scenariusz inflacyjnego wszechświata wymusza dokładnie ten stan dynamicznej równowagi, namocy zależności między gęstością masy/energii bąbla a siłą inflacyjną.Jeszcze bardziej frapujący183 jest fakt, że scenariusz ów przyznaje nam we wszechświecie zupełnie marginalną rolę,umieszczając wszystko to, co widzimy wokół nas, wewnątrz bąbla, który z kolei znajduje sięwewnątrz innego bąbla, tworzącego pewną większą rozszerzającą się całość.%7łyjemy w podniecających czasach, być może czeka nas - jak przewidział Dirac - równieznaczący przełom w rozumieniu wszechświata jak przejście od atomu Bohra do mechanikikwantowej.Szczególnie intrygujące wydaje mi się to, że moje poszukiwania kota Schr�dingeradoprowadziły na koniec do rozważań na temat wielkiego wybuchu, kosmologii, supergrawitacji iinflacyjnego wszechświata, ponieważ w poprzedniej książce, Spacewarps, zacząłem od opowieścio grawitacji i ogólnej teorii względności, a skończyłem w tym samym miejscu co teraz.Ani wtedy,ani teraz nie było to zaplanowane z góry, z czego by wynikało, że supergrawitacja jest naturalnympunktem dojścia.Być może oznacza to, że unifikacja teorii kwantowej i grawitacji jest już blisko.Ale nie ma na razie widoków na szybki finał i mam nadzieję, że nigdy nie będzie.Jak stwierdziłRichard Feynman: Jednym ze sposobów na zakończenie nauki byłoby ograniczenie eks-perymentów do dziedzin, w których prawa są znane".Fizyka jest drążeniem nieznanego,natomiastto czego potrzebujemy, to wyobraznia, lecz ujęta w żelazne karby.Musimy znalezć nowy pogląd naświat, który byłby zgodny ze wszystkim, co wiemy, a zarazem zawierałby sprzeczności w swychprzewidywaniach - w przeciwnym razie byłby mało interesujący.W tej sprzeczności musi zgadzać się znaturą.Jeśli potrafisz znalezć jakikolwiek inny pogląd na świat, zgodny w całym dotychczas obser-wowanym obszarze, ale niezgodny gdzie indziej, to dokonałeś wielkiego odkrycia.To jest prawieniemożliwe, choć niezupełnie.122Jeżeli żywot fizyki kiedykolwiek osiągnie koniec, to świat będzie znacznie mniej interesującymmiejscem niż obecnie, więc jestem szczęśliwy, że mogę pozostawić czytelnika z nie dokończonymiwątkami, niepojętymi sugestiami i perspektywą dalszych opowieści, równie intrygujących jakhistoria kota Schr�dingera.122R.Feynman, The Character of Phyhical Law, s.171.184 BibliografiaOto książki, które przeczytałem w trakcie swoich poszukiwań prawdy o kocie Schr�dingera.Niebyło moim celem sporządzenie wyczerpującej bibliografii teorii kwantowej.Eksperci bez wątpieniazauważą brak pewnych tytułów, których mogliby się tutaj spodziewać [ Pobierz całość w formacie PDF ]
