[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tfu, u licha! żeby mi to jaki młodzik powiadał, który bitwy nie zaznał i reputację czynić sobie dopiero potrzebuje, to bym rozumiał, ale nie waść, coś się krwie ożłopał jak wilk, a pod Machnówką, jak mnie powiadano, zabiłeś jakiegoś smoka piekielnego czy ludojada.Juro na ten miesiąc niebieski, że waść coś tu kręcisz alboś się tak już rozłakomił, że krew wolisz niż łożnicę.Pan Skrzetuski mimo woli na księżyc spojrzał, któren na wysokim wyiskrzonym niebie płynął, jak srebrny korab nad obozem.- Mylisz się waść - rzekł po chwili.- Nie we krwi ja smakuję ani też na reputację zarabiam, ale nie godzi mi się porzucać towarzyszów w ciężkiej potrzebie, gdy chorągiew nemine excepto ma stawać.W tym honor kawalerski, a to jest święta rzecz.Co zaś do wojny, potrwa ona niezawodnie, gdyż zbyt się już rozwielmożyło tałałajstwo; wszelako, skoro Krzywonosowi idzie na pomoc Chmielnicki, to będzie przerwa.Albo jutro Krzywonos pole nam da, albo nie.Jeśli da, to z pomocą bożą słuszne otrzyma ćwiczenie, a potem musimy iść do spokojniejszego kraju, by też tchu trochę piersiami złapać.Wszak to już dwa miesiące przeszło, jak nie śpimy, nie jemy, jeno się bijem i bijem dzień i noc, dachu nad głową nie mając, na wszystkie nawałności elementów narażeni.Książę to wielki wódz, ale i roztropny.Nie porwie się on tak na Chmielnickiego w kilka tysięcy Iudzi przeciw krociom.Wiem też, że pójdzie ku Zbarażu, tam się odżywi, żołnierzów nowych pozbiera, szlachta się z całej Rzeczypospolitej do niego zbiegnie - i dopieroż na walną rozprawę ruszymy.Jutro tedy ostatni dzień pracy, a pojutrze będę już mógł z waszmością z czystym sercem do Baru ruszyć.I to jeszcze waści dla uspokojenia dodam, że ów Bohun żadną miarą na jutro nie zdąży i w bitwie nie weźmie udziału, a choćby też i wziął, mam nadzieję, że jego chłopska gwiazda nie tylko przy książęcej, ale i przy mojej rycerskiej zblednie.- Belzebub to jest wcielony.Mówiłem waści, że nie lubię tłoku, ale on gorszy od tłoku, choć repeto, że nie tyle bojaźni, ile wstrętu do niego przezwyciężyć nie mogę.Ale dobrze.Mniejsza z tym! Jutro tedy garbowanie chłopskich grzbietów, a potem drała do Baru! Oj! będąż się te śliczne oczy śmiały na waćpana conspectus! Oj! będzieże się to liczko płonić.A już to powiem waści, że i mnie do niej tęskno, bo ją jako ojciec miłuję.I nie dziw.Synów legitime natos nie mam, fortuna daleko, bo aż w Turczech, gdzie mi ją pogańscy komisarze kradną, i żyję jako sierota na tym świecie, a na starość chyba do pana Podbipięty, do Myszykiszek na rezydenta pójdę.- Będzie to inaczej, niech waści głowa nie boli.Za to, coś dla nas uczynił, już też ci nadto wdzięczności okazać nie możem.Dalszej rozmowie przeszkodził jakiś oficer, który przechodząc tuż obok spytał:- A kto tam stoi?- Wierszułł! - zawołał pan Skrzetuski poznając po głosie.- Z podjazdu?- Tak jest.A teraz od księcia.- Co tam słychać?- Bitwa jutro.Nieprzyjaciel groblę poszerza, mosty na Styrze i na Słuczy stawi chcąc się do nas dostać koniecznie.- A cóż książę na to?- Książę powiedział: dobrze!- I nic więcej?- Nic.Nie kazał przeszkadzać, a tam siekiery aż huczą! Do rana będą pracować.- Języka dostałeś?- Porwałem siedmiu.Wszyscy zeznają, iż o Chmielnickim słyszeli, że idzie, ale podobno jeszcze daleko.Co za noc!- Widno jak w dzień.A jak ci tam po upadku?- Kości bolą.Idę podziękować naszemu Herkulesowi, a potem spać, bom strudzon.Żeby choć ze dwie godziny podrzemać!- Dobranoc!- Dobranoc!- Pójdź i waszmość - rzekł pan Skrzetuski do Zagłoby - bo późno, a jutro praca.- A pojutrze podróż - przypomniał pan Zagłoba.Poszli i odmówiwszy pacierze pokładli się koło ognia.Wkrótce też ogniska poczęły gasnąć jedne po drugich.Obóz obwijała ciemność i tylko księżyc rzucał nań srebrne blaski, którymi rozświecał coraz to nowe grupy śpiących.Ciszę przerywało tylko ogólne potężne chrapanie i nawoływania strażników czuwających za obozem.Ale sen nie na długo skleił ciężkie powieki żołnierzy.Zaledwie pierwszy brzask zabielił cienie nocy, gdy we wszystkich końcach obozu zabrzmiały trąbki na „wstawaj”!W godzinę potem książę ku wielkiemu zdziwieniu rycerstwa cofał się na całej linii [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Tfu, u licha! żeby mi to jaki młodzik powiadał, który bitwy nie zaznał i reputację czynić sobie dopiero potrzebuje, to bym rozumiał, ale nie waść, coś się krwie ożłopał jak wilk, a pod Machnówką, jak mnie powiadano, zabiłeś jakiegoś smoka piekielnego czy ludojada.Juro na ten miesiąc niebieski, że waść coś tu kręcisz alboś się tak już rozłakomił, że krew wolisz niż łożnicę.Pan Skrzetuski mimo woli na księżyc spojrzał, któren na wysokim wyiskrzonym niebie płynął, jak srebrny korab nad obozem.- Mylisz się waść - rzekł po chwili.- Nie we krwi ja smakuję ani też na reputację zarabiam, ale nie godzi mi się porzucać towarzyszów w ciężkiej potrzebie, gdy chorągiew nemine excepto ma stawać.W tym honor kawalerski, a to jest święta rzecz.Co zaś do wojny, potrwa ona niezawodnie, gdyż zbyt się już rozwielmożyło tałałajstwo; wszelako, skoro Krzywonosowi idzie na pomoc Chmielnicki, to będzie przerwa.Albo jutro Krzywonos pole nam da, albo nie.Jeśli da, to z pomocą bożą słuszne otrzyma ćwiczenie, a potem musimy iść do spokojniejszego kraju, by też tchu trochę piersiami złapać.Wszak to już dwa miesiące przeszło, jak nie śpimy, nie jemy, jeno się bijem i bijem dzień i noc, dachu nad głową nie mając, na wszystkie nawałności elementów narażeni.Książę to wielki wódz, ale i roztropny.Nie porwie się on tak na Chmielnickiego w kilka tysięcy Iudzi przeciw krociom.Wiem też, że pójdzie ku Zbarażu, tam się odżywi, żołnierzów nowych pozbiera, szlachta się z całej Rzeczypospolitej do niego zbiegnie - i dopieroż na walną rozprawę ruszymy.Jutro tedy ostatni dzień pracy, a pojutrze będę już mógł z waszmością z czystym sercem do Baru ruszyć.I to jeszcze waści dla uspokojenia dodam, że ów Bohun żadną miarą na jutro nie zdąży i w bitwie nie weźmie udziału, a choćby też i wziął, mam nadzieję, że jego chłopska gwiazda nie tylko przy książęcej, ale i przy mojej rycerskiej zblednie.- Belzebub to jest wcielony.Mówiłem waści, że nie lubię tłoku, ale on gorszy od tłoku, choć repeto, że nie tyle bojaźni, ile wstrętu do niego przezwyciężyć nie mogę.Ale dobrze.Mniejsza z tym! Jutro tedy garbowanie chłopskich grzbietów, a potem drała do Baru! Oj! będąż się te śliczne oczy śmiały na waćpana conspectus! Oj! będzieże się to liczko płonić.A już to powiem waści, że i mnie do niej tęskno, bo ją jako ojciec miłuję.I nie dziw.Synów legitime natos nie mam, fortuna daleko, bo aż w Turczech, gdzie mi ją pogańscy komisarze kradną, i żyję jako sierota na tym świecie, a na starość chyba do pana Podbipięty, do Myszykiszek na rezydenta pójdę.- Będzie to inaczej, niech waści głowa nie boli.Za to, coś dla nas uczynił, już też ci nadto wdzięczności okazać nie możem.Dalszej rozmowie przeszkodził jakiś oficer, który przechodząc tuż obok spytał:- A kto tam stoi?- Wierszułł! - zawołał pan Skrzetuski poznając po głosie.- Z podjazdu?- Tak jest.A teraz od księcia.- Co tam słychać?- Bitwa jutro.Nieprzyjaciel groblę poszerza, mosty na Styrze i na Słuczy stawi chcąc się do nas dostać koniecznie.- A cóż książę na to?- Książę powiedział: dobrze!- I nic więcej?- Nic.Nie kazał przeszkadzać, a tam siekiery aż huczą! Do rana będą pracować.- Języka dostałeś?- Porwałem siedmiu.Wszyscy zeznają, iż o Chmielnickim słyszeli, że idzie, ale podobno jeszcze daleko.Co za noc!- Widno jak w dzień.A jak ci tam po upadku?- Kości bolą.Idę podziękować naszemu Herkulesowi, a potem spać, bom strudzon.Żeby choć ze dwie godziny podrzemać!- Dobranoc!- Dobranoc!- Pójdź i waszmość - rzekł pan Skrzetuski do Zagłoby - bo późno, a jutro praca.- A pojutrze podróż - przypomniał pan Zagłoba.Poszli i odmówiwszy pacierze pokładli się koło ognia.Wkrótce też ogniska poczęły gasnąć jedne po drugich.Obóz obwijała ciemność i tylko księżyc rzucał nań srebrne blaski, którymi rozświecał coraz to nowe grupy śpiących.Ciszę przerywało tylko ogólne potężne chrapanie i nawoływania strażników czuwających za obozem.Ale sen nie na długo skleił ciężkie powieki żołnierzy.Zaledwie pierwszy brzask zabielił cienie nocy, gdy we wszystkich końcach obozu zabrzmiały trąbki na „wstawaj”!W godzinę potem książę ku wielkiemu zdziwieniu rycerstwa cofał się na całej linii [ Pobierz całość w formacie PDF ]