Zaar Magnus Nagi ambasador

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Całkiem nowy konstrukt.Niebyło tego za twoich czasów.To całkiem prywatny plutonikprezydenta.Dość niejasny organizm i nie do końca wiadomo,jakie jest jego miejsce w aparacie państwowym.To trzydziestu,czterdziestu mężczyzn, którzy wydają się poruszać pozaprawem.Czasami mają mundur, ale najczęściej nie.Takwłaściwie to po prostu banda ordynusów z prezydenckiegoklanu.Ludzie mówią na nich Bashenga Boys, bo to Bashengajest ich zleceniodawcą.Tak, żeby nikt nie myślał, że rozkazywydaje prezydent. Jakby ktoś myślał inaczej powiedziała Clara. Dokładnie.Ale Bashenga się nie zmienił, a jego afrojest imponujące jak zawsze.Jedyny znany mi facet w tymkraju, który nie ma ogolonej głowy.No dobra, może jeszczejakaś lokalna gwiazda reggae ma dłuższe włosy, ale&Przerwał, jakby sobie uświadomił, że mówio nieistotnych sprawach.Włożył rękę do kieszeni marynarki i wyjął paczkępapierosów. Mogę zapalić?Clara skinęła głową, ale spojrzała na niego trochępytająco. Myślałam, że jesteś elitarnym sportowcem?Zaśmiał się. Byłem elitarnym sportowcem.Poza tym jakiś nałógchyba można w tym życiu mieć.Ale tylko jeden dziennie.Zazwyczaj. To ja też wezmę jednego oznajmiła Clara.Uśmiechnęła się na widok zaskoczonej miny Klasa.Nazwijmy to imprezowym paleniem.Klas zapalił swojego papierosa, zaciągnął się, a potempowiedział: Ale wracając do Ekberga.Nie wyglądasz nakompletnie zaskoczoną.Strząsnął trochę popiołu do popielniczki i zrobił minę,jakby się zastanawiał, jak ująć w słowa to, co chce powiedzieć. Clara, nie wiem, jak to powiedzieć, żeby to niezabrzmiało podle& nie chcę być tym, który& powiedział Klasi spojrzał na nią zafrasowany.Zaśmiała się i lekko pokręciła głową. Nie chcesz mówić zle o innych& dokończyła,naśladując jego intonację. Klas, wiem, że musisz myślećo swojej reputacji przesadnie zaakcentowała słowo reputacja , a potem dodała, patrząc na niego szczerze aleprzy mnie możesz się chyba czuć bezpiecznie? Poza tym już jadobrze wiem, jaki jesteś podły oznajmiła z uśmiechem. Touch�.Szczerze mówiąc, ta cała sprawa z Ekbergiemjest po prostu tragiczna. Cóż, często tak jest, kiedy ktoś umiera stwierdziłaClara, nieomal zaskoczona swoim komentarzem, rozbawionawłasnym brakiem poprawności.Przy Klasie mogła sięwyluzować, czuła, że może być sobą, że druga strona nie bierzejej zbyt poważnie. To prawda, chociaż w tym przypadku mówimyo czymś gorszym niż tragiczna śmierć.Chodzi o tragiczne życie.Ekberg zawsze grał bezpiecznie.Przez te wszystkie lata nigdynie wszedł w konflikt z żadnym rządem.Podczas gdy inniambasadorowie korzystali z okazji i mówili, co myślą, nieowijając w bawełnę, Ekberg siedział cicho.Współpracaw zakresie pomocy rozwojowej z krajem takim jak KongoWschodnie nie jest prostą sprawą.Brakuje większości sprawniefunkcjonujących instytucji i jeśli pomoc rozwojowa ma działać,musimy się poważnie angażować, budować sieć kontaktów.Cały czas analizować możliwość reform.A potem reagować.A nie siedzieć cicho&Mówił z rezygnacją.Clara wiedziała już wcześniej, żeKlas walczy z wiatrakami.Odnotowała kilka jego pojedynczychraportów i pism, które przedostały się do DepartamentuAfryki.Ale większość tego, co docierało do MSZ, to byłyostrożne słowa Ekberga. To okropnie frustrujące, mieć nad sobą taki hamulec.Zwłaszcza tutaj, na miejscu.Wezmy na przykład pomocbudżetową.Wiesz przecież, że Ekberg należał do starej szkołyi zawsze był temu przeciwny.Klas zaczął się rozpędzać.Nie można powiedzieć, żebyClarze nie podobało się jego zaangażowanie. Mogłoby się wydawać& powiedział Klas świadomyswego kpiarskiego tonu że skoro Szwecja zdecydowała, żenajlepszym sposobem, aby pomóc temu krajowi, jestbudowanie od środka, wsparcie krajowego budżetu, toambasador, tutaj na miejscu, powinien to poprzeći dopilnować, by Kongo Wschodnie trzymało się umowyz SIDA. Trzymało się umowy? Co? Nie, coś mi się wydaje, że& równie kpiarsko wtrąciła Clara. Dokładnie rzucił Klas z uśmiechem. Biorąc poduwagę, jak skorumpowany jest ten reżim, to trzeba byćsuperprzejrzystym.Ale Ekberg był uległy we wszystkim, corobił.Poza tym był niechętny pomocy budżetowej i co rokuchciał jej zniesienia.Wolał działać po staremu.Wiesz, projektza projektem, stawianie ładnych tablic SIDA obwieszczających,że za tę ulicę, ten dom i tamte wiadra naprawdę zapłaciliszwedzcy podatnicy.Niemal jakby oczekiwał w zamian naodrobinę wdzięczności. Ale, Klas, muszę mimo wszystko stanąć w obronieEkberga.Naprawdę uważasz, że pomoc budżetowa w tychkrajach, w których Ekberg był ambasadorem, to słusznerozwiązanie? Pomocy budżetowej daleko do ideału naskorumpowanych terenach.Ryzyko jest przecież dość spore zauważyła Clara.Klas się zgodził. Jasne, że to ryzykowne.Chodzi przecież o dużepieniądze.Ale w tym, że kraj sam decyduje, jak rozdzielićpomocowe pieniądze, i odpowiada przed społeczeństwem zaich wykorzystanie, tkwi siła.Jeśli setki organizacji będąprowadzić swoje szpitale, to rząd nie będzie miał możliwościstworzenia długofalowej polityki dotyczącej służby zdrowia, toprzecież oczywiste [ Pobierz całość w formacie PDF ]

v