[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W tej drugiejczęści zaaranżowano sytuację, w której natrafiali na leżącego na podłodze studenta.Czy potrzebuje pomocy? Czy przewrócił się i zranił? Może po prostu zasnął pobezsennej nocy? Jak już wiemy, w dwuznacznych sytuacjach ludzie zwyklerozglądają się dookoła i śledzą reakcję innych.Pomocnik eksperymentatora, udającyjednego z uczestników eksperymentu, celowo wykazywał całkowitą obojętność.Patrząc na jego zachowanie, prawdziwy uczestnik eksperymentu powinien dojść downiosku, że wszystko jest w porządku i nie ma powodu do obaw.Rzeczywiściewiększość studentów, spośród tych, którzy nie wysłuchali przedtem raportu owpływie liczby obserwatorów na podejmowane interwencje, postąpiła zgodnie zoczekiwaniami pomocy leżącemu udzieliło 25% osób.Natomiast spośród grupy,która słyszała dwa tygodnie przedtem wykład o wynikach eksperymentu Aatanego iDarleya, 43% przystanęło i na wzór dobrego samarytanina zajęło się leżącymstudentem.Wiedza o tym, że nieświadomie podlegamy wpływowi innych osób, możeumożliwić przezwyciężenie tej niekorzystnej zależności.Miejmy nadzieję, że takżewiedza o innych przeszkodach hamujących zachowania prospołeczne ułatwia ichpokonanie.PodsumowanieRozpoczęliśmy od omówienia trzech głównych koncepcji zachowaniaprospołecznego.Socjobiologia traktuje okazywanie pomocy jako instynktownąreakcję sprzyjania jednostkom podobnym do nas pod względem genetycznym (dobórkrewniaczy).Jej przedstawiciele stwierdzają również, że w toku rozwojuwypracowaliśmy normę wzajemności, zgodnie z którą przychodzenie drugiej osobie zpomocą stanowi pewną gwarancję zwrotnego otrzymania pomocy w chwili, gdy samibędziemy jej potrzebować.Teoria wymiany społecznej sprowadza zachowaniaprospołeczne do bilansu kosztów i zysków; interes własny decyduje o udzieleniupomocy angażujemy się w pomoc w sytuacji, gdy zyski z nią związaneprzewyższają ewentualne straty.Przy tym formą nagrody może być równieżzmniejszenie własnego dyskomfortu lub pochwały i uznanie.%7ładna z powyższychteorii nie rozpatruje zachowań prospołecznych w kategoriach altruizmu, natomiast wkażdej z nich przewija się motyw troski o własną osobę.Odwrotnie ma się rzecz zhipotezą empatii-altruizmu, która zachowania pomocne traktuje jako akty czystoaltruistyczne, motywowane empatią i współczuciem.Zachowanie prospoleczne jestuwarunkowane wieloma czynnikami.Zarówno osobowościowe, jak i sytuacyjnezmienne mogą zahamować lub nasilić tendencję do niesienia pomocy.Do grupyzmiennych indywidualnych zaliczamy osohriwość altruistyczną.Obdarzeni niąludzie wykazują/mększą gotowość do przychodzenia z pomocą innym.Możnasprzyjać rozwojowi takiego typu osobowości u dzieci przez nagradzanie, gdy okazująinnym pomoc, i wskazywanie na przykłady zachowań pomocnych, które mogłybystanowić dla nich wzór do naśladowania.Należy jednak ostrożnie dawkowaćnagrody, gdyż mogą one stłumić wewnętrzną motywację dziecka do pomagania,wywołując tzw.efekt nadmiernego uzasadnienia.Innym ważnym czynnikiem jestpłeć.Chociaż kobiety i mężczyzni nie różnią się pod względem stopnia altruizmu, tojednak preferują inne formy pomagania.Mężczyzni są bardziej skłonni pomagać wsposób heroiczny i rycerski, kobiety wybierają formy pomocy wymagającedługotrwałych poświęceń i wyrzeczeń.Na pomaganie wpływa także nasz nastrój.Zdumiewający jest fakt, że zarówno dobry, jak i zły nastrój bardziej sprzyja naszejgotowości do zachowań altruistycznych niż stan obojętności.Z wielu powodów dobre samopoczucie zwiększa prawdopodobieństwo, iż pośpieszymy komuś z pomocą.Sprawia ono, że dostrzegamy dobre strony in nych osób i jesteśmy bardziejpozytywnie do nich nastawieni.Złe samopoczucie, zgodnie z hipotezą redukcjinegatywnego stanu emocjonalnego, skłania nas do szukania sposobów pokonaniawłasnej chandry, na przykład poprzez udzielenie pomocy drugiemu człowiekowi.Dospołecznych uwarunkowań zachowań prospołecznych należy typ środowiska, adokładnie, czy jest to środowisko miejskie czy wiejskie.Stwierdzono, że na wsiszansę na uzyskanie pomocy są znacznie większe niż w mieście.To zjawiskowyjaśnia między innymi hipoteza przeładowania urbanistycznego, zgodnie z którąmieszkańcy miasta poddawani są różnego rodzaju stymulacji, stąd też aby uniknąćnadmiaru bodzców zamykają się w sobie.Pojęcie efektu widza wskazuje na liczbęobserwatorów jako czynnik determinujący udzielanie pomocy.Im mniej widzów, tymlepiej.Do podjęcia decyzji o przyjściu z pomocą konieczne jest spełnienie pięciuwarunków: potencjalny wybawca musi zauważyć zdarzenie; zinterpretować je jakonagły wypadek (w tym momencie może pojawić się zjawisko skumulowanejignorancji polegające na tym, że świadkowie obserwując wzajemnie swojąobojętność wnioskują, że sytuacja nie wymaga interwencji, jest to przykładinformacyjnego wpływu społecznego); zaakceptować swoją odpowiedzialność zadalszy rozwój sytuacji (może w tym momencie zaistnieć zjawisko rozproszeniaodpowiedzialności); wiedzieć, jak pomóc; zrealizować zamierzoną pomoc.Poza tymdo społecznych uwarunkowań działań pomocnych zaliczamy również cechy ofiary.Bardziej skłonni jesteśmy pomagać osobom podobnym do nas.Pomaganie możeprzynieść zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki osobie, która pomocotrzymuje.Ważne jest, aby oferta pomocy nie stanowiła zagrożenia dla czyjejśsamooceny.Na zakończenie warto wspomnieć, że badania wykazują, iż świadomośćuwarunkowań zachowań prospołecznych sprawia, że ludzie zdają sobie sprawę ztego, dlaczego czasami nie pomagają innym.Rezultat jest zaskakujący: zwiększa toich gotowość do działań na rzecz innych.LiteraturaAatane B., Darley J.M.(1978).Obojętni świadkowie: dlaczego nie pomagają.W: K.Jankowski, Przełom w psychologii.Warszawa: Czytelnik.Reykowski M.(1979).Motywacja, postawy prospofeczne a osobowość.Warszawa:PWN.Schwartz S.H.(1976).Aktywizacja osobistych standardów normatywnych azachowanie prospołeczne. Studia Psychologiczne" t.15.Piliavin J.A Dovidio J.F., Gaertner S.L., Ciark R.D.(1986).Wrażliwi świadkowie proces udzielania pomocy.W: T.Maruszewski (red.), Poznanie i zachowanie.Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.Wilson E.O.(1988).O naturze ludzkiej.Warszawa: PIW [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.W tej drugiejczęści zaaranżowano sytuację, w której natrafiali na leżącego na podłodze studenta.Czy potrzebuje pomocy? Czy przewrócił się i zranił? Może po prostu zasnął pobezsennej nocy? Jak już wiemy, w dwuznacznych sytuacjach ludzie zwyklerozglądają się dookoła i śledzą reakcję innych.Pomocnik eksperymentatora, udającyjednego z uczestników eksperymentu, celowo wykazywał całkowitą obojętność.Patrząc na jego zachowanie, prawdziwy uczestnik eksperymentu powinien dojść downiosku, że wszystko jest w porządku i nie ma powodu do obaw.Rzeczywiściewiększość studentów, spośród tych, którzy nie wysłuchali przedtem raportu owpływie liczby obserwatorów na podejmowane interwencje, postąpiła zgodnie zoczekiwaniami pomocy leżącemu udzieliło 25% osób.Natomiast spośród grupy,która słyszała dwa tygodnie przedtem wykład o wynikach eksperymentu Aatanego iDarleya, 43% przystanęło i na wzór dobrego samarytanina zajęło się leżącymstudentem.Wiedza o tym, że nieświadomie podlegamy wpływowi innych osób, możeumożliwić przezwyciężenie tej niekorzystnej zależności.Miejmy nadzieję, że takżewiedza o innych przeszkodach hamujących zachowania prospołeczne ułatwia ichpokonanie.PodsumowanieRozpoczęliśmy od omówienia trzech głównych koncepcji zachowaniaprospołecznego.Socjobiologia traktuje okazywanie pomocy jako instynktownąreakcję sprzyjania jednostkom podobnym do nas pod względem genetycznym (dobórkrewniaczy).Jej przedstawiciele stwierdzają również, że w toku rozwojuwypracowaliśmy normę wzajemności, zgodnie z którą przychodzenie drugiej osobie zpomocą stanowi pewną gwarancję zwrotnego otrzymania pomocy w chwili, gdy samibędziemy jej potrzebować.Teoria wymiany społecznej sprowadza zachowaniaprospołeczne do bilansu kosztów i zysków; interes własny decyduje o udzieleniupomocy angażujemy się w pomoc w sytuacji, gdy zyski z nią związaneprzewyższają ewentualne straty.Przy tym formą nagrody może być równieżzmniejszenie własnego dyskomfortu lub pochwały i uznanie.%7ładna z powyższychteorii nie rozpatruje zachowań prospołecznych w kategoriach altruizmu, natomiast wkażdej z nich przewija się motyw troski o własną osobę.Odwrotnie ma się rzecz zhipotezą empatii-altruizmu, która zachowania pomocne traktuje jako akty czystoaltruistyczne, motywowane empatią i współczuciem.Zachowanie prospoleczne jestuwarunkowane wieloma czynnikami.Zarówno osobowościowe, jak i sytuacyjnezmienne mogą zahamować lub nasilić tendencję do niesienia pomocy.Do grupyzmiennych indywidualnych zaliczamy osohriwość altruistyczną.Obdarzeni niąludzie wykazują/mększą gotowość do przychodzenia z pomocą innym.Możnasprzyjać rozwojowi takiego typu osobowości u dzieci przez nagradzanie, gdy okazująinnym pomoc, i wskazywanie na przykłady zachowań pomocnych, które mogłybystanowić dla nich wzór do naśladowania.Należy jednak ostrożnie dawkowaćnagrody, gdyż mogą one stłumić wewnętrzną motywację dziecka do pomagania,wywołując tzw.efekt nadmiernego uzasadnienia.Innym ważnym czynnikiem jestpłeć.Chociaż kobiety i mężczyzni nie różnią się pod względem stopnia altruizmu, tojednak preferują inne formy pomagania.Mężczyzni są bardziej skłonni pomagać wsposób heroiczny i rycerski, kobiety wybierają formy pomocy wymagającedługotrwałych poświęceń i wyrzeczeń.Na pomaganie wpływa także nasz nastrój.Zdumiewający jest fakt, że zarówno dobry, jak i zły nastrój bardziej sprzyja naszejgotowości do zachowań altruistycznych niż stan obojętności.Z wielu powodów dobre samopoczucie zwiększa prawdopodobieństwo, iż pośpieszymy komuś z pomocą.Sprawia ono, że dostrzegamy dobre strony in nych osób i jesteśmy bardziejpozytywnie do nich nastawieni.Złe samopoczucie, zgodnie z hipotezą redukcjinegatywnego stanu emocjonalnego, skłania nas do szukania sposobów pokonaniawłasnej chandry, na przykład poprzez udzielenie pomocy drugiemu człowiekowi.Dospołecznych uwarunkowań zachowań prospołecznych należy typ środowiska, adokładnie, czy jest to środowisko miejskie czy wiejskie.Stwierdzono, że na wsiszansę na uzyskanie pomocy są znacznie większe niż w mieście.To zjawiskowyjaśnia między innymi hipoteza przeładowania urbanistycznego, zgodnie z którąmieszkańcy miasta poddawani są różnego rodzaju stymulacji, stąd też aby uniknąćnadmiaru bodzców zamykają się w sobie.Pojęcie efektu widza wskazuje na liczbęobserwatorów jako czynnik determinujący udzielanie pomocy.Im mniej widzów, tymlepiej.Do podjęcia decyzji o przyjściu z pomocą konieczne jest spełnienie pięciuwarunków: potencjalny wybawca musi zauważyć zdarzenie; zinterpretować je jakonagły wypadek (w tym momencie może pojawić się zjawisko skumulowanejignorancji polegające na tym, że świadkowie obserwując wzajemnie swojąobojętność wnioskują, że sytuacja nie wymaga interwencji, jest to przykładinformacyjnego wpływu społecznego); zaakceptować swoją odpowiedzialność zadalszy rozwój sytuacji (może w tym momencie zaistnieć zjawisko rozproszeniaodpowiedzialności); wiedzieć, jak pomóc; zrealizować zamierzoną pomoc.Poza tymdo społecznych uwarunkowań działań pomocnych zaliczamy również cechy ofiary.Bardziej skłonni jesteśmy pomagać osobom podobnym do nas.Pomaganie możeprzynieść zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki osobie, która pomocotrzymuje.Ważne jest, aby oferta pomocy nie stanowiła zagrożenia dla czyjejśsamooceny.Na zakończenie warto wspomnieć, że badania wykazują, iż świadomośćuwarunkowań zachowań prospołecznych sprawia, że ludzie zdają sobie sprawę ztego, dlaczego czasami nie pomagają innym.Rezultat jest zaskakujący: zwiększa toich gotowość do działań na rzecz innych.LiteraturaAatane B., Darley J.M.(1978).Obojętni świadkowie: dlaczego nie pomagają.W: K.Jankowski, Przełom w psychologii.Warszawa: Czytelnik.Reykowski M.(1979).Motywacja, postawy prospofeczne a osobowość.Warszawa:PWN.Schwartz S.H.(1976).Aktywizacja osobistych standardów normatywnych azachowanie prospołeczne. Studia Psychologiczne" t.15.Piliavin J.A Dovidio J.F., Gaertner S.L., Ciark R.D.(1986).Wrażliwi świadkowie proces udzielania pomocy.W: T.Maruszewski (red.), Poznanie i zachowanie.Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.Wilson E.O.(1988).O naturze ludzkiej.Warszawa: PIW [ Pobierz całość w formacie PDF ]