[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Madlenka, rigardumin, mi havas la kapon kiel ne¸o; çu vere vi pensas, kemi farus ion, pri kio mi ne povus antaû Dio respondi?297 AVINJOeLIBROTiel diris al mi la onklo, kaj larmoj fluis sur liaj vangoj.Mi konsentis pri çio.Jiæi estis pro ¸ojo preskaû freneza.Mi ne havis pli davestaîoj, ol kion mi portis sur la korpo.Jiæi tuj açetis al mijupon, îaketon, kaj grenatojn sur la kolon por la edzi¸afesto, la ceteron prizorgis la onklo.Tio estas la samajgrenatoj, kiujn mi havas, la kolçikkolora mesulanjupokaj la lazura îaketo.La pilgrimantoj foriris, la onklo do-nis al ili leteron, ke mi restos tie kelkajn tagojn kaj ke miveturos kun li, pli multe li ne skribis. Estos pli bone, seni priparolos la aferon , li opiniis.La trian tagon mateneni havis la geedzi¸an feston, militista pastro faris la ce-remonion.Sinjorino Liduôka estis svatistino, Lhotskëhonorfraûlo, lia fratino fiançknabino, la onklo kaj anko-raû unu urbano atestantoj, krom ili çeestis neniu.Sinjo-rino Liduôka aran¸is al ni matenman¸on, kaj tiel ni pa-sigis tiun tagon en timo antaû Dio kaj en ¸ojo, reme-morante nur pri la niaj hejme.Sinjorino Liduôka incitetisJiæin çe la tablo, sençese al li dirante; Vi, vi, fianço, mi eçne rekonas vin, vi ne estas tiu nubmiena sinjoro Jiæi; sednemirinde, ke via viza¸o tiel radias! Oni parolis jen pritio jen pri alio, kiel estas kutimo.Jiæi tuj volis, ke mi lo¸uçe li, sed la onklo tion ne permesis, nur kiam ni estosrevenintaj el ÇeÛujo kaj finintaj la pilgrimon al Vambeæi-ce.298 AVINJOeLIBROPost kelkaj tagoj ni veturis al Oleônice, mi kaj la on-klo.Kiel oni miris, ke mi estas edzino, kaj kiel ploris lapatrino, ke Jiæi estas soldato, mi ne povas al vi priskribi.Mia panjo interplektis la manojn kaj sençese plendis, kemi volas ÿin forlasi, en fremdlandon sekvi la soldaton,tiel ke la haroj çe tio hirti¸is.Sed paçjo, çiam prudentakaj sa¸a, decidis. Nun finon, li diris kiel ili aran¸is al sila liton, tiel ili dormos.Ili amas unu la alian, ili kune su-feru: vi, patrino, scias, ke pro mi vi ankaû forlasis la pa-tron kaj la patrinon, kaj tio estas destinita al çiu knabi-no.Kiu estas kulpa, ke trafis Jiæin tiu akcidento? Ceteretie ne daûras longe la servado; kiam li finfaros tiun tas-kon, li povas veni çi tien.Kaj vi, baptanino, trankvili¸u, Jiæi estas sana knabo,kaj li ne mal¸ojos, pri tio li jam estas zorginta.Vi, Madla,ne ploru, Dio donu al vi feliçon, kaj kun kiu vi iris al laaltaro, kun tiu iru en la tombon. Per tiuj vortoj la patrodonis al mi la benon kaj larmoj surveÿis lian viza¸on.Lapatrinoj ankaû ploris.Mia patrino, dumvive pri çio zorgema, havis la kaponplena. Kia malprudentaîo, ÿi riproçis min, ÿi tie havaseç ne kusenon, eç ne mastrumilaron, eç ne vestaîon, kajÿi edzini¸as.De kiam mi sur la piedoj stari¸is, mi nevidis tian renversitan mondon! Mi ricevis decan eki-paîon, kaj kiam mi havis çion en ordo, mi revenis al Jiæi,kaj ne forlasis lin ¸is lia morto.Tiu malfeliça milito, se299 AVINJOeLIBROtiu ne estus estinta, li povus ankoraû esti çi tie! Jen vividas, ke mi scias, mia kara, kio estas ¸ojo kaj kio estasmal¸ojo, ke mi scias, kio estas juneco kaj malsa¸o, finisavinjo, metante kun milda rideto la sekan manon sur laovalan brakon de Kristla. Vi multe suferis, avinjo, sed vi tamen estis feliça, viricevis tion, kion la koro deziris.Se mi scius, ke mi eçpost çiuj suferoj estos feliça, mi volonte ilin alportus, eçse mi devus atendi Mílan dum dek kvar jaroj, dirisKristla. La estontecon Dio havas en la manoj.Kio estos, tioestos, tion vi, mia kara, ne evitos, kaj plej bone estas sinfordoni kun firma konfido en la volon de Dio! Kio restas alia; sed oni ofte ne povas rekoscii¸i, kaj seJakub estos varbita, mi ¸emploros.Kun li foriros çia¸ojo, kun li estos perdita mia sola subteno. Kiel vi parolas, Kristla, çu vi ne havas patron? Mi havas bonan patron, Dio lin por mi konservu; sedli tamen jam estas maljuna, grumblema.Jam çijare livolis sençese, ke mi edzini¸u, por ke lin iu povu ansta-taûi; kion mi faros, se Jakub estos varbita? Kaj mi tamenne edzini¸os kun alia viro, eç se çiuj kontraû mi obstini-¸us; mi laboros ¸is mortlaci¸o, por ke paçjo ne povugrumbli, kaj se ne estos eble bone, mi ne edzini¸os.Ho, avinjo, vi eç ne kredas, kion mi suferas en tiu gaste-jo! Ne pensu pri la laboro, Dio gardu, tiu estas por mi300 AVINJOeLIBROludo, sed pro tio, kion mi ofte devas ÿajnigi ne aûdi, do-loras min la koro. Kaj de tio vi ne povas liberi¸i? Mi petas vin, kiel? Kiomfoje mi diris al la patro: Vidu, paçjo, tio kaj tio okazas, ne toleru tiajn gastojn ,sed li ne volas perdi gastojn, kaj tial li çiam diras al mi: Mi petas vin, knabino, diru kion vi volas, nur ne estumal¸entila, por ke la gastoj ne forpuÿi¸u, estas ja niametio. Mi ne rajtas esti mal¸entila kaj malafabla; se miestas afabla, mi fari¸os en çiu ajn buÿo objekto de ka-lumnioj; gaja, kantema, kiel mi çiam estis, mi apenaûestos, kion do mi faru? Se estus nur iaj ventbabiluloj, mibaldaû ilin rebatus, sed la administranto kaj la skribis-to el la kastelo estas maldolçaj gastoj, ili tedas min kajnaûzas.Mi hontas diri al vi tion, kiel tiu maljuna kapromin persekutas, kaj ÿajnas al mi, kvazaû iu suflorus almi, ke li klopodos forigi Mílan, çar li scias, ke li estas miadefendanto, kaj çar li timas, ke okazos al li tio, kio oka-zis al la italo.Unuflanke li ÿajnigas, kvazaû li volus farikomplezon al la vila¸estro, aliafianke li sin ven¸as pro lafilino, sed çiam la ruzulo pensas pri si mem.Paçjo lintimas, kaj la kompatinda panjo, vi scias, kvazaû ÿi neestus jam sur la mondo, ÿi pli kuÿas ol iras, al tiu mi nepovas veni kun tia afero.Se mi estus edzino, çio estus alia; kiam iu al mi ne pla-çus, mi nur dirus tion al Míla, kaj se li ne povus lin for-301 AVINJOeLIBROpeli, li rigardus lin, ke tiu homo preskaû ne kura¸us minrigardi.Ho, avinjo, se mi povus al vi tion eldiri, kiel liamas min, kaj mi lin; sed tio estas neebla, kaj la junu-lino, apogante la kubutojn sur la genuojn, metis la viza-¸on en la manojn kaj silentis.En la sama momento senbrue, nerimarkate, Míla eni-ris en la ¸ardenon [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Madlenka, rigardumin, mi havas la kapon kiel ne¸o; çu vere vi pensas, kemi farus ion, pri kio mi ne povus antaû Dio respondi?297 AVINJOeLIBROTiel diris al mi la onklo, kaj larmoj fluis sur liaj vangoj.Mi konsentis pri çio.Jiæi estis pro ¸ojo preskaû freneza.Mi ne havis pli davestaîoj, ol kion mi portis sur la korpo.Jiæi tuj açetis al mijupon, îaketon, kaj grenatojn sur la kolon por la edzi¸afesto, la ceteron prizorgis la onklo.Tio estas la samajgrenatoj, kiujn mi havas, la kolçikkolora mesulanjupokaj la lazura îaketo.La pilgrimantoj foriris, la onklo do-nis al ili leteron, ke mi restos tie kelkajn tagojn kaj ke miveturos kun li, pli multe li ne skribis. Estos pli bone, seni priparolos la aferon , li opiniis.La trian tagon mateneni havis la geedzi¸an feston, militista pastro faris la ce-remonion.Sinjorino Liduôka estis svatistino, Lhotskëhonorfraûlo, lia fratino fiançknabino, la onklo kaj anko-raû unu urbano atestantoj, krom ili çeestis neniu.Sinjo-rino Liduôka aran¸is al ni matenman¸on, kaj tiel ni pa-sigis tiun tagon en timo antaû Dio kaj en ¸ojo, reme-morante nur pri la niaj hejme.Sinjorino Liduôka incitetisJiæin çe la tablo, sençese al li dirante; Vi, vi, fianço, mi eçne rekonas vin, vi ne estas tiu nubmiena sinjoro Jiæi; sednemirinde, ke via viza¸o tiel radias! Oni parolis jen pritio jen pri alio, kiel estas kutimo.Jiæi tuj volis, ke mi lo¸uçe li, sed la onklo tion ne permesis, nur kiam ni estosrevenintaj el ÇeÛujo kaj finintaj la pilgrimon al Vambeæi-ce.298 AVINJOeLIBROPost kelkaj tagoj ni veturis al Oleônice, mi kaj la on-klo.Kiel oni miris, ke mi estas edzino, kaj kiel ploris lapatrino, ke Jiæi estas soldato, mi ne povas al vi priskribi.Mia panjo interplektis la manojn kaj sençese plendis, kemi volas ÿin forlasi, en fremdlandon sekvi la soldaton,tiel ke la haroj çe tio hirti¸is.Sed paçjo, çiam prudentakaj sa¸a, decidis. Nun finon, li diris kiel ili aran¸is al sila liton, tiel ili dormos.Ili amas unu la alian, ili kune su-feru: vi, patrino, scias, ke pro mi vi ankaû forlasis la pa-tron kaj la patrinon, kaj tio estas destinita al çiu knabi-no.Kiu estas kulpa, ke trafis Jiæin tiu akcidento? Ceteretie ne daûras longe la servado; kiam li finfaros tiun tas-kon, li povas veni çi tien.Kaj vi, baptanino, trankvili¸u, Jiæi estas sana knabo,kaj li ne mal¸ojos, pri tio li jam estas zorginta.Vi, Madla,ne ploru, Dio donu al vi feliçon, kaj kun kiu vi iris al laaltaro, kun tiu iru en la tombon. Per tiuj vortoj la patrodonis al mi la benon kaj larmoj surveÿis lian viza¸on.Lapatrinoj ankaû ploris.Mia patrino, dumvive pri çio zorgema, havis la kaponplena. Kia malprudentaîo, ÿi riproçis min, ÿi tie havaseç ne kusenon, eç ne mastrumilaron, eç ne vestaîon, kajÿi edzini¸as.De kiam mi sur la piedoj stari¸is, mi nevidis tian renversitan mondon! Mi ricevis decan eki-paîon, kaj kiam mi havis çion en ordo, mi revenis al Jiæi,kaj ne forlasis lin ¸is lia morto.Tiu malfeliça milito, se299 AVINJOeLIBROtiu ne estus estinta, li povus ankoraû esti çi tie! Jen vividas, ke mi scias, mia kara, kio estas ¸ojo kaj kio estasmal¸ojo, ke mi scias, kio estas juneco kaj malsa¸o, finisavinjo, metante kun milda rideto la sekan manon sur laovalan brakon de Kristla. Vi multe suferis, avinjo, sed vi tamen estis feliça, viricevis tion, kion la koro deziris.Se mi scius, ke mi eçpost çiuj suferoj estos feliça, mi volonte ilin alportus, eçse mi devus atendi Mílan dum dek kvar jaroj, dirisKristla. La estontecon Dio havas en la manoj.Kio estos, tioestos, tion vi, mia kara, ne evitos, kaj plej bone estas sinfordoni kun firma konfido en la volon de Dio! Kio restas alia; sed oni ofte ne povas rekoscii¸i, kaj seJakub estos varbita, mi ¸emploros.Kun li foriros çia¸ojo, kun li estos perdita mia sola subteno. Kiel vi parolas, Kristla, çu vi ne havas patron? Mi havas bonan patron, Dio lin por mi konservu; sedli tamen jam estas maljuna, grumblema.Jam çijare livolis sençese, ke mi edzini¸u, por ke lin iu povu ansta-taûi; kion mi faros, se Jakub estos varbita? Kaj mi tamenne edzini¸os kun alia viro, eç se çiuj kontraû mi obstini-¸us; mi laboros ¸is mortlaci¸o, por ke paçjo ne povugrumbli, kaj se ne estos eble bone, mi ne edzini¸os.Ho, avinjo, vi eç ne kredas, kion mi suferas en tiu gaste-jo! Ne pensu pri la laboro, Dio gardu, tiu estas por mi300 AVINJOeLIBROludo, sed pro tio, kion mi ofte devas ÿajnigi ne aûdi, do-loras min la koro. Kaj de tio vi ne povas liberi¸i? Mi petas vin, kiel? Kiomfoje mi diris al la patro: Vidu, paçjo, tio kaj tio okazas, ne toleru tiajn gastojn ,sed li ne volas perdi gastojn, kaj tial li çiam diras al mi: Mi petas vin, knabino, diru kion vi volas, nur ne estumal¸entila, por ke la gastoj ne forpuÿi¸u, estas ja niametio. Mi ne rajtas esti mal¸entila kaj malafabla; se miestas afabla, mi fari¸os en çiu ajn buÿo objekto de ka-lumnioj; gaja, kantema, kiel mi çiam estis, mi apenaûestos, kion do mi faru? Se estus nur iaj ventbabiluloj, mibaldaû ilin rebatus, sed la administranto kaj la skribis-to el la kastelo estas maldolçaj gastoj, ili tedas min kajnaûzas.Mi hontas diri al vi tion, kiel tiu maljuna kapromin persekutas, kaj ÿajnas al mi, kvazaû iu suflorus almi, ke li klopodos forigi Mílan, çar li scias, ke li estas miadefendanto, kaj çar li timas, ke okazos al li tio, kio oka-zis al la italo.Unuflanke li ÿajnigas, kvazaû li volus farikomplezon al la vila¸estro, aliafianke li sin ven¸as pro lafilino, sed çiam la ruzulo pensas pri si mem.Paçjo lintimas, kaj la kompatinda panjo, vi scias, kvazaû ÿi neestus jam sur la mondo, ÿi pli kuÿas ol iras, al tiu mi nepovas veni kun tia afero.Se mi estus edzino, çio estus alia; kiam iu al mi ne pla-çus, mi nur dirus tion al Míla, kaj se li ne povus lin for-301 AVINJOeLIBROpeli, li rigardus lin, ke tiu homo preskaû ne kura¸us minrigardi.Ho, avinjo, se mi povus al vi tion eldiri, kiel liamas min, kaj mi lin; sed tio estas neebla, kaj la junu-lino, apogante la kubutojn sur la genuojn, metis la viza-¸on en la manojn kaj silentis.En la sama momento senbrue, nerimarkate, Míla eni-ris en la ¸ardenon [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]