[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sw.Augustyn mówi, że całym naszym zajęciem w niebie będzie właśnie owo przyzwolenie wyrażające się w chwalbie: „Będzie się mówić «Alleluja», ponieważ będzie się mówić «Amen»” 8, a św.Tomasz z Akwinu pisze, że cały kult oddawany w niebie będzie polegać na „dziękczynieniu i pieśni pochwalnej" gratiarum actio et vox laudis 8.„Bóg wszystkim we wszystkich”.Jest tym od zawsze, a jednak św.Paweł mówi, że nim będzie.Na tym ma polegać Jego Królestwo.Na tej ziemi m y działamy, a przynajmniej sądzimy, że działamy.Na tej ziemi dokonujemy naszych dzieł, realizujemy nasze plany, a może raczej nasze korzyści.Ziemia jest „ojczyzną ludzi” nie tylko w tym sensie — zabarwionym zainteresowaniem i czułością, jakie temu wyrażeniu nadał Saint-Exupery — ale w sensie antropocentrycznym, ziemi w jakiś sposób oddanej człowiekowi, wydanej na jego przedsięwzięcia i jego panowanie.Przyjdzie szabat Boży, niedziela wieczności: dzieńPański na całkiem odnowionej ziemi, która stanie się w pełni ziemią Pańską.Przestaniemy dokonywać dziel, które były tylko nasze i któreśmy sobie przypisywali — zobaczymy i uznamy, że Bóg dokonuje całego dobra i pozwolimy Mu w końcu być Bogiem całkowicie, to znaczy działać suwerennie.Na ten temat Ojcowie napisali wspaniałe stronice.Przytoczmy tylko jedną, św.Augustyna, tą, która kończy Państwo Boże:„Siódmego dnia my sami będziemy szabatem, napełnieni, nasyceni Jego błogosławieństwem i świętością.Wówczas spoczywając radośnie zobaczymy, że On jest Bogiem, tym Bogiem, którym chcieliśmy się stać, kiedy upadliśmy odłączając się od Niego i słuchając zwodzi-dela obiecującego nam, że będziemy jako bogowie (Rdz 3, 5).Na nowo przez Niego stworzeni, wypełnieni większą łaską, radośnie odpoczniemy w wieczności widząc, że On jest Bogiem, który nas napełni, kiedy stanie się wszystkim we wszystkich.Nawet nasze dobre uczynki — z chwilą, gdy zrozumiemy, że one raczej są Jego niż nasze — będą wpisane na nasz rachunek i pomogą nam osiągnąć wieczny szabat.Albowiem jeżeli sobie samym je przypisujemy, są jeszcze służebne: a o tym szabacie powiedziano: »Nie będziesz wykonywał żadnej pracy* (Pp 5, 14).Tak też mówi prorok Ezechiel: »Dałem im także szabaty, aby służyły jako znak między mną a nimi, aby poznano, że ja jestem Jahwe, który ich uświęca* (20, 12).Ale poznamy to w sposób doskonały dopiero wówczas, gdy doskonale spoczniemy w radości i kiedy zobaczymy, że ON JEST BOGIEM!" i®.Potępienie polega na tym, że się jest pozbawionym oglądania Boga.W niebie widzi się Go nie tylko w Nim samym, ale i we wszystkich rzeczach.Feuerbach i Marks człowiekowi, jako właściwemu podmiotowi, chcieli przywrócić atrybuty, które religia nieprawnie alienuje, przenosząc je na jakiś złudny transcendentny podmiot: potęgę, wiedzę, mądrość, dobroć.Kiedy wiara obraca się w oczywistość, to odwrotnie, przywraca Bogu jako właściwemu podmiotowi nawet to, czego człowiek dokonał i co zawsze, jako własne osiągnięcie, sobie chętnie przypisuje.Czy po tym wszystkim ośmielimy się zacytować naszego Peguy? Jego hymn do nocy jest godny tej teologii.Mówi Bóg:219» _ _ [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Sw.Augustyn mówi, że całym naszym zajęciem w niebie będzie właśnie owo przyzwolenie wyrażające się w chwalbie: „Będzie się mówić «Alleluja», ponieważ będzie się mówić «Amen»” 8, a św.Tomasz z Akwinu pisze, że cały kult oddawany w niebie będzie polegać na „dziękczynieniu i pieśni pochwalnej" gratiarum actio et vox laudis 8.„Bóg wszystkim we wszystkich”.Jest tym od zawsze, a jednak św.Paweł mówi, że nim będzie.Na tym ma polegać Jego Królestwo.Na tej ziemi m y działamy, a przynajmniej sądzimy, że działamy.Na tej ziemi dokonujemy naszych dzieł, realizujemy nasze plany, a może raczej nasze korzyści.Ziemia jest „ojczyzną ludzi” nie tylko w tym sensie — zabarwionym zainteresowaniem i czułością, jakie temu wyrażeniu nadał Saint-Exupery — ale w sensie antropocentrycznym, ziemi w jakiś sposób oddanej człowiekowi, wydanej na jego przedsięwzięcia i jego panowanie.Przyjdzie szabat Boży, niedziela wieczności: dzieńPański na całkiem odnowionej ziemi, która stanie się w pełni ziemią Pańską.Przestaniemy dokonywać dziel, które były tylko nasze i któreśmy sobie przypisywali — zobaczymy i uznamy, że Bóg dokonuje całego dobra i pozwolimy Mu w końcu być Bogiem całkowicie, to znaczy działać suwerennie.Na ten temat Ojcowie napisali wspaniałe stronice.Przytoczmy tylko jedną, św.Augustyna, tą, która kończy Państwo Boże:„Siódmego dnia my sami będziemy szabatem, napełnieni, nasyceni Jego błogosławieństwem i świętością.Wówczas spoczywając radośnie zobaczymy, że On jest Bogiem, tym Bogiem, którym chcieliśmy się stać, kiedy upadliśmy odłączając się od Niego i słuchając zwodzi-dela obiecującego nam, że będziemy jako bogowie (Rdz 3, 5).Na nowo przez Niego stworzeni, wypełnieni większą łaską, radośnie odpoczniemy w wieczności widząc, że On jest Bogiem, który nas napełni, kiedy stanie się wszystkim we wszystkich.Nawet nasze dobre uczynki — z chwilą, gdy zrozumiemy, że one raczej są Jego niż nasze — będą wpisane na nasz rachunek i pomogą nam osiągnąć wieczny szabat.Albowiem jeżeli sobie samym je przypisujemy, są jeszcze służebne: a o tym szabacie powiedziano: »Nie będziesz wykonywał żadnej pracy* (Pp 5, 14).Tak też mówi prorok Ezechiel: »Dałem im także szabaty, aby służyły jako znak między mną a nimi, aby poznano, że ja jestem Jahwe, który ich uświęca* (20, 12).Ale poznamy to w sposób doskonały dopiero wówczas, gdy doskonale spoczniemy w radości i kiedy zobaczymy, że ON JEST BOGIEM!" i®.Potępienie polega na tym, że się jest pozbawionym oglądania Boga.W niebie widzi się Go nie tylko w Nim samym, ale i we wszystkich rzeczach.Feuerbach i Marks człowiekowi, jako właściwemu podmiotowi, chcieli przywrócić atrybuty, które religia nieprawnie alienuje, przenosząc je na jakiś złudny transcendentny podmiot: potęgę, wiedzę, mądrość, dobroć.Kiedy wiara obraca się w oczywistość, to odwrotnie, przywraca Bogu jako właściwemu podmiotowi nawet to, czego człowiek dokonał i co zawsze, jako własne osiągnięcie, sobie chętnie przypisuje.Czy po tym wszystkim ośmielimy się zacytować naszego Peguy? Jego hymn do nocy jest godny tej teologii.Mówi Bóg:219» _ _ [ Pobierz całość w formacie PDF ]