[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Wątpliwości te pogłębia sta-nowisko prezentowane w literaturze, że wolności religijnej nie należy utożsamiać z indyferentyzmem religijnym, czyli postawą zobojętnienia wobec religii mającej swe zródło w założeniu, iż wszystkie religie są jednakowo prawdziwe bądz fałszy-we, z relatywizmem etycznym i religijnym, według którego wszystkie wartości re-ligijne i moralne mają charakter względny. z uznaniem autonomii sumienia pole-gającej na odrzuceniu obowiązku człowieka poszukiwania prawdy obiektywnej, zawartej w objawieniu Bożym, a uznaniu tylko prawdy subiektywnej, którą sam człowiek sobie stanowi. Wreszcie z determinizmem filozoficznym głoszącym, iż wolność człowieka polega jedynie na uznaniu obiektywnej konieczności77. War-to pamiętać, iż w myśl katolickiej nauki społecznej wolność sumienia i religii jest pierwszym i niezbędnym prawem osoby ludzkiej 78. W Deklaracji o Wolności Re-ligijnej stwierdzono, że Obecny Sobór Watykański oświadcza, że osoba ludzka ma prawo do wolności religijnej [& ]. Poza tym oświadcza, że prawo do wolności religijnej jest rzeczywiście zakorzenione w samej godności osoby ludzkiej, którą to godność poznajemy przez objawione słowo boże i samym rozumem 79. 72 h. Misztal, Podstawy polskiego prawa wyznaniowego, [w:] A. Mezglewski, h. Misztal, P. Stanisz, Prawo., s. 62.73 K. Pyclik, Wolność sumienia., s. 458.74 h. Misztal, Polskie prawo wyznaniowe, Lublin 1996, s. 46.75 Idem, Podstawy polskiego., [w:] A. Mezglewski, h. Misztal, P. Stanisz, Prawo., s. 62.76M. Piechowiak, Wolność religijna aspekty filozoficzno-prawne, Toruński Rocznik Praw Człowieka i Pokoju 1994 1995, Toruń 1996, z. III, s. 11.77 J. Krukowski, Kościół i państwo.Podstawy relacji prawnych, Lublin 2000, s. 88.78Dokument Stolicy Apostolskiej o wolności religijnej 1980, cyt. za J. Krukowski, Kościółi państwo, s. 91.79 Sobór Watykański II, Deklaracja wolności religijnej dignitatis humane 1965. WOLNOZ SUMIENIA I WyzNANIA JAKO PRAWO CzAOWIEKA47Wolność religijna w ujęciu nauki społecznej Kościoła katolickiego wyraża się w aspekcie wewnętrznym i zewnętrznym. W aspekcie wewnętrznym wolność religijna to wolność sumienia, czyli zdolność osoby ludzkiej do podjęcia moralne-go wyboru zgodnie z nakazem sumienia. Wolność religijna w aspekcie wewnętrz-nym obejmuje zdolność człowieka do poznania prawdy oraz obowiązek przyjęcia tej prawdy, a także odczucie obowiązku postępowania zgodnie z poznaną prawdą. Wolność religijna w aspekcie zewnętrznym obejmuje: wolność do uzewnętrznie-nia swoich przekonań w życiu prywatnym i publicznym oraz wolność od przymu-su zewnętrznego w manifestowaniu swoich przekonań religijnych. Podkreślając, że wolność religijna w aspekcie zewnętrznym podlega ochronie prawnej, zauwa-ża się, że ochrona ta może być rozpatrywana w sensie pozytywnym i negatyw-nym. W sensie pozytywnym wolność religijna polega na swobodnym manifesto-waniu swoich przekonań religijnych. W literaturze zwraca się uwagę, iż według stanowiska Vatikanum II prawna ochrona wolności religijnej aspekcie zewnętrz-nym w sensie pozytywnym dotyczy zachowań ludzi wobec siebie ze względu na prawdę o Bogu. Przedmiotem ochrony są relacje między ludzmi, a nie wartości duchowe. Jak zwraca na to uwagę J. Krukowski, przed Soborem Watykańskim II głoszono, że tylko prawda ma prawo do wolności prawdą zaś było to, co gło-sił Kościół katolicki. W chwili obecnej nauka społeczna Kościoła stoi na stano-wisku, że zakres przedmiotowy ochrony wolności obejmuje takie formy ludzkich zachowań, przez które człowiek, zgodnie z nakazem swojego sumienia, określa swój stosunek do Boga w życiu osobistym i społecznym oraz prywatnym i pu-blicznym80. Stanowisko takie jawi się jako istotne poszerzenie zakresu wolności religijnej, aczkolwiek wydaje się ono dalekie od akceptacji możliwości, uznania prawa innych wierzeń. Kościół katolicki stwierdza, że prawdą jest tylko to, co naucza. W sensie negatywnym prawo do wolności religijnej polega na wolno-ści od przymusu ze strony innych jednostek grup społecznych oraz władz pu-blicznych. Oznacza to, że w materii religijnej nikogo nie można zmuszać wbrew swemu sumieniu ani nikomu nie można stawiać przeszkód w działaniu zgodnym z jego sumieniem, czyli takim działaniem, które on sam uznał za swój obowią-zek. Ustawodawca polski w treści art. 53 ust.1 Konstytucji afirmuje więc w tej sytuacji koncepcje katolickiej nauki społecznej, stwierdzając, że zapewnia się wolność sumienia . Wyraznie mówi, że gotowy jest objąć ochroną ten aspekt wolności religijnej, który zgodnie z nauką społeczną Kościoła katolickiego ma charakter wewnętrzny. Natomiast określenie wolność wyznania odnosi się do wolności religijnej w aspekcie zewnętrznym. Warto zauważyć, że w tej sytuacji ustrojodawca zapewniając wolność sumienia , czyli wolność religijną w aspekcie wewnętrznym, chce chronić zdolność człowieka do poznania prawdy i odczucie obowiązku postępowania zgodnie z poznaną prawdą [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
. Wątpliwości te pogłębia sta-nowisko prezentowane w literaturze, że wolności religijnej nie należy utożsamiać z indyferentyzmem religijnym, czyli postawą zobojętnienia wobec religii mającej swe zródło w założeniu, iż wszystkie religie są jednakowo prawdziwe bądz fałszy-we, z relatywizmem etycznym i religijnym, według którego wszystkie wartości re-ligijne i moralne mają charakter względny. z uznaniem autonomii sumienia pole-gającej na odrzuceniu obowiązku człowieka poszukiwania prawdy obiektywnej, zawartej w objawieniu Bożym, a uznaniu tylko prawdy subiektywnej, którą sam człowiek sobie stanowi. Wreszcie z determinizmem filozoficznym głoszącym, iż wolność człowieka polega jedynie na uznaniu obiektywnej konieczności77. War-to pamiętać, iż w myśl katolickiej nauki społecznej wolność sumienia i religii jest pierwszym i niezbędnym prawem osoby ludzkiej 78. W Deklaracji o Wolności Re-ligijnej stwierdzono, że Obecny Sobór Watykański oświadcza, że osoba ludzka ma prawo do wolności religijnej [& ]. Poza tym oświadcza, że prawo do wolności religijnej jest rzeczywiście zakorzenione w samej godności osoby ludzkiej, którą to godność poznajemy przez objawione słowo boże i samym rozumem 79. 72 h. Misztal, Podstawy polskiego prawa wyznaniowego, [w:] A. Mezglewski, h. Misztal, P. Stanisz, Prawo., s. 62.73 K. Pyclik, Wolność sumienia., s. 458.74 h. Misztal, Polskie prawo wyznaniowe, Lublin 1996, s. 46.75 Idem, Podstawy polskiego., [w:] A. Mezglewski, h. Misztal, P. Stanisz, Prawo., s. 62.76M. Piechowiak, Wolność religijna aspekty filozoficzno-prawne, Toruński Rocznik Praw Człowieka i Pokoju 1994 1995, Toruń 1996, z. III, s. 11.77 J. Krukowski, Kościół i państwo.Podstawy relacji prawnych, Lublin 2000, s. 88.78Dokument Stolicy Apostolskiej o wolności religijnej 1980, cyt. za J. Krukowski, Kościółi państwo, s. 91.79 Sobór Watykański II, Deklaracja wolności religijnej dignitatis humane 1965. WOLNOZ SUMIENIA I WyzNANIA JAKO PRAWO CzAOWIEKA47Wolność religijna w ujęciu nauki społecznej Kościoła katolickiego wyraża się w aspekcie wewnętrznym i zewnętrznym. W aspekcie wewnętrznym wolność religijna to wolność sumienia, czyli zdolność osoby ludzkiej do podjęcia moralne-go wyboru zgodnie z nakazem sumienia. Wolność religijna w aspekcie wewnętrz-nym obejmuje zdolność człowieka do poznania prawdy oraz obowiązek przyjęcia tej prawdy, a także odczucie obowiązku postępowania zgodnie z poznaną prawdą. Wolność religijna w aspekcie zewnętrznym obejmuje: wolność do uzewnętrznie-nia swoich przekonań w życiu prywatnym i publicznym oraz wolność od przymu-su zewnętrznego w manifestowaniu swoich przekonań religijnych. Podkreślając, że wolność religijna w aspekcie zewnętrznym podlega ochronie prawnej, zauwa-ża się, że ochrona ta może być rozpatrywana w sensie pozytywnym i negatyw-nym. W sensie pozytywnym wolność religijna polega na swobodnym manifesto-waniu swoich przekonań religijnych. W literaturze zwraca się uwagę, iż według stanowiska Vatikanum II prawna ochrona wolności religijnej aspekcie zewnętrz-nym w sensie pozytywnym dotyczy zachowań ludzi wobec siebie ze względu na prawdę o Bogu. Przedmiotem ochrony są relacje między ludzmi, a nie wartości duchowe. Jak zwraca na to uwagę J. Krukowski, przed Soborem Watykańskim II głoszono, że tylko prawda ma prawo do wolności prawdą zaś było to, co gło-sił Kościół katolicki. W chwili obecnej nauka społeczna Kościoła stoi na stano-wisku, że zakres przedmiotowy ochrony wolności obejmuje takie formy ludzkich zachowań, przez które człowiek, zgodnie z nakazem swojego sumienia, określa swój stosunek do Boga w życiu osobistym i społecznym oraz prywatnym i pu-blicznym80. Stanowisko takie jawi się jako istotne poszerzenie zakresu wolności religijnej, aczkolwiek wydaje się ono dalekie od akceptacji możliwości, uznania prawa innych wierzeń. Kościół katolicki stwierdza, że prawdą jest tylko to, co naucza. W sensie negatywnym prawo do wolności religijnej polega na wolno-ści od przymusu ze strony innych jednostek grup społecznych oraz władz pu-blicznych. Oznacza to, że w materii religijnej nikogo nie można zmuszać wbrew swemu sumieniu ani nikomu nie można stawiać przeszkód w działaniu zgodnym z jego sumieniem, czyli takim działaniem, które on sam uznał za swój obowią-zek. Ustawodawca polski w treści art. 53 ust.1 Konstytucji afirmuje więc w tej sytuacji koncepcje katolickiej nauki społecznej, stwierdzając, że zapewnia się wolność sumienia . Wyraznie mówi, że gotowy jest objąć ochroną ten aspekt wolności religijnej, który zgodnie z nauką społeczną Kościoła katolickiego ma charakter wewnętrzny. Natomiast określenie wolność wyznania odnosi się do wolności religijnej w aspekcie zewnętrznym. Warto zauważyć, że w tej sytuacji ustrojodawca zapewniając wolność sumienia , czyli wolność religijną w aspekcie wewnętrznym, chce chronić zdolność człowieka do poznania prawdy i odczucie obowiązku postępowania zgodnie z poznaną prawdą [ Pobierz całość w formacie PDF ]