[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dziecko uczy się odbierać otaczający świat i nań reagować tak,jak odbiera go i nań reaguje jego otoczenie społeczne.Zasadnicza orientacja w świecie staje się orientacją społeczną; dodatni lubujemny znak sygnałów otoczenia nie jest znakiem naturalnym, ale społecznym.Zwiat otaczający przyciąga lub odpycha nie dlatego, że w danym momencietakim jest właśnie, lecz z tego względu, że w ten właśnie sposób uformował sięjego obraz na zasadzie społecznych uwarmikowań.Połączenie człowieka zeświatem otaczającym nie jest bezpośrednie i zamknięte w konkretnej sytuacji,lecz dokonuje się poprzez skomplikowane powiązania społeczne, w którychzawarta jest zarówno historia osobnicza danej osoby i jej przewidywanieprzyszłości, jak również historia grupy społecznej-, do której ona przynależy, ijej rzutowanie się w przyszłość.Analizując więc akt sympatii czy antypatii wstosunku do konkretnego otoczenia, można nieraz lepiej odtworzyć przeszłośćdanego człowieka, środowisko społeczne, z którego się wywodzi itd., niżaktualną sytuację.Ten sam sygnał jednych może przyciągać do otoczenia, adrugich od niego odpychać.Lęk społeczny a lęk biologicznyFakt, że metabolizm energetyczny i informacyjny u człowieka dokonuje siędzięki jego powiązaniom z otoczeniem społecznym, powoduje, iż zerwanie tychpowiązań grozi przerwaniem procesów metabolicznych, co stanowi zasadniczezagrożenie życia.W tym sensie lęk społeczny jest równoznaczny z lękiembiologicznym.W konkretnej sytuacji może wydawać się niezrozumiałe,dlaczego ktoś przed wystąpieniem publicznym reaguje tak silnym lękiem, jakbymiał stanąć przed plutonem egzekucyjnym, dlaczego naraża swoje życie tylkodlatego, by nie być uważany przez otoczenie za tchórza lub by zdobyć blaszkęwątpliwej materialnej wartości, dlaczego ktoś odbiera sobie życie z obawy przedspołecznym potępieniem.Lęk ten staje się zrozumiały, gdy wezmie się pod uwagę siłę więzi społecznejczłowieka.Wprawdzie wydawać by się mogło, że tylko w dzieciństwiezerwanie tej więzi grozi śmiercią, a człowiek dorosły ma dużo swobody wporuszaniu się w świecie otaczającym, to jednak swoboda ta jest złudna.Fakt,że przez długi okres rozwoju jest się całkowicie uzależnionym od otoczeniaspołecznego w zaspokajaniu podstawowych potrzeb i że wymiana informacjikształtuje się według jego norm, zaciążył nad dalszym życiem człowieka takdalece, iż nie może on nigdy wyzwolić się od nacisku społecznego.Lęk, który w konkretnej sytuacji wydaje się nieuzasadniony, jest zrozumiały whistorycznym aspekcie.Zasada nierozerwalności ze środowiskiem społecznym utrwala się wcześnie i naruszenie jej w jakimkolwiek momencie dalszego życiastwarza sytuację zagrożenia.Zwierciadło społeczne (sprzężenie zwrotne)Naruszenie lub zerwanie więzi społecznej polega na odrzuceniu, potępieniu,ośmieszeniu itp.przez osobę lub grupę osób, które stanowią w aktualnej sytuacjiotoczenie społeczne.Więz społeczna ogranicza swobodę poruszania się wotoczeniu, jest się bowiem jakby pod stałą obserwacją; każdy ruch, każdedziałanie może stać się przyczyną naruszenia tejże więzi.Otoczenie społecznespełnia rolę zwierciadła, które odbija nasze zachowanie się, i dzięki temu po-zwala je korygować.Sygnały płynące od otoczenia społecznego spełniają rolęsygnałów zwrotnych, które osłabiają, wzmacniają lub przekształcają aktualnąstrukturę czynnościową.Praca układu nerwowego, jak każdego układu sterującego: technicznego,biologicznego lub społecznego, nie może być wykonywana bez sprzężeniazwrotnego.Część sygnałów wychodzących z układu musi do niego wrócić zpowrotem, informując o tym, jaki skutek wywarły one w otoczeniu.Zależnie odtej informacji zmienia się plan aktywności (.struktura czynnościowa).Bez niejukład sterujący działałby zupełnie na ślepo i nigdy nie osiągnąłby swego cela.Urządzenie sterujące działem musi mieć informacje o tym, gdzie trafia pocisk, iwedług nich korygować nastawienie działa.Układ chromosomalny sterującyprocesami życiowymi komórki zmienia swą aktywność, będącą planem aktyw-ności całej komórki, w zależności od bodzców zewnętrznych.Pod ich wpływemjedne geny są aktywowane, a inne hamowane.Komórki nerwowe sterującepracą mięśni otrzymują od tych mięśni stałe informacje o ich aktualnym stanie.Uszkodzenie dróg nerwowych prowadzących sygnały zwrotne z mięśni, jak wwiądzie rdzenia lub przy uszkodzeniu móżdżku itp., prowadzi do poważnychzaburzeń ruchowych.W układzie nerwowym, a także w układzie endo-krynnym, spotyka się wiele przykładów sprzężenia zwrotnego.Sama zresztąstruktura morfologiczna układu nerwowego, zwłaszcza filogenetyczniemłodszych jego części, przede wszystkim kory mózgowej, opiera się nazasadzie zamkniętego obwodu część sygnałów wychodzących z komórkinerwowej wraca do niej z powrotem, informując o tym, co dzieje się w jejotoczeniu, tj.w innych komórkach nerwowych, do których sygnały zostaływysłane.Co się tyczy całościowego ujęcia ustroju, to każde jego działanie, to, cookreśla się pojęciem zachowania {behavior), można traktować jako sygnałwysłany w otoczenie.Sygnał ten nie może trafiać w próżnię, musi dawać jakiś efekt, inaczej stałby się sygnałem bezcelowym i niepotrzebnym.W wymianiesygnalizacyjnej z otoczeniem istotną rolę odgrywają więc sygnały zwrotne,informujące o tym, jaki efekt wywołał w otoczeniu sygnał doń wysłany.Onestanowią jakby rdzeń, wokół którego koncentrują się sygnały docierające doustroju.Z chaosu potencjalnych sygnałów otoczenia trzeba bowiem coś wybrać;w selekcji pierwszeństwo mają sygnały zwrotne.Spostrzega się przedewszystkim efekt własnego działania.W zależności od sfery działania inaczej percepuje się świat otaczający; inaczejwidzi go człowiek żyjący wśród przyrody, a inaczej mieszkaniec wielkiegomiasta, milicjant, artysta itd.Z sygnałów zwrotnych informujących nas o efekcie naszego działanianajważniejszą rolę odgrywają sygnały pochodzące od otoczenia społecznego.Możliwe, że fakt zależności od otoczenia społecznego, znacznie wyrazniejwystępujący w życiu ludzkim niż zwierzęcym,, odbija się na całym rozwojumetabolizmu informacyjnego, nadając każdemu sygnałowi, zarównowchodzącemu, jak i wychodzącemu, charakter społeczny.Jeśli krzyk niemowlęcia przywołuje matkę, która swą aktywnością usuwaaktualne zagrożenie i niepokój zamienia w stan zaspokojenia i pewności, tokrzyk ten jest sygnałem o dużej mocy, zmieniającym złe w dobre.Ale jego mocjest całkowicie zależna od otoczenia społecznego, tj.matki.Musi więc byćtakim sygnałem, który będzie przez to otoczenie akceptowany.Jeśli krzyk tenmimo wielokrotnego powtarzania wciąż będzie trafiać w próżnię, nie wywołującżadnej reakcji otoczenia, to w końcu niemowlę zaprzestanie tej aktywności ipopadnie w stan snu [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Dziecko uczy się odbierać otaczający świat i nań reagować tak,jak odbiera go i nań reaguje jego otoczenie społeczne.Zasadnicza orientacja w świecie staje się orientacją społeczną; dodatni lubujemny znak sygnałów otoczenia nie jest znakiem naturalnym, ale społecznym.Zwiat otaczający przyciąga lub odpycha nie dlatego, że w danym momencietakim jest właśnie, lecz z tego względu, że w ten właśnie sposób uformował sięjego obraz na zasadzie społecznych uwarmikowań.Połączenie człowieka zeświatem otaczającym nie jest bezpośrednie i zamknięte w konkretnej sytuacji,lecz dokonuje się poprzez skomplikowane powiązania społeczne, w którychzawarta jest zarówno historia osobnicza danej osoby i jej przewidywanieprzyszłości, jak również historia grupy społecznej-, do której ona przynależy, ijej rzutowanie się w przyszłość.Analizując więc akt sympatii czy antypatii wstosunku do konkretnego otoczenia, można nieraz lepiej odtworzyć przeszłośćdanego człowieka, środowisko społeczne, z którego się wywodzi itd., niżaktualną sytuację.Ten sam sygnał jednych może przyciągać do otoczenia, adrugich od niego odpychać.Lęk społeczny a lęk biologicznyFakt, że metabolizm energetyczny i informacyjny u człowieka dokonuje siędzięki jego powiązaniom z otoczeniem społecznym, powoduje, iż zerwanie tychpowiązań grozi przerwaniem procesów metabolicznych, co stanowi zasadniczezagrożenie życia.W tym sensie lęk społeczny jest równoznaczny z lękiembiologicznym.W konkretnej sytuacji może wydawać się niezrozumiałe,dlaczego ktoś przed wystąpieniem publicznym reaguje tak silnym lękiem, jakbymiał stanąć przed plutonem egzekucyjnym, dlaczego naraża swoje życie tylkodlatego, by nie być uważany przez otoczenie za tchórza lub by zdobyć blaszkęwątpliwej materialnej wartości, dlaczego ktoś odbiera sobie życie z obawy przedspołecznym potępieniem.Lęk ten staje się zrozumiały, gdy wezmie się pod uwagę siłę więzi społecznejczłowieka.Wprawdzie wydawać by się mogło, że tylko w dzieciństwiezerwanie tej więzi grozi śmiercią, a człowiek dorosły ma dużo swobody wporuszaniu się w świecie otaczającym, to jednak swoboda ta jest złudna.Fakt,że przez długi okres rozwoju jest się całkowicie uzależnionym od otoczeniaspołecznego w zaspokajaniu podstawowych potrzeb i że wymiana informacjikształtuje się według jego norm, zaciążył nad dalszym życiem człowieka takdalece, iż nie może on nigdy wyzwolić się od nacisku społecznego.Lęk, który w konkretnej sytuacji wydaje się nieuzasadniony, jest zrozumiały whistorycznym aspekcie.Zasada nierozerwalności ze środowiskiem społecznym utrwala się wcześnie i naruszenie jej w jakimkolwiek momencie dalszego życiastwarza sytuację zagrożenia.Zwierciadło społeczne (sprzężenie zwrotne)Naruszenie lub zerwanie więzi społecznej polega na odrzuceniu, potępieniu,ośmieszeniu itp.przez osobę lub grupę osób, które stanowią w aktualnej sytuacjiotoczenie społeczne.Więz społeczna ogranicza swobodę poruszania się wotoczeniu, jest się bowiem jakby pod stałą obserwacją; każdy ruch, każdedziałanie może stać się przyczyną naruszenia tejże więzi.Otoczenie społecznespełnia rolę zwierciadła, które odbija nasze zachowanie się, i dzięki temu po-zwala je korygować.Sygnały płynące od otoczenia społecznego spełniają rolęsygnałów zwrotnych, które osłabiają, wzmacniają lub przekształcają aktualnąstrukturę czynnościową.Praca układu nerwowego, jak każdego układu sterującego: technicznego,biologicznego lub społecznego, nie może być wykonywana bez sprzężeniazwrotnego.Część sygnałów wychodzących z układu musi do niego wrócić zpowrotem, informując o tym, jaki skutek wywarły one w otoczeniu.Zależnie odtej informacji zmienia się plan aktywności (.struktura czynnościowa).Bez niejukład sterujący działałby zupełnie na ślepo i nigdy nie osiągnąłby swego cela.Urządzenie sterujące działem musi mieć informacje o tym, gdzie trafia pocisk, iwedług nich korygować nastawienie działa.Układ chromosomalny sterującyprocesami życiowymi komórki zmienia swą aktywność, będącą planem aktyw-ności całej komórki, w zależności od bodzców zewnętrznych.Pod ich wpływemjedne geny są aktywowane, a inne hamowane.Komórki nerwowe sterującepracą mięśni otrzymują od tych mięśni stałe informacje o ich aktualnym stanie.Uszkodzenie dróg nerwowych prowadzących sygnały zwrotne z mięśni, jak wwiądzie rdzenia lub przy uszkodzeniu móżdżku itp., prowadzi do poważnychzaburzeń ruchowych.W układzie nerwowym, a także w układzie endo-krynnym, spotyka się wiele przykładów sprzężenia zwrotnego.Sama zresztąstruktura morfologiczna układu nerwowego, zwłaszcza filogenetyczniemłodszych jego części, przede wszystkim kory mózgowej, opiera się nazasadzie zamkniętego obwodu część sygnałów wychodzących z komórkinerwowej wraca do niej z powrotem, informując o tym, co dzieje się w jejotoczeniu, tj.w innych komórkach nerwowych, do których sygnały zostaływysłane.Co się tyczy całościowego ujęcia ustroju, to każde jego działanie, to, cookreśla się pojęciem zachowania {behavior), można traktować jako sygnałwysłany w otoczenie.Sygnał ten nie może trafiać w próżnię, musi dawać jakiś efekt, inaczej stałby się sygnałem bezcelowym i niepotrzebnym.W wymianiesygnalizacyjnej z otoczeniem istotną rolę odgrywają więc sygnały zwrotne,informujące o tym, jaki efekt wywołał w otoczeniu sygnał doń wysłany.Onestanowią jakby rdzeń, wokół którego koncentrują się sygnały docierające doustroju.Z chaosu potencjalnych sygnałów otoczenia trzeba bowiem coś wybrać;w selekcji pierwszeństwo mają sygnały zwrotne.Spostrzega się przedewszystkim efekt własnego działania.W zależności od sfery działania inaczej percepuje się świat otaczający; inaczejwidzi go człowiek żyjący wśród przyrody, a inaczej mieszkaniec wielkiegomiasta, milicjant, artysta itd.Z sygnałów zwrotnych informujących nas o efekcie naszego działanianajważniejszą rolę odgrywają sygnały pochodzące od otoczenia społecznego.Możliwe, że fakt zależności od otoczenia społecznego, znacznie wyrazniejwystępujący w życiu ludzkim niż zwierzęcym,, odbija się na całym rozwojumetabolizmu informacyjnego, nadając każdemu sygnałowi, zarównowchodzącemu, jak i wychodzącemu, charakter społeczny.Jeśli krzyk niemowlęcia przywołuje matkę, która swą aktywnością usuwaaktualne zagrożenie i niepokój zamienia w stan zaspokojenia i pewności, tokrzyk ten jest sygnałem o dużej mocy, zmieniającym złe w dobre.Ale jego mocjest całkowicie zależna od otoczenia społecznego, tj.matki.Musi więc byćtakim sygnałem, który będzie przez to otoczenie akceptowany.Jeśli krzyk tenmimo wielokrotnego powtarzania wciąż będzie trafiać w próżnię, nie wywołującżadnej reakcji otoczenia, to w końcu niemowlę zaprzestanie tej aktywności ipopadnie w stan snu [ Pobierz całość w formacie PDF ]