[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.; ciekawym chwytem jest klamrowa budowa: „Cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa"; klasyczny 13-zgłoskowiec;- „Kartoflisko": klasyczna forma, wzniosły język - tematyka banalna - zbieranie kartofli; bardzo realistyczny obraz, bogaty w szczegóły, oddziałuje na wyobraźnię; nastrój powagi, smutku (pora roku - jesień; kolorystyka, deszcz lekki, efekty dźwiękowe - krzyk wron, odgłos ziemniaków o kubły, epitety dobrane); prostymi środkami wyrazu oddaje hołd codzienności oraz jest to poetyckie pożegnanie jesieni;- „Ars Poetica" - Staff określa tu zadania poezji oraz autora; utrwala przelotne chwile, myśli, doznania, zdarzenia (podobne do symbolizmu), jednak to wszystko nie ma zaskakiwać czytelnika, ale ma służyć nawiązaniu kontaktu z nim (sformułowania typu bracie); osiągnąć to można przez prostotę, jawność zamierzeń autora oraz szczerość wypowiedzi;2.Nurty poetyckie w poezji Staffa(patrz punkt 1)- w Młodej Polsce - dekadentyzm (koniec epoki, przekonanie o nieuchronnej klęsce, katastrofie spowodowanej rozwojem cywilizacji, związanym z tym upadkiem wartości, poczuciem zagrożenia); Staff mówi o słabości i upadku człowieka, poczuciu bezsilności, znużenia, niepokoju i lęku przed życiem („Deszcz jesienny"); nietzscheanizm - filozofia sławiąca kult nadczłowieka, ideału fizycznego i psychicznego; wzywa do samodoskonalenia („Sny o potędze" - „Kowal"); franciszkanizm - afirmacja świata; pochwała natury i całego stworzenia; we wszystkich przejawach życia widzi piękno i doskonałość („Przedśpiew"); Formy wyrazy bogato korzystające z technik Młodej Polski: nasycenie kombinacjami artystycznymi, pejzaże wewnętrzne itp.- w XX-leciu: klasycyzm - szerokie korzystanie z klasycznych form wyrazu (sonet); odwołania do filozofii klasycznej (franciszkanizm, Horacjanizm, stoicyzm, epikureizm); proste lecz kunsztowne środki wyrazu, jasne proste i zrozumiałe; opisuje zadania poety i poezji w swoich wierszach („Ars Poetica" i „Poeta")3.Opowiedz o miłości w poezji XX-lecia (np.na podstawie Leśmiana)- Ballada „Dziewczyna": opisuje miłość do kogoś idealnego, ale poznanego tylko z pośrednio, kto ostateczne okazuje się złudzeniem; ważne jest tutaj dążenie do tego kogoś, tylko na podstawie poszlak, tak usilne, że nie tyko sami bracia dążą do tego kogoś, ale potem nawet ich duchy i same narzędzia.- seria erotyków z tomiku „Łąka": oddaje atmosferę zbliżenia intymnego dwóch kochanków na łonie natury; wszystkie zjawiska idealnie współgrają ze sobą; Leśmian pokazuje nam różne bodźce oddziałujące na kochanków: brzęczenie bąków, woń malin, dotyk spoconych ciał, upał; bardzo ważne jest tu współgranie natury z przedstawionym obrazem4.„Dusiołek" Leśmiana - ballada z podtekstem filozoficznym- w swojej kompozycji i stylistyce wzorowany na ludowej balladzie (podobnie jak romantyczne): narrator ludowym gawędziarzem opowiadającym zgromadzonym historyjkę o Bajdale; robi to ze swadą i humorem; język stylizowany na gwarę ludową (słuchajta); forma klasyczna, temat ukryty pod przykrywką prostej bajki;- historia opowiada o wędrującym chłopie - Bajdale, który ze swoimi zwierzętami zatrzymał się na odpoczynek, gdy zasnął, z rowu wyszedł Dusiołek, maszkara, która zaczęła dusić i dręczyć we śnie chłopa; gdy się już obudził, z wyrzutem zwrócił się do swoich zwierząt, że nie pomogły mu pozbyć się tej zmory; także zwrócił się do Boga z pytaniem, po co stworzył takiego Dusiołka?- filozoficzna pretensja do Boga o to, że stworzył świat, na którym poza pięknymi i dobrymi rzeczami, jest także zło, nieszczęście, na które człowiek jest stale narażony i z którymi musi stale walczyć;5.Ballady Leśmiana, a tradycja romantyczna gatunku- Ballada polska postała w romantyzmie (przyczynił się do tego Mickiewicz głównie)- gatunek synkretyczny, łączy w sobie prozę, poezję i dramat; fabuła zwykle oparta na wydarzeniach fantastycznych, np.„Romantyczność" (rzadziej historycznych - „Lilie"), nasycona elementami tajemniczości i zagadkowości; zwykle przedstawia jedno, wyraźnie zarysowane wydarzenie; narrator subiektywny, świat pokazany jest przez pryzmat uczuć pod.lir.; występują dialogi;- często pojawiają się motywy ludowe (typowe dla renesansu); pojawia się prosta i jasna etyka ludowa: nie ma zbrodni bez kary; zło zawsze musi być ukarane, a dobro wynagrodzone; nie można złamać danej przysięgi; Zwłaszcza Mickiewicz szeroko korzystał z podań, bajek i legend ludowych, które idealnie pasowały do aktualnej „mody" na tajemniczość romantyczną (nawet „Romantyczność" została okrzyczana manifestem programowym); podobnie język ballad jest często zapożyczany z gwary ludowej, ale tak, że nie utrudnia to ich zrozumienia; dla łatwości zapamiętywania - rymy i rytmiczność- postacie ballad są silnie stypizowane: są określone przez jedną lub kilka cech; ich działania dowodzą, że życie człowieka jest podporządkowane pewnym niewzruszonym zasadom (moralnym); następuje często wymieszanie rzeczywistości z fantazją: duchy na jawie itp.- Leśmian: weźmy „Dusiołka" na warsztat; wiele podobieństw: jest element ludowości (postać Dusiołka z podań ludowych, stylizacja językowa); tajemniczości (sama postać Dusiołka, pomieszanie się snu z jawą);- jednak nie mają one celu dydaktycznego: „Dusiołek" jest retorycznym pytanie i oskarżeniem Boga o to; że stworzył zło - Ballada filozoficzna (tak można to określić)- i jeszcze „Dziewczyna": też występuje ludowość, tajemniczość (praca ludzi, a potem duchów i ostatecznie młotów); ale to można określić jako Ballada symboliczna: jest to pokazanie życia człowieka, walczącego z przeciwnościami; podejmuje wysiłek, który ostatecznie może okazać się bezcelowy (pozory mylą); podobnie jak w romantyzmie: dydaktyzm, ale nie są to takie proste zasady; Leśmian pokazuje nam sprawy głębsze, bardziej filozoficzne6 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.; ciekawym chwytem jest klamrowa budowa: „Cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa"; klasyczny 13-zgłoskowiec;- „Kartoflisko": klasyczna forma, wzniosły język - tematyka banalna - zbieranie kartofli; bardzo realistyczny obraz, bogaty w szczegóły, oddziałuje na wyobraźnię; nastrój powagi, smutku (pora roku - jesień; kolorystyka, deszcz lekki, efekty dźwiękowe - krzyk wron, odgłos ziemniaków o kubły, epitety dobrane); prostymi środkami wyrazu oddaje hołd codzienności oraz jest to poetyckie pożegnanie jesieni;- „Ars Poetica" - Staff określa tu zadania poezji oraz autora; utrwala przelotne chwile, myśli, doznania, zdarzenia (podobne do symbolizmu), jednak to wszystko nie ma zaskakiwać czytelnika, ale ma służyć nawiązaniu kontaktu z nim (sformułowania typu bracie); osiągnąć to można przez prostotę, jawność zamierzeń autora oraz szczerość wypowiedzi;2.Nurty poetyckie w poezji Staffa(patrz punkt 1)- w Młodej Polsce - dekadentyzm (koniec epoki, przekonanie o nieuchronnej klęsce, katastrofie spowodowanej rozwojem cywilizacji, związanym z tym upadkiem wartości, poczuciem zagrożenia); Staff mówi o słabości i upadku człowieka, poczuciu bezsilności, znużenia, niepokoju i lęku przed życiem („Deszcz jesienny"); nietzscheanizm - filozofia sławiąca kult nadczłowieka, ideału fizycznego i psychicznego; wzywa do samodoskonalenia („Sny o potędze" - „Kowal"); franciszkanizm - afirmacja świata; pochwała natury i całego stworzenia; we wszystkich przejawach życia widzi piękno i doskonałość („Przedśpiew"); Formy wyrazy bogato korzystające z technik Młodej Polski: nasycenie kombinacjami artystycznymi, pejzaże wewnętrzne itp.- w XX-leciu: klasycyzm - szerokie korzystanie z klasycznych form wyrazu (sonet); odwołania do filozofii klasycznej (franciszkanizm, Horacjanizm, stoicyzm, epikureizm); proste lecz kunsztowne środki wyrazu, jasne proste i zrozumiałe; opisuje zadania poety i poezji w swoich wierszach („Ars Poetica" i „Poeta")3.Opowiedz o miłości w poezji XX-lecia (np.na podstawie Leśmiana)- Ballada „Dziewczyna": opisuje miłość do kogoś idealnego, ale poznanego tylko z pośrednio, kto ostateczne okazuje się złudzeniem; ważne jest tutaj dążenie do tego kogoś, tylko na podstawie poszlak, tak usilne, że nie tyko sami bracia dążą do tego kogoś, ale potem nawet ich duchy i same narzędzia.- seria erotyków z tomiku „Łąka": oddaje atmosferę zbliżenia intymnego dwóch kochanków na łonie natury; wszystkie zjawiska idealnie współgrają ze sobą; Leśmian pokazuje nam różne bodźce oddziałujące na kochanków: brzęczenie bąków, woń malin, dotyk spoconych ciał, upał; bardzo ważne jest tu współgranie natury z przedstawionym obrazem4.„Dusiołek" Leśmiana - ballada z podtekstem filozoficznym- w swojej kompozycji i stylistyce wzorowany na ludowej balladzie (podobnie jak romantyczne): narrator ludowym gawędziarzem opowiadającym zgromadzonym historyjkę o Bajdale; robi to ze swadą i humorem; język stylizowany na gwarę ludową (słuchajta); forma klasyczna, temat ukryty pod przykrywką prostej bajki;- historia opowiada o wędrującym chłopie - Bajdale, który ze swoimi zwierzętami zatrzymał się na odpoczynek, gdy zasnął, z rowu wyszedł Dusiołek, maszkara, która zaczęła dusić i dręczyć we śnie chłopa; gdy się już obudził, z wyrzutem zwrócił się do swoich zwierząt, że nie pomogły mu pozbyć się tej zmory; także zwrócił się do Boga z pytaniem, po co stworzył takiego Dusiołka?- filozoficzna pretensja do Boga o to, że stworzył świat, na którym poza pięknymi i dobrymi rzeczami, jest także zło, nieszczęście, na które człowiek jest stale narażony i z którymi musi stale walczyć;5.Ballady Leśmiana, a tradycja romantyczna gatunku- Ballada polska postała w romantyzmie (przyczynił się do tego Mickiewicz głównie)- gatunek synkretyczny, łączy w sobie prozę, poezję i dramat; fabuła zwykle oparta na wydarzeniach fantastycznych, np.„Romantyczność" (rzadziej historycznych - „Lilie"), nasycona elementami tajemniczości i zagadkowości; zwykle przedstawia jedno, wyraźnie zarysowane wydarzenie; narrator subiektywny, świat pokazany jest przez pryzmat uczuć pod.lir.; występują dialogi;- często pojawiają się motywy ludowe (typowe dla renesansu); pojawia się prosta i jasna etyka ludowa: nie ma zbrodni bez kary; zło zawsze musi być ukarane, a dobro wynagrodzone; nie można złamać danej przysięgi; Zwłaszcza Mickiewicz szeroko korzystał z podań, bajek i legend ludowych, które idealnie pasowały do aktualnej „mody" na tajemniczość romantyczną (nawet „Romantyczność" została okrzyczana manifestem programowym); podobnie język ballad jest często zapożyczany z gwary ludowej, ale tak, że nie utrudnia to ich zrozumienia; dla łatwości zapamiętywania - rymy i rytmiczność- postacie ballad są silnie stypizowane: są określone przez jedną lub kilka cech; ich działania dowodzą, że życie człowieka jest podporządkowane pewnym niewzruszonym zasadom (moralnym); następuje często wymieszanie rzeczywistości z fantazją: duchy na jawie itp.- Leśmian: weźmy „Dusiołka" na warsztat; wiele podobieństw: jest element ludowości (postać Dusiołka z podań ludowych, stylizacja językowa); tajemniczości (sama postać Dusiołka, pomieszanie się snu z jawą);- jednak nie mają one celu dydaktycznego: „Dusiołek" jest retorycznym pytanie i oskarżeniem Boga o to; że stworzył zło - Ballada filozoficzna (tak można to określić)- i jeszcze „Dziewczyna": też występuje ludowość, tajemniczość (praca ludzi, a potem duchów i ostatecznie młotów); ale to można określić jako Ballada symboliczna: jest to pokazanie życia człowieka, walczącego z przeciwnościami; podejmuje wysiłek, który ostatecznie może okazać się bezcelowy (pozory mylą); podobnie jak w romantyzmie: dydaktyzm, ale nie są to takie proste zasady; Leśmian pokazuje nam sprawy głębsze, bardziej filozoficzne6 [ Pobierz całość w formacie PDF ]