Silverberg Robert Czas trzeciego wiatru

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po prostu ci dwaj, którzy rozmawiali ze mn� na pocz�tku, za-cz�li iS� u mego boku.Wygl�dało to tak, jakby naraz wyrosły mibarwne skrzydła.Kilku innych poleciało naprzód, �eby zanieS� wie-Sci, i� dzieje si� coS niezwykłego.Wszedłem wi�c po schodach.Min�łem królewski sztandar, magnetyczne kontenery zawieraj�cezłoty pył, z którego formowano obłoki nad zamkiem, emblematywszystkich Swiatów odkrytych przez Romów, resztki dawnych insy-gniów władzy królewskiej i pami�tek, które tak dobrze pami�tałemz tych pi��dziesi�ciu lat, które sam sp�dziłem w tej rezydencji jakoKról Wszystkich Cyganów& i byłem w Srodku.A w Srodku ten budynek nie wygl�da wcale jak królewski pałac.I zreszt� tak to było zamierzone.Z zewn�trz, owszem, jest dostojnydzi�ki złotemu pokryciu, ale w Srodku jest raczej skromny.Celowo.ChcieliSmy uhonorowa� nasze skromne pocz�tki po opuszczeniuGwiazdy Romów, kiedy to przemierzaliSmy Ziemi� taborami, w kon-nych wozach, i trudniliSmy si� ostrzeniem no�y, przepowiadaniem przy-szłoSci i drobnymi kradzie�ami.Dlatego te� wn�trze pałacu sprawiałowra�enie nie wyko�czonego.Król musi mie� w sobie chocia� troch�dostoje�stwa, ale pałac naprawd� niewiele ró�nił si� od starych tabo-rów.PozostawiliSmy przepych koledze po fachu naszego króla, Impe-ratorowi w jego dostojnym pałacu w Stolicy, jak gaje nazywaj� Swiatb�d�cy sercem Imperium.Oni potrzebuj� takich rzeczy.To wzmacniaich poczucie wa�noSci.Siedziba naszego króla nie musi kłu� w oczyluksusami.Jest dostojna dzi�ki samej funkcji, jak� sprawuje.Rciany naszej sali tronowej, nazwijmy j� tak cho� na to nie za-sługuje, ozdobione s� wył�cznie czarnymi gobelinami, a oSwietlaj�j� staro�ytne lampy naftowe.224Szandor siedział w tej właSnie mrocznej komnacie.Kiedy sta-n�łem w drzwiach, skierował na mnie zdumione spojrzenie.MySl�e była tam te� gdzieS jedna z jego kobiet gajo, ale znikła natych-miast.Czułem jednak jej zapach.Niemal nie poznałem mojego syna.Dopiero co musiał przejS�operacj� odmładzaj�c�, bo wygl�dał na nie wi�cej ni� trzydzieSci,góra czterdzieSci lat.Gładka, oliwkowa skóra, czarne włosy, nawetnos był przerabiany.Ale pod tymi wszystkimi poprawkami, którewymySliła jego pró�noS�, wci�� dostrzegałem jasno błyszcz�ce oczy,szerokie koSci policzkowe, pełne wargi.Rysy Roma.Takie jak mojewłasne.Jak mojego ojca.Niemo�liwe do zatarcia.Tyrania genów. Co ty tu, do wszystkich diabłów, robisz? warkn�ł.Potempotrz�sn�ł głow� z niedowierzaniem. Ale ciebie tutaj nie ma, praw-da? JesteS tylko jego doppelgangerem?Szandor to dziki, groxny człowiek, bardzo niebezpieczny.Miałna r�kach wiele niewinnej krwi.Jego właSni ludzie nazywali Rzexni-kiem z D�ebel Abdullah.Zasłu�ył na to miano podczas okropie�stwtamtejszej rewolucji.Ale teraz był te� zdenerwowany.Widziałemto, zdradzały go nerwowe ruchy.W tej kwestii bardzo si� ró�nił takode mnie, jak i od moich pozostałych synów.My umieliSmy zacho-wa� spokój, przynajmniej na zewn�trz.Z Szandorem ju� od samegopocz�tku było coS nie tak pod tym wzgl�dem. Nie doppelgangerem odparłem. Jestem realny.Oryginal-ny.PomySlałem sobie, �e zło�� ci wizytk�. Nie próbuj ze mn� swoich gierek.Znamy si� zbyt długo.Codaje ci prawo tak si� tu bezczelnie pakowa�? Prawo? Czy�bym miał błaga� o pozwolenie, by spotka� si�z własnym synem? Z królem powiedział.Spojrzałem na niego z pogard�. Ty łotrze! Smarkaczu! Ty si� uwa�asz za króla? Chyba wiesz,kto tu jest królem!MySlałem, �e oczy wyjd� mu z orbit.Zapewne nikt tak do niegonie przemawiał od jakichS dziewi��dziesi�ciu lat.Twarz mu si� wy-krzywiła.Splótł nerwowo palce.Próbował porusza� wargami, alewydobył z siebie tylko jakieS �ałosne chrypienie.Wolałbym, �eby tostrach zatamował mu głos; pewnie w jakimS stopniu był to strach,ale przede wszystkim chyba wSciekłoS�.Chwil� zaj�ło mu odzyska-nie kontroli nad sob�, ale nawet wtedy zdołał wydusi� z siebie tylkokrótkie warkni�cie.22515 Czas trzeciego wiatru AbdykowałeS! I uwierzyłeS w to? RzucałeS si� jak wSciekły, opowiadaj�c wszystkim na pi��-dziesi�ciu Swiatach, �e masz ju� dosy� bycia królem.Potem znikn�-łeS, i nikt nie ogl�dał ci� przez całe lata.UkryłeS si� na jakiejS zapo-mnianej przez Boga planecie poza Imperium.MiałeS gdzieS swojeobowi�zki.PozwoliłeS swojemu ukochanemu ludowi, by sam si� rz�-dził, ignoruj�c& Szandor! Nie przerywaj! Co? Za kogo ty si� uwa�asz? Niemal wybuchn�łem nie kon-trolowan� wSciekłoSci�. Mówisz mi, �ebym si� zamkn�ł? Mnie?Ty �mijo! Ty �ałosny gówniarzu!Jego twarz była biała jak kreda. Nie znios� dłu�ej tych obelg.Jestem twoim legalnie namasz-czonym królem& Moim królem? Moim królem! powtórzyłem z patosem.Te-raz rzeczywiScie byłem wSciekły.Miałem ochot� go udusi�.Zoba-czył to najwyraxniej w moich oczach, i chyba naprawd� si� wystra-szył, a jeSli tak, to bał si� pierwszy raz w �yciu.Spojrzałem w przeszłoS�, w czasy, które zdawały mi si� odległeo całe eony, i zobaczyłem go przy piersi matki.To była moja słodkai miła Esmeralda, pierwsza z moich �on.Trzymała male�kiego, czer-wonego i Slini�cego si� Szandora, pierwszego ze wszystkich moichsynów, a on ugryzł j� w pierS& naprawd� zatopił w niej z�by.Król? On? WłaSciwie nale�ało spra� mu tyłek. Abdykacja była warunkowa oznajmiłem. I właSnie j� unie-wa�niam. Warunkowa? Co było niby tym warunkiem? Moja wola.Dobrowolnie oddałem władz�, i moja wola zadecy-duje o ponownym jej przyj�ciu.Tron nigdy si� nie zwolnił [ Pobierz całość w formacie PDF ]