[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.[cyt.za 3 str.50].Ze względu na natężenie integracji francuski socjolog E.Durkheim (1858-1917)wyróżnił dwa jej typy - solidarność mechaniczna i organiczna."Solidarność mechaniczna", którą w dzisiejszym języku nazwalibyśmy raczej integracją totalną, właściwa jest społeczeństwom pierwotnym.Polega ona na ślepym podporządkowaniu się woli zbiorowej, wyrażonej w nakazach tradycji i opinii publicznej.W tych społeczeństwach podział pracy znajduje się dopiero w stadium początkowym, co powoduje brak zróżnicowania między ludźmi i brak indywidualności.Członkowie społeczeństwa, nie mając podstaw do samodzielności i indywidualnych poglądów, podporządkowują się mechanicznie systemowi karania tych wszystkich, którzy naruszają nakazy woli zbiorowej i obrażają uczucia zbiorowe.Natomiast we współczesnych społeczeństwach podział pracy i daleko idąca specjalizacja zawodowa tworzą indywidualizm wynikający z osobistych zdolności i indywidualnych osiągnięć.Spójność takiego społeczeństwa zapewnia "solidarność organiczna", która polega na wzajemnym świadczeniu usług.W ten sposób społeczeństwo staje się wielkim, zróżnicowanym wewnętrznie mechanizmem, w którym wszystkie kółka z konieczności zazębiają się.Podział pracy przyczynił się do wytworzenia się więzi w zbiorowości opartej na współpracy i wymianie świadczeń.[20 str.318].Za wskaźnik integracji społeczeństwa E.Durkheim wybrał liczbę samobójstw.W badaniach empirycznych stwierdził, że najwięcej samobójstw występuje wśród wolnomyślicieli.Na drugim miejscu są grupy religijne protestanckie; mniej samobójstw występuje wśród katolików, najmniej wśród wyznawców religii żydowskiej.W interpretacji tych danych E.Durkheim wyjaśnia, że przyczyny samobójstw tkwią w wewnętrznej integracji tych grup religijnych.Protestantyzm jest bardziej indywidualistyczny niż katolicyzm i jego grupy są mniej zwarte wewnętrznie.Powoduje to, że członkowie jego są bardziej odizolowani od innych jednostek i łatwiej popełniają samobójstwa.Inne grupy religijne, trzymające swoich członków w ścisłych formach współżycia, dają im mocniejsze oparcie i poczucie większej mocy płynącej z siły zwartej grupy i dlatego samobójstwa w nich są rzadsze.[20 str.319-320].Jak zauważa W.Jacher,"/./ integracja musi się mieścić w granicach zapobiegających nadmiernemu konformizmowi, tłumiącemu aktywność, twórczość oraz zaradność indywidualną i zbiorową././ Uwzględniając konkretny układ sił stosunków społecznych, można określić optimum integracji w zakładzie pracy.Zarówno nieosiągnięci tego optimum, jak i jego przekroczenie odbijają się ujemnie na funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.Pierwsze grozi dezintegracją, uniemożliwiającą skuteczną pracę, drugie natomiast skostnieniem zakładu, uniemożliwiającym niezbędną plastyczność w działaniu".[3 str.50-52]W psychologii a zwłaszcza w psychiatrii znana jest teoria pozytywnej dezintegracji zapoczątkowana przez K.Dąbrowskiego, zakładająca, że pewien stopień zaburzenia równowagi i integracji psychicznej zwiększa zdolności twórcze człowieka i umożliwia jego rozwój.W podobnym sensie można mówić o pozytywnej dezintegracji organizacji.6.Cele i funkcje organizacjiCele organizacji są centralną kategorią analizy organizacji, ponieważ organizacje są grupami celowymi, a jednocześnie narzędziami osiągania celów.Nie można sobie wyobrazić organizacji bez celów, które są racją jej istnienia oraz określają wszystkie jej istotne elementy - dobór ludzi, strukturę, stopień sformalizowania, zasady i środki działania, relacje z otoczeniem.Wszystkie te elementy są ułożone tak, aby osiągały cele organizacji.Cele organizacji są więc podstawą projektowania struktury organizacji, zasad jej funkcjonowania oraz kryterium oceny efektywności organizacji.Zagadnieniami tymi zajmuje się teoria organizacji i zarządzania.Socjologowie badają natomiast charakter celów organizacji, społeczne procedury ustanawiania celów organizacji, np.przez partycypację uczestników organizacji w podejmowaniu decyzji, społeczne czynniki deformacji celów organizacyjnych, wpływ celów organizacji na zachowania ludzi w organizacji, społeczne konsekwencje (funkcje) osiągania celów przez organizację itp.Wiele badań organizacji na przykład analizy dysfunkcji modelu biurokracji M.Webera, wykazały istnienie w organizacjach rozbieżności między celami statutowymi a faktycznie realizowanymi.Zjawisko to nazwano heterogonią celów albo autonomizacją celów organizacyjnych.Do najważniejszych przyczyn rozbieżności między celami oficjalnymi (statutowymi albo założonymi) a faktycznie realizowanymi można zaliczyć następujące:1) Realizacja celów ubocznych.Na przykład celem statutowym przedsiębiorstwa jest produkowanie określonego wyrobu.Ale przedsiębiorstwo może być także obarczone ubocznym celem, którym np.może być utrzymanie zatrudnienia w danym rejonie.Może się zdarzyć, że przedsiębiorstwo większą uwagę i energię przeznacza na osiągnięcie celów ubocznych niż głównych.[8 str.158].2) Zamiana celów na środki, które stają się głównym celem organizacji np [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.[cyt.za 3 str.50].Ze względu na natężenie integracji francuski socjolog E.Durkheim (1858-1917)wyróżnił dwa jej typy - solidarność mechaniczna i organiczna."Solidarność mechaniczna", którą w dzisiejszym języku nazwalibyśmy raczej integracją totalną, właściwa jest społeczeństwom pierwotnym.Polega ona na ślepym podporządkowaniu się woli zbiorowej, wyrażonej w nakazach tradycji i opinii publicznej.W tych społeczeństwach podział pracy znajduje się dopiero w stadium początkowym, co powoduje brak zróżnicowania między ludźmi i brak indywidualności.Członkowie społeczeństwa, nie mając podstaw do samodzielności i indywidualnych poglądów, podporządkowują się mechanicznie systemowi karania tych wszystkich, którzy naruszają nakazy woli zbiorowej i obrażają uczucia zbiorowe.Natomiast we współczesnych społeczeństwach podział pracy i daleko idąca specjalizacja zawodowa tworzą indywidualizm wynikający z osobistych zdolności i indywidualnych osiągnięć.Spójność takiego społeczeństwa zapewnia "solidarność organiczna", która polega na wzajemnym świadczeniu usług.W ten sposób społeczeństwo staje się wielkim, zróżnicowanym wewnętrznie mechanizmem, w którym wszystkie kółka z konieczności zazębiają się.Podział pracy przyczynił się do wytworzenia się więzi w zbiorowości opartej na współpracy i wymianie świadczeń.[20 str.318].Za wskaźnik integracji społeczeństwa E.Durkheim wybrał liczbę samobójstw.W badaniach empirycznych stwierdził, że najwięcej samobójstw występuje wśród wolnomyślicieli.Na drugim miejscu są grupy religijne protestanckie; mniej samobójstw występuje wśród katolików, najmniej wśród wyznawców religii żydowskiej.W interpretacji tych danych E.Durkheim wyjaśnia, że przyczyny samobójstw tkwią w wewnętrznej integracji tych grup religijnych.Protestantyzm jest bardziej indywidualistyczny niż katolicyzm i jego grupy są mniej zwarte wewnętrznie.Powoduje to, że członkowie jego są bardziej odizolowani od innych jednostek i łatwiej popełniają samobójstwa.Inne grupy religijne, trzymające swoich członków w ścisłych formach współżycia, dają im mocniejsze oparcie i poczucie większej mocy płynącej z siły zwartej grupy i dlatego samobójstwa w nich są rzadsze.[20 str.319-320].Jak zauważa W.Jacher,"/./ integracja musi się mieścić w granicach zapobiegających nadmiernemu konformizmowi, tłumiącemu aktywność, twórczość oraz zaradność indywidualną i zbiorową././ Uwzględniając konkretny układ sił stosunków społecznych, można określić optimum integracji w zakładzie pracy.Zarówno nieosiągnięci tego optimum, jak i jego przekroczenie odbijają się ujemnie na funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.Pierwsze grozi dezintegracją, uniemożliwiającą skuteczną pracę, drugie natomiast skostnieniem zakładu, uniemożliwiającym niezbędną plastyczność w działaniu".[3 str.50-52]W psychologii a zwłaszcza w psychiatrii znana jest teoria pozytywnej dezintegracji zapoczątkowana przez K.Dąbrowskiego, zakładająca, że pewien stopień zaburzenia równowagi i integracji psychicznej zwiększa zdolności twórcze człowieka i umożliwia jego rozwój.W podobnym sensie można mówić o pozytywnej dezintegracji organizacji.6.Cele i funkcje organizacjiCele organizacji są centralną kategorią analizy organizacji, ponieważ organizacje są grupami celowymi, a jednocześnie narzędziami osiągania celów.Nie można sobie wyobrazić organizacji bez celów, które są racją jej istnienia oraz określają wszystkie jej istotne elementy - dobór ludzi, strukturę, stopień sformalizowania, zasady i środki działania, relacje z otoczeniem.Wszystkie te elementy są ułożone tak, aby osiągały cele organizacji.Cele organizacji są więc podstawą projektowania struktury organizacji, zasad jej funkcjonowania oraz kryterium oceny efektywności organizacji.Zagadnieniami tymi zajmuje się teoria organizacji i zarządzania.Socjologowie badają natomiast charakter celów organizacji, społeczne procedury ustanawiania celów organizacji, np.przez partycypację uczestników organizacji w podejmowaniu decyzji, społeczne czynniki deformacji celów organizacyjnych, wpływ celów organizacji na zachowania ludzi w organizacji, społeczne konsekwencje (funkcje) osiągania celów przez organizację itp.Wiele badań organizacji na przykład analizy dysfunkcji modelu biurokracji M.Webera, wykazały istnienie w organizacjach rozbieżności między celami statutowymi a faktycznie realizowanymi.Zjawisko to nazwano heterogonią celów albo autonomizacją celów organizacyjnych.Do najważniejszych przyczyn rozbieżności między celami oficjalnymi (statutowymi albo założonymi) a faktycznie realizowanymi można zaliczyć następujące:1) Realizacja celów ubocznych.Na przykład celem statutowym przedsiębiorstwa jest produkowanie określonego wyrobu.Ale przedsiębiorstwo może być także obarczone ubocznym celem, którym np.może być utrzymanie zatrudnienia w danym rejonie.Może się zdarzyć, że przedsiębiorstwo większą uwagę i energię przeznacza na osiągnięcie celów ubocznych niż głównych.[8 str.158].2) Zamiana celów na środki, które stają się głównym celem organizacji np [ Pobierz całość w formacie PDF ]