Stanisław Tymiński więte psy(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Istnieje zatem duża możliwość użycia w polskim przemyśle zachodnich rozwiązań modernizacyjnych.Zaczynając prowadzić przedsiębiorstwo w Polsce zbadałbym dokładnie zapotrzebowanie rynku i jegomożliwości, muszę wiedzieć jaką posiada siłę nabywczą i czy jest wypłacalny.Poszukałbym na Zacho-dzie dostawcę tego typu technologii i przedstawił mu plan działania.INTERESUJE CI w jaki sposóbrozwiązałbym problemy finansowania dostaw.MOG zapewnić, że nie prosiłbym o żadną pożyczkę, anibłagał o gotówkę.Ludzie na Zachodzie mają otwarte głowy i zawsze czekają na konkretne propozycje.Jak DOSKONALE POWINIENEZ WIEDZIE, gwarancje finansowe są potrzebne i firmowane przezrząd tylko wówczas, jeśli twój dostawca nie ma do ciebie zaufania, lub jeśli sytuacja jest niepoważna.399STAN TYMINSKI " " TE PSY""WI""Oczywiście, aby istniało pełne porozumienie pomiędzy ludżmi interesu są potrzebne kredyty ZAUFANIAdające pewność, że interes będzie działal w normalnych warunkach, ale NIE MO ESZ ZAPOMINA,że w ostatecznym rachunku PAACI ZAWSZE U YTKOWNIK-KONSUMENT, który też będzie miał ztego ZYSK.Z WAASNEGO DOZWIADCZENIAPrzed piętnastu laty postanowiłem otworzyć własne przedsiębiorstwo w Kanadzie.Miałem wówczas 2tysiące dolarów w kieszeni i obawiałem się, że z takim kapitałem nic nie zrobię.Włożyłem do gazety wToronto ogłoszenie, w którym ogłosiłem do prywatnych inwestorów i impresariów o możliwości rentow-nej inwestycji.Napisałem w nim, że mam gotowy plan działania który przyniesie zyski potrzebny mi jestinwestor.Dwadzieścia osób odpowiedziało na adres mojej skrytki pocztowej.Każdej nocy dzwoniłem donich po kolei, aby się z nimi umówić.W teczce miałem gotowy plan działania, w którym przedstawiłemswoją przyszłą firmę, napisałem czym się będzie zajmować, jaki przyniesie zysk, jak się nim będzie moż-na podzielić i co chcę robić w przyszłości.Miałem zatem również perspektywicznie rozwojowy programdziałania.Dziewiętnastu z moich dwudziestu respondentów zażądało 51 procent akcji.Ja zaś potrzebowa-łem około 15 tysięcy dolarów pożyczki, aby założyć firmę i przetrzymać pierwszy rok.Uważałem, żesiedemnaście tysięcy wystarczy, aby uruchomić przedsiębiorstwo.Nie mogłem się zgodzić, aby ze swymi51 procentami akcji ktoś miał nade mną kontrolę i to od samego początku.W takiej sytuacji mógł mniezawsze wyrzucić.Nie mogłem zatem zaakceptować propozycji żadnego z nich, bo oznaczałoby to pracędla kogoś innego, a ja chciałem pracować dla siebie, CHCIAAEM OTWORZY WAASNY INTERES.Byłem przygotowany podzielić się demokratycznie w stosunku pięćdziesiąt do pięćdziesięciu procent, aleaż dziewiętnastu, z dwudziestu inwestorów, którzy się do mnie odezwali nie chciało się na to zgodzić.Znalazł się tylko jeden, który przystał na moje warunki: P�A na P�A.On miał dać kapitał, a ja wkłada-łem swoją pracę i na tym miala polegać nasza spółka.Mój inwestor miał być jeszcze dodatkowo księgo-wym i to był jego wkład pracy.Kapitał zakładowy wynosił 500 dolarów.Założyliśmy konto bankowe naktóre każdy z nas włożył dwieście pięćdziesiąt dolarów.Do mojego wspólnika należała pożyczka 15 ty-sięcy dolarów.Zaczęliśmy pracować.Spędzałem w biurze po szesnaście godzin na dobę.Tak przeszedłpierwszy i drugi miesiąc.On przychodził tylko raz w tygodniu i liczył wydatki, bo jeszcze wtedy docho-400STAN TYMINSKI " " TE PSY""WI""dów nie było.Po sześciu miesiącach mieliśmy już dochód, wychodziłem prawie na zero, a wspólnik całyczas liczył pieniądze.Parę razy zaprosił mnie do domu na obiad, a jego żona zapytała: "ile masz już zy-sku, bo chciałabym pojechać w podróż dookoła świata i potrzebne mi są na to pieniądze".Bardzo mnie tozdziwiło, bo harowałem po szesnaście godzin na dobę, tyrałem jak tylko mogłem, on tylko liczył pienią-dze, a jego żona chciała mieć szybki zysk.Była to sytuacja nie do wytrzymania, tym bardziej, że tenczłowiek nigdy mi tych piętnastu tysięcy dolarów nie pożyczył.Swoim podpisem żyrował tylko kredytbankowy, co oznaczało, że gdybym ja go nie spłacił, on za mnie mógłby spłacić pożyczkę bankową.Oka-zało się jednak, że ja mogłem zrobić to samo.Po upływie roku miałem już dość pretensji jego żony, któracoraz bardziej tęskniła za podróżą dookoła świata, a firmy nie było stać na tak kosztowny wydatek.My-ślałem, że jeśli zarobię trochę grosza, to ona mi to zabierze i poleci do Honolulu.Nawet nie wspólnikmnie ograbi, a jego żona.Mieliśmy zawarty pomiędzy sobą układ z którego wynikało, że jeden z nasmógł drugiego wykupić.Pojechałem do niego z kluczami firmy i położyłem je na środku stołu, pomiędzymną a nim.Powiedziałem: -"O.K.Nie mogę dłużej pracować w takim układzie, żeby dzielić się z tobąpołową zysku, kiedy ty nie wkładasz pracy, tylko raz w tygodniu przychodzisz liczyć pieniądze.Pracujępo szesnaście godzin na dobę, ty liczysz pieniądze, a twoja żona przez cały czas zawraca mi głowę swojąpodróżą dookoła świata.A ta podróż może być dość kosztowna".Wtedy wspólnik zaproponował, abymgo wykupił.Zastosowaliśmy tzw."rewolwerową klauzulę".Kto pierwszy wyciągnie rewolwer proponujesumę, którą przeciwnik może podbić np.jednym dolarem i objąć kontrolę nad firmą.Uważałem, że mojafirma była wtedy warta 10 tysięcy dolarów.Wspólnik mógł mnie wykupić dając dolara więcej.Powie-działem: "Dziesięć tysięcy dolarów" i czekałem co on zrobi.Bałem się, że może mnie wykupić.Ale onsię zgodził i wówczas wziąłem klucze ze stołu.Musiałem iść do banku i wziąć pożyczkę, aby asekurowaćjego podpis jako żyranta.Zapytano mnie, czy posiadam mieszkanie.Powiedziałem, że mam już częścio-wo spłacony dom.Otrzymałem kredyt w wysokości piętnastu tysięcy dolarów w zamian za wyrażeniezgody, że jeśli nie spłacę pożyczki i procentów bank puści mój dom na licytację.Podpisałem takie zobo-wiązanie i jeszcze bardzo podziękowałem panu bankierowi, był to Kanadyjczyk polskiego pochodzeniaBill Rutkowski [ Pobierz całość w formacie PDF ]

v