[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.23:38,39).32 Prowadzenie rozmów na podstawie Pism s.224W jaki sposób Bóg porozumiewał się z Izraelem?Biblia jest pełna przykładów, w jaki sposób Bóg wpływał na ludzi, abyczynili Jego wolę.Do niektórych z nich przemawiał bezpośrednio (Rodz.46: 1-4, Jozuego 8:1) lub poprzez aniołów (Sędź.6:11-24, rozdział 13).Doinnych, w tym proroków, poprzez wizje i sny (1 Królewska 3:5-15, 9: 1-9;Iz.1:1; Amosa 7:1-9; Ex.1:1).Jednak większość przesłań skierowanych doludu Bożego jako grupy, docierała poprzez proroków.Jak stwierdza list doHebrajczyków 1:1: " Od dawna na wiele sposobów i przy wielu okazjachprzemawiał Bóg do ojców naszych poprzez proroków"Prorocy byli zwykle posyłani do ludu Bożego, gdy ci stawali się nie-wierni.Ich zadaniem było przekazywanie poleceń od Boga, przestrzeganieludzi, by odwrócili się od ich fałszywych kultów i zachęcanie do posłu-szeństwa Prawu i praktykowania czystego oddawania czci Bogu.Kim bylici prorocy? Nie byli wybierani przez przywódców narodu, kapłanów lubinnych proroków.Byli wyznaczani przez Boga, poprzez Ducha Świętego(Liczb.11:24-29).Po prostu otrzymywali przesłania od Boga i podawali jeinnym.Nie do pomyślenia jest, aby ówczesny ‘niewolnik' zajął takie stanowi-sko jak Mojżesz, gdy doniesiono mu, iż oprócz niego i siedemdziesięciustarszych (którzy zgromadzili się w namiocie), ktoś jeszcze prorokuje:Mojżeszu Eldat i Medat prorokują w obozie.Na to odezwał się Jozue, synNuna, usługujący Mojżeszowi od swej młodości, i rzekł: Panie mój, Mojże-szu, zabroń im tego.Odpowiedział mu Mojżesz: Czyżbyś był zazdrosny omnie? Oby cały lud zamienił się w proroków Pana, aby Pan złożył na nichswego ducha!W Prawie nie było żadnej procedury wyznaczania proroków, ani ichuwiarygodniania.Dla Izraelitów istniały trzy sposoby rozpoznania, czyktoś, kto nazywał siebie prorokiem naprawdę reprezentował Boga:1.Prorok przemawiał w imieniu Boga.2.Proroctwo spełniło się (5 Mojż.18: 20-22).3.Proroctwo popierało formę wielbienia wskazaną przez JahweOpisana w Biblii pozycja proroka nie zapewniała wcale ani prestiżu,ani władzy.Prorocy nie byli osobami popularnymi.Wielu z nich było trak-towanych przez swój naród wybrany bardzo źle, wręcz wrogo.Niektórzybyli nawet brutalnie prześladowani lub zabijani przez przywódców narodu.Czy prorocy byli kiedykolwiek zorganizowani w centralne ciało kierującenarodem izraelskim?.Biblia wspomina o grupach proroków w kilku miej-scach, 33 ale nie istnieje wzmianka o tym, by spełniali rolę „kanału“ regular-nej komunikacji.W rzeczywistości, wydaje się, że czasami prorocy nie bylinawet świadomi istnienia lub miejsca przebywania innych proroków, czyinnych wiernych sług Bożych.Przykładowo, w jednym z okresów niewierności w królestwie północy,prorok Eliasz był przekonany, iż jest jedyną osobą w Izraelu, która nie po-kłoniła się Baalowi.A jednak Bóg wyjawił mu: Zachowałem w Izraelu sie-dem tysięcy — wszystkich których kolano nie ugięło się przed Baalem i któ-rych usta go nie ucałowały (1 Król.19 :18).Ci wierni ludzie niewątpliwiezostali uznani za nielojalnych wobec wyznaczonego króla, który był wów-czas u władzy.Nie byli jednak zorganizowani w żadną grupę.Żyli cichymżyciem osobistej wiary w Boga, w otoczeniu niewiernych, choć wciąż wy-branych ludzi.W całym okresie trwania Izraela, Biblia wspomina o pojedynczych oso-bach, które zachowały wierność Bogu, bez względu na to, czy przywódcynarodu prowadzili ich we właściwym kierunku, czy nie.Taka sytuacja pa-nowała aż do przyjścia Jezusa.Prorok Symeon ujrzał w niemowlęciu Jezus,wypełnienie się proroctwa przekazanego mu przez Ducha Świętego (Łuk.2:25-35).Wspomniana jest tam także prorokini Anna (Łuk.2:36-38).Rozpoczyna się era chrześcijańskaPrzyjście Jezusa przysporzyło Mu raczej nowych rzeczników, nie wprowa-dzając wcale nowych, ludzkich sposobów komunikowania się Boga z ludź-mi.List do Hebrajczyków wspomina: w tych dniach Bóg przemówił do naspoprzez swojego Syna, którego wyznaczył na dziedzica wszelkich rzeczy iprzez którego stworzył wszystko (Hebr.1:2).Czy Jezus ustanowił zatem ja-kąś widzialną instytucję, która reprezentowałaby Jego interesy na ziemi,czy też chodziło Mu o to, aby każdy nowonarodzony chrześcijanin stał sięambasadorem Chrystusa, by w Jego imieniu mógł sprawować poselstwo?(2 Kor.5:20).Pewnego razu, gdy Jezus mówił o zachowywaniu czujności, Piotr zapy-tał: Panie, mówisz do nas tę przypowieść, czy do wszystkich.Pan odpowie-dział, któż jest więc tym sługą wiernym i rozumnym, którego pan postawinad swym gronem sług, aby rozdawał im pokarm słuszny we właściwymczasie? Szczęśliwy będzie sługa ów, którego pan znajdzie tak czyniącegopodczas jego powrotu.Mówię wam zgodnie z prawdą, postawi go ponadcałym swoim dobytkiem.Ale przypuśćmy, gdyby sługa ów rzekł do siebie,pan mój zwleka z powrotem, a potem zaczął bić innych służących i służeb-33 np.1 Sam.10:5,10; 2 Król.2:3,5 i 4:38nice, jeść i upijać się.Pan tego sługi powróci w dniu w którym się go sługanie spodziewa.Ukarze go Pan z surowością i przeznaczy miejsce z niewie-rzącym.Ten sługa, który zna swojego Pana, a nie jest gotowy lub nie czyniwoli pana swego, zostanie mocno pobity.Ale ten, który nie zrozumiał woliswego pana i czyni rzeczy zasługujące na karę, otrzyma niewiele uderzeń.Gdyż komu wiele dano, od tego się wiele wymaga, a komu wiele powierzo-no, od tego wiele się oczekuje (Łuk.12:41-48) [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.23:38,39).32 Prowadzenie rozmów na podstawie Pism s.224W jaki sposób Bóg porozumiewał się z Izraelem?Biblia jest pełna przykładów, w jaki sposób Bóg wpływał na ludzi, abyczynili Jego wolę.Do niektórych z nich przemawiał bezpośrednio (Rodz.46: 1-4, Jozuego 8:1) lub poprzez aniołów (Sędź.6:11-24, rozdział 13).Doinnych, w tym proroków, poprzez wizje i sny (1 Królewska 3:5-15, 9: 1-9;Iz.1:1; Amosa 7:1-9; Ex.1:1).Jednak większość przesłań skierowanych doludu Bożego jako grupy, docierała poprzez proroków.Jak stwierdza list doHebrajczyków 1:1: " Od dawna na wiele sposobów i przy wielu okazjachprzemawiał Bóg do ojców naszych poprzez proroków"Prorocy byli zwykle posyłani do ludu Bożego, gdy ci stawali się nie-wierni.Ich zadaniem było przekazywanie poleceń od Boga, przestrzeganieludzi, by odwrócili się od ich fałszywych kultów i zachęcanie do posłu-szeństwa Prawu i praktykowania czystego oddawania czci Bogu.Kim bylici prorocy? Nie byli wybierani przez przywódców narodu, kapłanów lubinnych proroków.Byli wyznaczani przez Boga, poprzez Ducha Świętego(Liczb.11:24-29).Po prostu otrzymywali przesłania od Boga i podawali jeinnym.Nie do pomyślenia jest, aby ówczesny ‘niewolnik' zajął takie stanowi-sko jak Mojżesz, gdy doniesiono mu, iż oprócz niego i siedemdziesięciustarszych (którzy zgromadzili się w namiocie), ktoś jeszcze prorokuje:Mojżeszu Eldat i Medat prorokują w obozie.Na to odezwał się Jozue, synNuna, usługujący Mojżeszowi od swej młodości, i rzekł: Panie mój, Mojże-szu, zabroń im tego.Odpowiedział mu Mojżesz: Czyżbyś był zazdrosny omnie? Oby cały lud zamienił się w proroków Pana, aby Pan złożył na nichswego ducha!W Prawie nie było żadnej procedury wyznaczania proroków, ani ichuwiarygodniania.Dla Izraelitów istniały trzy sposoby rozpoznania, czyktoś, kto nazywał siebie prorokiem naprawdę reprezentował Boga:1.Prorok przemawiał w imieniu Boga.2.Proroctwo spełniło się (5 Mojż.18: 20-22).3.Proroctwo popierało formę wielbienia wskazaną przez JahweOpisana w Biblii pozycja proroka nie zapewniała wcale ani prestiżu,ani władzy.Prorocy nie byli osobami popularnymi.Wielu z nich było trak-towanych przez swój naród wybrany bardzo źle, wręcz wrogo.Niektórzybyli nawet brutalnie prześladowani lub zabijani przez przywódców narodu.Czy prorocy byli kiedykolwiek zorganizowani w centralne ciało kierującenarodem izraelskim?.Biblia wspomina o grupach proroków w kilku miej-scach, 33 ale nie istnieje wzmianka o tym, by spełniali rolę „kanału“ regular-nej komunikacji.W rzeczywistości, wydaje się, że czasami prorocy nie bylinawet świadomi istnienia lub miejsca przebywania innych proroków, czyinnych wiernych sług Bożych.Przykładowo, w jednym z okresów niewierności w królestwie północy,prorok Eliasz był przekonany, iż jest jedyną osobą w Izraelu, która nie po-kłoniła się Baalowi.A jednak Bóg wyjawił mu: Zachowałem w Izraelu sie-dem tysięcy — wszystkich których kolano nie ugięło się przed Baalem i któ-rych usta go nie ucałowały (1 Król.19 :18).Ci wierni ludzie niewątpliwiezostali uznani za nielojalnych wobec wyznaczonego króla, który był wów-czas u władzy.Nie byli jednak zorganizowani w żadną grupę.Żyli cichymżyciem osobistej wiary w Boga, w otoczeniu niewiernych, choć wciąż wy-branych ludzi.W całym okresie trwania Izraela, Biblia wspomina o pojedynczych oso-bach, które zachowały wierność Bogu, bez względu na to, czy przywódcynarodu prowadzili ich we właściwym kierunku, czy nie.Taka sytuacja pa-nowała aż do przyjścia Jezusa.Prorok Symeon ujrzał w niemowlęciu Jezus,wypełnienie się proroctwa przekazanego mu przez Ducha Świętego (Łuk.2:25-35).Wspomniana jest tam także prorokini Anna (Łuk.2:36-38).Rozpoczyna się era chrześcijańskaPrzyjście Jezusa przysporzyło Mu raczej nowych rzeczników, nie wprowa-dzając wcale nowych, ludzkich sposobów komunikowania się Boga z ludź-mi.List do Hebrajczyków wspomina: w tych dniach Bóg przemówił do naspoprzez swojego Syna, którego wyznaczył na dziedzica wszelkich rzeczy iprzez którego stworzył wszystko (Hebr.1:2).Czy Jezus ustanowił zatem ja-kąś widzialną instytucję, która reprezentowałaby Jego interesy na ziemi,czy też chodziło Mu o to, aby każdy nowonarodzony chrześcijanin stał sięambasadorem Chrystusa, by w Jego imieniu mógł sprawować poselstwo?(2 Kor.5:20).Pewnego razu, gdy Jezus mówił o zachowywaniu czujności, Piotr zapy-tał: Panie, mówisz do nas tę przypowieść, czy do wszystkich.Pan odpowie-dział, któż jest więc tym sługą wiernym i rozumnym, którego pan postawinad swym gronem sług, aby rozdawał im pokarm słuszny we właściwymczasie? Szczęśliwy będzie sługa ów, którego pan znajdzie tak czyniącegopodczas jego powrotu.Mówię wam zgodnie z prawdą, postawi go ponadcałym swoim dobytkiem.Ale przypuśćmy, gdyby sługa ów rzekł do siebie,pan mój zwleka z powrotem, a potem zaczął bić innych służących i służeb-33 np.1 Sam.10:5,10; 2 Król.2:3,5 i 4:38nice, jeść i upijać się.Pan tego sługi powróci w dniu w którym się go sługanie spodziewa.Ukarze go Pan z surowością i przeznaczy miejsce z niewie-rzącym.Ten sługa, który zna swojego Pana, a nie jest gotowy lub nie czyniwoli pana swego, zostanie mocno pobity.Ale ten, który nie zrozumiał woliswego pana i czyni rzeczy zasługujące na karę, otrzyma niewiele uderzeń.Gdyż komu wiele dano, od tego się wiele wymaga, a komu wiele powierzo-no, od tego wiele się oczekuje (Łuk.12:41-48) [ Pobierz całość w formacie PDF ]