[ Pobierz całość w formacie PDF ]
."Poprzez końcową metaforę "I tęcza wzbija się, przebity ptakiem łuk, z nieznanej ziemi w nieznane niebiosa." poeta wygłasza swoją refleksję o niepoznawalności przez człowieka praw historii i natury.Uważa, że dla człowieka wszystko stanowi tajemnicę.483.Zinterpretuj poniższy wiersz Miłosza.Jaki to typ liryki? Podaj też przykład wiersza, reprezentującego jeden z gatunków literatury dydaktycznej.(„Dar”).Dzień taki szczęśliwy.Mgła opadała wcześnie, pracowałem w ogrodzie.Kolibry przystawały nad kwiatem kaprifolium.Nie było na ziemi rzeczy, którą chciałbym mieć.Nie znałem nikogo, komu warto byłoby zazdrościć.Co przydarzyło się złego, zapomniałem.Nie wstydziłem się myśleć, że byłem kim jestem.Nie czułem w ciele żadnego bólu.Prostując się, widziałem niebieskie morze i żagle."Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada" 1974Podmiot liryczny utworu utożsamiony może być z samym poetą.Podmiot mówi o swoim szczęściu jakie spotyka go w ciągu dnia.Cieszy go możliwość pracy w ogrodzie, podziwianie przyrody.Szczęściem jest dla niego uwolnienie się od wszelkich trosk, emocji.W życiu osiągnął wszystko, co chciał: "Nie było na ziemi rzeczy, którą chciałbym mieć".Mówi także podmiot o akceptacji samego siebie: " Co przydarzyło się złego, zapomniałem.Nie wstydziłem się myśleć, że byłem kim jestem.".Wiersz jest opisem arkadii.Arkadii widzianej w sposób chrześcijański.Szczęściem dla chrześcijanina jest pobyt w raju.Dlatego też ów ogród, w którym podmiot liryczny pracuje i doznaje szczęścia, jest opisem Edenu.Tam właśnie, według poety, można osiągnąć szczęście, wyzbyć się cierpienia, bólu, zapomnieć o złych doświadczeniach.Tytułowy dar to dla poety możliwość przebywania w raju, spotkanie ze Stwórcą.Wiersz "Dar" to kolejny utwór Czesława Miłosza poruszający tematykę religijną, mówiący o ludzkim przeznaczeniu.O tomie wierszy Miłosza Jan Błoński wypowiada następujące słowa: "Nigdzie jednak to bogactwo i osobliwość Miłoszowych podmiotów (czasem wielokrotnych) nie objawia się tak bujnie jak w "Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada" (1974).W tym nie tyle już poemacie, ile montażu poematów zobaczyć można encyklopedię motywów, lektur, wzruszeń "późnego Miłosza".na przeszło pięćdziesięciu stronach wierszy, próz i wypisówz bardzo różnych książek, od dziejów Wędziagoły do Williama Blake'a.nieposkromiona ciekawość, nienasycona żarłoczność! zaciera się tu jakby różnica między własnym a przytoczonym lub wyobrażonym.Miejsce lirycznego "śpiewaka" zajmuje wtajemniczony mędrzec, erudyta i prorok w jednej osobie.Proponuje nam on wspólną (czyli właściwą) wykładnię tekstów, być może trudnych, ale złączonych wspólnym przeświadczeniem czy przekonaniem.Można też "Gdzie wschodzi słońce." rozumieć nieco inaczej.Poetyka pozwala nam uznać, że to centon, wybór czy antologia wypowiedzi uznanych za ważne, istotne, przy tym także - poetyckie.Poeta byłby wówczas raczej "redaktorem", którego celem jest dostrzeżenie, zebranie i przybliżenie czytelnikom niejasnych czy ukrytych prawd, do jakich dotarł razem z wszystkimi, którzy go wspierali i umacniali słowem.Moment teologiczny nakłada się tu jakby na literacki.Miłosz nie zapomina jednak nigdy o poznawczej i estetycznej funkcji zgłębianego - nieraz z trudem - quasi-prorockiego tekstu.<drugą część pyt.trzeba uzupełnić>459.Zinterpretuj wiersz Miłosza („Walc”).Zwróć m.in.uwagę na jego kompozycję.Tekst dla opracowującego niezrozumiały.484.Scharakteryzuj program poetycki Miłosza, sformułowany w wierszach: „Ars poetica?”, „Nie więcej”, „Moja wierna mowo” (bez tekstu).„Ars poetica?” ten utwór pochodzi z tomu „Miasto bez imienia” [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
."Poprzez końcową metaforę "I tęcza wzbija się, przebity ptakiem łuk, z nieznanej ziemi w nieznane niebiosa." poeta wygłasza swoją refleksję o niepoznawalności przez człowieka praw historii i natury.Uważa, że dla człowieka wszystko stanowi tajemnicę.483.Zinterpretuj poniższy wiersz Miłosza.Jaki to typ liryki? Podaj też przykład wiersza, reprezentującego jeden z gatunków literatury dydaktycznej.(„Dar”).Dzień taki szczęśliwy.Mgła opadała wcześnie, pracowałem w ogrodzie.Kolibry przystawały nad kwiatem kaprifolium.Nie było na ziemi rzeczy, którą chciałbym mieć.Nie znałem nikogo, komu warto byłoby zazdrościć.Co przydarzyło się złego, zapomniałem.Nie wstydziłem się myśleć, że byłem kim jestem.Nie czułem w ciele żadnego bólu.Prostując się, widziałem niebieskie morze i żagle."Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada" 1974Podmiot liryczny utworu utożsamiony może być z samym poetą.Podmiot mówi o swoim szczęściu jakie spotyka go w ciągu dnia.Cieszy go możliwość pracy w ogrodzie, podziwianie przyrody.Szczęściem jest dla niego uwolnienie się od wszelkich trosk, emocji.W życiu osiągnął wszystko, co chciał: "Nie było na ziemi rzeczy, którą chciałbym mieć".Mówi także podmiot o akceptacji samego siebie: " Co przydarzyło się złego, zapomniałem.Nie wstydziłem się myśleć, że byłem kim jestem.".Wiersz jest opisem arkadii.Arkadii widzianej w sposób chrześcijański.Szczęściem dla chrześcijanina jest pobyt w raju.Dlatego też ów ogród, w którym podmiot liryczny pracuje i doznaje szczęścia, jest opisem Edenu.Tam właśnie, według poety, można osiągnąć szczęście, wyzbyć się cierpienia, bólu, zapomnieć o złych doświadczeniach.Tytułowy dar to dla poety możliwość przebywania w raju, spotkanie ze Stwórcą.Wiersz "Dar" to kolejny utwór Czesława Miłosza poruszający tematykę religijną, mówiący o ludzkim przeznaczeniu.O tomie wierszy Miłosza Jan Błoński wypowiada następujące słowa: "Nigdzie jednak to bogactwo i osobliwość Miłoszowych podmiotów (czasem wielokrotnych) nie objawia się tak bujnie jak w "Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada" (1974).W tym nie tyle już poemacie, ile montażu poematów zobaczyć można encyklopedię motywów, lektur, wzruszeń "późnego Miłosza".na przeszło pięćdziesięciu stronach wierszy, próz i wypisówz bardzo różnych książek, od dziejów Wędziagoły do Williama Blake'a.nieposkromiona ciekawość, nienasycona żarłoczność! zaciera się tu jakby różnica między własnym a przytoczonym lub wyobrażonym.Miejsce lirycznego "śpiewaka" zajmuje wtajemniczony mędrzec, erudyta i prorok w jednej osobie.Proponuje nam on wspólną (czyli właściwą) wykładnię tekstów, być może trudnych, ale złączonych wspólnym przeświadczeniem czy przekonaniem.Można też "Gdzie wschodzi słońce." rozumieć nieco inaczej.Poetyka pozwala nam uznać, że to centon, wybór czy antologia wypowiedzi uznanych za ważne, istotne, przy tym także - poetyckie.Poeta byłby wówczas raczej "redaktorem", którego celem jest dostrzeżenie, zebranie i przybliżenie czytelnikom niejasnych czy ukrytych prawd, do jakich dotarł razem z wszystkimi, którzy go wspierali i umacniali słowem.Moment teologiczny nakłada się tu jakby na literacki.Miłosz nie zapomina jednak nigdy o poznawczej i estetycznej funkcji zgłębianego - nieraz z trudem - quasi-prorockiego tekstu.<drugą część pyt.trzeba uzupełnić>459.Zinterpretuj wiersz Miłosza („Walc”).Zwróć m.in.uwagę na jego kompozycję.Tekst dla opracowującego niezrozumiały.484.Scharakteryzuj program poetycki Miłosza, sformułowany w wierszach: „Ars poetica?”, „Nie więcej”, „Moja wierna mowo” (bez tekstu).„Ars poetica?” ten utwór pochodzi z tomu „Miasto bez imienia” [ Pobierz całość w formacie PDF ]