[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stąd teżzastosowanie na oddziałach hematologii antybiotyków p-bakteryjnychłącznie z lekami p-wirusowymi i p-grzybiczymi w leczeniu tego schorze-nia.W kolejnym etapie należy zalecić dziecku częste spożywanie do-ustnie małych ilości płynów, płukanie jamy ustnej wodą utlenioną lubrumiankiem (szałwią), ssanie mrożonych kawałków ananasa (posiada en-zymy proteolityczne ułatwiające usuwanie nalotów ze śluzówek) orazzwilżanie i gencjanowanie jamy ustnej.Dobre efekty uzyskuje się równieżpo zastosowaniu mieszanki złożonej z Aphtinu, 1 ampułki witaminy Coraz nystatyny.53 Przy braku uchwytnej przyczyny suchości śluzówek jamy ustnejnależy podawać zespół witamin B oraz vit.C, a przy braku poprawy moż-na zastosować pilokarpinę w dawce podskórnej.Objawy dyspeptyczne.Często w przebiegu leczenia onkologicz-nego u pacjentów pojawiają się objawy dyspeptyczne.Najczęstsze z nichto bóle w nadbrzuszu, odbijanie, nudności, wymioty, zgaga i czkawka.Przyczyną takich objawów mogą być między innymi leki (np.opioidyupośledzające perystaltykę przewodu pokarmowego), ale także refluksżołądkowo-przełykowy, zapalenie żołądka, choroba wrzodowa, zespołymałego żołądka (np.wynikające z ucisku na żołądek guza nowotworowe-go lub powiększonej wątroby).Objawy takie dotyczą zwłaszcza dzieci chorych na ostrą białaczkęlimfoblastyczną znajdujących się w trakcie podaży ogromnych dawekkortykosterydów stosowanych w nowoczesnych schematach postępowa-nia (BFM 90, 95: ALLIC 2002).Leczenie polega na spożywaniu pokarmu w małych porcjach orazprzyjmowanie leków wzmagających perystaltykę żołądka i jelit np.me-toklopramidu.W przypadku stanu zapalnego żołądka stosuje się leki p-wrzodowe(alkalizujące, inhibitory receptorów H2 oraz inhibitory pompy protono-wej).Stosunkowo częstą przyczyną dyspepsji jest również odbijanie po-łkniętego powietrza, czemu można zapobiegać poprzez podawanie dime-tykonu (Esputikon).Metoclopramid 0,1 mg/kg m.c./dawkę dożylnie uwaga na objawypozapiramidowe!Debridat od 12 do 48 mg/dawkę 3 razy na dobę w zależności od wiekudziecka (doustnie).Czkawka.Objaw ten jest odruchem rdzeniowym mającym swójośrodek w odcinku szyjnym rdzenia kręgowego (C3 C5), przy czymdrogą aferentną tego odruchu są włókna czuciowe nerwów przepono-wych, nerwów błędnych i współczulnych wychodzących się z segmentówpiersiowych rdzenia kręgowego.Drogą eferentną są włókna ruchowenerwów przeponowych.Głównymi przyczynami powodującymi trudną do leczenia czkaw-kę mogą być:54 - podrażnienie obwodowego układu nerwowego - niedrożnośćprzewodu pokarmowego, zespół uciśniętego żołądka, płyn w ja-mie opłucnowej,- CUN - np.guz mózgu,- zaburzenia metaboliczne,- leki.Jeśli jest to możliwe włączamy leczenie przyczynowe, a następniepodejmujemy próbę przerwania przewodzenia impulsów we włóknachaferentnych (poprzez ssanie cukru z cytryną, popijanie lodowatej wody,wstrzymanie oddechu).Gdy takie postępowanie nie przynosi pożądanegoefektu należy rozpocząć leczenie farmakologiczne.Zwykle dzieje się takprzy współistnieniu zmian organicznych z innymi przyczynami czkawki.Podstawowym stosowanym lekiem o działaniu ośrodkowym jesthaloperidol oraz fenactil, a w guzach mózgu z towarzyszącą uporczywączkawką pomocna może być fenytoina.Fenactil 20 400 mg/24 h w dawkach podzielonych.Fenytoina 3 8 mg /kg mc.na 24 h w 1 lub 2 dawkach.Nudności i wymioty.Uporczywe nudności i wymioty towarzy-szące naszej terapii, a także pojawiające się w wyniku postępującego no-wotworu stanowią niezwykle istotny problem okresu terminalnego.Nie-przerwane, ciężkie wymioty, nie mające tendencji do samoograniczaniasię mogą doprowadzić do ciężkiego stanu klinicznego, a także pogorsze-nia stanu psychicznego dziecka.Są one wymieniane przez pacjentów on-kologicznych jako najtrudniejsze do zniesienia, oczywiście obok dolegli-wości bólowych.Odruch wymiotny jest generowany w rdzeniu przedłużonym nawysokości Th 5, natomiast receptory zapoczątkowujące odruch mogą po-chodzić z kilku okolic organizmu człowieka.Odruch wymiotny może byćgenerowany ze strefy chemoreceptorów, z narządów wewnętrznych,z receptorów ciśnienia śródczaszkowego, z błędnika oraz układu limbicz-nego.Nasze postępowanie terapeutyczne będzie miało na celu przerwaniełuku odruchowego na którymkolwiek poziomie.Odkryte w ostatnim cza-sie ogromne znaczenie serotoniny i jej receptorów przy powstawaniu od-ruchu wymiotnego zapoczątkowało stosowanie nowej generacji leków(zofran, navoban, atossa) [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Stąd teżzastosowanie na oddziałach hematologii antybiotyków p-bakteryjnychłącznie z lekami p-wirusowymi i p-grzybiczymi w leczeniu tego schorze-nia.W kolejnym etapie należy zalecić dziecku częste spożywanie do-ustnie małych ilości płynów, płukanie jamy ustnej wodą utlenioną lubrumiankiem (szałwią), ssanie mrożonych kawałków ananasa (posiada en-zymy proteolityczne ułatwiające usuwanie nalotów ze śluzówek) orazzwilżanie i gencjanowanie jamy ustnej.Dobre efekty uzyskuje się równieżpo zastosowaniu mieszanki złożonej z Aphtinu, 1 ampułki witaminy Coraz nystatyny.53 Przy braku uchwytnej przyczyny suchości śluzówek jamy ustnejnależy podawać zespół witamin B oraz vit.C, a przy braku poprawy moż-na zastosować pilokarpinę w dawce podskórnej.Objawy dyspeptyczne.Często w przebiegu leczenia onkologicz-nego u pacjentów pojawiają się objawy dyspeptyczne.Najczęstsze z nichto bóle w nadbrzuszu, odbijanie, nudności, wymioty, zgaga i czkawka.Przyczyną takich objawów mogą być między innymi leki (np.opioidyupośledzające perystaltykę przewodu pokarmowego), ale także refluksżołądkowo-przełykowy, zapalenie żołądka, choroba wrzodowa, zespołymałego żołądka (np.wynikające z ucisku na żołądek guza nowotworowe-go lub powiększonej wątroby).Objawy takie dotyczą zwłaszcza dzieci chorych na ostrą białaczkęlimfoblastyczną znajdujących się w trakcie podaży ogromnych dawekkortykosterydów stosowanych w nowoczesnych schematach postępowa-nia (BFM 90, 95: ALLIC 2002).Leczenie polega na spożywaniu pokarmu w małych porcjach orazprzyjmowanie leków wzmagających perystaltykę żołądka i jelit np.me-toklopramidu.W przypadku stanu zapalnego żołądka stosuje się leki p-wrzodowe(alkalizujące, inhibitory receptorów H2 oraz inhibitory pompy protono-wej).Stosunkowo częstą przyczyną dyspepsji jest również odbijanie po-łkniętego powietrza, czemu można zapobiegać poprzez podawanie dime-tykonu (Esputikon).Metoclopramid 0,1 mg/kg m.c./dawkę dożylnie uwaga na objawypozapiramidowe!Debridat od 12 do 48 mg/dawkę 3 razy na dobę w zależności od wiekudziecka (doustnie).Czkawka.Objaw ten jest odruchem rdzeniowym mającym swójośrodek w odcinku szyjnym rdzenia kręgowego (C3 C5), przy czymdrogą aferentną tego odruchu są włókna czuciowe nerwów przepono-wych, nerwów błędnych i współczulnych wychodzących się z segmentówpiersiowych rdzenia kręgowego.Drogą eferentną są włókna ruchowenerwów przeponowych.Głównymi przyczynami powodującymi trudną do leczenia czkaw-kę mogą być:54 - podrażnienie obwodowego układu nerwowego - niedrożnośćprzewodu pokarmowego, zespół uciśniętego żołądka, płyn w ja-mie opłucnowej,- CUN - np.guz mózgu,- zaburzenia metaboliczne,- leki.Jeśli jest to możliwe włączamy leczenie przyczynowe, a następniepodejmujemy próbę przerwania przewodzenia impulsów we włóknachaferentnych (poprzez ssanie cukru z cytryną, popijanie lodowatej wody,wstrzymanie oddechu).Gdy takie postępowanie nie przynosi pożądanegoefektu należy rozpocząć leczenie farmakologiczne.Zwykle dzieje się takprzy współistnieniu zmian organicznych z innymi przyczynami czkawki.Podstawowym stosowanym lekiem o działaniu ośrodkowym jesthaloperidol oraz fenactil, a w guzach mózgu z towarzyszącą uporczywączkawką pomocna może być fenytoina.Fenactil 20 400 mg/24 h w dawkach podzielonych.Fenytoina 3 8 mg /kg mc.na 24 h w 1 lub 2 dawkach.Nudności i wymioty.Uporczywe nudności i wymioty towarzy-szące naszej terapii, a także pojawiające się w wyniku postępującego no-wotworu stanowią niezwykle istotny problem okresu terminalnego.Nie-przerwane, ciężkie wymioty, nie mające tendencji do samoograniczaniasię mogą doprowadzić do ciężkiego stanu klinicznego, a także pogorsze-nia stanu psychicznego dziecka.Są one wymieniane przez pacjentów on-kologicznych jako najtrudniejsze do zniesienia, oczywiście obok dolegli-wości bólowych.Odruch wymiotny jest generowany w rdzeniu przedłużonym nawysokości Th 5, natomiast receptory zapoczątkowujące odruch mogą po-chodzić z kilku okolic organizmu człowieka.Odruch wymiotny może byćgenerowany ze strefy chemoreceptorów, z narządów wewnętrznych,z receptorów ciśnienia śródczaszkowego, z błędnika oraz układu limbicz-nego.Nasze postępowanie terapeutyczne będzie miało na celu przerwaniełuku odruchowego na którymkolwiek poziomie.Odkryte w ostatnim cza-sie ogromne znaczenie serotoniny i jej receptorów przy powstawaniu od-ruchu wymiotnego zapoczątkowało stosowanie nowej generacji leków(zofran, navoban, atossa) [ Pobierz całość w formacie PDF ]