[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gawędziliśmy o wszystkim z wyjątkiem wojny i naszych prywatnych spraw.Byliśmydwoma duchami sunącymi się po świecie cieni.Błyskotliwa Francja, którą niegdyś ze sobądzieliliśmy, zniknęła.Miłość, którą niegdyś do siebie pałaliśmy, pozostała zbyt bolesnymtematem, \eby o niej wspominać. Czy nadal masz Kirę? spytał Andre, kiedy kelner napełniał nasze kieliszki winem.Roześmiałam się mówiąc, \e Kira ma się dobrze i nasza rozmowa stała się nieco łatwiejsza.Dzięki temperaturze, jaka panowała w restauracji, odtajały moje kości, a w głowie zaczęłoszumieć burgundzkie wino.Odsunęłam kieliszek, pamiętając o tym, \eby zachować ostro\ność.Kiedyś łączyła mnie z Andre wielka za\yłość, lecz działo się to w innym czasie i miejscu.Terazju\ nikt nikogo nie znał: rodzice nie znali swoich dzieci, mę\owie nie znali swoich \on.Przezjedno nierozwa\ne słowo skierowane do Andre mogłam zdradzić całą siatkę. Zatem twoje fabryki w Lyonie nadal działają? spytałam. Nie sądziłam, \e przy tejreglamentacji będzie istniał rynek. Eksportuję do Niemiec powiedział Andre. Szyję mundury dla armii.Wstrząsnęła mną jego szczerość.Nie potrafiłam wytrzymać jego spojrzenia.Czy\by był a\tak bezwstydny? Andre, którego znałam, nie zrobiłby czegoś podobnego.Spojrzałam na niego iw jego oczach zobaczyłam łzy. To jedyny sposób, jaki znam, \eby pomóc Francji powiedział.Miałam wra\enie, \e sięnad czymś zastanawia.Z pewnym zaskoczeniem zdałam sobie sprawę, \e myśli o tym, czy mo\emi zaufać.Musiałam wzbudzać jego zaufanie, gdy\ powiedział ściszonym głosem: Pozawieszeniu broni wydawało się, \e nic nie jest w stanie zmazać hańby Francji.W ten sposóbmogę przynajmniej zatrzymać pracowników i uratować ich przed wysłaniem do obozów pracy.Mę\czyzni, którzy dla mnie pracują, muszą wykarmić rodziny.Kobiety mają mę\ów w obozachjenieckich i głodne dzieci w domu.Tylko tyle mogę zrobić, \eby im pomóc.Dr\enie jego głosu poruszyło moje serce.Ogarnęło mnie uczucie ulgi.Miałam wra\enie, \eznowu jesteśmy młodzi, Andre i Simone z czasów niewinności, kiedy nigdy nie wątpiłam, \e mogę mu zaufać.Chciałam zarzucić mu ręce na szyję.Nie, Andre wcale się nie zmienił.Resztaświata oszalała, lecz Andre pozostał taki sam.Ludzie siedzący przy stoliku obok ryknęliśmiechem.Mieli czerwone twarze i oczy lśniące od alkoholu.Pochyliłam się nad stołem. Andre szepnęłam wez mnie za rękę, jakbyśmy prowadziliczułą rozmowę.Jest coś, o czym muszę ci powiedzieć.Wyglądał na zaskoczonego, ale spełnił moją prośbę i przysunął krzesło, aby usiąść bliskomnie.Wyjawiając mój sekret, mogłam skazać siebie i całą siatkę na śmierć, jednak bez pieniędzynie bylibyśmy w stanie dalej działać.Musiałam podjąć ryzyko.Poza tym, kiedy Andre wziąłmnie za rękę, w jego dotyku poczułam tę samą pewność i siłę, którą poznałam wiele lat temu. Jest coś, co mo\esz zrobić, \eby pomóc powiedziałam. Nie wierzę, \e dla Francji wojnaju\ się skończyła, \e zostaliśmy pokonani.Słyszałeś o de Gaulle'u?Andre poruszył się na krześle.Przyjrzał się mojej twarzy.Kiedy to zrobił, w jego oczachznowu pojawił się błysk. Simone szepnął przyłączyłaś się do Ruchu Oporu? Tak. To bardzo niebezpieczne.Jeśli cię złapią, zostaniesz stracona. Tak.Zdecydowałam się na skok i nie pozostawało mi nic innego, jak tylko brnąć dalej.Wyjaśniłam mu, na czym polega moja praca dla siatki i powiedziałam o problemie z pieniędzmi.Milczał tak długo, \e przez kilka mro\ących krew w \yłach chwil zastanawiałam się, czy niepopełniłam błędu, obdarzając go zaufaniem.Prawie spodziewałam się, \e poczuję na karku dotyklufy gestapowskiego pistoletu.Wtedy Andre ocknął się z zamyślenia i spojrzał mi w oczy. Nie tylko pomogę ci finansowo, ale mogę równie\ dostarczać ubrania powiedział. Ajeśli twój łącznik uwa\a, \e mogę wykorzystać fabryki do ukrywania zbiegów, powiedz mu, \ebyprzyszedł się ze mną zobaczyć.Andre uregulował rachunek.Kiedy znalezliśmy się na zewnątrz, powiedział kierowcy, \eodprowadzi mnie do hotelu. Od tej pory musimy być ostro\ni, Simone powiedział, kiedy skręciliśmy za rogiem.Jestem obserwowany.Nie tylko przez Francuzów i Niemców, lecz równie\ przez własną siostrę. Co masz na myśli? Guillemette jest w Pary\u odpowiedział, odwracając wzrok. Wydaje przyjęcia dlaniemieckich dowódców.Podobnie robi większość Tout-Paris.Niektóre kobiety nawet z nimisypiają, o ile dzięki temu mogą nadal pić szampana i jeść foie gras.Przyje\d\ając tutaj, moja\ona i ja oddzieliliśmy się od naszych rodzin.Nagłe wspomnienie \ony przypomniało mi, dlaczego Andre i ja nie mo\emy być razem.Pamiętałam księ\niczkę z pogrzebu hrabiego Harry'ego.Poczułam wtedy, \e jest kimśwyjątkowym.Fakt, \e tak bardzo uprzywilejowana kobieta postanowiła odwrócić się od Tout- Paris sprawił, \e zaczęłam ją podziwiać jeszcze bardziej.Ujęłam dłonie Andre i ścisnęłam je.Dziękuję powiedziałam. Twoja pomoc będzie dla Ruchu Oporu ogromnym wsparciem.Zaka\dym razem, kiedy wyślesz Niemcom kolejną partię mundurów, będziesz wiedział, \eczerpane z nich zyski pomagają Francji.Spojrzał na mnie.Przez chwilę myślałam, \e pochyli się i pocałuje mnie w usta.W moimumyśle mignęła twarz Rogera i zrobiłam krok do tyłu.Jednak Andre nie wykonał \adnego ruchuw moją stronę.Zamiast tego spojrzał przez ramię i powiedział: Nie dziękuj mi, Simone.To jajestem ci wdzięczny.Patrzyłam, jak oddala się ulicą i znika w mroku nocy. Rozdział 31Zima 1940 roku była najzimniejsza od wielu lat.Niemcy nie mieli ochoty wykorzystywaćswoich pojazdów na przywiezienie do Pary\a węgla, więc nasze mieszkania nie były ogrzewane,chocia\ w miejscach, do których chadzali okupanci, nieustannie płonęły koksiaki.Wraz zmadame Ibert robiłyśmy wszystko, co było w naszej mocy, \eby ukrywanym przez nasmę\czyznom było ciepło [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Gawędziliśmy o wszystkim z wyjątkiem wojny i naszych prywatnych spraw.Byliśmydwoma duchami sunącymi się po świecie cieni.Błyskotliwa Francja, którą niegdyś ze sobądzieliliśmy, zniknęła.Miłość, którą niegdyś do siebie pałaliśmy, pozostała zbyt bolesnymtematem, \eby o niej wspominać. Czy nadal masz Kirę? spytał Andre, kiedy kelner napełniał nasze kieliszki winem.Roześmiałam się mówiąc, \e Kira ma się dobrze i nasza rozmowa stała się nieco łatwiejsza.Dzięki temperaturze, jaka panowała w restauracji, odtajały moje kości, a w głowie zaczęłoszumieć burgundzkie wino.Odsunęłam kieliszek, pamiętając o tym, \eby zachować ostro\ność.Kiedyś łączyła mnie z Andre wielka za\yłość, lecz działo się to w innym czasie i miejscu.Terazju\ nikt nikogo nie znał: rodzice nie znali swoich dzieci, mę\owie nie znali swoich \on.Przezjedno nierozwa\ne słowo skierowane do Andre mogłam zdradzić całą siatkę. Zatem twoje fabryki w Lyonie nadal działają? spytałam. Nie sądziłam, \e przy tejreglamentacji będzie istniał rynek. Eksportuję do Niemiec powiedział Andre. Szyję mundury dla armii.Wstrząsnęła mną jego szczerość.Nie potrafiłam wytrzymać jego spojrzenia.Czy\by był a\tak bezwstydny? Andre, którego znałam, nie zrobiłby czegoś podobnego.Spojrzałam na niego iw jego oczach zobaczyłam łzy. To jedyny sposób, jaki znam, \eby pomóc Francji powiedział.Miałam wra\enie, \e sięnad czymś zastanawia.Z pewnym zaskoczeniem zdałam sobie sprawę, \e myśli o tym, czy mo\emi zaufać.Musiałam wzbudzać jego zaufanie, gdy\ powiedział ściszonym głosem: Pozawieszeniu broni wydawało się, \e nic nie jest w stanie zmazać hańby Francji.W ten sposóbmogę przynajmniej zatrzymać pracowników i uratować ich przed wysłaniem do obozów pracy.Mę\czyzni, którzy dla mnie pracują, muszą wykarmić rodziny.Kobiety mają mę\ów w obozachjenieckich i głodne dzieci w domu.Tylko tyle mogę zrobić, \eby im pomóc.Dr\enie jego głosu poruszyło moje serce.Ogarnęło mnie uczucie ulgi.Miałam wra\enie, \eznowu jesteśmy młodzi, Andre i Simone z czasów niewinności, kiedy nigdy nie wątpiłam, \e mogę mu zaufać.Chciałam zarzucić mu ręce na szyję.Nie, Andre wcale się nie zmienił.Resztaświata oszalała, lecz Andre pozostał taki sam.Ludzie siedzący przy stoliku obok ryknęliśmiechem.Mieli czerwone twarze i oczy lśniące od alkoholu.Pochyliłam się nad stołem. Andre szepnęłam wez mnie za rękę, jakbyśmy prowadziliczułą rozmowę.Jest coś, o czym muszę ci powiedzieć.Wyglądał na zaskoczonego, ale spełnił moją prośbę i przysunął krzesło, aby usiąść bliskomnie.Wyjawiając mój sekret, mogłam skazać siebie i całą siatkę na śmierć, jednak bez pieniędzynie bylibyśmy w stanie dalej działać.Musiałam podjąć ryzyko.Poza tym, kiedy Andre wziąłmnie za rękę, w jego dotyku poczułam tę samą pewność i siłę, którą poznałam wiele lat temu. Jest coś, co mo\esz zrobić, \eby pomóc powiedziałam. Nie wierzę, \e dla Francji wojnaju\ się skończyła, \e zostaliśmy pokonani.Słyszałeś o de Gaulle'u?Andre poruszył się na krześle.Przyjrzał się mojej twarzy.Kiedy to zrobił, w jego oczachznowu pojawił się błysk. Simone szepnął przyłączyłaś się do Ruchu Oporu? Tak. To bardzo niebezpieczne.Jeśli cię złapią, zostaniesz stracona. Tak.Zdecydowałam się na skok i nie pozostawało mi nic innego, jak tylko brnąć dalej.Wyjaśniłam mu, na czym polega moja praca dla siatki i powiedziałam o problemie z pieniędzmi.Milczał tak długo, \e przez kilka mro\ących krew w \yłach chwil zastanawiałam się, czy niepopełniłam błędu, obdarzając go zaufaniem.Prawie spodziewałam się, \e poczuję na karku dotyklufy gestapowskiego pistoletu.Wtedy Andre ocknął się z zamyślenia i spojrzał mi w oczy. Nie tylko pomogę ci finansowo, ale mogę równie\ dostarczać ubrania powiedział. Ajeśli twój łącznik uwa\a, \e mogę wykorzystać fabryki do ukrywania zbiegów, powiedz mu, \ebyprzyszedł się ze mną zobaczyć.Andre uregulował rachunek.Kiedy znalezliśmy się na zewnątrz, powiedział kierowcy, \eodprowadzi mnie do hotelu. Od tej pory musimy być ostro\ni, Simone powiedział, kiedy skręciliśmy za rogiem.Jestem obserwowany.Nie tylko przez Francuzów i Niemców, lecz równie\ przez własną siostrę. Co masz na myśli? Guillemette jest w Pary\u odpowiedział, odwracając wzrok. Wydaje przyjęcia dlaniemieckich dowódców.Podobnie robi większość Tout-Paris.Niektóre kobiety nawet z nimisypiają, o ile dzięki temu mogą nadal pić szampana i jeść foie gras.Przyje\d\ając tutaj, moja\ona i ja oddzieliliśmy się od naszych rodzin.Nagłe wspomnienie \ony przypomniało mi, dlaczego Andre i ja nie mo\emy być razem.Pamiętałam księ\niczkę z pogrzebu hrabiego Harry'ego.Poczułam wtedy, \e jest kimśwyjątkowym.Fakt, \e tak bardzo uprzywilejowana kobieta postanowiła odwrócić się od Tout- Paris sprawił, \e zaczęłam ją podziwiać jeszcze bardziej.Ujęłam dłonie Andre i ścisnęłam je.Dziękuję powiedziałam. Twoja pomoc będzie dla Ruchu Oporu ogromnym wsparciem.Zaka\dym razem, kiedy wyślesz Niemcom kolejną partię mundurów, będziesz wiedział, \eczerpane z nich zyski pomagają Francji.Spojrzał na mnie.Przez chwilę myślałam, \e pochyli się i pocałuje mnie w usta.W moimumyśle mignęła twarz Rogera i zrobiłam krok do tyłu.Jednak Andre nie wykonał \adnego ruchuw moją stronę.Zamiast tego spojrzał przez ramię i powiedział: Nie dziękuj mi, Simone.To jajestem ci wdzięczny.Patrzyłam, jak oddala się ulicą i znika w mroku nocy. Rozdział 31Zima 1940 roku była najzimniejsza od wielu lat.Niemcy nie mieli ochoty wykorzystywaćswoich pojazdów na przywiezienie do Pary\a węgla, więc nasze mieszkania nie były ogrzewane,chocia\ w miejscach, do których chadzali okupanci, nieustannie płonęły koksiaki.Wraz zmadame Ibert robiłyśmy wszystko, co było w naszej mocy, \eby ukrywanym przez nasmę\czyznom było ciepło [ Pobierz całość w formacie PDF ]