[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zaspokoiłem jego ciekawość w kwestii spotkania zBriallen, a potem powiedziałem po prostu, żeinformacje mam od zródła w szpitalu. I czego się dowiedziałeś? zapytał.Przejrzałem notatki. Dwie krzyżówki krasnolud człowiek, pięćczłowiek wróżka, dwie człowiek elf i pięćwróżka elf. Zdaje się, że możemy pominąć przypadkikrasnoludzkie zauważył, zaglądając mi przezramię.Przytaknąłem.U mieszańców krasnoludzko-ludzkich przeważały cechy karłów.Nie wyczułemani śladu esencji krasnoluda na miejscu zbrodni,więc nie pasowali do profilu. Większość tych dzieciaków nie przeżyjeokresu dojrzewania stwierdziłem.Liczyłem pocichu. Zostaje dwa przypadki człowiek wróżka,jeden człowiek elf, i trzy elf wróżka. Dlaczego są tu tylko nazwiska matek?Ojców się nie zapisuje?Potrząsnąłem głową. Dopóki w grę nie wchodzą kwestiemajątkowe, fata rzadko zawierają formalne związkimałżeńskie.Kobiety najchętniej wychowująsamotnie dziewczynki, a chłopców oddają doadopcji.Wszystkie dzieci cierpiały na rozmaitefizyczne ułomności, na dodatek miały sporoupośledzeń w sferze mentalnej.Pomyślałem ironicznie, że to nic nadzwyczajnego u kogoś, ktozarzyna ludzi.Wątpiłem, by wzmianki oagresywnych tendencjach występowały wmateriale, który zdobyłem, ale to nie znaczyło, żeich nie ma.Większość informacji była wnajlepszym wypadku powierzchowna, szczegółydotyczące każdego dziecka z osobna znajdowałysię w indywidualnych aktach, do których niemiałem czasu zajrzeć. Dobra, bierzmy się za nich zdecydowałMurdock. Wezmę Dealle Sidhe i Teri Esposito,bo obie są w rejonie Bostonu.Mogę też zadzwonićdo Nowego Jorku, żeby mi sprawdzono Ann Cody.Wydrukowałem mu kopię. Znam kogoś w Anglii, więc nie będzieproblemu z wytropieniem Cheryl Atworth.ZNiemcami może być większy problem.Gerda iBritt Alfheim to chyba pospolite nazwisko.A jaktam z naszą przynętą?Murdock zasępił się i wzruszył ramionami. To jest Boston, Connor, nie kraj nordycki.Większość funkcjonariuszy to Irlandczycy, Włosi iHiszpanie. Nie możesz znalezć jednej chudej,jasnowłosej gliny? Zostało tylko dwadzieściacztery godziny.Mamy plan B? Wiem, że nienawidzisz, kiedy to mówię, aleczy ty możesz coś zrobić?Postukałem palcami w biurko, tłumiąc irytację.Murdock miał wszelkie prawo, żeby zadać mi to pytanie, a moje zwykłe zdenerwowanie sprawiło,że znowu wróciła do mnie rozmowa z Briallen.Złościło mnie nie to, że domagał się łatwejodpowiedzi, tylko to, że nie byłem w stanie jejudzielić. Próbuję, Murdock. Pytałeś w Gildii o zgubione kamienie? zapytał. Szlag! Kompletnie o tym zapomniałem odparłem, sięgając po telefon.Wykręciłem numercentrali i kazałem się połączyć z Meryl Dian, starąznajomą z archiwum.Oczywiście kazano miczekać, zatapiając w żałobnym zawodzeniu fletów,które miało mnie ukoić podczas oczekiwania. Grey! Od dawna nie słyszałam tegonazwiska odezwała się Meryl w słuchawce. Byłem w terenie. Pff! Raczej na zielonej trawce.Wylali cię, ztego, co słyszałam. Zamarłem zaskoczony.Zapewne chcesz przysługi.Czego tym razem?Pełnej historii rytuałów z użyciem muchomorówna jutro rano? Ach nie, przecież już o to prosiłeś.Jeśli zgubiłeś jak zwykle, na pewno mam kopię.Amoże chcesz, żebym posiedziała po nocy i znalazłaci imiona najstarszej druidycznej kapłanki Ulsteru iwszystkich jej zwierzątek? Oczywiście, już się dotego rzucam.�Poczułem, jak krew napływa mi do twarzy.Osłupiałe spojrzenie Murdocka podpowiedziałomi, że przypuszczalnie wyglądam tak, jak się czuję. Meryl, chyba zadzwoniłem w złymmomencie. Tu na dole żaden moment nie będzie dobry,Grey.Te same nierozsądne bzdury i żadnychkorzyści.Czego chcesz? Naprawdę, Meryl, jeśli wolisz nie. Connor przerwała mi oszczędz minieudolnej psychologii.Przechodziłam to milionrazy i jeśli myślisz, że kiedykolwiek działało, to sięmylisz.Jeśli nie zechcę czegoś zrobić, pochlebstwai troska ze strony wstrętnych gnomów tego niezmienią.A teraz wykrztuś, czego chcesz. Szukam kilku kamieni z selenitu, niedawnosprawdzanych dla bostońskiej policji.Zostałyzgubione.Są związane z morderstwami wróżek wWeird powiedziałem tak szybko, jak się dało. Kiedy były sprawdzane?Otworzyłem akta w swoim komputerze ipodałem jej datę.Słyszałem, jak przekłada papieryna biurku.A potem westchnęła ciężko. Dobra, mój komputer akurat padł, więc niemogę sprawdzić raportów.Zadzwoń za parę dni. Pewno wiesz, że kamienie są tajne i niemogą przeciec do prasy. Ojej, a ja już przygotowałam oświadczeniedla mediów.Zmusiłem się do chichotu. Jesteś najlepsza, Meryl. Wiem odpowiedziała i przerwała połączenie.Powoli odłożyłem słuchawkę ispojrzałem na Murdocka. Też byłem takim fiutem, kiedy pracowałemdla Gildii? Nie znałem cię wtedy. Zasępił się. Alejeśli to jakaś pociecha, uważam, że teraz jesteśfiutem.Spojrzałem na niego groznie, parsknął wodpowiedzi. Ale nie takim znowu wielkim.Poddałem się i też parsknąłem śmiechem. Dobra, to znaczy, że rozprzestrzeniłemwokół trochę złej karmy.Ale pracuję nad tym.Pracuję. No to świetnie.Chyba muszę już iść.Odprowadziłem go do drzwi i wypuściłem zmieszkania.Murdock nigdy się nie żegnał.Kiedyspotkałem go po raz pierwszy, byłem zakłopotanyjego obcesowością, ale już przywykłem.Na swójsposób chciał zostawiać wszystkie sprawyzakończone.Wróciłem do pracowni, gdzie usiłowałemprzypomnieć sobie, czym właściwie obraziłemMeryl Dian.Rzadko ją widywałem, nawet kiedysłużyłem w Gildii.Moje biuro mieściło się nadziesiątym piętrze, a ona siedziała w skrzydlearchiwalnym w piwnicach.Większość naszychkontaktów miała miejsce przez telefon i z regułydotyczyły badań związanych ze sprawami, któreakurat prowadziłem [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Zaspokoiłem jego ciekawość w kwestii spotkania zBriallen, a potem powiedziałem po prostu, żeinformacje mam od zródła w szpitalu. I czego się dowiedziałeś? zapytał.Przejrzałem notatki. Dwie krzyżówki krasnolud człowiek, pięćczłowiek wróżka, dwie człowiek elf i pięćwróżka elf. Zdaje się, że możemy pominąć przypadkikrasnoludzkie zauważył, zaglądając mi przezramię.Przytaknąłem.U mieszańców krasnoludzko-ludzkich przeważały cechy karłów.Nie wyczułemani śladu esencji krasnoluda na miejscu zbrodni,więc nie pasowali do profilu. Większość tych dzieciaków nie przeżyjeokresu dojrzewania stwierdziłem.Liczyłem pocichu. Zostaje dwa przypadki człowiek wróżka,jeden człowiek elf, i trzy elf wróżka. Dlaczego są tu tylko nazwiska matek?Ojców się nie zapisuje?Potrząsnąłem głową. Dopóki w grę nie wchodzą kwestiemajątkowe, fata rzadko zawierają formalne związkimałżeńskie.Kobiety najchętniej wychowująsamotnie dziewczynki, a chłopców oddają doadopcji.Wszystkie dzieci cierpiały na rozmaitefizyczne ułomności, na dodatek miały sporoupośledzeń w sferze mentalnej.Pomyślałem ironicznie, że to nic nadzwyczajnego u kogoś, ktozarzyna ludzi.Wątpiłem, by wzmianki oagresywnych tendencjach występowały wmateriale, który zdobyłem, ale to nie znaczyło, żeich nie ma.Większość informacji była wnajlepszym wypadku powierzchowna, szczegółydotyczące każdego dziecka z osobna znajdowałysię w indywidualnych aktach, do których niemiałem czasu zajrzeć. Dobra, bierzmy się za nich zdecydowałMurdock. Wezmę Dealle Sidhe i Teri Esposito,bo obie są w rejonie Bostonu.Mogę też zadzwonićdo Nowego Jorku, żeby mi sprawdzono Ann Cody.Wydrukowałem mu kopię. Znam kogoś w Anglii, więc nie będzieproblemu z wytropieniem Cheryl Atworth.ZNiemcami może być większy problem.Gerda iBritt Alfheim to chyba pospolite nazwisko.A jaktam z naszą przynętą?Murdock zasępił się i wzruszył ramionami. To jest Boston, Connor, nie kraj nordycki.Większość funkcjonariuszy to Irlandczycy, Włosi iHiszpanie. Nie możesz znalezć jednej chudej,jasnowłosej gliny? Zostało tylko dwadzieściacztery godziny.Mamy plan B? Wiem, że nienawidzisz, kiedy to mówię, aleczy ty możesz coś zrobić?Postukałem palcami w biurko, tłumiąc irytację.Murdock miał wszelkie prawo, żeby zadać mi to pytanie, a moje zwykłe zdenerwowanie sprawiło,że znowu wróciła do mnie rozmowa z Briallen.Złościło mnie nie to, że domagał się łatwejodpowiedzi, tylko to, że nie byłem w stanie jejudzielić. Próbuję, Murdock. Pytałeś w Gildii o zgubione kamienie? zapytał. Szlag! Kompletnie o tym zapomniałem odparłem, sięgając po telefon.Wykręciłem numercentrali i kazałem się połączyć z Meryl Dian, starąznajomą z archiwum.Oczywiście kazano miczekać, zatapiając w żałobnym zawodzeniu fletów,które miało mnie ukoić podczas oczekiwania. Grey! Od dawna nie słyszałam tegonazwiska odezwała się Meryl w słuchawce. Byłem w terenie. Pff! Raczej na zielonej trawce.Wylali cię, ztego, co słyszałam. Zamarłem zaskoczony.Zapewne chcesz przysługi.Czego tym razem?Pełnej historii rytuałów z użyciem muchomorówna jutro rano? Ach nie, przecież już o to prosiłeś.Jeśli zgubiłeś jak zwykle, na pewno mam kopię.Amoże chcesz, żebym posiedziała po nocy i znalazłaci imiona najstarszej druidycznej kapłanki Ulsteru iwszystkich jej zwierzątek? Oczywiście, już się dotego rzucam.�Poczułem, jak krew napływa mi do twarzy.Osłupiałe spojrzenie Murdocka podpowiedziałomi, że przypuszczalnie wyglądam tak, jak się czuję. Meryl, chyba zadzwoniłem w złymmomencie. Tu na dole żaden moment nie będzie dobry,Grey.Te same nierozsądne bzdury i żadnychkorzyści.Czego chcesz? Naprawdę, Meryl, jeśli wolisz nie. Connor przerwała mi oszczędz minieudolnej psychologii.Przechodziłam to milionrazy i jeśli myślisz, że kiedykolwiek działało, to sięmylisz.Jeśli nie zechcę czegoś zrobić, pochlebstwai troska ze strony wstrętnych gnomów tego niezmienią.A teraz wykrztuś, czego chcesz. Szukam kilku kamieni z selenitu, niedawnosprawdzanych dla bostońskiej policji.Zostałyzgubione.Są związane z morderstwami wróżek wWeird powiedziałem tak szybko, jak się dało. Kiedy były sprawdzane?Otworzyłem akta w swoim komputerze ipodałem jej datę.Słyszałem, jak przekłada papieryna biurku.A potem westchnęła ciężko. Dobra, mój komputer akurat padł, więc niemogę sprawdzić raportów.Zadzwoń za parę dni. Pewno wiesz, że kamienie są tajne i niemogą przeciec do prasy. Ojej, a ja już przygotowałam oświadczeniedla mediów.Zmusiłem się do chichotu. Jesteś najlepsza, Meryl. Wiem odpowiedziała i przerwała połączenie.Powoli odłożyłem słuchawkę ispojrzałem na Murdocka. Też byłem takim fiutem, kiedy pracowałemdla Gildii? Nie znałem cię wtedy. Zasępił się. Alejeśli to jakaś pociecha, uważam, że teraz jesteśfiutem.Spojrzałem na niego groznie, parsknął wodpowiedzi. Ale nie takim znowu wielkim.Poddałem się i też parsknąłem śmiechem. Dobra, to znaczy, że rozprzestrzeniłemwokół trochę złej karmy.Ale pracuję nad tym.Pracuję. No to świetnie.Chyba muszę już iść.Odprowadziłem go do drzwi i wypuściłem zmieszkania.Murdock nigdy się nie żegnał.Kiedyspotkałem go po raz pierwszy, byłem zakłopotanyjego obcesowością, ale już przywykłem.Na swójsposób chciał zostawiać wszystkie sprawyzakończone.Wróciłem do pracowni, gdzie usiłowałemprzypomnieć sobie, czym właściwie obraziłemMeryl Dian.Rzadko ją widywałem, nawet kiedysłużyłem w Gildii.Moje biuro mieściło się nadziesiątym piętrze, a ona siedziała w skrzydlearchiwalnym w piwnicach.Większość naszychkontaktów miała miejsce przez telefon i z regułydotyczyły badań związanych ze sprawami, któreakurat prowadziłem [ Pobierz całość w formacie PDF ]
