[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ÿi ankaû diris, ke ÿi vidis grafi-non kaj nobelon antaû malmultaj tagoj, kaj ke la nobelo estas ”same granda kiel Peter”; kaj tuj Peter tiris sian kolumon tiel alten, ke vi ne vidus lian kapon se vi estus tie.Dume, la kaÿtanoj kaj la kruço çirkaûiris, kaj poste Eta Tim, per voço plenda, kantis baladeton pri infano perdita en la ne¸o…Çio tio ne estis tre luksa.Ili ne estis belaj, ne estis bone vestitaj, iliaj botoj estis eluzitaj, iliaj vestoj ankaû, kaj eble Peter kelkfoje estis devigata viziti la pruntoficejon.Sed ili estis kontentaj, dankemaj … kaj dum la ˛imeroj ÿprucigitaj de la torço de la fantomo velkis, Scrooge rigardis ilin ¸is la fino kaj precipe Etan Tim.Nun mallumi¸is kaj ne¸is multe kaj subite, sen vorto aver-45KRISTNASKA KANTOeLIBROta de la fantomo, ili staris sur stepo dezerta, kie estis amase-goj da ÿtonoj, kvazaû gigantoj estus tie enterigitaj; kaj nenio alia ol muskoj kaj herboj povis kreski tie.Okcidente, la suno subiranta lasis fajran strekon, kiu brilegis momente kiel okulo malgaja, kaj kiu poste glitis malsupren … kaj pli malsupren …¸is fine ¸i perdi¸is en nokto malluma.”Kia loko estas tiu çi?” demandis Scrooge.”Loko, kie lo¸as ministoj, kiuj laboras en la tero,” respondis la fantomo.”Sed ili konas min! Vidu!”Ili antaûeniris al la fenestro de dometo, kie lumo brilis.Tra-pasinte kotan muron, ili ekvidis societon çirkaû ru¸a fajro.Viro tre maljuna, maljuna virino, iliaj infanoj, genepoj kaj eç pragenepoj, estis tie, feste vestitaj.La maljunulo, per voço tiel malforta, ke ¸i malofte estis pli laûta ol la mu¸ado de vento, kantis kanton kristnaskan; tio jam estis tre malnova kanto, kiam li estis juna; kaj la aliaj ˛ore rekantis gaje.Kiam ili laûte kantis, la maljunulo ¸ojis, kaj kiam ili çesis, lia forto tuj malgrandi¸is.Sed la fantomo ne restis tie, sed ordonis al Scrooge, ke li tenu lian robon, kaj pasante super la stepo, ili rapidis … kien?Ne al maro.Sed jes, al maro.Rigardante malantaûen, Scrooge terure vidis la finon de la lando, ÿtonegojn kolosajn post ili; la marakvo tondregis, ruli¸ante, mu¸ante kaj frenezante inter teruraj kavernoj, kaj furioze penante superakvigi la teron!Jen, konstruita sur malgaja rifo ÿtonega, kie ondegoj frakasi¸is dum la tuta jaro, staris izolita lumturo! Çe ¸ia fundamen-to estis amasoj da marherboj kaj birdoj flugis supre.Sed eç tie la du viroj, kiuj zorgis pri la lumo, estis pretigin-taj fajron, kiu brilis tra la truo de la ÿtona muro kaj sendis lumradiojn sur la teruran maron.Plektante la manojn super 46KRISTNASKA KANTOeLIBROla kruda tablo, kie ili sidis, ili tostis unu la alian; kaj unu, kies viza¸o, simila al figuro çizita sur maljuna ÿipo, estis cikatra kaj sulkigita de la vetero, ekkantis sova¸an kanton kiu similis blovadon.Ankoraû la fantomo rapidis super la nigra maltrankvila maro — pluen — pluen — ¸is ili atingis ÿipon.Ili staris jen apud la direktilisto çe la rado, jen apud la observisto, kaj jen apud la oficiroj dejorantaj, çiuj mallumaj ˛imeraj personoj —sed çiuj zumis kanteton kristnaskan, pensis aû parolis pri ia pasinta kristnasko kaj pri hejmo.Kaj çiuj, bonaj aû malbonaj, kondutis pli ¸entile en tiu tago ol en alia tago de la tuta jaro…Nu, dum Scrooge aûskultis la ¸emon de la vento, kaj dum li pensadis pri la soleno kaj la mallumo kvazaû de morto super la profunda maro, li subite aûdis koran ridon.Kaj lia sur-prizo estis granda kiam li rekonis tiun ridon kiel rido de sia propra nevo … kaj kiam li sin trovis en hela seka çambro, kun la fantomo ridetanta apud li, rigardanta tiun saman nevon kontente.,,Ha! ha! ha!” ridis la nevo de Scrooge.”Ha! ha! ha!” (se vi, hazarde, konas viron, kies ridado estas pli kora ol tiu de la nevo de Scrooge, bonvolu prezenti lin al mi, çar mi volus havi lin kiel amikon).Estas afero bona kaj justa, çar malsano kaj mal¸ojo estas infektaj, ke nenio en la tuta mondo estas tiel komunikebla kiel ridado kaj bonhumoro.Kaj dum la nevo de Scrooge tiel kore ridis, tenante siajn flankojn kaj multe grimacante, lia edzino ridis same kore kiel li; kaj la amikoj kunvenintaj ridegis ankaû!”Ha, ha! Ha, ha, ha, ha!”47KRISTNASKA KANTOeLIBRO”Li diris ke kristnasko estas sensencaîo, mi certigas al vi!”kriis la nevo de Scrooge.”Kaj li ankaû kredas tion!”,,Des pli hontinde, Fred!” diris la sinjorino indigne.Ni be-nu la virinojn! ili çiam estas fervoraj.Ÿi estis bela, tre bela: ÿi havis viza¸on naivan, kun vango-kavetoj, buÿon maturan kaj rozkoloran, kvazaû farita por esti kisata; kaj la plej radiantajn okulojn, kiujn vi iam vidis.Entute ÿi estis tre incitanta … por tiel diri … sed ankaû inklina tute kontentigi [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Ÿi ankaû diris, ke ÿi vidis grafi-non kaj nobelon antaû malmultaj tagoj, kaj ke la nobelo estas ”same granda kiel Peter”; kaj tuj Peter tiris sian kolumon tiel alten, ke vi ne vidus lian kapon se vi estus tie.Dume, la kaÿtanoj kaj la kruço çirkaûiris, kaj poste Eta Tim, per voço plenda, kantis baladeton pri infano perdita en la ne¸o…Çio tio ne estis tre luksa.Ili ne estis belaj, ne estis bone vestitaj, iliaj botoj estis eluzitaj, iliaj vestoj ankaû, kaj eble Peter kelkfoje estis devigata viziti la pruntoficejon.Sed ili estis kontentaj, dankemaj … kaj dum la ˛imeroj ÿprucigitaj de la torço de la fantomo velkis, Scrooge rigardis ilin ¸is la fino kaj precipe Etan Tim.Nun mallumi¸is kaj ne¸is multe kaj subite, sen vorto aver-45KRISTNASKA KANTOeLIBROta de la fantomo, ili staris sur stepo dezerta, kie estis amase-goj da ÿtonoj, kvazaû gigantoj estus tie enterigitaj; kaj nenio alia ol muskoj kaj herboj povis kreski tie.Okcidente, la suno subiranta lasis fajran strekon, kiu brilegis momente kiel okulo malgaja, kaj kiu poste glitis malsupren … kaj pli malsupren …¸is fine ¸i perdi¸is en nokto malluma.”Kia loko estas tiu çi?” demandis Scrooge.”Loko, kie lo¸as ministoj, kiuj laboras en la tero,” respondis la fantomo.”Sed ili konas min! Vidu!”Ili antaûeniris al la fenestro de dometo, kie lumo brilis.Tra-pasinte kotan muron, ili ekvidis societon çirkaû ru¸a fajro.Viro tre maljuna, maljuna virino, iliaj infanoj, genepoj kaj eç pragenepoj, estis tie, feste vestitaj.La maljunulo, per voço tiel malforta, ke ¸i malofte estis pli laûta ol la mu¸ado de vento, kantis kanton kristnaskan; tio jam estis tre malnova kanto, kiam li estis juna; kaj la aliaj ˛ore rekantis gaje.Kiam ili laûte kantis, la maljunulo ¸ojis, kaj kiam ili çesis, lia forto tuj malgrandi¸is.Sed la fantomo ne restis tie, sed ordonis al Scrooge, ke li tenu lian robon, kaj pasante super la stepo, ili rapidis … kien?Ne al maro.Sed jes, al maro.Rigardante malantaûen, Scrooge terure vidis la finon de la lando, ÿtonegojn kolosajn post ili; la marakvo tondregis, ruli¸ante, mu¸ante kaj frenezante inter teruraj kavernoj, kaj furioze penante superakvigi la teron!Jen, konstruita sur malgaja rifo ÿtonega, kie ondegoj frakasi¸is dum la tuta jaro, staris izolita lumturo! Çe ¸ia fundamen-to estis amasoj da marherboj kaj birdoj flugis supre.Sed eç tie la du viroj, kiuj zorgis pri la lumo, estis pretigin-taj fajron, kiu brilis tra la truo de la ÿtona muro kaj sendis lumradiojn sur la teruran maron.Plektante la manojn super 46KRISTNASKA KANTOeLIBROla kruda tablo, kie ili sidis, ili tostis unu la alian; kaj unu, kies viza¸o, simila al figuro çizita sur maljuna ÿipo, estis cikatra kaj sulkigita de la vetero, ekkantis sova¸an kanton kiu similis blovadon.Ankoraû la fantomo rapidis super la nigra maltrankvila maro — pluen — pluen — ¸is ili atingis ÿipon.Ili staris jen apud la direktilisto çe la rado, jen apud la observisto, kaj jen apud la oficiroj dejorantaj, çiuj mallumaj ˛imeraj personoj —sed çiuj zumis kanteton kristnaskan, pensis aû parolis pri ia pasinta kristnasko kaj pri hejmo.Kaj çiuj, bonaj aû malbonaj, kondutis pli ¸entile en tiu tago ol en alia tago de la tuta jaro…Nu, dum Scrooge aûskultis la ¸emon de la vento, kaj dum li pensadis pri la soleno kaj la mallumo kvazaû de morto super la profunda maro, li subite aûdis koran ridon.Kaj lia sur-prizo estis granda kiam li rekonis tiun ridon kiel rido de sia propra nevo … kaj kiam li sin trovis en hela seka çambro, kun la fantomo ridetanta apud li, rigardanta tiun saman nevon kontente.,,Ha! ha! ha!” ridis la nevo de Scrooge.”Ha! ha! ha!” (se vi, hazarde, konas viron, kies ridado estas pli kora ol tiu de la nevo de Scrooge, bonvolu prezenti lin al mi, çar mi volus havi lin kiel amikon).Estas afero bona kaj justa, çar malsano kaj mal¸ojo estas infektaj, ke nenio en la tuta mondo estas tiel komunikebla kiel ridado kaj bonhumoro.Kaj dum la nevo de Scrooge tiel kore ridis, tenante siajn flankojn kaj multe grimacante, lia edzino ridis same kore kiel li; kaj la amikoj kunvenintaj ridegis ankaû!”Ha, ha! Ha, ha, ha, ha!”47KRISTNASKA KANTOeLIBRO”Li diris ke kristnasko estas sensencaîo, mi certigas al vi!”kriis la nevo de Scrooge.”Kaj li ankaû kredas tion!”,,Des pli hontinde, Fred!” diris la sinjorino indigne.Ni be-nu la virinojn! ili çiam estas fervoraj.Ÿi estis bela, tre bela: ÿi havis viza¸on naivan, kun vango-kavetoj, buÿon maturan kaj rozkoloran, kvazaû farita por esti kisata; kaj la plej radiantajn okulojn, kiujn vi iam vidis.Entute ÿi estis tre incitanta … por tiel diri … sed ankaû inklina tute kontentigi [ Pobierz całość w formacie PDF ]