[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nu, estas decidite kaj fini-te! Neniun vorton plu pri tio çi.Ni parolu pri alio.Sofio Petrovna ree deflanke rigardis la viza¸on deIljin.Iljin rigardis supren, estis pala kaj malkontentemordetis la tremantajn lipojn.Lubjanceva ne komprenisla kaûzon de lia malkontento, sed lia palo kortuÿis ÿin. Ne koleru, ni estu amikoj & ÿi diris karese. Çuvi konsentas? Jen estas mia mano.Iljin prenis ÿian malgrandan, molan manon per am-baû manoj, premetis ¸in kaj malrapide levis al la lipoj. Mi ne estas gimnaziano, murmuris li. Min ne-niom logas amikeco kun amata virino. Sufiçe, sufiçe! Estas decidite kaj finite.Ni venis albenko, ni sidi¸u &La animon de Sofio Petrovna plenigis agrabla sento deripozo: la plej malfacila kaj ¸ena estis jam dirita, la mal-trankviliganta demando estas solvita kaj finita.Nun ÿijam povis libere spiri kaj rigardi Iljinon rekte en la viza-¸on.xi rigardis lin, kaj egoista sento de supereco deamata virino kontraû enami¸into agrable karesis ÿin.Alÿi plaçis, ke tiu çi forta, granda viro kun brava viza¸o kajkun granda nigra barbo, sa¸a, klera kaj, kiel oni diras,talenta, obeeme sidi¸is apud ÿi kaj mallevis la kapon.Du-tri minutojn ili sidis silente. Nenio ankoraû estas decidita kaj finita & dirisIljin. Vi kvazaû el alfabeta libro legas al mi: Mi amas69UZINO 3eLIBROkaj estimas la edzon & fundamento de familio & Tionçi mi konas sen vi kaj povas eç diri al vi pli multe.Sin-cere kaj honeste mi diris al vi, ke tiun çi mian kondutonmi opinias krima kaj senmorala.Kion pli mi povus diri?Sed kial diri tion, kio estas al çiuj konata? Anstataû nu-tri najtingalon per vanaj vortoj, pli bone estus, se vi in-struus min: kion mi devas fari? Mi jam diris al vi: forveturu! Mi jam vi tion çi bone scias forveturis kvinfo-je kaj çiam revenis de mezvojo! Mi povas montri al vi labiletojn, ili çiuj estas konservitaj.Mankas volo porforkuri de vi! Mi batalas, forte batalas, sed al kiu diablomi taûgas, se mankas çe mi decidemo, se mi estas mal-forta, malkura¸a! Mi ne povas batali kontraû la naturo.Çu vi komprenas? Mi ne povas! Mi forkuras de tie çi, kaj¸i tenas min je la baskoj.Abomena, honta malforteco!Iljin fari¸is ru¸a, levi¸is kaj ekiris apud la benko. Kiel hundo mi koleras! li murmuris, pugne pre-mante la manojn. Malamegas min mem kaj malesti-mas! Mia dio, kiel malçasta bubegaço mi amindumasfremdan edzinon, skribas idiotajn leterojn, malgloras &Iljin mane kaptis la kapon, ek¸emis kaj sidi¸is. Kaj krome via malsincereco! li diris riproçe. Sevi malaprobas mian konduton, kial vi venis çi tien? Kiologis vin tien çi? En miaj leteroj mi petas de vi nur kate-gorian, sinceran respondon jes aû ne, kaj vi anstataû sin-70UZINO 3eLIBROcera respondo tendencas çiutage hazarde renkonti¸ikun mi, kaj regalas min per sentencoj el alfabeta libro!Lubjanceva subite ektimis kaj ru¸o kovris ÿin.^xinsubite atakis la sento, kiu aperas çe bonkondutaj virinoj,kiam oni neatendite ekvidas ilin nekonvene vestitaj. Vi kvazaû suspektas, ke mi ludas & ÿi diris. Miçiam sincere respondis al vi kaj & kaj hodiaû mi petisvin! Çu oni petas en similaj cirkonstancoj? Se vi estusdirinta: Iru for! mi jam delonge ne estus tie çi, sed vine diris al mi tion.Neniam vi respondis al mi sincere.Stranga estas la hezito! Vere estas, ke vi ludas kun mi,aû &Iljin ne finis paroli kaj apogis la kapon per la manoj.Sofio Petrovna komencis rememori sian vivon de la ko-menco ¸is la fino.xi memoris, ke ÿi çiam ne nur age, sedankaû en siaj kaÿitaj pensoj estis kontraû la aminduma-do de Iljin, sed samtempe ÿi sentis, ke en la vortoj de laadvokato estas parto da vero.Ne sciante, kia estas tiuvero, ÿi, malgraû la penado, nenion trovis por respondial la plendo de Iljin.Ne estis konvene silenti kaj ÿi diris,levetante la ÿultrojn: Kaj mi krome estas kulpa. Mi ne opinias vin kulpa pro nesincereco & dirisIljin. Via nesincereco estas komprenebla kaj natura.71UZINO 3eLIBROSe çiuj homoj interkonsentus kaj subite fari¸us sinceraj,çio pereus çe ili.Neniu filozofio okupis la pensojn de Sofio Petrovna,sed ÿi estis ¸oja ÿan¸i la interparolon kaj demandis: Kial? Çar estas sinceraj nur sova¸uloj kaj bestoj, se civi-lizacio enportis en la vivon tian bezonaîon, kiel ekzem-ple virina virto, tie çi sincereco estas nekonvena &Iljin kolerete pikis sablon per bastono.Lubjanceva aû-skultis lin, multon ÿi ne komprenis, sed lia parolo plaçisal ÿi.Al ÿi antaû çio plaçis, ke kun ÿi, kun ordinara viri-no, talenta homo parolas pri sa¸aj aferoj ; poste tre pla-çis al ÿi rigardi, kiel movi¸as la pala, viva kaj ankoraûkolereta, juna viza¸o.Multon ÿi ne komprenis, sed al ÿiestis evidenta tiu çi bela kura¸o de moderna homo, kunkiu ¸i ne meditante kaj neniom hezitante, decidas gra-vajn demandojn kaj faras definitivajn konkludojn.xi subite rimarkis, ke ÿi lin admiras, kaj ektimis [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Nu, estas decidite kaj fini-te! Neniun vorton plu pri tio çi.Ni parolu pri alio.Sofio Petrovna ree deflanke rigardis la viza¸on deIljin.Iljin rigardis supren, estis pala kaj malkontentemordetis la tremantajn lipojn.Lubjanceva ne komprenisla kaûzon de lia malkontento, sed lia palo kortuÿis ÿin. Ne koleru, ni estu amikoj & ÿi diris karese. Çuvi konsentas? Jen estas mia mano.Iljin prenis ÿian malgrandan, molan manon per am-baû manoj, premetis ¸in kaj malrapide levis al la lipoj. Mi ne estas gimnaziano, murmuris li. Min ne-niom logas amikeco kun amata virino. Sufiçe, sufiçe! Estas decidite kaj finite.Ni venis albenko, ni sidi¸u &La animon de Sofio Petrovna plenigis agrabla sento deripozo: la plej malfacila kaj ¸ena estis jam dirita, la mal-trankviliganta demando estas solvita kaj finita.Nun ÿijam povis libere spiri kaj rigardi Iljinon rekte en la viza-¸on.xi rigardis lin, kaj egoista sento de supereco deamata virino kontraû enami¸into agrable karesis ÿin.Alÿi plaçis, ke tiu çi forta, granda viro kun brava viza¸o kajkun granda nigra barbo, sa¸a, klera kaj, kiel oni diras,talenta, obeeme sidi¸is apud ÿi kaj mallevis la kapon.Du-tri minutojn ili sidis silente. Nenio ankoraû estas decidita kaj finita & dirisIljin. Vi kvazaû el alfabeta libro legas al mi: Mi amas69UZINO 3eLIBROkaj estimas la edzon & fundamento de familio & Tionçi mi konas sen vi kaj povas eç diri al vi pli multe.Sin-cere kaj honeste mi diris al vi, ke tiun çi mian kondutonmi opinias krima kaj senmorala.Kion pli mi povus diri?Sed kial diri tion, kio estas al çiuj konata? Anstataû nu-tri najtingalon per vanaj vortoj, pli bone estus, se vi in-struus min: kion mi devas fari? Mi jam diris al vi: forveturu! Mi jam vi tion çi bone scias forveturis kvinfo-je kaj çiam revenis de mezvojo! Mi povas montri al vi labiletojn, ili çiuj estas konservitaj.Mankas volo porforkuri de vi! Mi batalas, forte batalas, sed al kiu diablomi taûgas, se mankas çe mi decidemo, se mi estas mal-forta, malkura¸a! Mi ne povas batali kontraû la naturo.Çu vi komprenas? Mi ne povas! Mi forkuras de tie çi, kaj¸i tenas min je la baskoj.Abomena, honta malforteco!Iljin fari¸is ru¸a, levi¸is kaj ekiris apud la benko. Kiel hundo mi koleras! li murmuris, pugne pre-mante la manojn. Malamegas min mem kaj malesti-mas! Mia dio, kiel malçasta bubegaço mi amindumasfremdan edzinon, skribas idiotajn leterojn, malgloras &Iljin mane kaptis la kapon, ek¸emis kaj sidi¸is. Kaj krome via malsincereco! li diris riproçe. Sevi malaprobas mian konduton, kial vi venis çi tien? Kiologis vin tien çi? En miaj leteroj mi petas de vi nur kate-gorian, sinceran respondon jes aû ne, kaj vi anstataû sin-70UZINO 3eLIBROcera respondo tendencas çiutage hazarde renkonti¸ikun mi, kaj regalas min per sentencoj el alfabeta libro!Lubjanceva subite ektimis kaj ru¸o kovris ÿin.^xinsubite atakis la sento, kiu aperas çe bonkondutaj virinoj,kiam oni neatendite ekvidas ilin nekonvene vestitaj. Vi kvazaû suspektas, ke mi ludas & ÿi diris. Miçiam sincere respondis al vi kaj & kaj hodiaû mi petisvin! Çu oni petas en similaj cirkonstancoj? Se vi estusdirinta: Iru for! mi jam delonge ne estus tie çi, sed vine diris al mi tion.Neniam vi respondis al mi sincere.Stranga estas la hezito! Vere estas, ke vi ludas kun mi,aû &Iljin ne finis paroli kaj apogis la kapon per la manoj.Sofio Petrovna komencis rememori sian vivon de la ko-menco ¸is la fino.xi memoris, ke ÿi çiam ne nur age, sedankaû en siaj kaÿitaj pensoj estis kontraû la aminduma-do de Iljin, sed samtempe ÿi sentis, ke en la vortoj de laadvokato estas parto da vero.Ne sciante, kia estas tiuvero, ÿi, malgraû la penado, nenion trovis por respondial la plendo de Iljin.Ne estis konvene silenti kaj ÿi diris,levetante la ÿultrojn: Kaj mi krome estas kulpa. Mi ne opinias vin kulpa pro nesincereco & dirisIljin. Via nesincereco estas komprenebla kaj natura.71UZINO 3eLIBROSe çiuj homoj interkonsentus kaj subite fari¸us sinceraj,çio pereus çe ili.Neniu filozofio okupis la pensojn de Sofio Petrovna,sed ÿi estis ¸oja ÿan¸i la interparolon kaj demandis: Kial? Çar estas sinceraj nur sova¸uloj kaj bestoj, se civi-lizacio enportis en la vivon tian bezonaîon, kiel ekzem-ple virina virto, tie çi sincereco estas nekonvena &Iljin kolerete pikis sablon per bastono.Lubjanceva aû-skultis lin, multon ÿi ne komprenis, sed lia parolo plaçisal ÿi.Al ÿi antaû çio plaçis, ke kun ÿi, kun ordinara viri-no, talenta homo parolas pri sa¸aj aferoj ; poste tre pla-çis al ÿi rigardi, kiel movi¸as la pala, viva kaj ankoraûkolereta, juna viza¸o.Multon ÿi ne komprenis, sed al ÿiestis evidenta tiu çi bela kura¸o de moderna homo, kunkiu ¸i ne meditante kaj neniom hezitante, decidas gra-vajn demandojn kaj faras definitivajn konkludojn.xi subite rimarkis, ke ÿi lin admiras, kaj ektimis [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]