[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poszli oni w ślady, zarówno pod względemkulturowym, jak i handlowym, pochodzących od Atlantydów Ludów Morza - minojskich Kreteńczyków,Mykeńczyków i Trojan z Azji Mniejszej - którzy w póznej epoce brązu walczyli o panowanie nad wschodniączęścią basenu Morza Zródziemnego.Rzymski autor Strabon pisał, że Fenicjanie rozpoczęli swoje kolonizacyjne ekspedycje po wojnietrojańskiej: Zajęli przed epoką Homera [około 800 roku p.n.e.] najlepsze części Iberii i Libii .Fenicjanienie starali się być oryginalni, lecz syntetyzowali różne elementy innych kultur, stąd na ich sztukę i rzemiosłozłożyły się cechy egipskie, asyryjskie, greckie i wiele innych.Zatem podobieństwa między Kartaginą aAtlantydą można wyjaśnić obecnością Atlantydzkiego dziedzictwa architektonicznego, jakie Fenicjaniezastali w północnej Afryce.Innymi słowy, Fenicjanie zbudowali Kartaginę w miejscu, gdzie niegdyś znajdowało się kolonialnemiasto Atlantydów, a może weszli w sojusz z żyjącymi jeszcze potomkami Atlantydów.Wergiliusz pisał, żeEneasz przybył do Kartaginy, sugerując, że miasto to istniało już przed wybuchem wojny trojańskiej.Byćmoże istniało, wbrew temu, co sądzą historycy, lecz wówczas nie jako miasto fenickie, lecz atlantydzki port,który dopiero pózniej przejęli Fenicjanie.Atlantycki pozostawili subtelne, lecz niezatarte ślady swego długiego pobytu w ruinach, historiistarożytnej, mitach i kulturowym, a nawet rasowym dziedzictwie północnej Afryki.Fakt, że tak niewielepozostało po jednej z największych ludzkich cywilizacji na tym kontynencie, świadczy zarówno oniszczycielskim działaniu upływającego czasu, jak i o nietrwałości cywilizacji, nawet najpotężniejszej.73 8.Amazonki kontra AtlantydaWielkie klify tworzą skalny mur, który Tuaregowie uważają za fortecę Amazonek rządzonych przez białą boginię:stara baśń o Atlantydzie.hrabia Byron de Prorok In Quest of Lost WorldsRelacja Platonajest wprawdzie najsłynniejszą wersją opowieści o Atlantydzie z czasów klasycznych, lecznie jedyną.Inną, znacznie mniej znaną, spisał około 300 lat pózniej jego rodak, Grek urodzony w Agryrioniena Sycylii.Diodor Sycylijczyk był uczonym, który wiele podróżował po całym świecie śródziemnomorskim,gromadząc informacje do monumentalnej historii świata, którą kompilował.Około 5 roku p.n.e.odwiedziłCezareę, niedawno nazwaną tak na cześć Cezara Augusta.Wcześniej znana pod kartagińską nazwą Iol(Miasto Słońca) została stolicą Mauretanii, na wpół niezależnego królestwa obejmującego terenydzisiejszego Maroka i zachodniej Algierii.Władcą Mauretanii był Juba II, bardziej uczony niż mąż stanu, wcześniej książę Numidii (dzisiejszejLibii), a wówczas całkowicie zromanizowany monarcha.Juba pomógł zorganizować w Rzymie pierwsząnowoczesną bibliotekę, pózniej zaś skompletował w Cezarei swój własny księgozbiór.Była to jedna znajwiększych instytucji tego rodzaju w świecie klasycznym, zawierała manuskrypty niedostępne nigdzieindziej, gdyż Jubie udało się zdobyć część biblioteki kartagińskiej ocaloną przed jej zniszczeniem 150 latwcześniej.Były to jedne z najstarszych istniejących dokumentów, sięgające najwcześniejszych dziejówFenicjan, w wielu przypadkach jedyne ich kopie, jakie przetrwały wieki ciemne.W tej właśnie wyjątkowejbibliotece Diodor Sycylijczyk znalazł informacje, które nieliczni znający je naukowcy wciąż uważająwyłącznie za mit.Diodor jednak uznał je nie za legendę, lecz za fakty historyczne zasługujące na włączenie doencyklopedycznego dzieła jego życia.Owocem licznych podróży po całym świecie śródziemnomorskimbyło monumentalne dzieło historyczne złożone z 40 ksiąg podzielonych na trzy części.Większość z nichprzepadła wraz z końcem cywilizacji klasycznej, lecz pięć początkowych ocalało.W pierwszym tomieDiodor pisze, że na długo przed narodzinami Grecji, kiedy Egipt był wielkim mocarstwem, inna potęgaprzybyła z gór Kaukazu w centralnej Azji.Było to plemię wojowniczych kobiet, słynnych Amazonek, z 30000 piechoty i 20 000 jazdy pod rozkazami królowej Merine.Amazonki przyszły z pomocą egipskiemuwładcy Horusowi, by wesprzeć go w walce przeciwko najezdzcom z Libii.Odniósłszy zwycięstwo,Amazonki podbiły tereny północnej Afryki aż po wybrzeże Atlantyku [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Poszli oni w ślady, zarówno pod względemkulturowym, jak i handlowym, pochodzących od Atlantydów Ludów Morza - minojskich Kreteńczyków,Mykeńczyków i Trojan z Azji Mniejszej - którzy w póznej epoce brązu walczyli o panowanie nad wschodniączęścią basenu Morza Zródziemnego.Rzymski autor Strabon pisał, że Fenicjanie rozpoczęli swoje kolonizacyjne ekspedycje po wojnietrojańskiej: Zajęli przed epoką Homera [około 800 roku p.n.e.] najlepsze części Iberii i Libii .Fenicjanienie starali się być oryginalni, lecz syntetyzowali różne elementy innych kultur, stąd na ich sztukę i rzemiosłozłożyły się cechy egipskie, asyryjskie, greckie i wiele innych.Zatem podobieństwa między Kartaginą aAtlantydą można wyjaśnić obecnością Atlantydzkiego dziedzictwa architektonicznego, jakie Fenicjaniezastali w północnej Afryce.Innymi słowy, Fenicjanie zbudowali Kartaginę w miejscu, gdzie niegdyś znajdowało się kolonialnemiasto Atlantydów, a może weszli w sojusz z żyjącymi jeszcze potomkami Atlantydów.Wergiliusz pisał, żeEneasz przybył do Kartaginy, sugerując, że miasto to istniało już przed wybuchem wojny trojańskiej.Byćmoże istniało, wbrew temu, co sądzą historycy, lecz wówczas nie jako miasto fenickie, lecz atlantydzki port,który dopiero pózniej przejęli Fenicjanie.Atlantycki pozostawili subtelne, lecz niezatarte ślady swego długiego pobytu w ruinach, historiistarożytnej, mitach i kulturowym, a nawet rasowym dziedzictwie północnej Afryki.Fakt, że tak niewielepozostało po jednej z największych ludzkich cywilizacji na tym kontynencie, świadczy zarówno oniszczycielskim działaniu upływającego czasu, jak i o nietrwałości cywilizacji, nawet najpotężniejszej.73 8.Amazonki kontra AtlantydaWielkie klify tworzą skalny mur, który Tuaregowie uważają za fortecę Amazonek rządzonych przez białą boginię:stara baśń o Atlantydzie.hrabia Byron de Prorok In Quest of Lost WorldsRelacja Platonajest wprawdzie najsłynniejszą wersją opowieści o Atlantydzie z czasów klasycznych, lecznie jedyną.Inną, znacznie mniej znaną, spisał około 300 lat pózniej jego rodak, Grek urodzony w Agryrioniena Sycylii.Diodor Sycylijczyk był uczonym, który wiele podróżował po całym świecie śródziemnomorskim,gromadząc informacje do monumentalnej historii świata, którą kompilował.Około 5 roku p.n.e.odwiedziłCezareę, niedawno nazwaną tak na cześć Cezara Augusta.Wcześniej znana pod kartagińską nazwą Iol(Miasto Słońca) została stolicą Mauretanii, na wpół niezależnego królestwa obejmującego terenydzisiejszego Maroka i zachodniej Algierii.Władcą Mauretanii był Juba II, bardziej uczony niż mąż stanu, wcześniej książę Numidii (dzisiejszejLibii), a wówczas całkowicie zromanizowany monarcha.Juba pomógł zorganizować w Rzymie pierwsząnowoczesną bibliotekę, pózniej zaś skompletował w Cezarei swój własny księgozbiór.Była to jedna znajwiększych instytucji tego rodzaju w świecie klasycznym, zawierała manuskrypty niedostępne nigdzieindziej, gdyż Jubie udało się zdobyć część biblioteki kartagińskiej ocaloną przed jej zniszczeniem 150 latwcześniej.Były to jedne z najstarszych istniejących dokumentów, sięgające najwcześniejszych dziejówFenicjan, w wielu przypadkach jedyne ich kopie, jakie przetrwały wieki ciemne.W tej właśnie wyjątkowejbibliotece Diodor Sycylijczyk znalazł informacje, które nieliczni znający je naukowcy wciąż uważająwyłącznie za mit.Diodor jednak uznał je nie za legendę, lecz za fakty historyczne zasługujące na włączenie doencyklopedycznego dzieła jego życia.Owocem licznych podróży po całym świecie śródziemnomorskimbyło monumentalne dzieło historyczne złożone z 40 ksiąg podzielonych na trzy części.Większość z nichprzepadła wraz z końcem cywilizacji klasycznej, lecz pięć początkowych ocalało.W pierwszym tomieDiodor pisze, że na długo przed narodzinami Grecji, kiedy Egipt był wielkim mocarstwem, inna potęgaprzybyła z gór Kaukazu w centralnej Azji.Było to plemię wojowniczych kobiet, słynnych Amazonek, z 30000 piechoty i 20 000 jazdy pod rozkazami królowej Merine.Amazonki przyszły z pomocą egipskiemuwładcy Horusowi, by wesprzeć go w walce przeciwko najezdzcom z Libii.Odniósłszy zwycięstwo,Amazonki podbiły tereny północnej Afryki aż po wybrzeże Atlantyku [ Pobierz całość w formacie PDF ]