Green Penelope Trylogia włoska 01 Rzymskie dolce vita

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Doświadczenie szybko mnie nauczyło, aby pod żadnym pozorem niestwierdzać w obecności Włocha, że każdy makaron smakuje tak samo, bo to, co się wówczas rozpętu-je, przypomina ostrzał armatni.Muszę też przyznać, że nigdzie na świecie nie widziałam tylu rodzajówRLTmakaronu co w Italii.I chociaż w supermarketach i tanich restauracjach można kupić gotowe dania,wielu Włochów nadal jada dwa razy dziennie pastę domowej roboty.Wraz z Federikiem postanawiamy omówić przyszłość naszego związku podczas kolacji.Kupujęzieleninę na sałatę oraz piękne pomidory koktajlowe i jednocześnie planuję przebieg wieczoru Pocze-kam z gotowaniem do przyjścia Federica, a potem powoli zacznę szykować sos.Będę zadawać mnó-stwo szczegółowych pytań, aż w końcu Federicowi znudzi się udzielanie drobiazgowych instrukcji isam się wezmie do gotowania.Jest dobrym kucharzem.W młodości, gdy jego mama pracowała na pełnym etacie, dużo ekspe-rymentował w kuchni.Podczas trzymiesięcznych wakacji w Anglii zatrudnił się nawet jako kucharz isamo zajęcie bardzo mu się podobało, jednak nienawidził godzin pracy, ograniczających życie towa-rzyskie.Mimo dość długiego pobytu w Londynie w ogóle nie nauczył się angielskiego, bo mieszkał ispędzał wolny czas z włoskimi przyjaciółmi.Jeżeli Włosi już wyjeżdżają z Italii - a niewielu to robi,bo tak bardzo kochają swoją ojczyznę i sztukę kulinarną, że nie są zainteresowani światem leżącympoza ich Bel Paese, pięknym krajem - podróżują stadami.Federico jest pod tym względem wyjątkiem,ponieważ wyrusza solo, jednak w porcie przeznaczenia zazwyczaj czeka któryś z włoskich przyjaciół.Mój okazjonalny kochanek zjawia się w znakomitym nastroju; ściska mnie gorąco i całuje już wprogu, dając do zrozumienia, że nasz związek - wystawiony na poważną próbę ze względu na lingwi-styczne i kulturowe ograniczenia - jakimś cudem znów ma szansę rozkwitnąć.- Allora, che facciamo? Una pasta? (No dobrze, co robimy? Makaron?) - pytam niewinnym to-nem i jednocześnie z teatralną bezradnością patrzę na produkty, które poukładałam na stole.Federico wlewa oliwę na patelnię, wrzuca czosnek, grzyby i cukinię, a potem otwiera białe wi-no, które sam przyniósł, i dolewa odrobinę do powstającego sosu.Podczas gdy wrze woda na penne,prowadzimy ożywioną rozmowę.Do kuchni od czasu do czasu zagląda któraś z dziewczyn - Nina,Tiziana albo Alberta - co wprawia mnie w chwilową konsternację.W obecności moich współlokatorekzaczynam się zacinać jeszcze bardziej niż zwykle, ponieważ szóstym zmysłem wyczuwam, że nie mo-gą pojąć, jakim cudem tworzymy parę z Federikiem, skoro jestem tak głęboko upośledzona lingwi-stycznie.Czasami sama tego nie pojmuję.Ale ostatecznie amore to przedziwna bestia.Objedzeni makaronem i odrobinę wstawieni idziemy do łóżka.Niespodziewanie zbiera mi sięna płacz.Co, u diabła, się ze mną dzieje? Czemu tak bardzo się rozklejam? To prawdopodobnie skutekuboczny napięcia związanego z budowaniem o własnych siłach nowego życia w całkiem obcym kraju.Od czasu do czasu muszę uronić kilka łez i w ten sposób obniżyć poziom stresu, z którego czasaminawet nie zdaję sobie sprawy.Ale gdy patrzę na wszystko chłodnym okiem, dostrzegam, że stresującesą tutaj dla mnie najbanalniejsze sytuacje wymagające interakcji z innymi ludzmi - jak zapytanie odrogę czy zamówienie takiej kawy, jaką lubię najbardziej.RLTFederico przytula mnie mocno, a kiedy wreszcie przestaję płakać, zaczynamy się kochać.Pokilku minutach wydaje mi się, że słyszę gi�, czyli już".Niech to szlag! Czyżby tak bardzo się pospieszył? I jak delikatnie się tego dowiedzieć?- Hai finito? (Już skończyłeś?) - pytam drżącym głosem.Federico wybucha śmiechem.- Ho detto ciao" non gi�"! (Powiedziałem witaj", a nie już"!).Kontakt fizyczny pomiędzy nami jest szczególnie intensywny, ponieważ z przyczyn oczywi-stych nie możemy opisać słowami subtelności, które nas szczególnie podniecają.Pozostaje dotyk i me-toda chybił trafił.W związku z tym seks z Federikiem prowadzi czasami do sytuacji przerażająco krę-pujących lub niesamowicie zabawnych - ale zawsze jest cudowny, ponieważ musimy oboje szczegól-nie się starać [ Pobierz całość w formacie PDF ]