[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Następnie siedzieli w garnizonie żołnierze za różneinne wykroczenia czysto wojskowe, jak niesubordynacja, próby buntu, dezercja.Wreszcie typem osobliwym byli polityczni, wśród których osiemdziesiąt procentbyło zupełnie niewinnych, ale dziewięćdziesiąt dziewięć procent spośród nichskazywano.Zespół audytorów był wspaniały.Właśnie taki aparat sądowy, jaki był tutaj,ma każde państwo przed powszechnym politycznym, gospodarczym i moralnymupadkiem.Takie państwo ochrania resztki swego spłowiałego nimbu przypomocy sądów, policji, żandarmerii i sprzedajnej zgrai donosicieli.W każdym oddziale wojskowym miała Austria szpiclów, którzy denuncjowaliswoich towarzyszy, sypiających z nimi na tych samych pryczach i dzielących się znimi kawałkiem chleba podczas marszów.Także i policja państwowa dostarczała do garnizonu sporo materiału,osobliwie tacy panowie, jak Klima, Slaviczek i S-ka.Za sprawą cenzurywojskowej przyprowadzano tu autorów korespondencji, jaką prowadzili ludzie zfrontu z tymi, których pozostawili w domu, zrozpaczonych, bezradnych.Tutajsprowadzali żandarmi nawet starych dożywotników, którzy pisywali listy nafront, a sąd wojskowy wlepiał im po dwanaście lat więzienia za ich słowa pociechyi za opisy biedy domowej.Stąd, z aresztu hradczańskiego, prowadziła też droga przez Brzevnov namotolski plac ćwiczeń.Niejednokrotnie szedł tędy pod bagnetem człowiek złańcuchami na rękach, a za nim toczył się wóz z trumną.Potem na motolskimplacu ćwiczeń padał krótki rozkaz: An! Feuer! Po czym we wszystkich pułkachi batalionach odczytywali rozkaz pułkowy, że znowu rozstrzelano jednego za bunti to jaki - podniesiony wtedy, gdy stawał do wojska i gdy kapitan ciął szablą jegożonę za to, że nie mogła się oderwać od męża.A w garnizonie rządziła trójca: sztabowy profos Slavik, kapitan Linhart isierżant Rzepa, przezywany katem.Ilu to ludzi zatłukli oni w separatkach! Być52 może, że kapitan Linhart i teraz, za republiki, jest dalej kapitanem.%7łyczyłbymsobie, żeby mu zaliczone były lata służby w więzieniu garnizonowym.Slaviczkowii Klimie przez policję państwową lata te zostały zaliczone.Rzepa jest terazcywilem i wykonuje dalej swój zawód majstra mularskiego.Być może, że jestczłonkiem patriotycznych stowarzyszeń w republice.Sztabowy profos Slavik stał się za republiki złodziejem, jest dzisiaj podkluczem.Nie zaczepił się biedak w republice jak inni wojskowi.Jest rzeczą zgoła naturalną, że sztabowy profos Slavik, przyjmując Szwejka,rzucił na niego spojrzenie pełne niemego wyrzutu:- I ty, bratku, masz tak dalece zaszarganą opinię, iż dostałeś się aż tutaj,między nas? My ci tu, kochanie, pobyt osłodzimy jak wszystkim, którzy wpadli wnasze ręce, a te ręce nasze niczym nie przypominają delikatnych rączekdamskich.Aby zaś dodać sobie powagi, przytknął swoją muskularną i ciężką pięść donosa Szwejka i powiedział:- Powąchaj, łajdaku!Szwejk powąchał i odrzekł:- Nie chciałbym dostać nią w nos, bo to pachnie cmentarzem.Spokojne, poważne słowa podobały się sztabowemu profosowi.- He - rzekł trącając Szwejka pięścią w brzuch.- Stój prosto.Co masz wkieszeniach? Jeśli masz papieros, to go sobie możesz zostawić, ale pieniądzedawaj, żeby ci ich nie ukradli.Więcej nie masz? Naprawdę nie masz? Nie kłam,za kłamstwo karzemy.- Gdzie go wsadzimy? - zapytał sierżant Rzepa.- Wsadzimy go do szesnastki - zadecydował sztabowy profos - między tych, cochodzą w gaciach.Nie widzi pan, że w papierach pan kapitan Linhart dopisał: Streng beh�ten! Beobachten! No tak, tak - zwrócił się uroczyście do Szwejka - złajdakami postępuje się po łajdacku.Jak się kto opiera, to go prowadzimy dopojedynki i łamiemy mu tam wszystkie żebra, a potem zostawiamy go tamsamego, dopóki nie zdechnie.Mamy swoje prawo [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Następnie siedzieli w garnizonie żołnierze za różneinne wykroczenia czysto wojskowe, jak niesubordynacja, próby buntu, dezercja.Wreszcie typem osobliwym byli polityczni, wśród których osiemdziesiąt procentbyło zupełnie niewinnych, ale dziewięćdziesiąt dziewięć procent spośród nichskazywano.Zespół audytorów był wspaniały.Właśnie taki aparat sądowy, jaki był tutaj,ma każde państwo przed powszechnym politycznym, gospodarczym i moralnymupadkiem.Takie państwo ochrania resztki swego spłowiałego nimbu przypomocy sądów, policji, żandarmerii i sprzedajnej zgrai donosicieli.W każdym oddziale wojskowym miała Austria szpiclów, którzy denuncjowaliswoich towarzyszy, sypiających z nimi na tych samych pryczach i dzielących się znimi kawałkiem chleba podczas marszów.Także i policja państwowa dostarczała do garnizonu sporo materiału,osobliwie tacy panowie, jak Klima, Slaviczek i S-ka.Za sprawą cenzurywojskowej przyprowadzano tu autorów korespondencji, jaką prowadzili ludzie zfrontu z tymi, których pozostawili w domu, zrozpaczonych, bezradnych.Tutajsprowadzali żandarmi nawet starych dożywotników, którzy pisywali listy nafront, a sąd wojskowy wlepiał im po dwanaście lat więzienia za ich słowa pociechyi za opisy biedy domowej.Stąd, z aresztu hradczańskiego, prowadziła też droga przez Brzevnov namotolski plac ćwiczeń.Niejednokrotnie szedł tędy pod bagnetem człowiek złańcuchami na rękach, a za nim toczył się wóz z trumną.Potem na motolskimplacu ćwiczeń padał krótki rozkaz: An! Feuer! Po czym we wszystkich pułkachi batalionach odczytywali rozkaz pułkowy, że znowu rozstrzelano jednego za bunti to jaki - podniesiony wtedy, gdy stawał do wojska i gdy kapitan ciął szablą jegożonę za to, że nie mogła się oderwać od męża.A w garnizonie rządziła trójca: sztabowy profos Slavik, kapitan Linhart isierżant Rzepa, przezywany katem.Ilu to ludzi zatłukli oni w separatkach! Być52 może, że kapitan Linhart i teraz, za republiki, jest dalej kapitanem.%7łyczyłbymsobie, żeby mu zaliczone były lata służby w więzieniu garnizonowym.Slaviczkowii Klimie przez policję państwową lata te zostały zaliczone.Rzepa jest terazcywilem i wykonuje dalej swój zawód majstra mularskiego.Być może, że jestczłonkiem patriotycznych stowarzyszeń w republice.Sztabowy profos Slavik stał się za republiki złodziejem, jest dzisiaj podkluczem.Nie zaczepił się biedak w republice jak inni wojskowi.Jest rzeczą zgoła naturalną, że sztabowy profos Slavik, przyjmując Szwejka,rzucił na niego spojrzenie pełne niemego wyrzutu:- I ty, bratku, masz tak dalece zaszarganą opinię, iż dostałeś się aż tutaj,między nas? My ci tu, kochanie, pobyt osłodzimy jak wszystkim, którzy wpadli wnasze ręce, a te ręce nasze niczym nie przypominają delikatnych rączekdamskich.Aby zaś dodać sobie powagi, przytknął swoją muskularną i ciężką pięść donosa Szwejka i powiedział:- Powąchaj, łajdaku!Szwejk powąchał i odrzekł:- Nie chciałbym dostać nią w nos, bo to pachnie cmentarzem.Spokojne, poważne słowa podobały się sztabowemu profosowi.- He - rzekł trącając Szwejka pięścią w brzuch.- Stój prosto.Co masz wkieszeniach? Jeśli masz papieros, to go sobie możesz zostawić, ale pieniądzedawaj, żeby ci ich nie ukradli.Więcej nie masz? Naprawdę nie masz? Nie kłam,za kłamstwo karzemy.- Gdzie go wsadzimy? - zapytał sierżant Rzepa.- Wsadzimy go do szesnastki - zadecydował sztabowy profos - między tych, cochodzą w gaciach.Nie widzi pan, że w papierach pan kapitan Linhart dopisał: Streng beh�ten! Beobachten! No tak, tak - zwrócił się uroczyście do Szwejka - złajdakami postępuje się po łajdacku.Jak się kto opiera, to go prowadzimy dopojedynki i łamiemy mu tam wszystkie żebra, a potem zostawiamy go tamsamego, dopóki nie zdechnie.Mamy swoje prawo [ Pobierz całość w formacie PDF ]
