[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Można zatem domniemywać, że w istocie rzeczy pełniłon jakby funkcję pierwszego ministra Hirkana, zaś jako obywatel rzymski strzegł przy niminteresów imperium.Jak by nic było, to właśnie on sprawował prawdziwą władzę w Judei.Na jego korzyść trzeba zapisać to, że udało mu się wówczas wywalczyć dla Judei całkiemspory zakres autonomii i wiele przywilejów dla ludności, czym zdobył sobie znacznąpopularność.Odzyskał także część ziem, których pozbawił Judeę Pompejusz w roku 63 orazrozpoczął odbudowywanie murów Jerozolimy, co miało dla %7łydów ogromne znaczeniepsychologiczne.Władza Antypatra miała tym silniejsze zaplecze, że swego najstarszegosyna, Fazaela, mianował zarządcą stolicy, drugiego zaś, Heroda, zarządcą innej, bardzoważnej części kraju, Galilei.Nosili oni grecki tytuł strategów i praktycznie bylinamiestnikami terenów pozostających pod ich opieką.W ten sposób, jeszcze za życia ojca, Herod pojawił się na dużej scenie politycznej.Szybko też dał się poznać jako człowiek energiczny i zdecydowany, sprawny administrator.Liczył wówczas 25 lat.Pozycja Heroda znacznie umocniła się w związku z tak zwaną sprawą Hizkiasza,przywódcy sekty kennaim (żarliwych), która w tym czasie wraz z inną sektą, Esseńczyków,pojawiła się w Palestynie, obok tradycyjnych ugrupowań saduceuszów i faryzeuszów.Owikennaim, stojąc surowo na gruncie czystości Prawa i domagając się zarazem całkowitejwolności kraju, atakowali zwłaszcza związanych z Hirkanem Hasmoneuszy za ich skrajnieugodową postawę wobec Rzymian.Nienawiść ta obejmowała również Antypatra.W walcepolitycznej żarliwi" nie unikali skrytobójstwa, często i chętnie organizowali łupieżczewyprawy na pogranicze Judei i rzymskiej Syrii.A ponieważ ich głównym bastionem byłaGalilea, zarządzana przez Heroda, zorganizował on ekspedycję karną przeciwko rozbójni-kom", która skończyła się śmiercią wielu z nich, z Hizkiaszem włącznie.Cała ta sprawa miała swoje wyrazne tło polityczne.Wyprawa Heroda uznana zostałaprzez sanhedryn (70-osobową radę, składającą się z najwybitniejszych przedstawicielijudejskiej arystokracji i uczonych w Piśmie, która sprawowała w kraju między innyminajwyższą władzę sądowniczą) za samowolę, bowiem Herod nie mial prawa skazywać naśmierć Hizkia- sza i jego towarzyszy bez wyroku rady.Był to w istocie tylko pretekst, mający poderwaćpozycję rodziny Antypatra, a zwłaszcza osłabić jej wpływ na Hirkana, który jako arcykapłanświątyni jerozolimskiej z urzędu był przewodniczącym sanhedrynu.Dodać też trzeba, żeznaczącą przewagę w radzie mieli wrodzy Hirkanowi i Antypatrowi saduceusze.Intrygazostała misternie pomyślana, w niezwykle trudnym położeniu znalazł się szczególnie Hirkan,raz, że był całkowicie niemal uzależniony od Antypatra i jego synów, a dwa że namiestnikSyrii, Sekstus Cezar, domagał się przerwania dochodzenia przeciwko obywatelowirzymskiemu,Rzecz pozornie rozeszła się po kościach.Hirkan, grając na zwłokę, przesunął obradysanhedrynu, co wykorzystał Herod i zbiegł do syryjskiej stolicy, Antiochii, gdzie obokpotwierdzenia pełnionych funkcji uzyskał dodatkowo z rąk Sekstusa Cezara nadzór nadpołudniową Syrią i sąsiadującą z Galileą Samarią.Gdy umocniony w ten sposób, powracałdo ojczyzny na czele swych wojsk, w Jerozolimie wybuchła panika, iż Herod ma zamiarzaatakować miasto.Był na to oczywiście za słaby i dlatego, gdy przybyli do niego wysłaniprzez sanhedryn Antypater i Fazaeł z prośbą o zaniechanie bratobójczej rzezi, zawrócił doSamarii, dając do zrozumienia, że czyni tak jedynie z dobrej woli, aby oszczędzić narodowiżydowskiemu cierpień i bólu.W tej sytuacji o stawieniu się przed sanhedrynem nie mogłojuż być mowy.Herod triumfował nie tylko dlatego, że udało mu się uniknąć procesu, którynie wiadomo, jak by się zakończył, ale przede wszystkim z tego powodu, iż stał się, dziękisprzyjającemu biegowi wypadków, jedną z pierwszoplanowych postaci Palestyny.W niedługi czas potem, w połowie marca 44 r., do Jerozolimy nadeszła wiadomość ośmierci Cezara, który zginął zasztyletowany w senacie rzymskim przez grupę spiskowców,domagających się przywrócenia Republiki.Cały świat rzymski pogrążył się w zamęcie.Pretendentów do sukcesji było wielu.Obok najpotężniejszych Marka Antoniusza iOktawiana w różnych stronach imperium pojawiali się lokalni, pomniejsi wodzowie,którzy starali się uszczknąć dla siebie jakiś mniejszy lub większy kąsek, a przynajmniejumocnić się w posiadanych prerogatywach.Rzym stanął w obliczu długiej wojny domowej,na różnych terytoriach toczyły się też lokalne walki pomiędzy samymi Rzymianami,popierającymi odmienne politycznie orientacje.Zamęt ten nie mógł ominąć również Judei, gdzie od lat walczyły ze sobą o wpływyrozmaite stronnictwa, przed którymi otwierały się obecnie nowe możliwości.Zmierć Cezara mogła też wywrzeć bezpośredni wpływ na losy Antypatra i jego synów [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Można zatem domniemywać, że w istocie rzeczy pełniłon jakby funkcję pierwszego ministra Hirkana, zaś jako obywatel rzymski strzegł przy niminteresów imperium.Jak by nic było, to właśnie on sprawował prawdziwą władzę w Judei.Na jego korzyść trzeba zapisać to, że udało mu się wówczas wywalczyć dla Judei całkiemspory zakres autonomii i wiele przywilejów dla ludności, czym zdobył sobie znacznąpopularność.Odzyskał także część ziem, których pozbawił Judeę Pompejusz w roku 63 orazrozpoczął odbudowywanie murów Jerozolimy, co miało dla %7łydów ogromne znaczeniepsychologiczne.Władza Antypatra miała tym silniejsze zaplecze, że swego najstarszegosyna, Fazaela, mianował zarządcą stolicy, drugiego zaś, Heroda, zarządcą innej, bardzoważnej części kraju, Galilei.Nosili oni grecki tytuł strategów i praktycznie bylinamiestnikami terenów pozostających pod ich opieką.W ten sposób, jeszcze za życia ojca, Herod pojawił się na dużej scenie politycznej.Szybko też dał się poznać jako człowiek energiczny i zdecydowany, sprawny administrator.Liczył wówczas 25 lat.Pozycja Heroda znacznie umocniła się w związku z tak zwaną sprawą Hizkiasza,przywódcy sekty kennaim (żarliwych), która w tym czasie wraz z inną sektą, Esseńczyków,pojawiła się w Palestynie, obok tradycyjnych ugrupowań saduceuszów i faryzeuszów.Owikennaim, stojąc surowo na gruncie czystości Prawa i domagając się zarazem całkowitejwolności kraju, atakowali zwłaszcza związanych z Hirkanem Hasmoneuszy za ich skrajnieugodową postawę wobec Rzymian.Nienawiść ta obejmowała również Antypatra.W walcepolitycznej żarliwi" nie unikali skrytobójstwa, często i chętnie organizowali łupieżczewyprawy na pogranicze Judei i rzymskiej Syrii.A ponieważ ich głównym bastionem byłaGalilea, zarządzana przez Heroda, zorganizował on ekspedycję karną przeciwko rozbójni-kom", która skończyła się śmiercią wielu z nich, z Hizkiaszem włącznie.Cała ta sprawa miała swoje wyrazne tło polityczne.Wyprawa Heroda uznana zostałaprzez sanhedryn (70-osobową radę, składającą się z najwybitniejszych przedstawicielijudejskiej arystokracji i uczonych w Piśmie, która sprawowała w kraju między innyminajwyższą władzę sądowniczą) za samowolę, bowiem Herod nie mial prawa skazywać naśmierć Hizkia- sza i jego towarzyszy bez wyroku rady.Był to w istocie tylko pretekst, mający poderwaćpozycję rodziny Antypatra, a zwłaszcza osłabić jej wpływ na Hirkana, który jako arcykapłanświątyni jerozolimskiej z urzędu był przewodniczącym sanhedrynu.Dodać też trzeba, żeznaczącą przewagę w radzie mieli wrodzy Hirkanowi i Antypatrowi saduceusze.Intrygazostała misternie pomyślana, w niezwykle trudnym położeniu znalazł się szczególnie Hirkan,raz, że był całkowicie niemal uzależniony od Antypatra i jego synów, a dwa że namiestnikSyrii, Sekstus Cezar, domagał się przerwania dochodzenia przeciwko obywatelowirzymskiemu,Rzecz pozornie rozeszła się po kościach.Hirkan, grając na zwłokę, przesunął obradysanhedrynu, co wykorzystał Herod i zbiegł do syryjskiej stolicy, Antiochii, gdzie obokpotwierdzenia pełnionych funkcji uzyskał dodatkowo z rąk Sekstusa Cezara nadzór nadpołudniową Syrią i sąsiadującą z Galileą Samarią.Gdy umocniony w ten sposób, powracałdo ojczyzny na czele swych wojsk, w Jerozolimie wybuchła panika, iż Herod ma zamiarzaatakować miasto.Był na to oczywiście za słaby i dlatego, gdy przybyli do niego wysłaniprzez sanhedryn Antypater i Fazaeł z prośbą o zaniechanie bratobójczej rzezi, zawrócił doSamarii, dając do zrozumienia, że czyni tak jedynie z dobrej woli, aby oszczędzić narodowiżydowskiemu cierpień i bólu.W tej sytuacji o stawieniu się przed sanhedrynem nie mogłojuż być mowy.Herod triumfował nie tylko dlatego, że udało mu się uniknąć procesu, którynie wiadomo, jak by się zakończył, ale przede wszystkim z tego powodu, iż stał się, dziękisprzyjającemu biegowi wypadków, jedną z pierwszoplanowych postaci Palestyny.W niedługi czas potem, w połowie marca 44 r., do Jerozolimy nadeszła wiadomość ośmierci Cezara, który zginął zasztyletowany w senacie rzymskim przez grupę spiskowców,domagających się przywrócenia Republiki.Cały świat rzymski pogrążył się w zamęcie.Pretendentów do sukcesji było wielu.Obok najpotężniejszych Marka Antoniusza iOktawiana w różnych stronach imperium pojawiali się lokalni, pomniejsi wodzowie,którzy starali się uszczknąć dla siebie jakiś mniejszy lub większy kąsek, a przynajmniejumocnić się w posiadanych prerogatywach.Rzym stanął w obliczu długiej wojny domowej,na różnych terytoriach toczyły się też lokalne walki pomiędzy samymi Rzymianami,popierającymi odmienne politycznie orientacje.Zamęt ten nie mógł ominąć również Judei, gdzie od lat walczyły ze sobą o wpływyrozmaite stronnictwa, przed którymi otwierały się obecnie nowe możliwości.Zmierć Cezara mogła też wywrzeć bezpośredni wpływ na losy Antypatra i jego synów [ Pobierz całość w formacie PDF ]