Merkle Riley Judith Czara wyroczni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Obłożono nas wtedy podatkiem,tym samym więc zdegradowano do poziomu pospólstwa.- Postanowiłam kontynuować naszą konwersację, monsieur d Urbec, jednak nie tutaj,na tym korytarzu.Mam teraz umówione spotkanie, którego nie mogę odwołać, spotkajmy sięzatem po obiedzie w Gaju pod Kopułami, gdzie można usiąść i pomówić obszerniej.O tejporze roku nikt tam nie zachodzi, będziemy więc mieli spokój.- O której godzinie? - zapytał, wyjmując z kieszeni okazały zegarek jajowategokształtu, niezmiernie wyszukany, chociaż staroświecki.Zaskoczył mnie tym chronometrem,jako że zupełnie nie pasował on do jego stroju.Prócz godzin wskazywał chyba jeszcze fazyksiężyca.- Powiedzmy, o trzeciej.Czy odpowiada to panu? Wcześniej niestety nie będę wolna.- Co powiedziawszy, udałam się na poszukiwania, stałam się już bowiem wzorem większościtutejszych dworzan bezwstydną łowczynią darmowych obiadów.Okryte pąkami drzewa uginały się od podmuchów rześkiego wiosennego wiatru, toteżwysiadając z krzesła w Gaju pod Kopułami, gratulowałam sobie przezorności, która kazała mipomyśleć o ciepłym szalu.Starszy d Urbec, który czekał już pod łukiem pierwszej kopuły,zdjął na mój widok swój wyrudziały kapelusz.- Teraz gotowa jestem słuchać, panie d Urbec - powiedziałam, siadając na kamiennejławie.Muszę tu wyznać, że interesowało mnie wszystko, co mogło bodaj pośrednio dotyczyćAndre Lamotte a, a więc i jego znajomości, tu zaś nadarzała się taka okazja.Co się tyczysamej rodziny d Urbeców, zrujnowała ją namiętność do hazardu, której uległ dziadek panaHonore.Po zastawieniu, a potem utracie wszystkich majętności ten ekscentryczny jegomośćoddał się drugiej swej pasji, to jest budowie teleskopów i innych precyzyjnych mechanizmów,którą niebawem udało mu się przekształcić w doskonale prosperujący interes.Zacząłzaopatrywać flotę w niezawodne zegary okrętowe, arystokratów natomiast w wykwintnekieszonkowe cacka.Bardziej wierni szlacheckim tradycjom członkowie rodziny poczytywalito jemu i sobie za despekt.- Wszyscy moi synowie odziedziczyli talent do mechaniki - mówił Honore d Urbec -ale Florent.w nim dostrzegałem coś więcej.Może i byłem w błędzie, jednakowoż zdawałomi się, że to on jest nadzieją całej rodziny.Prawda, że głowę miał gorącą, ha! tak jak i mywszyscy!, ale żeby doszło aż do tego.Mój Boże, taka hańba!Obiecujący młodzieniec zwrócił uwagę bogatego wuja, który - jako że był ojcemsamych córek - wziął na siebie koszty jego wykształcenia.Florent wyjechał więc do Paryża,by tam studiować prawo.- Musi pani wiedzieć, madame, że mój szwagier to człowiek innego niż my pokroju.Prostak z niego, ale że jest poborcą podatków, wiedzie mu się doskonale.Największym jegopragnieniem było posiadanie dziedzica, któremu mógłby przekazać swój urząd.Mnie wowym czasie wiodło się znacznie gorzej z tą różnicą, że Bóg nie poskąpił mi synów.Tak więczgodziłem się powierzyć Florenta opiece wuja.Sama rozumiesz, madame, iż była to dla niegoszansa.Wykształcenie, pieniądze, studia w Paryżu.Dlaczego utalentowany chłopiec miałbyprzez całe życie być jedynie zwykłym zegarmistrzem? Marzyłem - tu pan d Urbec westchnął- marzyłem dla niego o czym innym.%7łe zdoła na tyle się wybić, by przedłożyć królowipetycję o rehabilitację nazwiska i przywrócenie d Urbecom ich dawnej szlacheckiej pozycji.Który ojciec nie chciałby tego dla syna? Aż tu nagle dochodzą mnie słuchy, że chłopakpopadł w złe towarzystwo i że zaniedbuje się w nauce.Ha, myślę sobie, pewnie przezkobiety, no i to Pomieszkiwanie w tawernie, gdzie aż roi się od lekkoduchów, tych rożnychpisarzy bez zajęcia.Szwagier wściekł się na niego i zagroził zerwaniem wszelkichstosunków.Trzeba było działać.Tak więc dwa tygodnie temu zjechałem do Paryża.Chciałemdać synowi reprymendę i nakazać, by we wszystkim słuchał wuja.Przyjeżdżam i co zastaję?Kwatera opieczętowana przez policję, a mój Florent w areszcie! Czegom ja nie robił, żeby sięchociaż dowiedzieć, jakie mu stawiają zarzuty! Chodziłem na policję, do prawników, gdzietam! Nic mi nie powiedzieli.Odnalazłem w końcu jednego z przyjaciół Florenta,protegowanego diuszesy de Bouillon.Od niego dopiero usłyszałem, że mój syn otrzymałwyrok na podstawie podejrzenia o autorstwo wywrotowej książki podpisanej pseudonimem Kato.Ach, cóż za absurd! Rzecz całkiem niepodobna do mojego chłopca.Znam goprzecież, jest taki sam jak ja.Mój Florent nie wstydziłby się pisać o tym, w co wierzy, podwłasnym nazwiskiem! %7ładen d Urbec nie kryłby się po opłotkach, zwłaszcza protestującprzeciw złu.My zawsze walczymy z otwartą przyłbicą.O, przed laty mój ojciec.- pand Urbec gwałtownie urwał.No tak, pomyślałam, wiadomo już, po kim Florent odziedziczył teswoje cechy.Cała rodzina to gorącogłowi pomyleńcy, jak to południowcy.Samirewolucjoniści, a pewnie też i wolnomyśliciele.- Musiała nastąpić pomyłka - kontynuował d Urbec.- Typowy casus błędnie ustalonejtożsamości.Wiedziałem jednak, że póki nie znajdę prawdziwego Katona , nie będę mógłpodjąć żadnych kroków.Bóg wie, ile trzeba by na to czasu, a paryski wymiar sprawiedliwościdziała niezwykle szybko.Zledztwo już się odbyło.Codziennie chodziłem do Chatelet, abyzdobyć jakieś informacje.No i dowiedziałem się w końcu, że syn mój został skazany nadożywotnie galery! Potworność! Monstrualna pomyłka sądowa! Teraz jedynie sam król możeten błąd naprawić.Cóż, kiedy czas płynie, ja jestem bezsilny, a położenie mego syna staje sięz każdym dniem gorsze.Wysłano go już wraz z innymi skazańcami do Marsylii.Ilu z nichprzeżyje sam tylko ów marsz w łańcuchach? Jak długo Florent wytrzyma przy wiosłach?Madame, bywałem w Marsylii i na własne oczy widziałem cierpienia tych nieszczęsnychludzi, galerników.Mrą, madame, dziesiątkami, padają jak bydło.Jakie szanse ma tam ktośtaki jak Florent, student prawa! O, gdyby był wagabundą lub parał się rozbojem na drogach,byłoby dużo lepiej.Tacy są tam siłą; popierając się nawzajem, żyją kosztem słabszychwspółwięzniów.Madame, błagam, musisz mi pomóc! Wystarczy, że zyskam dostęp do króla,do księcia de Vivonne, który jest głównym dowódcą galer, czy choćby do jakiejś wpływowejdamy, której interwencja u najjaśniejszego pana bądz u księcia.- Obawiam się - weszłam mu w słowo - że aby postąpić tak, jak pan mówi, a więcwyjednać przychylność kilku kolejnych pośredników, trzeba by więcej pieniędzy, niż twójbogaty szwagier zbiera w ciągu roku.Nie znasz obyczajów wielkiego świata, skoro liczysz natriumf sprawiedliwości nie poparty złotem.- Przejrzałam jego petycję: nie skłoni onasędziego, aby przyznał się do pomyłki, jeżeli oskarżyciele przedstawili mu jakiekolwiekkonkretne dowody.Co znaleziono w kwaterze Floriana? Co zeznali Gryfon i Lamotte?- Jakie dowody świadczą o związku twego syna z tym buntowniczym utworem?- Ach, żadne, madame! To wiem na pewno, przekupiłem bowiem jednego urzędnika.Nie mają innych dowodów poza samą książką, która znalazła się na indeksie z rozkazugłównego komendanta policji, niejakiego de La Reynie, oraz donosu płatnego informatoramieszkającego w tej samej co Florent tawernie.�w konfident nie cieszy się opiniąwiarygodnego [ Pobierz całość w formacie PDF ]