[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Roya MacKenziego:1.Wyniki badań potwierdzają dobroczynny wpływ uczestnictwa w terapiigrupowej.2.Terapia grupowa jest wyjątkowo efektywna w przywracaniu właściwegopoziomu samooceny oraz w ćwiczeniu zachowań interpersonalnych,umiejętności skutecznego porozumiewania się.3.Grupy psychoterapeutyczne mają taką samą moc leczniczą, jak inne formyterapii (np.terapia indywidualna, terapia rodziny).4.Powiesz innym o swoich problemach tylko tyle ile będziesz chciał.Nikt niebędzie na tobie wywierał jakiejkolwiek presji, zmuszał do mówienia o tym,co mogłoby narazić ciebie na utratę poczucia bezpieczeństwa, naruszeniatwojej niezależności.5.Od twojej aktywności i zaangażowania zależy końcowy wynik terapii.Imbardziej będziesz ufał pozostałym, a w związku z tym będziesz bardziejentuzjastycznym, bezpośrednim, śmielszym i otwartym w kontaktachz pozostałymi, a przy tym potrafiącym wnikliwie słuchać i właściwiereagować na wypowiedzi innych (udzielać informacji zwrotnych), tymwięcej osiągniesz.6.Grupa może być dobrym poligonem doświadczalnym ( żywymlaboratorium ), na którym możesz w symulowanych warunkach sprawdzić,w jakim stopniu nabyte czy trenowane umiejętności mogą sprawdzić sięw pozaterapeutycznej rzeczywistości.Bez większych nieprzyjemnychkonsekwencji masz okazję przekonania się o tym, co możesz zyskać a costracić podejmując określone ryzyko, czy zachowując się zgodnie z nowopoznanymi sposobami radzenia sobie w konkretnych sytuacjach.34 7.Wzajemne kontakty i wynikające z nich doświadczenia mogą stanowićpodstawę uczenia się nowych zachowań.Ważnym (niektórzy sądzą, żenajważniejszym) elementem tego uczenia się są interakcje międzyuczestnikami grupy oraz między pacjentami a terapeutą.Te zaś mogąpoprawnie rozwijać się, gdy każdy z członków grupy będzie szczerzewyrażał to, co odczuwa w kontaktach ze współpacjentami, a także wrelacjach z klinicystą.8.Terapeuta prowadzący grupę nie zajmuje się udzielaniem konkretnych radi dostarczaniem ściśle określonych sposobów radzenia sobie z problemami.Jego rolą jest utrzymywanie pozytywnego nastawienia u członków grupy,tworzenie sprzyjającej atmosfery poprzez wzmacnianie inwencji pacjentów,zachęcanie do konstruktywnego wypowiadania się, do dzielenia sięmyślami, uczuciami i przeżyciami, podobnymi doświadczeniami.9.Udział w terapii grupowej wiąże się z przestrzeganiem następujących zasad:- Konieczna jest pełna dyskrecja i zachowanie w tajemnicy zarównoo ujawnianych w trakcie leczenia informacjach, jak i o samym przebieguterapii.Omawianie wypowiedzi poszczególnych pacjentów powinno miećmiejsce tylko w czasie sesji a nigdy poza nimi, na zewnątrz; tuż pozakończeniu spotkania w danym dniu, po opuszczeniu pomieszczenia,w którym przebiegało posiedzenie, a czasie wspólnego powrotu do domu.Z chwilą zakończenia sesji należy zaniechać dyskusji o tym, co zdarzyłosię w danym dniu.- Ustalenia poczynione w trakcie zawierania kontraktu grupowego,obejmujące czas rozpoczęcia spotkania w konkretnych dniach tygodnia,powinny być ściśle przestrzegane.Systematyczne i punktualneprzychodzenie na posiedzenia jest niezmiernie istotne dla sprawnegoprzebiegu terapii grupowej.Spóznianie się lub chodzenie w kratkędezorganizuje pracę grupy, a tym samym przewidywany terminzakończenia całego cyklu leczenia nie będzie mógł być dotrzymany.Tunie tylko ucierpi na tym opuszczający zajęcia pacjent, ale cała grupa.Absencja nawet jednego uczestnika może poważnie zubożyćdotychczasowe interakcje wewnątrzgrupowe.Niepełny skład grupy możesprawić, iż stanie się ona zupełnie innym, zwykle mniej korzystnym dlaracji terapii, zespołem.- Należy unikać spotkań ze współpacjentami poza miejscem, w którymprzebiega terapia grupowa.Koleżeństwo czy przyjazń z innymiuczestnikami może przekształcić interakcje w niepożądanym kierunku,czyniąc z grupy teren do rozwijania zwykłych relacji społecznych, możeupośledzić ją jako formę leczenia .Zbytnie zbliżanie się dwóch lubtrzech członków, nawiązywanie przyjacielskich więzi, zawsze w jakimśstopniu może zniekształcić sposoby reagowania i zachowania wobecinnych z grupy.Solidarność przyjazniących się osób może nakazywać imzatajanie pewnych spraw, dochowanie tajemnicy, traktowanie niektórychinformacji mogących mieć doniosłe znaczenie dla postępu terapii jako35 koleżeńskich sekretów.Pacjenci naruszający tę zasadę, mający bliższykontakt ze sobą, mogą zostać poproszeni o grupowe rozliczenie się z tego,i to zwykle w stosunkowo krótkim czasie od zauważenia przez terapeutęi pozostałych pacjentów nasilających się zażyłości (MacKenzie, 2000).Dyskusja nad tymi punktami powinna toczyć się bezstresowo,w atmosferze luznej, opierającej się na komentarzach rozmowy przyszłychuczestników grupowej terapii.W jej trakcie można dokonywać ostatecznychustaleń dotyczących formalnej strony działania grupy, a zatem przejść dozawierania kontraktu grupowego.Taka właśnie kolejność, najpierwprzygotowanie a następnie kontrakt grupowy, zdaje się być pod wielomawzględami uzasadniona.Negocjowanie warunków przyszłych spotkań możeprzebiegać o wiele sprawniej [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Roya MacKenziego:1.Wyniki badań potwierdzają dobroczynny wpływ uczestnictwa w terapiigrupowej.2.Terapia grupowa jest wyjątkowo efektywna w przywracaniu właściwegopoziomu samooceny oraz w ćwiczeniu zachowań interpersonalnych,umiejętności skutecznego porozumiewania się.3.Grupy psychoterapeutyczne mają taką samą moc leczniczą, jak inne formyterapii (np.terapia indywidualna, terapia rodziny).4.Powiesz innym o swoich problemach tylko tyle ile będziesz chciał.Nikt niebędzie na tobie wywierał jakiejkolwiek presji, zmuszał do mówienia o tym,co mogłoby narazić ciebie na utratę poczucia bezpieczeństwa, naruszeniatwojej niezależności.5.Od twojej aktywności i zaangażowania zależy końcowy wynik terapii.Imbardziej będziesz ufał pozostałym, a w związku z tym będziesz bardziejentuzjastycznym, bezpośrednim, śmielszym i otwartym w kontaktachz pozostałymi, a przy tym potrafiącym wnikliwie słuchać i właściwiereagować na wypowiedzi innych (udzielać informacji zwrotnych), tymwięcej osiągniesz.6.Grupa może być dobrym poligonem doświadczalnym ( żywymlaboratorium ), na którym możesz w symulowanych warunkach sprawdzić,w jakim stopniu nabyte czy trenowane umiejętności mogą sprawdzić sięw pozaterapeutycznej rzeczywistości.Bez większych nieprzyjemnychkonsekwencji masz okazję przekonania się o tym, co możesz zyskać a costracić podejmując określone ryzyko, czy zachowując się zgodnie z nowopoznanymi sposobami radzenia sobie w konkretnych sytuacjach.34 7.Wzajemne kontakty i wynikające z nich doświadczenia mogą stanowićpodstawę uczenia się nowych zachowań.Ważnym (niektórzy sądzą, żenajważniejszym) elementem tego uczenia się są interakcje międzyuczestnikami grupy oraz między pacjentami a terapeutą.Te zaś mogąpoprawnie rozwijać się, gdy każdy z członków grupy będzie szczerzewyrażał to, co odczuwa w kontaktach ze współpacjentami, a także wrelacjach z klinicystą.8.Terapeuta prowadzący grupę nie zajmuje się udzielaniem konkretnych radi dostarczaniem ściśle określonych sposobów radzenia sobie z problemami.Jego rolą jest utrzymywanie pozytywnego nastawienia u członków grupy,tworzenie sprzyjającej atmosfery poprzez wzmacnianie inwencji pacjentów,zachęcanie do konstruktywnego wypowiadania się, do dzielenia sięmyślami, uczuciami i przeżyciami, podobnymi doświadczeniami.9.Udział w terapii grupowej wiąże się z przestrzeganiem następujących zasad:- Konieczna jest pełna dyskrecja i zachowanie w tajemnicy zarównoo ujawnianych w trakcie leczenia informacjach, jak i o samym przebieguterapii.Omawianie wypowiedzi poszczególnych pacjentów powinno miećmiejsce tylko w czasie sesji a nigdy poza nimi, na zewnątrz; tuż pozakończeniu spotkania w danym dniu, po opuszczeniu pomieszczenia,w którym przebiegało posiedzenie, a czasie wspólnego powrotu do domu.Z chwilą zakończenia sesji należy zaniechać dyskusji o tym, co zdarzyłosię w danym dniu.- Ustalenia poczynione w trakcie zawierania kontraktu grupowego,obejmujące czas rozpoczęcia spotkania w konkretnych dniach tygodnia,powinny być ściśle przestrzegane.Systematyczne i punktualneprzychodzenie na posiedzenia jest niezmiernie istotne dla sprawnegoprzebiegu terapii grupowej.Spóznianie się lub chodzenie w kratkędezorganizuje pracę grupy, a tym samym przewidywany terminzakończenia całego cyklu leczenia nie będzie mógł być dotrzymany.Tunie tylko ucierpi na tym opuszczający zajęcia pacjent, ale cała grupa.Absencja nawet jednego uczestnika może poważnie zubożyćdotychczasowe interakcje wewnątrzgrupowe.Niepełny skład grupy możesprawić, iż stanie się ona zupełnie innym, zwykle mniej korzystnym dlaracji terapii, zespołem.- Należy unikać spotkań ze współpacjentami poza miejscem, w którymprzebiega terapia grupowa.Koleżeństwo czy przyjazń z innymiuczestnikami może przekształcić interakcje w niepożądanym kierunku,czyniąc z grupy teren do rozwijania zwykłych relacji społecznych, możeupośledzić ją jako formę leczenia .Zbytnie zbliżanie się dwóch lubtrzech członków, nawiązywanie przyjacielskich więzi, zawsze w jakimśstopniu może zniekształcić sposoby reagowania i zachowania wobecinnych z grupy.Solidarność przyjazniących się osób może nakazywać imzatajanie pewnych spraw, dochowanie tajemnicy, traktowanie niektórychinformacji mogących mieć doniosłe znaczenie dla postępu terapii jako35 koleżeńskich sekretów.Pacjenci naruszający tę zasadę, mający bliższykontakt ze sobą, mogą zostać poproszeni o grupowe rozliczenie się z tego,i to zwykle w stosunkowo krótkim czasie od zauważenia przez terapeutęi pozostałych pacjentów nasilających się zażyłości (MacKenzie, 2000).Dyskusja nad tymi punktami powinna toczyć się bezstresowo,w atmosferze luznej, opierającej się na komentarzach rozmowy przyszłychuczestników grupowej terapii.W jej trakcie można dokonywać ostatecznychustaleń dotyczących formalnej strony działania grupy, a zatem przejść dozawierania kontraktu grupowego.Taka właśnie kolejność, najpierwprzygotowanie a następnie kontrakt grupowy, zdaje się być pod wielomawzględami uzasadniona.Negocjowanie warunków przyszłych spotkań możeprzebiegać o wiele sprawniej [ Pobierz całość w formacie PDF ]