Solomon Annie 01 Fotograf mierci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ray wrócił do hotelu z facetem, który przywiózłLandowe'a.Carlson nie był zadowolony z jegodecyzji, ale Ray miał to w nosie.Wyjechał z hotelowego parkingu i skręcił w WestEnd.Biuro znajdowało się w przeciwnym kierunku,ale musiał ochłonąć, odzyskać spokój.Więc jechał.Przed siebie.I może nigdy nie przestanie.Wyjedzie z miasta.Ze stanu.Od dawna miał takiplan, więc czemu nie zrealizować go właśnie teraz?Było chłodno, ale słońce uparcie przebijało sięprzez chmury.Wszędzie kwitły wiosenne kwiaty,jakby plamy koloru mogły ożywić beton wielkiegomiasta.Dziesięć minut pózniej dojechał do rozstajów.Skręcił na autostradę numer 100, która przechodziw drogę do Natchez.Jednak najpierw czekała gopodróż przez Belleyue, krainę apartamentów idomków klasy średniej.Krainę mężów, żon idzieci.Nie jego dzieci.Krainę Nancy i Petera.Odrobina cierpienia dobrze mu zrobi.Coś jeszcze czekało przy setce.Przed oczamistanęła mu twarz Gil-lian, ale odepchnął od siebieto wspomnienie.To już nie jego sprawa.Chcąc odpędzić od siebie myśli o niej i pozostałychkobietach jego życia, skręcił na parking przedmałym centrum handlowym i zatrzymał się przedkawiarnią Starbucks.Niestety, jego szczęściezrobiło sobie tego dnia wolne.Zatrzymał się w półkroku.Po drugiej stronie parkingu Nancy uginałasię pod ciężarem zakupów i dzieciaka.Wielkibrzuch utrudniał jej wędrówkę.Ray znieruchomiał.Cholera.Zostać czy odjechać?Pytanie jego życia.Już miał się odwrócić, ale zanim ostatecznie sięzdecydował, Nancy podniosła wzrok i gozobaczyła.Patrzyli sobie prosto w oczy.Podniosła rękę z pakunkiem i pomachałanieśmiało.- Cześć, Ray.Co u ciebie? Wagary?Prawdopodobieństwo, że na nią wpadnie, byłobliskie zeru.- Mniej więcej.- Podszedł do niej zabrał kilkapakunków.- Wszystko w porządku? - zapytał, niewiedząc, co innego powiedzieć.- Tak.Ciemne włosy miała zebrane w koński ogon, natwarzy nie było najmniejszego śladu makijażu.Wstylu sprzątaczki, jak zwykła mawiać.Zazwyczajdodawała jeszcze: Ale jeśli zrobisz pranie, chętniezrobię się na bóstwo".Dlaczego pamięta takie drobiazgi? Do szałudoprowadzała go świadomość, że szczegóły z ichżycia nadal chodzą mu po głowie.- Kto to? - Mały chłopczyk, którego prowadziła zarękę, przyglądał mu się ciekawie.Miał jasne włosyojca i zielone oczy Nancy.Ray udawał, że niepoczuł ukłucia żalu.- To jest Ray - odparła.- Przywitaj się.Ale chłopczyk tylko się na niego gapił, tak że Raypoczuł się jak zwierzak w zoo.- Dobrze wyglądasz.- Zupełnie nie wiedział, copowiedzieć.Roześmiała się.- Nieprawda.- Poklepała się po wielkim brzuchu imrugnęła konspiracyjnie.- Jeszcze czterytygodnie.- Podobno blizniaki?Skinęła głową.Zachichotała mimo woli.- Wyobrażasz to sobie?Powiedzieć, że ciężarna promienieje, to banał, alenie znajdował lepszego słowa, by opisać jejwygląd.- Gratulacje.- Dzięki.- Wydajesz się.- odchrząknął, jakby słowa niechciały mu przejść przez gardło.- Bardzoszczęśliwa.Zamyśliła się, a potem uśmiechnęła szeroko.- Bo jestem.Patrzyli na siebie i niezręczna chwila sięprzedłużała.Czy powinien wspomnieć ojej ojcu? Otym, że widział się z Jimmym? Nancy nieprzepadała za ojcem, a ponieważ spotkanie Raya zJimmym nie przebiegało w zbyt przyjacielskiejatmosferze, uznał, że będzie to równie krępującejak milczenie.- Czas na nas - powiedziała w końcu.Spojrzała naniego wyczekująco.- Och.- Ray poczuł się jak kretyn.- Proszę.-Oddał jej sprawunki.- Do zobaczenia.- Pomachała mu.- Pa.- Odmachał, choć wiedział, że ponownespotkanie jest mało prawdopodobne.Wszedł do kawiarni i zamówił kawę.Jakbypotrzebował jeszcze więcej kwasu.Wypił ją duszkiem.Pieprzyć to.Co z tego, że z nimNancy nigdy nie była tak szczęśliwa? Teraz jejszczęście to problem Petera.Ray nie potrafiuszczęśliwiać.Nawet jego matka była wieczniesmutna - aż do ostatniej chwili, gdy wjechałasamochodem na drzewo.Nigdy nie udałomu się wywołać uśmiechu na jej twarzy.Zabrał resztkę kawy do samochodu, wyjechał zparkingu i skręcił w lewo.Ale tym razem wiedział,że nadkłada drogi.Autostrada numer 100 była kiedyś wiejską drogąprowadzącą przez rolniczą krainę.Przyjeżdżali tuczasem z Nancy do Loveless Caf� na smażonegokurczaka.Opowiadała wtedy, że gdy byładzieckiem, miejsce, w którym zatrzymał się nakawę, było ostatnim bastionem cywilizacji.Dalejbyły już tylko pola i farmy.Zastanawiał się, co tamuprawiano.Tytoń? A może hodowano krowy? Albokonie?Teraz i tak nie miało to już znaczenia.Większośćfarm zniknęła bez śladu, a wzdłuż asfaltu wyrosłychodniki.Tam, gdzie dawniej rozciągały się pola,teraz kusiły centra handlowe.Dwadzieścia lat temunadal znajdowałby się na wsi [ Pobierz całość w formacie PDF ]