Star Wars Allston Aaron Dziedzictwo Mocy 01 Zdrada

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Razem z rozkazami dla was.Czekajcie w pogotowiu.- Wyłączył mikrofon komunikatora i dodał: - Artoo, prześlij im ten pakiet.Astromechaniczny robot zaświergotał, a dzwięk wydobył się z głośników wkabinie.Luke zrozumiał to jako potwierdzenie, że pakiet danych został wysłany.Na powierzchni planety w dole widać było obecnie mniej lasów, a więcejnawadnianych pól uprawnych.Mistrz Jedi widział także żeglujące po morzu jachty istatki wycieczkowe.Po kilku sekundach w kabinie jego X-winga rozległ się znów głos koreliańskiegooficera łącznościowca:- Przykro mi, ale Korelia nie uznaje władzy, która wydała te rozkazy.Zawróćciealbo zostaniecie ostrzelani.Luke pokręcił głową i nie odpowiedział.Przełączył komunikator na kanałwspólny eskadry.Na ekranie monitora sensorów widać było wyraznie eskadrynadlatujących z dwóch stron myśliwców.W dole pod nim pojawiły się obrzeżaKoronetu, a nad miastem dwie grupy zbliżających się maszyn, które wyglądały jakkoreliańskie myśliwce szturmowe.Mistrz Jedi naliczył osiemnaście plamek naekranie monitora sensorów, a zatem nie było to poważne zagrożenie dla liczącejdziesięć X-wingów eskadry rycerzy Jedi.Nagle piloci nadlatujących eskadr skręcili na boki - jedna na sterburtę, a drugana bakburtę, obie pod kątem prostym do wektora lotu Eskadry Hardpoint.Luke zdrętwiał.- Beczka! - Wykrzyknął i wykonując własny rozkaz, skręcił ostro X-wingiem nabakburtę, żeby wykręcić beczkę.Uświadamiał sobie, że Mara trzyma się cały czasblisko niego, trochę z tyłu i po stronie sterburty.Siła nagłej eksplozji wstrząsnęła jego tęponosym myśliwcem z taką siłą, że Lukeusłyszał grzechot własnych zębów.R2-D2 zakwilił, ale od razu zaczął przesyłać naekran taktycznego monitora meldunki o stanie pokładowych urządzeń i podzespołów.Mistrz Jedi wyszedł z beczki kilometr bliżej powierzchni Korelii.Grzmoty wybuchównadal rozsadzały bębenki jego uszu, ale dobiegały z większej odległości niż pierwszaeksplozja.Odwrócił głowę i spojrzał ponad pulpitem z ekranem monitora sensorówna niebo za rufą swojego X-winga.Zobaczył na niebie mnóstwo pierzastych szarych chmurek.Wyglądały zupełnieniegroznie, ale każda była pozostałością po eksplozji.Rezultatem ostrzału znaziemnych stanowisk artylerii przeciwlotniczej.Mistrz Jedi przekonał się, że cały czas leci za nim dziesięć X-wingów.Odetchnąłz ulgą, ale zaraz zdrętwiał.Powinien był naliczyć jedenaście.- Co z wahadłowcem Niebiosa Chandrili ? - Zapytał.- Został trafiony - odparła Mara.- Zniknął.Niebo nad Eskadrą Hardpoint zaczęło się zapełniać szarymi chmurkami.Zanimi czekali, krążąc w miejscu, piloci dwóch eskadr koreliańskich myśliwcówszturmowych.- Trójko, poinformuj Dodonnę o naszej sytuacji - rozkazał Luke swojemupodwładnemu łącznościowcowi.- Zapytaj, czy nie mają dla nas uaktualnionychrozkazów.Na razie lecimy dalej, jakby nic się nie stało.Jeżeli nie uda się porwaćinnego wahadłowca, ewakuujemy naszych Jedi z Korelii, nawet jeżeli będziemymusieli lądować jeden po drugim i pakować ich do pokładowych przedziałówbagażowych.- Mamy zestawy współrzędnych celu CEC-Jeden - zameldowała Fian,spoglądając na Klauskina.Posługiwała się kodem, który oznaczał najbliższe orbitalnestocznie firmy Corellian Engineering Corporation.Lotniskowiec Dodonna ipozostałe okręty grupy leciały kursem, który miał ich zaprowadzić w pobliże celuCEC-Jeden.- Chroni je wiele eskadr gwiezdnych myśliwców i garść fregat.Istniejeduże prawdopodobieństwo, że kiedy się zbliżymy do stoczni, na pomoc zlecą się takżejednostki koreliańskiej armady.- To możliwe - przyznał Klauskin.Cały czas spoglądał na przestworza przeddziobem okrętu, gdzie wkrótce cel CEC-Jeden miał się pojawić tak blisko, żeby możnabyło nawiązać z nim kontakt wzrokowy.Fiav milczała jakiś czas, jakby czekała na bardziej zrozumiałą odpowiedz, ale pojakiejś minucie chyba straciła cierpliwość.- Piloci eskadr koreliańskich myśliwców stwarzają zagrożenie dla eskadrnaszych maszyn - odezwała się w końcu.- Na razie tylko kręcą się wokół nich, alewcześniej czy pózniej ktoś odda laserowy strzał, który zapoczątkuje ostrą walkę.Klauskin energicznie pokiwał głową.- Zrozumiałem - powiedział.Sullustanka znów odczekała jakiś czas.- Luke Skywalker melduje, że jego eskadra została ostrzelana, a wahadłowieczniszczony - powiedziała.- Proszą nas o przydzielenie innego wahadłowca, ale jeżelinie będą mieli wyjścia, ewakuują innych Jedi z powierzchni Korelii po jednej osobiedo każdego X-winga.- A to dobrze - przyznał Klauskin.- Cieszę się, że Skywalker ma jakiś plan.- Panie admirale, czy przewiduje pan zmianę dotychczasowych rozkazów? -Zapytała Sullustanka z niepokojem w głosie.- Tak.- Klauskin był zachwycony stanowczością, z jaką wypowiedział to słowo.-Cała flota ma zmniejszyć procent prędkość lotu o połowę.- Tak jest, panie admirale - odparła Fiav.- Uhm, czy nie zapewnimy rycerzomJedi następnego wahadłowca?- Oczywiście, że nie - żachnął się naczelny dowódca.- Ze słów Skywalkerawynika, że panuje nad sytuacją.- Tak jest, panie admirale - powtórzyła Sullustanka.Jej słowa zawisły w powietrzu na kilka długich sekund, zanim Fiav odwróciłasię, żeby wykonać rozkaz Klauskina.Admirałowi wydawało się, że jego mózg pracuje na zwiększonych obrotachniczym przegrzana jednostka napędowa gwiezdnego myśliwca.Jeśli eskadrazmniejszy prędkość o połowę, da mu to dość czasu na podjęcie decyzji i wymyśleniesposobu wybrnięcia z trudnej sytuacji.Bardzo potrzebował tego czasu.Myślał i myślał, ale nic nie przychodziło mu dogłowy.Powinien skierować swoją flotę w stronę otwartych przestworzy i przełamaćblokadę jednostek koreliańskiej armady, ale.Jeżeli jej dowódcy zdecydują się gopowstrzymać, musi stoczyć z nimi walkę.Przede wszystkim jednak należy się oddalićod grawitacyjnej studni Korelii na tyle, żeby dało się włączyć jednostki napędunadświetlnego i zniknąć w nadprzestrzeni.Nie było to jednak zadowalającym rozwiązaniem.Nie mógł po prostu uciec.Musiał zrobić coś, żeby osiągnąć planowane cele wyprawy.Musiał Korelian zastraszyćalbo wprawić ich w zakłopotanie.Właśnie tak.W dowolnym miejscu.W dowolnysposób.- W-Miecze, głowy do góry - rozległ się głos dowódcy Wibromieczy.- Prosto nanas leci jakaś jednostka.Rozmyta chmurka na ekranie monitora sensorów myśliwca Lysy wyglądała jakniewielka formacja koreliańskich myśliwców szturmowych.Ich piloci nie lecielijednak cały czas tym samym kursem.Odłączyli się od koreliańskiej armady i zatoczylitak obszerny łuk, że przecięli projektowany wektor lotu myśliwców przechwytujących,zawrócili i z każdą chwilą zbliżali się do Eskadry Wibromieczy.- Prowokują nas - stwierdził W-Miecz Osiem , skrzydłowy Lysy, Quarren zKalamara.- Racja - potwierdził dowódca.- A więc trzymajcie nerwy na wodzy.Pamiętajcie, że kto pierwszy drgnie, przegrywa.- A pierwszy, który mrugnie? - Zainteresował się �semka.- Pierwsi mrugną Korelianie, �semko - skarcił go dowódca.- A teraz się zamknij [ Pobierz całość w formacie PDF ]