TONY HILL Piekni sambójcy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przede wszystkim dlatego, że ósmatrzydzieści rano nie jest dobrą porą na dzwonienie do kogokolwiek.Tym bardziej do kogoś, kogonie widziało się od ponad siedmiu lat.Ale prawdę mówiąc, miał dwa powody: chciał sprawdzić,czy Lola zachowała ten sam numer telefonu, a także miał na to wielką ochotę, odkąd zobaczył jejnazwisko pod artykułem.Kiedy jednak usłyszał w słuchawce zaspany głos, nie bardzo wiedział,co ma powiedzieć. Słucham? Lola? Zależy dla kogo& Lola.Obudziłem cię?W ciszy, która nastąpiła, wyobraził ją sobie w łóżku, z mętnym wzrokiem, wyrwaną ze snu. H�ctor? Już oprzytomniała. Ten sam. Cholera.Chyba zaskarżę horoskop.Miałam mieć spokojny tydzień, bez niespodzianek.Roześmiał się. Mamy już piątek.Prawie się zgadza. Milczenie w telefonie, jak w radiu, pomyślałH�ctor.Statyczna nerwowość. Co słychać?W śmiechu Loli było więcej ironii niż humoru. Nie wierzę! zawołała. Tyle lat się nie odzywasz i teraz dzwonisz o świcie, w piątek,w styczniu, żeby mnie zapytać, co słychać? Zupełnie jak w Seksie w Nowym Jorku, tylko bezseksu.No i w Madrycie.Chciał coś powiedzieć, ale mu przerwała. H�ctor, przepraszam cię, muszę wziąć prysznic i napić się kawy, zanim porozmawiamy. I zapalić? Już nie palę. W porządku, zjedz śniadanie, a ja zadzwonię pózniej.Mam tu sprawę, o której kilkamiesięcy temu napisałaś artykuł.Chciałbym o tym pogadać. Myślał, że Lola zapyta, o jakąsprawę chodzi. Gaspar Ródenas.Facet, który& Zabił żonę i córkę, a potem siebie.To nie było tak dawno.Dobrze pamiętam. Mogłabyś rzucić okiem na materiał, który zebrałaś? Skoro mnie prosisz, to pewnie jest ważne. Dziękuję.Dobudz się spokojnie.Lolu& dodał jeszcze. Cieszę się, że cię słyszę.Nie wiedział, czy usłyszała go, czy nie, bo połączenie zostało przerwane, ale na twarzypozostał niemądry uśmiech, na tyle długo, że zobaczył go komisarz Savall, kiedy chwilę pózniejwezwał H�ctora do siebie. Akurat dzisiaj jesteś w świetnym humorze, prawda? powiedział na powitanie. Mówią, że trupie czaszki też się śmieją.Chociaż nie mają szczególnych powodów doradości.Llu�s Savall patrzył na niego, nie mając pojęcia, o czym inspektor mówi. Zostaw trupie czaszki i siadaj, H�ctorze.Mów, o co poszło wczoraj z Bellverem. Jegoton głosu nie zapowiadał niczego dobrego." " "Był w tej kobiecie jakiś niesympatyczny rys, chociaż nie potrafił określić, co to jest.Odpoczątku rozmowy S�lvia Alemany starała się pokazać od najlepszej strony, uprzejmie i bezwahania odpowiadając na wszystkie pytania.Mimo to H�ctor Salgado nie potrafił pozbyć sięirytującego wrażenia, że jest świadkiem wystudiowanej sceny.Wynikało to zapewne z jegoprzekonania, popartego wieloletnim doświadczeniem, że nie ma osoby, która w mniejszym czywiększym stopniu nie posługiwałaby się kłamstwem.Chęć oszukania samego siebie alboinnych jest rzeczą równie naturalną jak oddychanie; niewiele osób potrafi znieść szczerą,brutalną prawdę czy to o sobie, czy o swoich bliskich.Ale nawet pomijając ten punkt widzenia,z zachowania S�lvii Alemany przebijała pretensjonalność, a ton głosu przechodził odnapuszoności do poufałości.Zaczynało go to drażnić.Znajdował się w Laboratorium Alemany od pół godziny.Towarzyszył mu agent Fort,któremu polecił zrobić rundę po pomieszczeniach firmy bez szczegółowych instrukcji, alew niebudzącym wątpliwości celu: przyjrzeć się otoczeniu, wyczuć rytm funkcjonowaniaprzedsiębiorstwa, które jak wynikało z informacji wcześniej zebranych przez Forta zostałozałożone w latach czterdziestych i bez nadzwyczajnych osiągnięć, ale też bez poważnychproblemów, nadal zajmowało dość istotne miejsce na rynku produktów kosmetycznych.Dopierow ostatnim dziesięcioleciu udało im się wyprzedzić konkurencję: krem LA/Slim zrobił furoręwśród pań i panów walczących z nadwagą.Ten sukces rozbudził aspiracje firmy, która wkrótceprzestała być kojarzona z tanimi kosmetykami sprzedawanymi w centrach handlowych i znalazładla siebie miejsce w panteonie syntetycznej urody.W ostatnich miesiącach poprzedniego rokuLaboratorium Alemany wprowadziło na rynek linię Young przeznaczoną dla bardzo młodychkobiet, o której H�ctor nigdy do tej pory nie słyszał, ale która, sądząc po odzewie w mediach,była strzałem w dziesiątkę.S�lvia Alemany nie była ani bardzo młoda, ani piękna.Z natury szczupłej budowy, niemusiała korzystać z dodatkowych środków dla zachowania figury.Podobna jest do brata, myślałH�ctor, ale za mało w niej wdzięku albo za dużo pewności siebie.Gdyby chciał robić jakieśporównania, to tak jak w V�ctorze widziałby Michaela Yorka, tak jego siostra przypominała mutrochę Tildę Swinton, aktorkę, którą podziwiał, mimo że kobiety, w które wcielała się w filmach,działały mu na nerwy.Zdawał sobie sprawę, że jego kiepski humor był częściowo efektemporannej rozmowy z Savallem, ale w dużej mierze powodem była ta niezmiernie uprzejma,siedząca naprzeciwko niego kobieta.Zdziwił go brak jakiejkolwiek ostentacji w wystroju gabinetu.Raczej oszczędnyw szczegółach, odznaczał się prostotą niewiele mającą wspólnego z wyobrażeniami H�ctorao tym, jak powinna wyglądać firma poświęcona estetyce.Swoją zwykłością zwodził: S�lviaAlemany z pewnością nie była zwykłą postacią. Doprawdy nie wiem, w czym moglibyśmy panu pomóc, inspektorze.Ciągle nie możemyprzyjść do siebie po śmierci Sary.W gruncie rzeczy bardzo niewiele wiemy o życiu prywatnymnaszych pracowników.Nigdy nie podejrzewałabym, że Sara była taka& nieszczęśliwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]