Hill Antonio Lato martwych zabawek

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jaśniej widział cel w życiu.Przynajmniej tak mówił.Ja zaświedziałem, że muszę od niego oczekiwać czynów, a niesłów. Kłamał? Inaczej niż inni, ale tak.Na przykład to usunięcieze szkoły, ta historia z filmem wideo umieszczonym winternecie. Tak? Początkowo wziąłem to za jeszcze jeden dowódbraku szacunku, wszechobecnego teraz braku wrażliwości,nawet przyzwoitości.Po obu stronach: tego, który sięonanizuje w publicznym miejscu, i tego, który to nagrywa irozsyła na cały świat.Potworne.Od początku do końca.Dla Salgada oba te zachowania miały inną jakość,ale powstrzymał się od uwag.Castells jeszcze nie skończył. Kiedy cała ta sprawa się zakończyła i wydawałosię, że wszyscy już o niej zapomnieli, Marc przyszedł domnie tutaj, do gabinetu.Usiadł na tym samym krześle, na134którym pan teraz siedzi, i zapytał mnie, jak mogłemuwierzyć, że był zdolny do czegoś takiego. Przecież sam się przyznał. Też tak mu powiedziałem. Uśmiechnął się zgoryczą. Ale on upierał się, niemal ze łzami w oczach. Naprawdę wierzysz, że to zrobiłem? zapytał.Aja nie wiedziałem, co mam mu powiedzieć.Zastanawiałemsię nad tym, kiedy już poszedł.I najgorsze jest to, że niedoszedłem do żadnego wniosku.Niech pan posłucha,inspektorze.Nie dałem panu fałszywego obrazu Marca.Byłleniwy, apatyczny, rozpuszczony.Ale jednocześnie mimotych wad myślałem czasem, że byłby niezdolny dopopełnienia tak okrutnego czynu.Mógłby się z tamtegochłopaka naigrawać, może raczej nie przeszkodzić, kiedyinni by się z niego naigrawali, ale myślę, że nigdy bynikogo z zimną krwią nie upokorzył.Taki nie był. Chce pan powiedzieć, że wziął na siebie winękogoś innego? Tak.Niech pan nie pyta dlaczego.Próbowałem znim rozmawiać, ale zaniknął się jak ślimak w skorupie.Iwie pan co? Kiedy go chowaliśmy, przeklinałem siebie razi drugi za to, że nie dałem mu tej satysfakcji, że niepowiedziałem mu, iż nie wierzę, aby mógł popełnić takhaniebny czyn.H�ctor nie przerwał ciszy, która nastąpiła po tychsłowach; mógł nie zgadzać się z tym człowiekiem, ale dopewnego stopnia go rozumiał.Dla Enrica Castellsa zawszystko w życiu ktoś był odpowiedzialny, a on przyznałsobie rolę winnego wypadku syna.Dlatego nie zgadzał sięna żadne dochodzenia.Nie miały dla niego żadnego sensu. Wie pan co, inspektorze? mówił dalej Castellsprzytłumionym głosem. Kiedy dostaliśmy telefon z135samego rana w dzień świętego Jana, wiedziałem, że stałosię coś strasznego.Myślę, że tego boją się wszyscy rodzice:telefonu w środku nocy, który rujnuje życie.%7łyłem znadzieją, że nic takiego się nie stanie, modliłem się, żebysię nie stało. Ostatnich słów H�ctor prawie nie słyszał.Pochwili Castells powiedział normalnym głosem: Muszęzadecydować, co zrobić teraz z moim życiem.Mamwspaniałą żonę i córkę, o które muszę się troszczyć.Muszęna nowo przemyśleć wiele spraw. Zajmie się pan polityką? spytał Salgado.Pamiętał, że komisarz Savall mu o tym napomknął. Być może.Nie podoba mi się świat, w którymżyjemy, inspektorze.Ludzie uważają zapewne, że niektórewartości są anachroniczne, ale nie udało nam się zastąpićich innymi.Może w końcu nie były takie złe.Czy jest panwierzący? Obawiam się, że nie.Chociaż, słyszał panzapewne powiedzenie: W okopach nie ma ateistów. Doskonałe.Bardzo obrazowe.Ateiści sądzą, żemy nigdy nie wątpimy, że wiara jest jak klapki na oczachniepozwalające nam dostrzegać niczego poza nimi.Oszukują się.To w takich momentach jak ten przekonaniareligijne nabierają prawdziwego znaczenia, kiedywiadomo, że istnieje deska ratunku, której można sięchwycić i płynąć dalej, zamiast poddać się i dać sięponieść.Co pewno byłoby łatwiejsze.Ale nie spodziewamsię, aby pan te sprawy rozumiał.W ostatnim zdaniu zabrzmiał cień pogardy, leczH�ctor to zignorował.Nie miał zamiaru prowadzić dyskusjio wierze z człowiekiem głęboko religijnym, któryniedawno stracił syna.Castells milczał przez chwilę, alewidząc, że inspektor nie skomentował jego słów, zmienił136temat. Czy można wiedzieć, dlaczego chce pan zabraćrzeczy Marca? Uważa pan, że mogą się do czegoś przydać? Szczerze mówiąc, nie wiem, panie Castells [ Pobierz całość w formacie PDF ]