Antonia Susan Byatt Opętanie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oskarżysz mnie, że próbuję pisać Meluzynę", choć tak nie jest - to tylko niefortunna skłonność mego umysłu,by ukonkretniać sposób, w jaki Ty to zrobisz - zaprawdę, otwierają się przede mną podniecające widoki - jakperspektywy długich przejażdżek w rozsłonecznionym cieniu tajemniczego lasu Broc�liande*.Myślę - tak, onatak uczyni - tak rozpocznie swój projekt.A jednak wiem, że Twoje dzieło jest tylko i wyłącznie oryginalne - amoje spekulacje to impertynencja.Cóż mam rzec? Nigdy przedtem nie odczuwałem pokusy, by omawiać z in-nym poetą subtelności mojego - albo jego - pisarstwa; samowystarczalny, zawsze samotnie szedłem swoją dro-gą - ale z Tobą wiedziałem od razu, że musi być prawda albo nic zgoła - nie było pośredniej drogi.Więc mówiędo Ciebie - nie, nie mówię, piszę - piszę mową pisaną - dziwne rzeczy pomieszanie - mówię do Ciebie, jak dotych, którzy najbardziej posiedli moje myśli - do Szekspira, Thomasa Browne'a, do Johna Donne'a i Johna Ke-atsa - i przyłapuję się na tym, iż - niewybaczalnie - użyczam swego głosu Tobie, która wszak żyjesz, tak jak za-zwyczaj użyczałem go tym martwym ludziom.Oznacza to właściwie, że oto autor Monologów niezdarnie usiłujeskonstruować Dialog - wdzierając się na teren obu jego stron.Wybacz mi.Ba, gdyby to był prawdziwy dialog - ale będzie tak, i tylko tak, jak Ty sobie zażyczysz.* Broc�liande - lesisty obszar w Bretanii, miejsce mitycznych i legendarnych zdarzeń; według jednej zwersji Tristana i Izoldy" tam skryli się kochankowie, uciekając przed królem Markiem (przyp.tłum.).Drogi Panie Ash.Czy naprawdę rozważył Pan, o co mnie prosi? Nie o to, bym Nagięła swą Muzę wedle Twej namowy -temu bowiem opierałabym się po Zmierć Nieśmiertelnego - której wszak nie ma, jest tylko Rozproszenie w Po-wietrzu nie, Ty przytłaczasz moją dłubaniną, spiętrzając nade mną Peliony i Ossy swych myśli i fantazji - a gdyzasiadam, by odpisać na wszystko jak należy, mija całe rano - i jaki jest wówczas los zsiadłego mleka orazWróżki Meluzyny?Lecz niechże Pan z tego powodu nie przestaje do mnie pisać - jeżeli uszczknę nieco ciasta Wróżkom, To-bie zaś odpowiem skąpo i oszczędnie, i zwlekać będę z listem, nie całkiem bezowocnie - zyskując dzień na rzeczMeluzyny - to może jakoś się to wszystko sklei.Powiada Pan, że nie umie wyobrazić sobie Jane.A więc powiem Ci tyle jest Aasa na Słodycze - bardzołasa.Nie potrafi się oprzeć mlecznym galaretkom, makaronikom, ciasteczkom rumowym - wchodząc do Spiżar-ni, musi unieść stamtąd choć najmarniejszy kąsek - zostawić ślad Ayżeczki tu czy tam, na dowód swego smako-szostwa.Niestety, powyższe tyczy się również mej nieszczęsnej osoby i układania listów.Nie zajmę się nimi,powiadam sobie, póki nie skończę tego - nie rozpocznę tamtego - lecz w mym umyśle biegną już odpowiedzi naRLtę czy inną kwestię, i mówię do siebie - gdyby tak odeprzeć ten argument (gdyby spróbować tylko tej łakoci),byłabym znów panią swoich myśli, uspokojoną.Ale - niegrzecznie jest tak się wykręcać.Chcę jedynie zapewnić - nie jestem Wytworem Twych myśli, niema takiej grozby - w tym względzie oboje jesteśmy bezpieczni.Co do krzeseł i tapet - wyobrażaj sobie do woli -myśl, co chcesz - ja zaś od czasu do czasu prześlą małą Wskazówką, aby zagmatwać wszystko jeszcze bardziej.O różach i klematisie nic nie powiem, lecz mamy tu bardzo piękny Głóg, właśnie teraz ustrojony w ciężkie splo-ty kremowych i różowych kwiatów, ożywiony zapachem migdałów - słodkim - zbyt słodkim - aż bolą odeń zmy-sły.Nie powiem, gdzie znajduje się ów krzew - czy jest stary czy młody, duży czy mały - byś mógł wyobrazić gosobie nie takim, jakim jest w istocie - Rajskim i Niebezpiecznym - wiesz przecież, że Majowej Wiązanki nie wol-no wnosić do domu.Teraz muszę narzucić sobie dyscyplinę i skupić błądzący umysł na Twoich doniosłych pytaniach, inaczejpochłoną nas oboje błahe wyobrażenia i puste spekulacje.Ja także spotkałam kiedyś S.T.C.Byłam zaledwie dzieckiem - jego obrzękła Dłoń spoczęła na moich zło-tych lokach - jego Głos skomentował ich lnianą jasność - powiedział też - albo od tamtej pory wymyśliłam sobiedzwięk tych słów, gdyż ja także muszę sobie wyobrażać, nie umiem przestać - wydaje mi się, że powiedział: Topiękne imię i ufam, że nie wróży ile".To cały Klucz, jaki posiadam do wiersza Christabel" - że przeznaczeniembohaterki było cierpienie, co nietrudno dostrzec - choć trudniej zobaczyć, jak miałaby potem dostąpić Szczęścia- to zgoła Niemożliwość.Teraz muszę całkowicie odmienić zwykły Ton.Teraz muszę pisać ściśle i surowo, nie rozpraszając Twejuwagi sypaniem pozłotek i panieńskim trzepotaniem piórek.Cóż to za nonsens, byś udawał, że się obawiasz -lub szczerze się obawiał - że odczuję coś oprócz wdzięczności, słysząc, co sądzisz o Meluzynie" i moich pisar-skich talentach - o moich możliwościach.Odczytałeś moje myśli, wyjaśniłeś, jakie są moje prawdziwe zdolności- nie w sposób natrętny, lecz naprawdę wnikliwie.W rzeczy samej, ona - moja Meluzyna - jest właśnie takimpołączeniem ludzkiego ładu z nienaturalną Dzikością - wedle twej sugestii - strażniczką domowego ogniska izarazem niszczycielką Demonem.(I kobietą, o czym nie wspominasz).Nigdy bym nie pomyślała, że czytujesz rzeczy tak dziecinne, jak Opowieści w listopadzie".To przedewszystkim baśnie mego Ojca, opowiadane wyłącznie - wyłącznie - w owe ciemne miesiące, kiedy jest ich pora.Ojciec zwykł był mawiać, że ci zbieracze, którzy przyjeżdżają do Bretanii latem - gdy morze czasem nawet sięuśmiecha, a mgły podnoszą się znad granitu, który prawie błyszczy - mogą nigdy nie znalezć tego, po co przyby-li.Prawdziwe opowieści snuje się w ciemne wieczory, po Toussaint, Wszystkich Zwiętych [ Pobierz całość w formacie PDF ]

v