[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oczekujemy, że organizowana przez nas, wspólnie z radzieckim MSZ,24 bm.konferencja prasowa J[erzego] Urbana w Press Centrum MSZ, a tak-że jego wywiad, który udało się nam zapewnić dla Prawdy , będą miałydalsze istotne znaczenie dla pogłębienia wiedzy o problematyce polskiej.yródło: AMSZ, 24/91, w.14, k.40 41, mps.386 Nr 511989 styczeń 23, Moskwa Szyfrogram szefa Grupy Operacyjnej Wisła dotyczący listu Adama Michnika do redakcji pisma Moskowskije Nowo-sti , sygnowany przez %7łarskiego, tajneW ubiegłym tygodniu naczelny Moskowskich Nowosti Jakowlew1otrzymał list od Adama Michnika, w którym ostro krytykuje korespondenta Izwiestii w Warszawie za zamieszczanie w korespondencjach fałszywychocen Solidarności i opozycji.W zakończeniu listu Michnik stwierdza, żetacy ludzie jak [Leonid] Toporkow, przeszkadzają w poszukiwaniu no-wych dróg i wzajemnym zrozumieniu .Zapytuje: Po co potrzebni namtacy pośrednicy między Polakami a Rosjanami? .Gospodarze nie wiedzą,co zrobić z listem.Konsultowali z naszym zródłem w ambasadzie.Suge-rowali ew[entualne] wykorzystanie listu przez ministra Urbana w czasienajbliższego pobytu w Moskwie.Oceniam, że list jest ze strony opozycji kolejną próbą porozumienia się .Z kserokopią listu będzie zapoznany mi-nister Urban.yródło: AIPN, 0656/3, k.38, mps.1Jegor Jakowlew (1930 2005) dziennikarz, w latach 1986 1991 redaktor naczelny pisma Moskowskije Nowosti .387 Nr 521989 styczeń 26, Moskwa Szyfrogram ambasadora PRL w Moskwie Wło-dzimierza Natorfa dotyczący wizyty Jerzego Urbana w ZSRR, tajne[a] l.W dniach 24 26 bm.przebywał w Moskwie na zaproszenietut[ejszego] MSZ J[erzy] Urban.W czasie konferencji prasowej zorga-nizowanej w Press Centrum MSZ (dla dziennikarzy radzieckich i zagra-nicznych) U[rban] przedstawił aktualne problemy polityki wewnętrznej,scharakteryzował realizowane i projektowane reformy gospodarcze i spo-łeczno-polityczne, odpowiadał na pytania.Odnotowaliśmy duże zainteresowanie dziennikarzy (także zachod-nich).Pytania były spokojne, wyważone, pozbawione agresywności.Fragmentkonferencji pokazano w głównym wydaniu dziennika Wriemia .2.Urban odbył liczne rozmowy: Z wiceministrem s[praw] z[agranicznych] Aboimowem1 (niektórefragmenty rozmowy odrębną depeszą2).Poruszono m.in.sprawę wzajemnej informacji w ś[rodkach] m[asowego]p[rzekazu].A[boimow] wyraził przekonanie, że informacja ta winna nosićcharakter bardziej publicystyczny i szczerze prezentować także trudnościi problemy, komentując je w przyjacielskim duchu.Krytyka wyrażonaw ś[rodkach] m[asowego] p[rzekazu] nie powinna powodować oficjal-nych protestów kanałami dyplomatycznymi.Rozmówcy byli zgodni, żesprawa nowego podejścia do wzajemnej informacji między k[rajami]s[ocjalistycznymi] winna być przedmiotem nie tylko dyskusji i ustaleń nawysokim szczeblu, ale także wspólnych przemyśleń i rozmów w środowi-skach dziennikarskich.U[rban] przedstawił nasz pogląd na próby nawiązywania bezpośrednichkontaktów opozycji z ZSRR (Wajda).A[boimow] uznał nasze argumenty,aNa lewym marginesie odręcznie wpisana propozycja rozdzielnika Tow.tow.: Jaruzelski, Rakow-ski, Ciosek, Czyrek, Kucza, Tabkowski, Pożoga, Szaciło, Urban, Górnicki, Pawlak, Sarewicz, Ole-chowski, Jaroszek, Kulski, Majewski, Napieraj, Rapacki, Staniszewski, Szymański.1Iwan Aboimow (ur.1936) radziecki dyplomata, w latach 1988 1990 wiceminister sprawzagranicznych ZSRR i sekretarz generalny DKP UW.2W trakcie kwerendy nie udało się odnalezć tej depeszy.388 zapewnił, że będą podchodzili do tej sprawy z należytą ostrożnością tymniemniej widzą pozytywne strony takich kontaktów i rozumieją, że są onenieuniknione, chociażby z uwagi na przewidywany, rosnący udział różnychśrodowisk w polskim życiu publicznym.Nie da się także, jego zdaniem,uniknąć wzajemnych kontaktów środowisk opozycyjnych naszych krajów. Z Gierasimowem dokonano wymiany poglądów.Ustalono tryb postępowania w sprawie włoskiej inicjatywy zorganizo-wania w Krakowie Międzynarodowego Kongresu Dziennikarzy PaństwKBWE. Z Wozniesienskim (rzecznik prasowy rządu) wymieniono doświad-czenia dotychczasowej pracy.U[rban] zaprosił rozmówcę do Polski, cozostało przyjęte. W czasie spotkania, które zorganizowaliśmy w ambasadzie, U[rban]spotkał się z grupą towarzyszy z KC (m.in.zastępcą kierownika Wydzia-łu Ideologicznego) i MSZ.Rozmowy dotyczyły głównie aktualnej sytuacjiw Polsce i perspektyw jej dalszego rozwoju.3.Urban udzielił wywiadów dla tv, Prawdy , Litieraturnej Gaziety (odbyło się także spotkanie z redakcją), Mieżdunarodnej %7łyzni i mło-dzieżowego tygodnika Sobiesiednik .4.Wizytę oceniamy jako bardzo ważną.Pozwoliła ona poinformowaćzarówno towarzyszy z KC [KPZR], MSZ, jak i za pośrednictwem środkówmasowego przekazu szerokie kręgi społeczeństwa radzieckiego o charakte-rze przemian realizowanych w Polsce, wyjaśnić szereg wątpliwości, pogłę-bić naszą współpracę informacyjną.yródło: AMSZ, 24/91, w.14, b.p., mps.389 Nr 531989 luty 13, Moskwa Szyfrogram ambasadora PRL w Moskwie Włodzi-mierza Natorfa dotyczący reakcji radzieckich na rozpoczęcie obrad okrąg-łego stołu, tajne[a] l.Osoby zajmujące kierownicze stanowiska partyjne i państwowe sąna ogół dość wstrzemięzliwe w wypowiadaniu szerszych opinii ws.naszejpolityki okrągłego stołu .Dominuje przekonanie, że zapoczątkowany naX Plenum KC PZPR zwrot w polityce partii był konieczny ( dalsze staniew miejscu mogło się zle skończyć dla socjalizmu i stabilności w Polsce , czy należało tak długo czekać z rozmowami z opozycją, znając faktycznenastroje w zakładach pracy itp.).Poszukiwanie przez nasze kierownic-two nowych dróg porozumienia narodowego i włączenia konstruktywnejopozycji (padały tu jednak głosy, czy Kuronia i Michnika można do niejzaliczyć) do współodpowiedzialności za losy reform spotyka się ze zrozu-mieniem.Jest to zgodne co podkreślają rozmówcy z kursem KPZR napełną normalizację stosunków z Zachodem, wygaszanie wszelkich kryzy-sów i sytuacji konfliktowych, osiągnięcie przełomu ws.rozbrojenia orazrealizacji idei budowy wspólnego domu europejskiego.Jednocześnie wyrażany jest niepokój, czy eksperyment się powiedziei czy przeciwnik nie wyprowadzi nas w pole .Padają pytania, na ile re-alna jest grozba rozłamu w PZPR i utraty przez nią bazy robotniczej, costanie się ze związkami zawodowymi zgrupowanymi w OPZZ.Rozmów-ców interesuje faktyczne stanowisko Kościoła oraz na ile kompromisoweoświadczenia Wałęsy są szczere (jeden z rozmówców nazwał go polskimSacharowem).Wyrażane są obawy, że jest to tylko taktyka, mająca na celuosiągnięcie legalizacji Solidarności.Niektórzy rozmówcy zastanawiają się,jak okrągły stół wpłynie na zmiany w Konstytucji PRL.Generalnie jednak istnienie opozycji nie tylko w Polsce, ale i w pozo-stałych k[rajach] s[ocjalistycznych] uznaje się za fakt realny, a potrzebęaNa lewym marginesie odręcznie wpisana propozycja rozdzielnika Tow.tow.: Jaruzelski, Rakow-ski, Malinowski, Ciosek, Czyrek, Kiszczak, Siwicki, Kołodziejczak, Młyńczak, Kucza, Tabkow-ski, Pożoga, Użycki, Szaciło, Urban, Górnicki, Pawlak, Misztal, Sarewicz, Olechowski, Jaroszek,Kulski, Majewski, Miernik, Granat, Napieraj, Nowak, Rapacki, Staniszewski, Szymański [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Oczekujemy, że organizowana przez nas, wspólnie z radzieckim MSZ,24 bm.konferencja prasowa J[erzego] Urbana w Press Centrum MSZ, a tak-że jego wywiad, który udało się nam zapewnić dla Prawdy , będą miałydalsze istotne znaczenie dla pogłębienia wiedzy o problematyce polskiej.yródło: AMSZ, 24/91, w.14, k.40 41, mps.386 Nr 511989 styczeń 23, Moskwa Szyfrogram szefa Grupy Operacyjnej Wisła dotyczący listu Adama Michnika do redakcji pisma Moskowskije Nowo-sti , sygnowany przez %7łarskiego, tajneW ubiegłym tygodniu naczelny Moskowskich Nowosti Jakowlew1otrzymał list od Adama Michnika, w którym ostro krytykuje korespondenta Izwiestii w Warszawie za zamieszczanie w korespondencjach fałszywychocen Solidarności i opozycji.W zakończeniu listu Michnik stwierdza, żetacy ludzie jak [Leonid] Toporkow, przeszkadzają w poszukiwaniu no-wych dróg i wzajemnym zrozumieniu .Zapytuje: Po co potrzebni namtacy pośrednicy między Polakami a Rosjanami? .Gospodarze nie wiedzą,co zrobić z listem.Konsultowali z naszym zródłem w ambasadzie.Suge-rowali ew[entualne] wykorzystanie listu przez ministra Urbana w czasienajbliższego pobytu w Moskwie.Oceniam, że list jest ze strony opozycji kolejną próbą porozumienia się .Z kserokopią listu będzie zapoznany mi-nister Urban.yródło: AIPN, 0656/3, k.38, mps.1Jegor Jakowlew (1930 2005) dziennikarz, w latach 1986 1991 redaktor naczelny pisma Moskowskije Nowosti .387 Nr 521989 styczeń 26, Moskwa Szyfrogram ambasadora PRL w Moskwie Wło-dzimierza Natorfa dotyczący wizyty Jerzego Urbana w ZSRR, tajne[a] l.W dniach 24 26 bm.przebywał w Moskwie na zaproszenietut[ejszego] MSZ J[erzy] Urban.W czasie konferencji prasowej zorga-nizowanej w Press Centrum MSZ (dla dziennikarzy radzieckich i zagra-nicznych) U[rban] przedstawił aktualne problemy polityki wewnętrznej,scharakteryzował realizowane i projektowane reformy gospodarcze i spo-łeczno-polityczne, odpowiadał na pytania.Odnotowaliśmy duże zainteresowanie dziennikarzy (także zachod-nich).Pytania były spokojne, wyważone, pozbawione agresywności.Fragmentkonferencji pokazano w głównym wydaniu dziennika Wriemia .2.Urban odbył liczne rozmowy: Z wiceministrem s[praw] z[agranicznych] Aboimowem1 (niektórefragmenty rozmowy odrębną depeszą2).Poruszono m.in.sprawę wzajemnej informacji w ś[rodkach] m[asowego]p[rzekazu].A[boimow] wyraził przekonanie, że informacja ta winna nosićcharakter bardziej publicystyczny i szczerze prezentować także trudnościi problemy, komentując je w przyjacielskim duchu.Krytyka wyrażonaw ś[rodkach] m[asowego] p[rzekazu] nie powinna powodować oficjal-nych protestów kanałami dyplomatycznymi.Rozmówcy byli zgodni, żesprawa nowego podejścia do wzajemnej informacji między k[rajami]s[ocjalistycznymi] winna być przedmiotem nie tylko dyskusji i ustaleń nawysokim szczeblu, ale także wspólnych przemyśleń i rozmów w środowi-skach dziennikarskich.U[rban] przedstawił nasz pogląd na próby nawiązywania bezpośrednichkontaktów opozycji z ZSRR (Wajda).A[boimow] uznał nasze argumenty,aNa lewym marginesie odręcznie wpisana propozycja rozdzielnika Tow.tow.: Jaruzelski, Rakow-ski, Ciosek, Czyrek, Kucza, Tabkowski, Pożoga, Szaciło, Urban, Górnicki, Pawlak, Sarewicz, Ole-chowski, Jaroszek, Kulski, Majewski, Napieraj, Rapacki, Staniszewski, Szymański.1Iwan Aboimow (ur.1936) radziecki dyplomata, w latach 1988 1990 wiceminister sprawzagranicznych ZSRR i sekretarz generalny DKP UW.2W trakcie kwerendy nie udało się odnalezć tej depeszy.388 zapewnił, że będą podchodzili do tej sprawy z należytą ostrożnością tymniemniej widzą pozytywne strony takich kontaktów i rozumieją, że są onenieuniknione, chociażby z uwagi na przewidywany, rosnący udział różnychśrodowisk w polskim życiu publicznym.Nie da się także, jego zdaniem,uniknąć wzajemnych kontaktów środowisk opozycyjnych naszych krajów. Z Gierasimowem dokonano wymiany poglądów.Ustalono tryb postępowania w sprawie włoskiej inicjatywy zorganizo-wania w Krakowie Międzynarodowego Kongresu Dziennikarzy PaństwKBWE. Z Wozniesienskim (rzecznik prasowy rządu) wymieniono doświad-czenia dotychczasowej pracy.U[rban] zaprosił rozmówcę do Polski, cozostało przyjęte. W czasie spotkania, które zorganizowaliśmy w ambasadzie, U[rban]spotkał się z grupą towarzyszy z KC (m.in.zastępcą kierownika Wydzia-łu Ideologicznego) i MSZ.Rozmowy dotyczyły głównie aktualnej sytuacjiw Polsce i perspektyw jej dalszego rozwoju.3.Urban udzielił wywiadów dla tv, Prawdy , Litieraturnej Gaziety (odbyło się także spotkanie z redakcją), Mieżdunarodnej %7łyzni i mło-dzieżowego tygodnika Sobiesiednik .4.Wizytę oceniamy jako bardzo ważną.Pozwoliła ona poinformowaćzarówno towarzyszy z KC [KPZR], MSZ, jak i za pośrednictwem środkówmasowego przekazu szerokie kręgi społeczeństwa radzieckiego o charakte-rze przemian realizowanych w Polsce, wyjaśnić szereg wątpliwości, pogłę-bić naszą współpracę informacyjną.yródło: AMSZ, 24/91, w.14, b.p., mps.389 Nr 531989 luty 13, Moskwa Szyfrogram ambasadora PRL w Moskwie Włodzi-mierza Natorfa dotyczący reakcji radzieckich na rozpoczęcie obrad okrąg-łego stołu, tajne[a] l.Osoby zajmujące kierownicze stanowiska partyjne i państwowe sąna ogół dość wstrzemięzliwe w wypowiadaniu szerszych opinii ws.naszejpolityki okrągłego stołu .Dominuje przekonanie, że zapoczątkowany naX Plenum KC PZPR zwrot w polityce partii był konieczny ( dalsze staniew miejscu mogło się zle skończyć dla socjalizmu i stabilności w Polsce , czy należało tak długo czekać z rozmowami z opozycją, znając faktycznenastroje w zakładach pracy itp.).Poszukiwanie przez nasze kierownic-two nowych dróg porozumienia narodowego i włączenia konstruktywnejopozycji (padały tu jednak głosy, czy Kuronia i Michnika można do niejzaliczyć) do współodpowiedzialności za losy reform spotyka się ze zrozu-mieniem.Jest to zgodne co podkreślają rozmówcy z kursem KPZR napełną normalizację stosunków z Zachodem, wygaszanie wszelkich kryzy-sów i sytuacji konfliktowych, osiągnięcie przełomu ws.rozbrojenia orazrealizacji idei budowy wspólnego domu europejskiego.Jednocześnie wyrażany jest niepokój, czy eksperyment się powiedziei czy przeciwnik nie wyprowadzi nas w pole .Padają pytania, na ile re-alna jest grozba rozłamu w PZPR i utraty przez nią bazy robotniczej, costanie się ze związkami zawodowymi zgrupowanymi w OPZZ.Rozmów-ców interesuje faktyczne stanowisko Kościoła oraz na ile kompromisoweoświadczenia Wałęsy są szczere (jeden z rozmówców nazwał go polskimSacharowem).Wyrażane są obawy, że jest to tylko taktyka, mająca na celuosiągnięcie legalizacji Solidarności.Niektórzy rozmówcy zastanawiają się,jak okrągły stół wpłynie na zmiany w Konstytucji PRL.Generalnie jednak istnienie opozycji nie tylko w Polsce, ale i w pozo-stałych k[rajach] s[ocjalistycznych] uznaje się za fakt realny, a potrzebęaNa lewym marginesie odręcznie wpisana propozycja rozdzielnika Tow.tow.: Jaruzelski, Rakow-ski, Malinowski, Ciosek, Czyrek, Kiszczak, Siwicki, Kołodziejczak, Młyńczak, Kucza, Tabkow-ski, Pożoga, Użycki, Szaciło, Urban, Górnicki, Pawlak, Misztal, Sarewicz, Olechowski, Jaroszek,Kulski, Majewski, Miernik, Granat, Napieraj, Nowak, Rapacki, Staniszewski, Szymański [ Pobierz całość w formacie PDF ]