[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sofa, na której siedziałRob, znajdowała się przed ścianą oprawionych w skórę ksią\ek, mających, jak sądzę,nasuwać skojarzenia z jego \ądnym wiedzy umysłem.Miał na sobie brązową kaszmirową marynarkę, rozpiętą pod szyją sportową koszulę,ciemne spodnie i mokasyny.Zawsze był przystojny, a w wieku dojrzałym stał się jeszczebardziej interesujący.Miał patrycjuszowskie rysy swego ojca i nauczył się ukrywaćprotekcjonalne szyderstwo, które zdradzały wszystkie wczesne fotografie.W jego ciemnychwłosach pojawiły się lekkie ślady siwizny.Ręce splótł przed sobą i pochylił się lekko doprzodu w swobodnej, lecz pełnej uwagi pozie. Dobra scenografia powiedziałam na głos. Brakuje mu tylko psa u stóp.Na widok Westerfielda poczułam, jak \ółć wzbiera mi w gardle.Wywiad przeprowadzałaCorinne Sommers, redaktorka Prawdziwych historii , popularnego piątkowego programuwieczornego.Zrobiła krótki wstęp: Właśnie zwolniony po dwudziestu dwóch latach w więzieniu.zawsze upierał się przyswojej niewinności.zamierza teraz walczyć o oczyszczenie swego nazwiska.Do rzeczy, pomyślałam. Rob, to banalne pytanie, ale jakie to uczucie być wolnym człowiekiem?Jego uśmiech był ciepły.Ciemne oczy pod kształtnymi brwiami wydawały się niemalrozbawione. Niewiarygodne, wspaniałe.Jestem za du\y, aby płakać, ale tak właśnie się czuję.Poprostu chodzę po domu i to jest cudowne, \e mogę robić takie normalne rzeczy, jak iść dokuchni i nalać sobie drugą fili\ankę kawy. A zatem zostaniesz tu przez jakiś czas? Absolutnie nie.Mój ojciec umeblował dla mnie piękne mieszkanie w pobli\u tegodomu, a ja chcę popracować z naszymi prawnikami, aby jak najszybciej doprowadzić dowznowienia procesu. Teraz patrzył z przekonaniem prosto w kamerę. Corinne,mógłbym uzyskać zwolnienie warunkowe dwa lata temu, gdybym zgodził się przyznać, \ezabiłem Andreę Cavanaugh i \e \ałuję tego strasznego czynu. Czy nie kusiło cię, aby to zrobić? Ani przez chwilę oświadczył stanowczo. Zawsze mówiłem, \e jestem niewinny, ateraz, dzięki Willowi Nebelsowi, zyskałem wreszcie szansę, aby tego dowieść.Nie mogłeś się przyznać, bo miałeś zbyt wiele do stracenia, pomyślałam.Twoja babka bycię wydziedziczyła. Tego wieczoru, gdy Andrea Cavanaugh została zamordowana, poszedłeś do kina. Tak.I byłem tam a\ do końca filmu, do dziewiątej trzydzieści.Przez ponad dwie godziny mój samochód stał zaparkowany na stacji obsługi.Z centrum miasta do domu mojejbabci jest zaledwie dwanaście minut jazdy.Paulie Stroebel miał dostęp do samochodu iwszędzie chodził za Andreą.Nawet jej siostra przyznała to w sądzie. Kasjerka w kinie pamięta, jak kupowałeś bilet. To prawda.A ja mam przedarty bilet jako dowód. Nikt cię nie widział, jak wychodziłeś po filmie z kina? Nikt jednak nie pamięta, \e mnie widział uściślił. To ró\nica.Przez chwilę widziałam błysk gniewu pod przyjaznym uśmiechem i wyprostowałam się nakrześle.Reszta wywiadu wyglądała jednak tak, jakby przeprowadzano go z dopiero couwolnionym zakładnikiem. Poza oczyszczeniem swojego imienia, co zamierzasz robić? Pojechać do Nowego Jorku.Jadać w restauracjach, które prawdopodobnie nie istniałydwadzieścia dwa lata temu.Podró\ować.Znalezć pracę. Znowu ciepły uśmiech.Spotkać kogoś wyjątkowego.Wziąć ślub.Mieć dzieci.Wziąć ślub.Mieć dzieci.Wszystkie rzeczy, których Andrea ju\ nigdy nie zrobi. Co zamierzasz zjeść dziś na obiad i kto będzie z tobą? Tylko nas czworo moja matka, mój ojciec i moja babcia.Chcemy znów poczuć sięrodziną.Poprosiłem o dosyć prosty obiad: zupa z krewetek, \eberka, pieczone ziemniaki,brokuły i sałata.A co z szarlotką? pomyślałam. I szarlotka dokończył. I szampan, jak przypuszczam. Z pewnością. Wygląda na to, \e masz bardzo sprecyzowane plany na przyszłość.śyczymy ciszczęścia i mamy nadzieję, \e podczas drugiego procesu zdołasz dowieść swojej niewinności.I to jest dziennikarka? Wyłączyłam telewizor i podeszłam do stołu, gdzie czekał włączonylaptop [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Sofa, na której siedziałRob, znajdowała się przed ścianą oprawionych w skórę ksią\ek, mających, jak sądzę,nasuwać skojarzenia z jego \ądnym wiedzy umysłem.Miał na sobie brązową kaszmirową marynarkę, rozpiętą pod szyją sportową koszulę,ciemne spodnie i mokasyny.Zawsze był przystojny, a w wieku dojrzałym stał się jeszczebardziej interesujący.Miał patrycjuszowskie rysy swego ojca i nauczył się ukrywaćprotekcjonalne szyderstwo, które zdradzały wszystkie wczesne fotografie.W jego ciemnychwłosach pojawiły się lekkie ślady siwizny.Ręce splótł przed sobą i pochylił się lekko doprzodu w swobodnej, lecz pełnej uwagi pozie. Dobra scenografia powiedziałam na głos. Brakuje mu tylko psa u stóp.Na widok Westerfielda poczułam, jak \ółć wzbiera mi w gardle.Wywiad przeprowadzałaCorinne Sommers, redaktorka Prawdziwych historii , popularnego piątkowego programuwieczornego.Zrobiła krótki wstęp: Właśnie zwolniony po dwudziestu dwóch latach w więzieniu.zawsze upierał się przyswojej niewinności.zamierza teraz walczyć o oczyszczenie swego nazwiska.Do rzeczy, pomyślałam. Rob, to banalne pytanie, ale jakie to uczucie być wolnym człowiekiem?Jego uśmiech był ciepły.Ciemne oczy pod kształtnymi brwiami wydawały się niemalrozbawione. Niewiarygodne, wspaniałe.Jestem za du\y, aby płakać, ale tak właśnie się czuję.Poprostu chodzę po domu i to jest cudowne, \e mogę robić takie normalne rzeczy, jak iść dokuchni i nalać sobie drugą fili\ankę kawy. A zatem zostaniesz tu przez jakiś czas? Absolutnie nie.Mój ojciec umeblował dla mnie piękne mieszkanie w pobli\u tegodomu, a ja chcę popracować z naszymi prawnikami, aby jak najszybciej doprowadzić dowznowienia procesu. Teraz patrzył z przekonaniem prosto w kamerę. Corinne,mógłbym uzyskać zwolnienie warunkowe dwa lata temu, gdybym zgodził się przyznać, \ezabiłem Andreę Cavanaugh i \e \ałuję tego strasznego czynu. Czy nie kusiło cię, aby to zrobić? Ani przez chwilę oświadczył stanowczo. Zawsze mówiłem, \e jestem niewinny, ateraz, dzięki Willowi Nebelsowi, zyskałem wreszcie szansę, aby tego dowieść.Nie mogłeś się przyznać, bo miałeś zbyt wiele do stracenia, pomyślałam.Twoja babka bycię wydziedziczyła. Tego wieczoru, gdy Andrea Cavanaugh została zamordowana, poszedłeś do kina. Tak.I byłem tam a\ do końca filmu, do dziewiątej trzydzieści.Przez ponad dwie godziny mój samochód stał zaparkowany na stacji obsługi.Z centrum miasta do domu mojejbabci jest zaledwie dwanaście minut jazdy.Paulie Stroebel miał dostęp do samochodu iwszędzie chodził za Andreą.Nawet jej siostra przyznała to w sądzie. Kasjerka w kinie pamięta, jak kupowałeś bilet. To prawda.A ja mam przedarty bilet jako dowód. Nikt cię nie widział, jak wychodziłeś po filmie z kina? Nikt jednak nie pamięta, \e mnie widział uściślił. To ró\nica.Przez chwilę widziałam błysk gniewu pod przyjaznym uśmiechem i wyprostowałam się nakrześle.Reszta wywiadu wyglądała jednak tak, jakby przeprowadzano go z dopiero couwolnionym zakładnikiem. Poza oczyszczeniem swojego imienia, co zamierzasz robić? Pojechać do Nowego Jorku.Jadać w restauracjach, które prawdopodobnie nie istniałydwadzieścia dwa lata temu.Podró\ować.Znalezć pracę. Znowu ciepły uśmiech.Spotkać kogoś wyjątkowego.Wziąć ślub.Mieć dzieci.Wziąć ślub.Mieć dzieci.Wszystkie rzeczy, których Andrea ju\ nigdy nie zrobi. Co zamierzasz zjeść dziś na obiad i kto będzie z tobą? Tylko nas czworo moja matka, mój ojciec i moja babcia.Chcemy znów poczuć sięrodziną.Poprosiłem o dosyć prosty obiad: zupa z krewetek, \eberka, pieczone ziemniaki,brokuły i sałata.A co z szarlotką? pomyślałam. I szarlotka dokończył. I szampan, jak przypuszczam. Z pewnością. Wygląda na to, \e masz bardzo sprecyzowane plany na przyszłość.śyczymy ciszczęścia i mamy nadzieję, \e podczas drugiego procesu zdołasz dowieść swojej niewinności.I to jest dziennikarka? Wyłączyłam telewizor i podeszłam do stołu, gdzie czekał włączonylaptop [ Pobierz całość w formacie PDF ]