Ireland Liz Narzeczona mojego brata(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Nie wiem! W całym domu się kotłuje.Boba nie ma.Swithin też zniknął.- 84 -SR- Swithin? - Hale był naprawdę zaskoczony.- Czy zniknęli w tym samymczasie?- Nie mam pojęcia! Moi ludzie przeszukują okolicę.%7ładnego samochodunie brakuje.- Kiedy ostatnio go widziano?- Skąd, do cholery, mam wiedzieć? Może przy śniadaniu?- Co się dzieje? - niecierpliwiła się Cathy.- Kto tam się odzywa? - warknął ojciec.- Cathy, narzeczona Boba.- Znowu ona! - huknął Kevin.- Nie spuszczaj z niej oka.Nie zdziwiłbymsię, gdyby to ona pomogła Bobowi uciec!- Nie wydaje mi się, tato.- Nigdy przedtem nie uciekał z kamerdynerem.- Postaraj się go odnalezć i informuj mnie na bieżąco.- Odłożyłsłuchawkę.- Bob zniknął - zwrócił się do Cathy.Patrzyła na niego, próbując ochłonąć po usłyszeniu tej zaskakującejwiadomości.Potem się uśmiechnęła.- A więc uciekł!- Być może.- Gdy po raz ostatni widział Boba, brat wyraznie powiedział,że nie zamierza uciekać.I co to za heca ze Swithinem?- Jak myślisz, co mu się stało? - spytała trochę zaniepokojona Cathy.- Wydaje mi się, że nie pozostaje nam nic innego, jak wytropienie jutroMaxa Herberta w Atlantic City.- Och, Hale.- Cathy umilkła na chwilę.- Chyba nie myślisz, że Bob jestnaprawdę w zmowie z jakimiś podejrzanymi typami?- Nie, nie sądzę - powiedział.- Ale coś mi się wydaje, że mój ojciec zbytślepo ufał swemu kamerdynerowi.- 85 -SRROZDZIAA �SMY- Bardziej podobasz mi się jako blondynka - oceniła Joan.- Powinnaś sięprzefarbować.- Dzięki za radę - odparła Cathy, kręcąc i przekrzywiając głowę, żebyprzyzwyczaić się do nowych włosów.Były dłuższe niż jej własne izdecydowanie bardziej puszyste.Rzeczywiście, wyglądała całkiem inaczej.Zpewnością Bernie Morton jej nie rozpozna.- No nic, to tylko peruka -westchnęła z rezygnacją.- Musiałam cię trochę podtapirować - powiedziała Joan tonemusprawiedliwienia.Cathy uważała, że przypomina pudla, szykującego się na wystawę psów.Tak czy owak, kwadrans pózniej za pomocą różowej szminki i niebieskich cienido oczu dokończyła charakteryzację.- A teraz gwózdz programu! - Joan wyjęła z szafki seledynową sukienkę zindyjskiej bawełny.Ostatnio tę kreację Cathy widziała ponad dwadzieścia lattemu.- Ostatni krzyk mody!- Mój Boże, przecież ona jest okropna.- Cathy skrzywiła się komicznie.- Pomyślałam, że będzie ci się podobać.Ale mam jeszcze inną, zfioletowym nadrukiem na beżowym tle.Wybierając mniejsze zło, Cathy wyciągnęła rękę po zieloną sukienkę iszybko ją wciągnęła przez głowę.Niektóre rzeczy, tak jak zanurzanie się wzimnej wodzie, należy wykonywać szybko.Aatwiej wówczas znieść szok.Jednak kiedy spojrzała w lustro, nie jęknęła z przerażenia ani nie wpadław histerię, jak się obawiała.Ubrania z okresu jej nieszczęśliwego dzieciństwa,ze znienawidzonych lat siedemdziesiątych, w normalnych warunkachprzyprawiłyby ją o nerwowy rozstrój.Teraz jednak ucieszyła się ze swegoodmienionego wyglądu.- 86 -SR- Czy nie wydaje ci się, że będę się wyróżniać? - Przechyliła głowę, aburza blond loczków opadła jej na oczy.- Nie w Atlantic City - zapewniła ją Joan.- Oczywiście, mężczyzni będąsię na ciebie gapić.Naprawdę, Cathy, wyglądasz rewelacyjnie.Cathy zaśmiała się histerycznie.- Nie chcę, żeby mężczyzni mi się przyglądali - powiedziała.- Zwłaszczaten facet z banku.Jeśli mnie rozpozna, jestem skończona.- Nie martw się.Na twoim miejscu po prostu bym się bawiła, odkrywającswoją drugą osobowość.Cathy wzdrygnęła się.Posiadanie kilku osobowości kojarzyło jej sięwyłącznie ze schizofrenią.Nie znosiła, gdy Joan mówiła, że ludzie mają całągamę różnych osobowości.A jednak, gdy przechadzała się po mieszkaniu siostry, w jej peruce isukience, nie mogła oprzeć się wrażeniu, że w tej teorii jest ziarno prawdy.Ostatnio zrobiła sporo rzeczy, o które nigdy by się nie posądzała.- Z radością zagram rolę uwodzicielskiego wampa - przyznała, zdejmującsukienkę.- Rola wampa u boku Hale'a może być przyjemna.Przez moment Cathy wahała się, czy zwierzyć się siostrze.W końcuuznała, że musi podzielić się z kimś swoimi wątpliwościami.Jej stosunek doHale'a naprawdę ją niepokoił.- Jest coś - chrząknęła - o czym ci nie wspomniałam.Chodzi o Hale'a i omnie.- No wiesz! - obruszyła się nie na żarty Joan.- Natychmiast wszystko miopowiedz!- Pocałował mnie - wyznała Cathy, czerwieniąc się.- I co? - Joan wstrzymała oddech.- I dzisiaj powiedział mi, że bardzo go pociągam.No wiesz.Fizycznie.- Alleluja! - Joan podskoczyła z radości, wymachując poduszką.- 87 -SR- Joan, mówię poważnie.To okropne!- Powinnaś świętować.Hale jest fantastycznym facetem.- Nawet go nie znasz - argumentowała Cathy, choć w głębi ducha byłatego samego zdania.- A co z Bobem? On myśli, że jest dla mnie wszystkim,mamy się pobrać.On na to liczy.- Skąd wiesz? - zapytała Joan.- Bob jest stały i solidny, i.- I do szaleństwa w tobie zakochany?- No, nie wiem.- W jej głowie kłębiły się sprzeczne myśli.- Tak czyowak, jest nieobecny.Nie może się bronić.Co mam robić?Joan wzięła głęboki oddech.- Naprawdę chcesz znać moje zdanie?Nie do wiary, ale naprawdę chciała.Skinęła głową.- Przestań się wzbraniać.Uważam, że ty i Hale powinniście pójść nacałość.- Nie mogę przecież zawieść Boba - powiedziała, jakby wbrew sobie.- Cathy, to przeznaczenie, nie walcz z tym!- Przestań to w kółko powtarzać! Hale jest bratem Boba.- Moi pacjenci opowiadają mi o wiele dziwniejsze historie.- Też mi pocieszenie!- Co tak naprawdę cię męczy? - Joan usiadła obok Cathy.- Po prostu.jestem w kropce - przyznała Cathy.- Co by się stało,gdybym nie została porwana? Czy Bob i ja żylibyśmy po ślubie długo iszczęśliwie? A jeśli spotkałabym Hale'a dwa, trzy lata pózniej.Joan skinęła głową.- Czy byłoby inaczej? Czy naprawdę wyobrażasz sobie, że mogłabyśpoznać Hale'a i się w nim nie zakochać?Cathy aż podskoczyła na kanapie [ Pobierz całość w formacie PDF ]