Przeznaczona, by czuć Indigo Bloome

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powoliprzenoszę uwagę na okna i każdemu przyglądam się przez chwilę.Kiedy kieruję lornetkę na najwyższą wieżę, widzę jakąś postać w oknie.Poprawiamostrość i łapię się na tym, że z napięcia wstrzymuję oddech.Jakaś kobieta obserwujeokolicę.Zszokowany wydaję lekki okrzyk.Nie mogę uwierzyć w to, co widzę.Przecież toAlexa! Splotła ramiona i chyba głaszcze bransoletkę.Mój Boże!Serce niemal wyskakuje mi z piersi, gdy widzę, jak Alexa pieści tę ozdobę.Widok tejkobiety zachwyca mnie.Mam wrażenie, że czas się zatrzymał, gdy podziwiam jej urodę.Jak to możliwe, że jest tak blisko, a równocześnie tak nieznośnie daleko? Chwytam telefon,by zadzwonić do Sama, ale nie mam zasięgu.Obserwuję ją dalej przez lornetkę, urzeczony jej widokiem.Zdaje się, że nic się jej niestało.Jest przerażona i niepewna, ale jest.Dzięki Bogu.Po raz pierwszy od chwili jej porwania czuję w sercu ulgę.Staram sięprzesłać jej mentalnie wiadomość, że niebawem po nią przyjdę, już niedługo.Trzymaj się,kochana.Gorące łzy napływają mi do oczu i staczają się po twarzy, ale nie przejmuję siętym.Te emocje są zbyt żywe, abym mógł nad nimi zapanować.Obraz mi się rozmazuje, więc muszę na chwilę oderwać wzrok od Alexy i osuszyćoczy.Gdy znowu ustawiam ostrość, widzę w pokoju niewyrazne sylwetki większej liczbyosób.Alex odchodzi od okna i wszyscy znikają mi z oczu.Wiem przynajmniej, że Alex żyje.Wiem też dokładnie, gdzie się znajduje.To sąświetne wieści.Teraz wystarczy wydostać ją stąd z pomocą Martina.Opadam na głaz,nagle wyczerpany nerwową energią krążącą w moim ciele.Sięgam po wodę i owoce,świadom tego, że od dłuższego czasu nie zaspokajałem podstawowych potrzeb organizmu.Nie mogę się doczekać, kiedy podzielę się odkryciami z innymi, i szykuję się do długiejdrogi powrotnej.Gdy ruszam na dół, zauważam ambulans przejeżdżający przez bramę zamku.Zatrzymujesię i wysiadają z niego pospiesznie kierowca i pasażer, którzy biegną na tył, by wyjąćnosze, a następnie pędzą w stronę drzwi wejściowych.Kręci się tam jeszcze kilku innychludzi w uniformach.Po chwili wynoszą na noszach czyjeś ciało.Chwytam plecak iwyciągam z niego lornetkę, szybko ustawiam ostrość i jestem przerażony tym, co widzę: nanoszach leży bez ruchu Alexa.Widać tylko jej twarz i ciemne włosy opadające kaskadamina poduszkę i kołdrę.Cholera! Co się tu dzieje? Ludzie wsuwają nosze ostrożnie na tył karetki.Wsiada tamteż jakiś mężczyzna, prawdopodobnie lekarz, bo ma na szyi stetoskop i niesie czarną torbęlekarską.Do karetki podjeżdża srebrne audi Q5.Ktoś prowadzi do niego eleganckąkobietę, która siada na tylnym siedzeniu.Wartownik w kolorowej liberii daje znak obukierowcom i auta ruszają powoli w kierunku wioski.Dociera do mnie, że wstrzymałem oddech, gdy obserwowałem scenę rozgrywającą sięprzed moimi oczami.Jakby ktoś zdjął ze mnie nagle zaklęcie, rzucam się z krzykiem wpogoń za Alexą.Potykam się i spadam w kierunku samochodów.Wycie syreny przeszywającepopołudniowe powietrze zagłusza moje wrzaski.Część czwartaPodstawowymi funkcjami inteligencji są:właściwy osąd, zrozumienie i myślenie.A.Binet & T.Simon.Alexa.Budzę się rano z potwornym bólem głowy.Przeszukuję swoją kosmetyczkę wposzukiwaniu tabletek przeciwbólowych.Na szczęście spakowałam advil.Nie chciałabymłamać swojego ślubu milczenia i prosić o to, żeby Dyludyludi i Dyludyludam przynieśli miśrodek przeciwbólowy.Myślę o tym, jak powszechne stało się zażywanie tabletek zpowodu przeróżnych dolegliwości.Najczęściej usuwamy objawy, a nie przyczyny,aczkolwiek oczekujemy, że tabletki będą działały skutecznie i szybko, i bardzo narzekamy,gdy się tak nie dzieje.Nigdy nie zastanawiałam się, w jaki sposób te lekarstwa trafiają narynek jak się je testuje i na kim zanim wylądują na półkach w domach i wreszcie wnaszych ustach.Wiem, że muszę się naprawdę skupić, ponieważ z dużymprawdopodobieństwem już niebawem będę prowadziła jedne z ważniejszych rozmów wżyciu.Czuję, że kontrakt w milczeniu szydzi ze mnie w kącie pokoju.Mówię mu, że niejestem jeszcze gotowa.Pukanie do drzwi ostrzega mnie, że się za chwilę otworzą.Zwdzięcznością stwierdzam, że to pokojówka z tacą ze śniadaniem.Jaja po florencku.Jakbym mogła odmówić zjedzenia ich? W żołądku mi burczy.Pokojówka znika szybko zpokoju.Wygląda na to, że apetyt nie osłabł mi ani trochę w tych szokującychokolicznościach, choć wczoraj wieczorem z powodu reakcji na zdradę, której dopuścił sięJeremy, straciłam sporą część tego, co zjadłam.Czy powinnam jeszcze dać mukiedykolwiek dostęp do mojego życia? Myślę o Robercie i nie mogę zaprzeczyć, żepojawienie się Jeremy ego zainicjowało rozmowę, którą powinnam przeprowadzić zmężem od lat.Nie, niczego nie żałuję i odmawiam życia w taki sposób.Mój związek zczłowiekiem, który się ode mnie oddalił choć nadal mieszkamy pod jednym dachem jeszcze nigdy nie miał się tak dobrze i nie panowała w nim aż taka szczerość.DlaczegoJeremy po prostu ze mną nie porozmawiał, nie opowiedział mi o wynikach badań, planach?Sądzi, że nie jestem dość silna, by sobie z tym poradzić? Miej się na baczności, panieQuinn.Pochłonęłam całą masę jedzenia, którą nałożono mi na talerz, i popiłam je świeżowyciśniętym sokiem z pomarańczy.Zasiadam przed kontraktem.Jestem tak zajęta lekturą,że prawie nie zauważam, jak pokojówka znowu wchodzi do pokoju, żeby zabrać tacę iprzynieść w idealnym momencie caf� latte.Odnoszę dziwne wrażenie, że ci ludzie wiedząwszystko o moich upodobaniach i że starają się mi teraz wynagrodzić okropieństwazwiązane z porwaniem.Dzięki jedzeniu i tabletce przeciwbólowej ból głowy ustąpił icieszę się z pojawienia się kawy.W milczeniu kiwam głową, żeby podziękować, i patrzę,jak kobieta w czarno-białym uniformie wychodzi z pokoju.Chyba nie ubrali jej tak napoważnie? Do roboty! Czuję się, jakbym się szykowała do otwartej wojny, chociaż nieokreśliłam jeszcze, z kim będę walczyć.Po raz pierwszy od wielu dni chichoczę.Niejestem pewna, czy jest to efektem ciągłego zdenerwowania, czy może ulgi wynikającej ztego, że Xsade Pharmaceuticals nie chce mnie skrzywdzić.Zdaje się, że chcezweryfikować odkrycia dokonane przez Jeremy ego.Wciąż nie rozumiem, dlaczego takbardzo zależy im właśnie na mnie chyba czegoś nie wiem.W głębi duszy mamświadomość, że istnieje sposób, by się tego dowiedzieć, i muszę wykrzesać w sobie siłę,by wykonać niezbędne ruchy [ Pobierz całość w formacie PDF ]