Roger Manvell & Fraenkel Heinrich Goring(4)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Carin, była baronowa o delikatnym wychowaniu i mistycznym wyglą�dzie, musiała przyglądać się z dziwnym przestrachem tym mężczyznom,którzy wbiegali do jej domu i rozmawiali ze sobą zachrypłymi głosami,stanowiąc zasadniczy kontrast w stosunku do ludzi, których znała pod�czas swojego bezpiecznego życia w Sztokholmie.Lecz Hermann czuł sięwyraznie jak ryba w wodzie, znacząco wspomagany przez szwedzkie kon�to bankowe żony.Carin była przekonana o tym, że jej mąż powinien słu�żyć z całych sił ojczyznie, która stała się teraz także jej ojczyzną.A po�nadto ona, podobnie jak mąż, przyjmowała geniusz Hitlera bez pytaniai słuchała niekończących się dyskusji, w których potępiano nieodmienniezachowanie nowej demokracji reprezentowanej przez Republikę Weimar�ską, traktowanie Niemiec przez aliantów po porażce, jak również %7łydówi komunistów, których uważano za potężnych promotorów niemieckiejhańby i cierpienia.%7łeby udowodnić powagę swoich myśli, Hess i G�ring poszli na Uni�wersytet Monachijski i uczestniczyli według Ernsta Hanfstaengla, któryspotkał ich wówczas po raz pierwszy w cyklu wykładów o niemieckiejwojnie wyzwoleńczej z Napoleonem, wygłaszanych przez historyka KarlaAlexandra von Mullera3.Hanfstaengl, uważający G�ringa za zabawnegokompana, choć zupełnego condottiere, czystego najemnika", twierdzi, żeczuł on także żartobliwą pogardę dla prowincjonalnych Bawarczyków,którymi w owym czasie Hitler się otaczał; próbował dowieść dobregourodzenia, nosząc monokl.Hitler najwyrazniej odpłacił się pięknym zanadobne, wyśmiewając się pod nieobecność G�ringa z przepełnionych za�ślepieniem kochanych" - tytułów, którymi Carin zwracała się zawsze doswojego męża.Pomimo to Hanfstaengl uważał G�ringa za atrakcyjnegoi inteligentnego mężczyznę ze znacznie szerszym zapasem zdrowego roz�sądku niż inni naziści".W latach powojennych SA stanowiło jeden z wielu paramilitarnychazyli dla byłych żołnierzy.Wielu z nich początkowo wstąpiło do ruchuFreikorps, który był celowo tolerowany przez aliantów po formalnymrozproszeniu armii cesarskiej z obawy przed siłą komunistów w Niem�czech i rewolucyjnym ferworem w Związku Radzieckim.Ruch Freikorpsbył odpowiedzią prawicy na lewicę zarówno wewnątrz, jak i poza grani�cami Niemiec; był organizowany regionalnie przez osoby prywatne i fi�nansowany przez bogatych w ramach opozycji wobec lewicowego rządu.Mimo to członkowie Freikorps szybko stali się niezdyscyplinowanymi pi�ratami, którzy nie cieszyli się przychylnością ani aliantów, ani RepublikiWeimarskiej.Natomiast Hitlera Freikorps zawsze inspirował; według Ge�rarda Reitlingera pózniejszy f�hrer przejął od nich flagę ze swastyką, brą�zową koszulę i gest pozdrowienia.Przejął także R�hma, który był do�wódcą Freikorps po wojnie.Kiedy w końcu w 1921 r.alianci przeforsowali rozbrojenie Freikorp-sów, Hitler natychmiast przekształcił to, co w rzeczywistości było jegowłasnym szczególnym ruchem Freikorps, w organizację sportową"; póz�niej przemianował ją na Sturmabteilung lub inaczej SA, która nosiła jużtę nazwę, gdy dowodzenie przejął G�ring.Kiedy R�hm chciał połączyćSturmabteilung z Czarną Reichswehrą", tajemną suplementarną armiąwspieraną w tajemnicy przez Republikę Weimarską, Hitler chciał zatrzy�mać SA dla siebie j ako oddziały ochronne i propagandowe, które miały�by agitować, opowiadając się przeciw Republice Weimarskiej i lewico�wym Niemcom.Z tego tylko powodu G�ring był z punktu widzenia Hi�tlera bardziej odpowiednim dowódcą SA niż R�hm.Przez cały 1923 rok G�ring pracował nad reorganizacją SA, która takszybko zyskiwała nowych członków, że aż zaniepokoiło to rząd Bawarii.Hitler, chociaż nadal był amatorem rewolucjonistą, wiedział, że na tymetapie komplikacji i chaosu w niemieckiej polityce nie jest wystarczającosilny, aby poprowadzić rebelię na skalę ogólnokrajową; potrzebowałsprzymierzeńców, którzy podzielaliby jego opinie na tyle, żeby z nim pra-cować, i których mógłby ostatecznie zdominować siłą swej osobowości [ Pobierz całość w formacie PDF ]