[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Internowany przez władze radzieckie, od 1941 r.zastępca dowódcy 6 DP Armii Polskiej wZSRR.W 1942 r.przeniesiony w stan nie-czynny, po wojnie pozostał na emigracji.281Bronisław Duch (1896 1980) od 1914 r.w Legionach Polskich w 1918 r.w II, potem w IKorpusie Polskim na Wschodzie, dowódca samodzielnego oddziału na Murmaniu, następniew WP w kraju.W latach 1929 1931 ukończył WSWoj.Od 1918 r.dyrektor nauk wCentrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.W kampanii jesiennej 1939 r.dowódcapiechoty dywizyjnej i p.o.dowódcy 19 Rezerwowej DP, w 1940 r.dowódca l DywizjiGrenadierów we Francji, od 1941 r.dowódca oddziałów Polskich Sił Zbrojnych w Kanadzie,od 1941 r.dowódca l Dywizji Strzelców Karpackich II Korpusu Polskiego.W 1945 r.mianowany generałem dywizji.Po wojnie pozostał na emigracji.284Podpułkownik Zygmunt Bierowski (1895 1974) w kampanii jesiennej 1939 r., dowódca9 pp.l DP Legionów, po wojnie w kraju.285 Kolejno III i II batalion 93 pp.286Major Jerzy Majewski dowodził oddziałem sformowanym w Ośrodku ZapasowymWielkopolskiej Brygady Kawalerii w Kraśniku.287Emil Przedrzymirski Krukowicz (1886 1957) od 1906 r.oficer armii austriackiej, odI918 r.w WP.W latach 1922 1921 ukończył kurs doszkolenia WSWoj.W 1912 r.mianowany generałem brygady.Od 1917 r.szef Departamentu Artylerii MSWojsk.w 1919 r.generał do prac przy Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych, w kampanii jesiennej dowódcaArmii "Modlin".Po uwolnieniu z niewoli niemieckiej pozostał na emigracji.288Bolesław Gancarz (1891 1944) w kampanii jesiennej 1939 r.dowódca 94 pp.zamordowany przez Niemców.289Antoni Sikorski (1891) od 1914 r.w Legionach Polskich, od 1918 r.w WP.W kampaniijesiennej 1939 r.dowódca Grupy Sandomierz.29012 IX 1919 r.291Według L.Głowackiego (Działania wojenne., s.66) mjr J.Majewski wówczas poniósłśmierć.29211 IX 1919 r.293O plutonie lotniczym Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej zob.J.Pawlak,Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939, Warszawa 1982, s.252 254.294Adam Golcz (1895 ?) w kampanii jesiennej 1939 r.dowódca batalionu saperówWarszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej, następnie w niewoli niemieckiej.295Wacław Klaczyński (1887 1939) od 1918 r.w WP.W kampanii jesiennej 1939 r.dowódca Grupy Fortecznej Obszaru Warownego "Zląsk".Poległ na polu bitwy. 296Rotmistrz Stanisław Aukaszewicz (1899 ?) był zastępcą dowódcy, a od 17 IX 1939 r.dowódcy l pułku strzelców konnych Warszawskie] Brygady Pancerno-Motorowej.297Według L.Głowackiego (Działania wojenne., s.242) rotmistrz Jarosław Malinowskidowodził 2 (a nie 3) szwadronem l pułku strzelców konnych Warszawskiej BrygadyPancerno-Motorowej.298Na tym kończą się ocalałe zapiski autora prowadzone od kwietnia 1939 r.Wprawdziekontynuował je jeszcze pózniej w czasie przedzierania się do Warszawy, ale ta ich częśćzaginęła.Kiedy 20 IX 1939 r.dowódca Armii "Lublin" podjął decyzję kapitulacji,Rowecki rozpuścił resztę żołnierzy swojej brygady.Według J.Szyrmera każdemuzostawił wolną rękę do ewentualnego przebijania się."Rozpacz nas brała z pistoletami igranatami w ręku chcieliśmy uderzyć na Niemców.Pułkownik nie dopuścił do szaleńczegokroku.Zebrał szybko swój poczet dowodzenia , w którym oprócz mnie był major Brzęk-Osiński i kapitan Szczawiński i postanowił szukać drogi na Węgry.Po kilku godzinach jazdymanowcami okazało się to niemożliwe napotykaliśmy broń pancerną nieprzyjaciela.Pobeznadziejnych próbach wyjścia z pułapki zawróciliśmy na północ i zapadliśmy w lasy.Następnego dnia zdecydowaliśmy się udać do Warszawy nie znaliśmy wówczas sytuacjina innych odcinkach frontu.Zniszczyliśmy nasze trzy samochody.Do Warszawy dojechałtylko Rowecki, plutonowy Furowicz i ja.Dwaj nasi koledzy oficerowie wpadli w ręceniemieckie" (S.Rowecki, Wspomnienia i notatki Czerwiec wrzesień 1939 , Warszawa1957, s.125 126, przypis J.Szyrmera).Losy dwóch pozostałych oficerów wyjaśnia W.Dąbkowski w liście do redakcji "Kierunków" (1983, nr 48) obszernie cytując relację mjrMichała Tadeusza Brzęk-Osińskiego.KONIEC [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Internowany przez władze radzieckie, od 1941 r.zastępca dowódcy 6 DP Armii Polskiej wZSRR.W 1942 r.przeniesiony w stan nie-czynny, po wojnie pozostał na emigracji.281Bronisław Duch (1896 1980) od 1914 r.w Legionach Polskich w 1918 r.w II, potem w IKorpusie Polskim na Wschodzie, dowódca samodzielnego oddziału na Murmaniu, następniew WP w kraju.W latach 1929 1931 ukończył WSWoj.Od 1918 r.dyrektor nauk wCentrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.W kampanii jesiennej 1939 r.dowódcapiechoty dywizyjnej i p.o.dowódcy 19 Rezerwowej DP, w 1940 r.dowódca l DywizjiGrenadierów we Francji, od 1941 r.dowódca oddziałów Polskich Sił Zbrojnych w Kanadzie,od 1941 r.dowódca l Dywizji Strzelców Karpackich II Korpusu Polskiego.W 1945 r.mianowany generałem dywizji.Po wojnie pozostał na emigracji.284Podpułkownik Zygmunt Bierowski (1895 1974) w kampanii jesiennej 1939 r., dowódca9 pp.l DP Legionów, po wojnie w kraju.285 Kolejno III i II batalion 93 pp.286Major Jerzy Majewski dowodził oddziałem sformowanym w Ośrodku ZapasowymWielkopolskiej Brygady Kawalerii w Kraśniku.287Emil Przedrzymirski Krukowicz (1886 1957) od 1906 r.oficer armii austriackiej, odI918 r.w WP.W latach 1922 1921 ukończył kurs doszkolenia WSWoj.W 1912 r.mianowany generałem brygady.Od 1917 r.szef Departamentu Artylerii MSWojsk.w 1919 r.generał do prac przy Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych, w kampanii jesiennej dowódcaArmii "Modlin".Po uwolnieniu z niewoli niemieckiej pozostał na emigracji.288Bolesław Gancarz (1891 1944) w kampanii jesiennej 1939 r.dowódca 94 pp.zamordowany przez Niemców.289Antoni Sikorski (1891) od 1914 r.w Legionach Polskich, od 1918 r.w WP.W kampaniijesiennej 1939 r.dowódca Grupy Sandomierz.29012 IX 1919 r.291Według L.Głowackiego (Działania wojenne., s.66) mjr J.Majewski wówczas poniósłśmierć.29211 IX 1919 r.293O plutonie lotniczym Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej zob.J.Pawlak,Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939, Warszawa 1982, s.252 254.294Adam Golcz (1895 ?) w kampanii jesiennej 1939 r.dowódca batalionu saperówWarszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej, następnie w niewoli niemieckiej.295Wacław Klaczyński (1887 1939) od 1918 r.w WP.W kampanii jesiennej 1939 r.dowódca Grupy Fortecznej Obszaru Warownego "Zląsk".Poległ na polu bitwy. 296Rotmistrz Stanisław Aukaszewicz (1899 ?) był zastępcą dowódcy, a od 17 IX 1939 r.dowódcy l pułku strzelców konnych Warszawskie] Brygady Pancerno-Motorowej.297Według L.Głowackiego (Działania wojenne., s.242) rotmistrz Jarosław Malinowskidowodził 2 (a nie 3) szwadronem l pułku strzelców konnych Warszawskiej BrygadyPancerno-Motorowej.298Na tym kończą się ocalałe zapiski autora prowadzone od kwietnia 1939 r.Wprawdziekontynuował je jeszcze pózniej w czasie przedzierania się do Warszawy, ale ta ich częśćzaginęła.Kiedy 20 IX 1939 r.dowódca Armii "Lublin" podjął decyzję kapitulacji,Rowecki rozpuścił resztę żołnierzy swojej brygady.Według J.Szyrmera każdemuzostawił wolną rękę do ewentualnego przebijania się."Rozpacz nas brała z pistoletami igranatami w ręku chcieliśmy uderzyć na Niemców.Pułkownik nie dopuścił do szaleńczegokroku.Zebrał szybko swój poczet dowodzenia , w którym oprócz mnie był major Brzęk-Osiński i kapitan Szczawiński i postanowił szukać drogi na Węgry.Po kilku godzinach jazdymanowcami okazało się to niemożliwe napotykaliśmy broń pancerną nieprzyjaciela.Pobeznadziejnych próbach wyjścia z pułapki zawróciliśmy na północ i zapadliśmy w lasy.Następnego dnia zdecydowaliśmy się udać do Warszawy nie znaliśmy wówczas sytuacjina innych odcinkach frontu.Zniszczyliśmy nasze trzy samochody.Do Warszawy dojechałtylko Rowecki, plutonowy Furowicz i ja.Dwaj nasi koledzy oficerowie wpadli w ręceniemieckie" (S.Rowecki, Wspomnienia i notatki Czerwiec wrzesień 1939 , Warszawa1957, s.125 126, przypis J.Szyrmera).Losy dwóch pozostałych oficerów wyjaśnia W.Dąbkowski w liście do redakcji "Kierunków" (1983, nr 48) obszernie cytując relację mjrMichała Tadeusza Brzęk-Osińskiego.KONIEC [ Pobierz całość w formacie PDF ]