[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.700.000, zakładając, że każda osoba ponosiobrażenie każdego roku).Następnie jeśli przypadkiem znajdzie się w tej małejgrupie i zachoruje na tężca, to będzie miał 40 - 60 proc.szans nawyzdrowienie.Jeśli jednak zdecyduje się na zastrzyk A.T.S., wówczas ma szanse od 1 na50.000 do 1 na 200.000, że umrze z powodu wstrząsu anafilaktycznego.Marównież szansę jak 3 do 100, że zachoruje na ostrą pokrzywkę.Po tychwyjaśnieniach pacjent zastanowi się drugi raz, czy na pewno chce otrzymaćzastrzyk A.T.S.Szkoda, że nie wiedziałem o tym wszystkim, kiedy miałem sześć lat!Obecnie jest mało przypadków zachorowań na tężca.W Wielkiej Brytanii pojawia sięzaledwie 20 - 30 przypadków rocznie, a w Stanach Zjednoczonych dwa razy tyle.Według Medical Journal of Australia (23.09.1978 r.):  Spadek zachorowań na tężca rozpoczął sięjeszcze przed wprowadzeniem anatoksyn.Powodem obniżenia liczby zachorowań na tężca,tak jak w przypadku innych chorób zakaz
nych, są ulepszone warunki higieniczne i sanitarne,lepsze odżywianie oraz zdrowsze warunki bytowe.Warto zwrócić uwagę na publikację dra H.K.Bournsa z  British Medical Journal(sierpień 1964):Dbałość o wyczyszczenie i opatrzenie rany jest jedyną metodą leczenia ran ijeśli jest ona przeprowadzana poprawnie, żadne antybiotyki nie są potrzebne,chyba że warunki, w których doszło do zranienia oraz ogólny stan pacjenta sątak słabe, że mogą spowodować rozwój zakażenia.Higiena zranionych miejscsprawia, że antytoksyny czy też profilaktyczne antybiotyki stają się zbędne.SZCZEPIONKA PRZECIWKO WIRUSOWEMU ZAPALENIU W
TROBY TYPU B(%7Å‚ÓA
TACZKA)Według  New England Journal of Medicine z 9 września 1989 roku, w USA już w1982 roku udostępniono pierwszą wersję szczepionki.Od tego czasu liczba przypadkówzachorowań na zapalenie wątroby typu B wzrosła z 55 na 100 tys.w 1981 roku do 63 na 100tys.w 1987 roku.To raczej mało przekonujący dowód na jej skuteczność.Konsultant pediatryczny dr S.Hartman ( Journal Pediatric Child Health , 1990, nr26, s.65), wypowiadając się na temat wirusowego zapalenia wątroby typu B, oświadczył:Odnotowano przypadki pojawienia się skutków ubocznych po podaniuszczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B.Pacjent,któremu podano szczepionkę, zgłosił się z objawami pokrzywki, świądu, ztrudnościami w oddychaniu i obrzękiem pod oczami.Odnotowano równieższeść poważnych chorób (rumień, jałowe zapalenie opon, padaczką,poprzeczne zapalenie rdzenia, dwa przypadki paraliżu Guillaina - Barrego),będących skutkiem 200 tys.dokonanych szczepień przeciwko wirusowemuzapaleniu wątroby typu B.Doniesiono również o 56 przypadkach mniejdotkliwych chorób, prawdopodobnie spowodowanych przez szczepionkę.Mniej dotkliwe choroby to choroby neurologiczne (drżenia, okresowy paraliż),skórne (pokrzywka, półpasiec, łuszczyca), mięśniowo - kostne (bóle mięśniszkieletowych, ból stawów, zapalenie stawów) oraz choroby podobne dozapalenia wątroby, grypa, reakcje w miejscu szczepienia, biegunka, wymioty iból głowy.Do czasu kiedy zebrane zostaną dalsze dowody potwierdzające istnienieskutków ubocznych, wynikających ze szczepienia przeciwko żółtaczce typu B,warto rozważyć opcję, aby podawać szczepionkę jedynie osobom wysocenarażonym na tę chorobę, a nie całemu społeczeństwu.BA
ONICA (DYFTERYT) I OSPAPomimo faktu że błonica jest obecnie rzadko występującą chorobą, a ospa nieomalzniknęła z powierzchni ziemi, katastrofalna historia tych szczepień dostarcza dramatycznych iostatecznych dowodów na niebezpieczeństwo oraz nieefektywność szeroko zakrojonychszczepień.SZCZEPIONKA PRZECIWKO BA
ONICYW Anglii i w Walii, w 15 lat po wprowadzeniu szczepionki przeciwko błonicy (1894r.), liczba zgonów spowodowanych tą chorobą była o 20 proc.wyższa niż przedwprowadzeniem szczepionki.Co więcej, między 1895 a 1907 rokiem wystąpiło 63.249przypadków błonicy leczonej antytoksyną, z których 8.917 okazało się śmiertelnymi (14,09proc.przypadków śmiertelnych).Natomiast w tych samych latach spośród 11.716 osób, którenie były leczone antytoksyną, jedynie 703 osoby zmarły (6 proc.przypadków śmiertelnych).1 stycznia 1926 roku Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne w USA postawiłopierwsze kroki, zmierzające do zmniejszenia liczby zachorowań na błonicę poprzez użycieantytoksyn; w Austrii i innych krajach europejskich zostały one zakazane 20 lat wcześniej.WStanach, gdzie wstrzykiwano antytoksyny do 1930 roku, wystąpił wzrost liczby zgonów.WDetroit, w mieście gdzie współczynnik szczepień był najwyższy, odnotowano największąliczbę ofiar śmiertelnych.We Francji w latach 1924 - 1930 liczba zachorowań na błonicę stale wzrastała,pomimo że był to kraj, gdzie dokonywano największej liczby szczepień w Europie (odnoszącsię do wykresu z rozdziału 1).Królewska komisja rządowa ds.przypadków śmiertelnych wśród dzieci w Bundaberguw 1928 roku w Australii doniosła o 21 osobach, którym podano antytoksyny, w efekciedziałania których 18 osób zachorowało, a 12 zmarło.Shelton w swej książce  Higieniczna opieka nad dziećmi pisze:Antytoksyny nie zaradzają chorobie i toksynie - antytoksyną nie chroni przednią.Natomiast oba wspomniane obce białka są odpowiedzialne za wiele ofiarśmiertelnych wśród zdrowych i chorych osób oraz za choroby powodująceśmierć.W 1935 roku dr C.K.Miliard, lekarz naczelny z Leicester (Anglia), sporządziłsprawozdanie dla Komitetu Zdrowia Rady Miasta pt.:  Szczepienie przeciwko błonicy.Doktor Miliard zaleca, aby nie podejmować  żadnych działań zachęcających do szczepieńcałej społeczności.Wierzył on bowiem, że szczepienia są przyczyną wzrostu współczynnikaśmiertelności.W Wielkiej Brytanii ponad 30 tysięcy przypadków błonicy odnotowano wśródkompletnie zaszczepionych dzieci.W Szkocji minister zdrowia przyznał, że w ciągu czterechlat (1941 - 1944 r.) wystąpiło 23 tys.przypadków zachorowań na błonicę wśródzaszczepionych dzieci, z których ponad 180 umarło.W Niemczech obowiązkowe masoweszczepienia w latach 1940 - 1945 doprowadziły do wzrostu zachorowań na błonicę z 40 tys.na 250 tys.przypadków [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trzylatki.xlx.pl