[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na 2.Istota duszy jest podmiotem dla władzy naturalnej, a ta wypływa z istotnychpierwiastków duszy.Ale znamię nie jest takową władzą.Jest to bowiem jakowaśduchowa [nadprzyrodzona] władza przychodząca z zewnątrz.Zatem jak łaskadająca duszy życie duchowe [nadprzyrodzone] doskonali istotę duszy, która jestzródłem naturalnego życia człowieka, tak znamię, które jest władzą duchową[nadprzyrodzoną], doskonali naturalną władzę duszy.Sprawność bowiem iprzystosowanie należą do władzy duszy, jako że są przyporządkowaneczynnościom, których początkami są władze.Z tego samego powodu wszystko, cojest przyporządkowane czynnościom, należy przypisać władzy.Na 3.Jak już ustalono (6), znamię jest przyporządkowane temu, co należy do czciBoga.Ta zaś jest jakimś wyrazem wiary ujawnionej przez zewnętrzne znaki.Idlatego inależy przyjąć, że znamię jest w poznawczej władzy duszy, w której jestwiara.A r t y k u ł 5CZY ZNAMI ISTNIEJE W DUSZY W SPOS�B NIEZATARTY?Zdaje się, że znamię nie istnieje w duszy w sposób niezatarty, bo:1.Im jakas przypadłość jest doskonalsza, tym tkwi mocniej.Lecz łaska jestdoskonalszą przypadłością niż znamię, bo znamię zmierza do łaski jako dodalszego celu.Jeżeli zaś łaskę traci się na skutek grzechu, to tym bardziej znamię.2.Jak się rzekło (1), przez znamię sakramentalne człowiek jest powołany do czciBoga.Niektórzy jednak na skutek odstępstwa od wiary przechodzą od czci Bogado kultu przeciwnego.I chyba takowi tracą znamię sakramentalne.3.Gdy zaniknie cel, powinno zniknąć także to, co służy temu celowi; inaczejpozostawałoby na darmo.Np.po zmartwychwstaniu nie będzie małżeństwa, bozaniknie rodzenie, dla którego ono istnieje.Otóż zewnętrzny kult, dla któregoznamię istnieje, nie pozostanie w niebie.W nim bowiem nic nie będzie się działo39 w obrazach, ale wszystko dziać się będzie w niezasłonionej prawdzie.Przetoznamię sakramęntalne nie pozostanie na zawsze w duszy.A zatem nie tkwi w niejniewymazalnie.W b r e w temu Augustyn tak pisze: Nie słabiej tkwią sakramenty chrześcijańskieniż piętna cielesne żołnierzy (2).Lecz takiemu żołnierzowi, który zawinił i potemotrzymał darowanie winy od cesarza, nie wyciska się na nowo piętna, ale jużistniejące uznaje się i potwierdza.A więc i znamię sakramentalne nie może byćzatarte.O d p o w i e d z : Jak już powiedziano (3), znamię sakramentalne jest jakimśudziałem wiernych w kapłaństwie Chrystusa, i to tak, że jak Chrystus ma pełnąwładzę duchowego kapłaństwa, tak i Jego wierni upostacają się do Niego przez to,że mają sobie częściowo udzieloną jakąś władzę duchową, odnośnie dosakramentów i do tego, co dotyczy czci Boga.Z tego to również powoduChrystusowi nie przysługuje mieć znamienia, zaś Jego władza kapłaństwa ma siędo znamienia jak to, co jest pełne i doskonałe, do tego, co zostało komuś z niegoczęsciowo udzielone.Otóż kapłaństwo Chrystusa jest wieczne, w myśl słówpsalmisty: Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka (4).Wynika ztego, że każde uświęcenie dokonane przez Jego kapkaństwo trwa wiecznie, jakdługo trwa rzecz konsekrowana.Jasno to widać na przykładzie rzeczy martwych:konsekracja kościoła lub ołtarza zawsze zostaje, póki nie nastąpi ich zniszczenie.A ponieważ, jak pawiedziano (5), dusza jest podmiotem znamienia w tej swojejczęści, która myśli i w której jest wiara, dlatego jest jasne, że jak myśl jestwiecznotrwała i niezniszczalna, tak również i znamię trwa w duszy w sposóbniezatarty.Na 1.Inaczej przebywa w duszy łaska, a inaczej znamię.Aaska jest w duszy jakojakaś forma mająca w niej istnienie zupełne.Natomiast znamię, jak wyżejpowiedziano (6), przebywa w duszy jako jakaś moc narzędziowa.Otóż istnienieformy zupełnej w podmiocie uzależnione jest od sposobu zachowywania siępodmiotu.A ponieważ dusza, póki przebywa na ziemi według wolnej woli jestzmienna, dlatego, w następstwie, taka forma istnieje w duszy w sposób zmienny.Natomiast moc narzędzia raczej ujmujemy według sposobu bytowania głównejprzyczyny działającej i zależności od niej.I dlatego znamię tkwi w duszy nieza-tracalnie: nie z powodu swojej doskonałości, ale doskonałości kaplaństwaChrystusa, z którego wypływa znamię jako jakaś moc narzędziowa.Na 2.Jak tamże Augustyn pisze: Odstępcy nie tracą chrztu; gdy pokutują iwracają, nie udziela się im go ponownie; uważa się go bowiem za nieutracalny (7).Uzasadnia się to tym, że, jak powiedziano (8), znamię jest to mocnarzędziowa.Istota zaś narzędzia polega na tym, że ani nie porusza siebie samego,bo to jest rzeczą woli, ale że jest poruszane przez kogoś innego.I dlatego choćby40 wola wiele razy obierała przeciwny kierunek, znamię trwa nieusuwalnie z powodunieporuszoności głównej przyczyny poruszającej.Na 3.Jakkolwiek po obecnym życiu nie pozostanie kult zewnętrzny, pozostaniejednak cel tegoż kultu.I dlatego po tym życiu pozostanie znamię: i w dobrych dlaich chwały, i w złych dla ich hańby.Tak jak znamię żołnierskie zostaje wżołnierzach po odniesienu zwycięstwa: i u tych, co zwyciężyli - na chwałę, i utych, co przegrali - na ich karę [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl trzylatki.xlx.pl
.Na 2.Istota duszy jest podmiotem dla władzy naturalnej, a ta wypływa z istotnychpierwiastków duszy.Ale znamię nie jest takową władzą.Jest to bowiem jakowaśduchowa [nadprzyrodzona] władza przychodząca z zewnątrz.Zatem jak łaskadająca duszy życie duchowe [nadprzyrodzone] doskonali istotę duszy, która jestzródłem naturalnego życia człowieka, tak znamię, które jest władzą duchową[nadprzyrodzoną], doskonali naturalną władzę duszy.Sprawność bowiem iprzystosowanie należą do władzy duszy, jako że są przyporządkowaneczynnościom, których początkami są władze.Z tego samego powodu wszystko, cojest przyporządkowane czynnościom, należy przypisać władzy.Na 3.Jak już ustalono (6), znamię jest przyporządkowane temu, co należy do czciBoga.Ta zaś jest jakimś wyrazem wiary ujawnionej przez zewnętrzne znaki.Idlatego inależy przyjąć, że znamię jest w poznawczej władzy duszy, w której jestwiara.A r t y k u ł 5CZY ZNAMI ISTNIEJE W DUSZY W SPOS�B NIEZATARTY?Zdaje się, że znamię nie istnieje w duszy w sposób niezatarty, bo:1.Im jakas przypadłość jest doskonalsza, tym tkwi mocniej.Lecz łaska jestdoskonalszą przypadłością niż znamię, bo znamię zmierza do łaski jako dodalszego celu.Jeżeli zaś łaskę traci się na skutek grzechu, to tym bardziej znamię.2.Jak się rzekło (1), przez znamię sakramentalne człowiek jest powołany do czciBoga.Niektórzy jednak na skutek odstępstwa od wiary przechodzą od czci Bogado kultu przeciwnego.I chyba takowi tracą znamię sakramentalne.3.Gdy zaniknie cel, powinno zniknąć także to, co służy temu celowi; inaczejpozostawałoby na darmo.Np.po zmartwychwstaniu nie będzie małżeństwa, bozaniknie rodzenie, dla którego ono istnieje.Otóż zewnętrzny kult, dla któregoznamię istnieje, nie pozostanie w niebie.W nim bowiem nic nie będzie się działo39 w obrazach, ale wszystko dziać się będzie w niezasłonionej prawdzie.Przetoznamię sakramęntalne nie pozostanie na zawsze w duszy.A zatem nie tkwi w niejniewymazalnie.W b r e w temu Augustyn tak pisze: Nie słabiej tkwią sakramenty chrześcijańskieniż piętna cielesne żołnierzy (2).Lecz takiemu żołnierzowi, który zawinił i potemotrzymał darowanie winy od cesarza, nie wyciska się na nowo piętna, ale jużistniejące uznaje się i potwierdza.A więc i znamię sakramentalne nie może byćzatarte.O d p o w i e d z : Jak już powiedziano (3), znamię sakramentalne jest jakimśudziałem wiernych w kapłaństwie Chrystusa, i to tak, że jak Chrystus ma pełnąwładzę duchowego kapłaństwa, tak i Jego wierni upostacają się do Niego przez to,że mają sobie częściowo udzieloną jakąś władzę duchową, odnośnie dosakramentów i do tego, co dotyczy czci Boga.Z tego to również powoduChrystusowi nie przysługuje mieć znamienia, zaś Jego władza kapłaństwa ma siędo znamienia jak to, co jest pełne i doskonałe, do tego, co zostało komuś z niegoczęsciowo udzielone.Otóż kapłaństwo Chrystusa jest wieczne, w myśl słówpsalmisty: Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka (4).Wynika ztego, że każde uświęcenie dokonane przez Jego kapkaństwo trwa wiecznie, jakdługo trwa rzecz konsekrowana.Jasno to widać na przykładzie rzeczy martwych:konsekracja kościoła lub ołtarza zawsze zostaje, póki nie nastąpi ich zniszczenie.A ponieważ, jak pawiedziano (5), dusza jest podmiotem znamienia w tej swojejczęści, która myśli i w której jest wiara, dlatego jest jasne, że jak myśl jestwiecznotrwała i niezniszczalna, tak również i znamię trwa w duszy w sposóbniezatarty.Na 1.Inaczej przebywa w duszy łaska, a inaczej znamię.Aaska jest w duszy jakojakaś forma mająca w niej istnienie zupełne.Natomiast znamię, jak wyżejpowiedziano (6), przebywa w duszy jako jakaś moc narzędziowa.Otóż istnienieformy zupełnej w podmiocie uzależnione jest od sposobu zachowywania siępodmiotu.A ponieważ dusza, póki przebywa na ziemi według wolnej woli jestzmienna, dlatego, w następstwie, taka forma istnieje w duszy w sposób zmienny.Natomiast moc narzędzia raczej ujmujemy według sposobu bytowania głównejprzyczyny działającej i zależności od niej.I dlatego znamię tkwi w duszy nieza-tracalnie: nie z powodu swojej doskonałości, ale doskonałości kaplaństwaChrystusa, z którego wypływa znamię jako jakaś moc narzędziowa.Na 2.Jak tamże Augustyn pisze: Odstępcy nie tracą chrztu; gdy pokutują iwracają, nie udziela się im go ponownie; uważa się go bowiem za nieutracalny (7).Uzasadnia się to tym, że, jak powiedziano (8), znamię jest to mocnarzędziowa.Istota zaś narzędzia polega na tym, że ani nie porusza siebie samego,bo to jest rzeczą woli, ale że jest poruszane przez kogoś innego.I dlatego choćby40 wola wiele razy obierała przeciwny kierunek, znamię trwa nieusuwalnie z powodunieporuszoności głównej przyczyny poruszającej.Na 3.Jakkolwiek po obecnym życiu nie pozostanie kult zewnętrzny, pozostaniejednak cel tegoż kultu.I dlatego po tym życiu pozostanie znamię: i w dobrych dlaich chwały, i w złych dla ich hańby.Tak jak znamię żołnierskie zostaje wżołnierzach po odniesienu zwycięstwa: i u tych, co zwyciężyli - na chwałę, i utych, co przegrali - na ich karę [ Pobierz całość w formacie PDF ]
