Kalicka Manula Szczęcie za progiem

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie miała szczęścia, podobnie jak ja.Znowu przegrała.Może jednak miała, bo zaprosiłem ją migiem na drinka do baru.A przecież o to chyba jej chodziło.Piliśmy ze dwie godziny, gadając o byle czym, zanim dobrze wstawieni niepowędrowaliśmy do hotelu, gdzie bez żadnych oporów dała się poprowadzić do mojego pokoju.Mag nie było.Jakoś wiedziałem, że jej nie będzie.Miałem taką pewność, nie wiadomo zczego wynikającą.Przerżnąłem tę Mulatkę o wdzięcznym imieniu Anais na tym samym łóżku cowczorajszej nocy Mag.Ostro, brutalnie, gwałtownie.Podobało jej się.Musiała być miejscową kurwą szukającą klientów w kasynie, bo nie protestowała, jakpodałem jej zwitek banknotów, żegnając się z nią po dwóch godzinach mniej więcej.Dochodziła siódma.Mag nie było od dziewiątej rano.A może się utopiła?Tak.Po prostu.Nie.To niemożliwe.Zwietnie pływała.I na pewno nie weszłaby do morza.To przytomna panienka.Bardzo przytomna.Pamiętam, jak któregoś dnia, gdy już byliśmy razem z miesiąc, usłyszała moją rozmowę zRobertem, asystentem, o akcjach Elwitrimu.Następnego dnia Robert zobaczył ją w banku, u Delińskiego, zaprzyjaznionego z nimmaklera.Kupowała.Była nieglupia.Bystra.Sprytna.Inteligentna i urocza.Kochałem ją.A ona to wykorzystywała.Dyskretnie, ale jednak.Pózniej często coś do niej mówiłem omoich biznesach, specjalnie, by skorzystała.Nie brała ode mnie prezentów.Nie naciągała mnie.Lubiła być ze mną w łóżku.Tegobyłem pewny.Wykorzystywała mnie, wyciągając ode mnie informacje.Wiedzę.Na to była pazernawielce.Podobało mi się to.Chętnie się z nią dzieliłem.Podzieliłbym się z nią nie tylko tym.Chciałem, by miała łatwiej.Czas jakiś temu postanowiłem kupić jej samochód.Małego rozkosznego citroena, naktórego widok zabłysły jej oczy.Przecież to było doprawdy śmieszne, by moja dziewczyna szlajała się po tramwajach iautobusach.Zabrałem Małgosię do salonu i pooglądaliśmy niby tak dla żartu różne modele.Wyciągnąłem kartę kredytową i zarządziłem, by dla pani zapakowano istne cudo w kolorzeżółtka, z wszystkimi możliwymi bajerami.Sprzedawca uśmiechał się od ucha do ucha rad z transakcji i dowcipu.Wszyscy wokół byli zachwyceni.Taka romantyczna sytuacja!Kazałem jeszcze włożyć za wycieraczkę śliczną herbacianą różę.Ja, nieuleczalny romantyk, jak wiadomo.Poprosiłem Mag, by ją przyjęła razem z autkiem.A ona co?! Myślałem, że się na mnie rzuci z radości.Podziękuje!Zacznie mnie całować tak, jak czasem to robiła.Po prostu obsypie mnie całusami jakradosne dziecko, które dostało wymarzoną zabawkę.Właśnie tak się zachowywała, gdypokazałem jej świeżo zdobyte, bo nie kupione, bilety na występy Eleny Saguszkinej w TeatrzeWielkim.Trzy bilety, bo nie zapomniałem o kochanym przez nią, a i przeze mnie lubianym, co tukryć, Józku.A tu, tym razem, nic.Popatrzyła na mnie tylko tymi swoimi sarnimi oczami ipowiedziała:- Nie.Nie chcę go.Zbaraniałem.- Dlaczego nie?! Wydęła wargi i wyszła.Była mądra, a nie chciała takiego miłego drobiazgu.Nie rozumiałem jej.Kompletnie.I może tu tkwił problem.ROZDZIAA 2411.04.2004GosiaWrzuciłam nazwisko Marcel Auciata w wyszukiwarkę google'a w bibliotece naKoszykowej.Człowiek poinformowany może więcej, tego nas uczyli na żurnalistyce.Popatrzmy.Co my tu mamy? Marcel Auciata urodził się w 1958 r.Absolwent prawa Uniwersytetu Warszawskiego,doktoryzował się w 1985.W 1994 r.przekształcił kontrolowane przez siebie firmy w holding.Poprzejęciu kolejnych firm Auciata Holding SA stał się jedną z największych w Polsce prywatnychgrup kapitałowych i trzecim co do wielkości prywatnym polskim inwestorem.W latach 1993 - 2000 grupa Auciata Holding zainwestowała ponad 10 mld zł.W ubiegłym roku łączny przychód firm, w których Auciata ma udziały, przekroczył 12mld zł.Majątek Marcelego Auciaty szacowany jest na 5 mld zł.Marceli Auciata jestprzewodniczącym rad nadzorczych Auciata Holding, Elwitrimu, OBiR Stoczek, Pol AgroComplex, spółki Domy Wrocławskie, Jaguara Auto Polska, a także członkiem rad nadzorczych wTORE Banku i Polserwisie.Jest na 9.miejscu w rankingu 100 najbogatszych Polaków tygodnika�Wprost�.- Cholerka! - zaskowyczałam z wrażenia.Ale mi się trafi! koleś! Co tam koleś!Kochanek! I sam mi wpadł w łapki.%7ładnych sieci intryg i namierzan.Mam w życiu szczęście.Bóg mnie lubi! Bez dwóch zdań!Wydrukowałam sobie to milutkie Marcelkowe cv i pomknęłam prawie biegiem naMokotowską.Do pani Irenki.Potrzebowałam konsultacji.- Niezle, zupełnie niezle - wycedziła moja mistrzyni i nauczycielka, słuchając życiorysumojego lubego.- Rzeczywiście nie najgorzej.I tak sam wpadł ci w ręce? No to masz szczęście,mała [ Pobierz całość w formacie PDF ]