Manitou 4 Krew Manitou

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W powietrzu czuć było histerię, ale przynajmniej wiedzieliśmy, że strigoiuciekają.Ponieważ opróżniliśmy wannę, Jenica musiała napełnić miskę wodą ze spłuczkitoaletowej.W komodzie w sypialni ojca znalazła w mahoniowej skrzynce brzytwę.Zrycin w książce Jenicy bardzo szczegółowych jednoznacznie wynikało, żemaszynka do golenia Gillette Mach 3 nie jest wystarczająco mitologiczna doprzeprowadzenia rytuału Samodivy.Potem Jenica posadziła mnie pośrodku kuchni, wzięła duże nożyce i przycięła miwłosy jak najbliżej skóry.Na szczęście nie było lustra, w którym bym się widział.Czułem się jak nie do końca oprawiony indyk.Kiedy obcięła mi włosy, poszliśmy do łazienki.Zciągnąłem przepoconą bluzę, spodniei szorty w biało czerwone paski.Z jakiegoś powodu byłem okropnie zawstydzony,stałem więc, zasłaniając krocze dłońmi.Jenica otworzyła brzytwę. Mam nadzieję, że jest ostra mruknąłem.Przeciągnęła ostrzem po nasadziekciuka.Cięcie natychmiast wypełniło się krwią. O tak, jest bardzo ostra odparła i rozmazała krew po obu stronach ostrza, poczym possała ranę i owinęła ją kawałkiem papieru toaletowego. Jesteś gotów? Chyba tak.Gól.Zmoczyła mi głową i wtarła w nią pachnący mentolem krem.Ale zanim zaczęła,powiedziała: Jesteś zażenowany. Zażenowany? Ja? Wyglądam na zażenowanego? Wyglądasz.Zachowujesz się jak chłopiec. Tylko się zasłaniam, nic więcej& Wiem, co zrobimy. Jenica wytarła dłonie w ręcznik, skrzyżowała ramiona iściągnęła sukienkę.Pod spodem miała biały koronkowy biustonosz i białą koronkowąhalkę.Odwróciła się do mnie plecami. Rozepnij.Jeśli chodzi o biustonosze, nigdy nie byłem Harrym Houdinim, ale tym razem udałomi się rozpiąć haftki jednym ruchem.Wielkie piersi Jenicy wylały się ze stanika jakgęsty budyń.Odwróciła się do mnie przodem i położyła rękę na moim ramieniu, abyutrzymać równowagę, a drugą ściągnęła halkę.Włosy łonowe miała przystrzyżone wkształt motyla. Już nie musisz się czuć zażenowany oświadczyła.Chyba żartowała.Zaczął misztywnieć kutas, a kiedy zabrała się do mojej głowy, do ukrycia tego faktupotrzebowałbym przynajmniej dwóch dodatkowych rąk.Goliła mi głowę szybko i w milczeniu, wysuwając przy tym czubek języka.Robiła tobardzo dobrze, pewnie, jakby już wielokrotnie miała do czynienia z brzytwą, i tylko razzacięła mnie lekko w ucho.Choć jej sutki kilka razy musnęły mnie w ramię, próbowałemstać nieruchomo.Potem nasmarowała mi kremem twarz i zaczęła golić brodę.Była tak blisko mnie, żeczułem, jak oddycha.Kiedy doszła do szyi, złapała mnie za podbródek, aby naciągnąćskórę.Gdy ostrze wędrowało wokół mojego jabłka Adama, zamknąłem oczy i zamarłem.Czułem, jak metal przesuwa się po lewej stronie mojej szyi.Ale nagle brzytwaznieruchomiała.Otworzyłem oczy i zobaczyłem, że Jenica przygląda mi się uważnie.Nieumiałem zinterpretować wyrazu jej twarzy, lecz przez głowę przeszła mi myśl: Harry, takobieta jest półwampirzycą, ma we krwi wirusa strigoica& Wampiry piją ludzką krew, aona właśnie naciska brzytwą twoją tętnicę szyjną& Co jest? spytałem.Przez długą chwilę się nie odzywała.W końcu powróciła do golenia. Pomyślałam sobie tylko, co zrobisz, kiedy to wszystko się skończy? W dalszymciągu będziesz zakażony. Przecież na ciebie nie będzie miało to żadnego wpływu.Do dziś nawet niewiedziałaś, że masz zakażoną krew. Ale ja jestem kobietą.Może to działa inaczej na mężczyzn? Może.Jeśli zacznę jeść na śniadanie tatar, będę wiedział dlaczego.Kiedy zrobiła ze mnie Pana Eleganckiego, uniosła mi ręce i ogoliła pachy.Nie miałemna klatce piersiowej zbyt wielu włosów jedynie coś jakby kontur krzyża ale je teżzgoliła.Zgoliła mi także wszystkie włosy na nogach, co było niesamowicie podniecające,zwłaszcza gdy przesuwała brzytwą po tylnych stronach moich ud.Kiedy skończyła, mójkutas sterczał jak twardy, rzezbiony kieł, wybijając takt wraz z rytmem mojego serca.Potem wtarła mi piankę we włosy łonowe, jądra i głęboko między pośladki, uklękła przymnie i zaczęła zbierać włosy, przed każdym następnym pociągnięciem wycierając ostrzebrzytwy w papier toaletowy.Była bardzo ostrożna, mimo to dwa lub trzy razy mnie zacięła.Po moim prawymudzie zaczęła spływać kropla krwi, którą zebrała palcem i włożyła go sobie do ust.Kiedyw dół popłynęła kolejna kropla, pochyliła się i zlizała ją.Gdy kończyła golić mi jądra, brzytwa na ułamek sekundy zatrzymała się nanapęczniałej tętnicy.Mimo woli wstrzymałem oddech.Posmakowała już mojej krwi, ateraz mogła sprawie, żeby trysnęła ze mnie jak ze szlaucha.Jenica powiedziała jednak tylko: Gotowe , po czym usiadła na piętach, chlapnęła miw krocze trzy garście wody i sięgnęła po ręcznik. Teraz jesteś pergaminem, Harry.Mogę zacząć na tobie pisać.Ułożyłem się wygodnie na jej łóżku, podczas gdy ona grzebała w biurku ojca,szukając cienkiego pędzelka i buteleczki chińskiego tuszu.Poustawiała wszędzieczerwone i żółte świece, pachnące różami i wanilią.Nagi i całkowicie bezwłosy, czułemsię bardzo dziwnie jak ktoś nowo narodzony, ale także trochę tak, jakbym nie miałciała.Zrozumiałem teraz, dlaczego buddyści golą wszystkie włosy.Przy łóżku stało sześć zdjęć Jenicy z ojcem, każde w srebrnej ramce.Rozpoznawałemniektóre miejsca, w których zostały zrobione: Champs Elys�es w Paryżu, plac ZwiętegoMarka w Wenecji, budynek parlamentu w Londynie.Może mój wzrok był zmęczony, aleniemal na każdej fotografii ojciec Jenicy był lekko rozmyty, jakby w chwili robieniazdjęcia się poruszył.Można było jednak dostrzec, że jest dość przystojny, choć w bardzorumuński sposób, a w lewym uchu miał kolczyk, z którego zwisał łańcuszek zakończonyjakimś ozdobnym drobiazgiem.Wróciła Jenica w białej męskiej koszuli zapiętej tylko na jeden guzik.Usiadła obokmnie, odkręciła ośmiokątną butelkę i zanurzyła w niej pędzelek. Powiedz mi imię i nazwisko kogoś, kto nie żyje. Byle kogo? Wszystko jedno, byle już nie żył. Zpiewająca Skała? Uznałem, że w obecnej sytuacji mojemu duchowemuprzewodnikowi należy się honorowe miejsce.Piękną kursywą Jenica napisała w poprzek mojej klatki piersiowej: Zpiewająca Skała. David Erskine powiedziałem, kiedy skończyła. To mój ojciec.GeorgeErskine, mój dziadek [ Pobierz całość w formacie PDF ]