Unij wreszcie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.liczbie 10.Następnie wykonajcie prosty kalendarz.Ponieważ dziecko nie potrafi jeszczerozróżniać dni tygodnia, umieśćcie na ścianie kartkę z namalowanymi siedmiomakwadratami.Kwadraty odpowiadające sobocie i niedzieli powinny być namalowane innymkolorem.Każdego wieczora razem z dzieckiem przekreślajcie jeden kwadrat, mówiąc: Dziśjest poniedziałek ; Dziś mamy wtorek itd.W piątek po południu poinformujcie malucha, żenastępnego dnia będzie sobota oraz że dla niego będzie to dzień szczególny.Dlaczego?Dlatego, że powierzacie mu specjalne zadanie - będzie musiał obudzić rodziców oodpowiedniej godzinie.Nie ma nic równie skutecznego jak wyznaczenie dziecku odpowiedzialnej funkcji.Skąd będzie wiedziała, kiedy was obudzić? Musi spojrzeć nazegar. Kiedy krótsza wskazówka zatrzyma się przy naklejce, przyjdziesz nas obudzić, a myprzygotujemy dla ciebie niespodziankę.Na czym ma ona polegać? Wszystko zależy odwaszej fantazji i możliwości.Możecie na przykład ukryć pod łóżkiem baloniki, bawić się wrzucanie poduszkami, rzucać serpentyny, podarować dziecka jakiś drobiazg.Nie powinno tobyć nic specjalnego, wystarczy, że malec nie będzie się tego spodziewać.Pod żadnympozorem nie powinniście natomiast mówić; Zaczekaj chwileczkę, zaraz wstaniemy albo Poleż z nami chwilkę.Ponieważ dziecko wypełniło swoją część umowy, wy także musiciewypełnić swoją.Jak sprawić, by dziecko wytrzymało owe - bagatela - 2 godziny między 800 a1000? To proste.Poprzedniego popołudnia, wracając z przedszkola, kupcie dla niego coś specjalnego na śniadanie.Ważne jest, abyście robili to wspólnie, ponieważ dzieckopowinno czuć, że współuczestniczy w całej zabawie.Wybierzcie coś, co bardzo lubi: rogalik,biszkopty, serek.Po powrocie połóżcie to na stoliku w pobliżu łóżka, tak by poprzebudzeniu się rankiem następnego dnia miało to w zasięgu ręki.Inny dobry pomysł, to sprawienie mu specjalnej gry lub zabawki; takiej, którąwyjmuje się tylko w soboty i niedziele rano.W ten sposób dajemy maluchowi zupełnie nowyelement, który pomoże mu spędzić czas i doczekać chwili, kiedy będzie mógł nas obudzić.Czego możecie się spodziewać? Za pierwszym razem wstanie o 800, zje swojeśniadanie i 5 minut pózniej będzie już w waszej sypialni, krzycząc: niespodzianka!.Tooczywiste, ponieważ, nie nauczył się jeszcze czekać i jest ogromnie niecierpliwy.Co robić?To samo, co robicie wieczorem - iść do jego pokoju, pokazać mu zegar, wyjaśnić, że jestjeszcze, za wcześnie, ale nic się nie stało. Zostań tu i pobaw się zabawkami.Kiedy maławskazówka pokaże naklejkę, obudzisz nas i dowiesz, się, jaką mamy dla ciebieniespodziankę.Następnie zastosujcie znana już tabelę czasów, tym razem jednak nie po to,aby dziecko zasnęło, ale po to, by bawiąc się, potrafiło przebywać jakiś czas samo.Ponieważ zegar nie ma szkiełka, możecie zastosować prostą sztuczkę.Na przykład,jeśli dziecko budzi się o 800, a wy chcecie, żeby obudziło was o 1000, przesuńcie wskazówki ogodzinę do przodu.Dzięki temu zegar będzie wskazywał 900 i niecierpliwy maluch będziemusiał wytrzymać w swoim pokoju tylko godzinę.Nie zna się przecież na zegarze i będziezwracać uwagę tylko na naklejkę i położenie krótszej wskazówki.Kiedy cel zostanieosiągnięty, manipulując wskazówkami możecie stopniowo wydłużać czas oczekiwania aż do2 godzin.Powodzenia!Inne problemy(o tym, jak radzić sobie z koszmarami sennymi i innymiparasomniami)Jakościowymi zaburzeniami snu, czyli parasomniami, nazywamy pewne zachowaniawystępujące w czasie snu, doprowadzająca lub nie do jego przerwania i zachodzące w staniezmienionej świadomości, która jest snem i czuwaniem równocześnie.Parasomnie to:somnambulizm, krzyki nocne, koszmary senne, zgrzytanie zębami, mówienie przez sen,gwałtowne automatyczne ruchy".Z reguły parasomnie wieku dziecięcego nie są poważne,jednak trzeba przyznać, że mogą wywierać negatywny wpływ na żywe rodziny.Najczęściej iw największym natężeniu występują u dzieci w wieku od trzech do sześciu lat.SomnambulizmTypowym przykładem może być przypadek dziecka cztero-lub pięcioletniego, którewstaje z łóżka, zapala światło i z otwartymi oczami drepce do łazienki, żeby zrobić siusiu.Jednak zamiast skorzystać z klozetu, siusia do wanny albo do własnego kapcia (nie dziwciesię; nie byłby to pierwszy taki przypadek).Następnie wraca do swojego pokoju, gasi światło,kładzie się do łóżka i śpi dalej.Następnego ranka niczego nie pamięta.Zjawisko to występuje zwykle w ciągu pierwszych 3 lub 4 godzin snu i polega naautomatycznym powtarzaniu zachowań wyuczonych w ciągu dnia, dokonywanych jednak wstanie głębokiego uśpienia.To wyjaśnia, dlaczego ruchy somnambulika są niepewne inieskładne.Przyczyny tego zaburzenia pozostają nieznane.Nie znamy też sposobu jegoleczenia.Najczęściej występu je w rodzinach, w których wcześniej zanotowano przypadki"Mimo, że enarezja (siusianie do łóżka) dotyczy właśnie okresów snu nocnego, nie jest to zaburzenie związanesomnambulizmu i zwykle zanika samoistnie w okresie dorastania.Należy pamiętać, ze jest to zaburzenie o łagodnym charakterze oraz, przedewszystkim, że nie jest tak niebezpieczne, jak się powszechnie uważa.Somnambulik nigdy nierzuca się z okna, choć może się zdarzyć, że pomyli je z drzwiami.Dlatego należyprzedsięwziąć wszelkie konieczne środki ostrożności, aby uniknąć nieszczęśliwychwypadków.Co jeszcze robić? Nic, oprócz odprowadzenia dziecka do łóżka.Nie należy go budzić.Wprawdzie, jak się niekiedy mylnie sądzi, z pewnością nie umrze z przerażenia, będziejednak zdezorientowane, ponieważ wyrwane z głębokiego snu nie będzie rozumiało, co się znim dzieje.Najlepiej zatem mówić do niego powoli i łagodnie, używając prostychsformułowań w rodzaju pójdziemy do łóżka czy chodz ze mną.Nie zadawajcie mu pytańi nie próbujcie z nim rozmawiać.Kiedy położy się do łóżka, zostawcie je samo.SOMNAMBULIZMPrzykład" pacjent w wieku 4 � lat" od ok [ Pobierz całość w formacie PDF ]

v